Einde van de zomer ?

Afgelopen week nog heerlijk genoten van de zomer die niet lijkt te eindigen, maar het gaat nu toch over wordt gezegd.
Weer een paar keer een leuk stukje "weggetrapt" en dat loopt dan vaak in de honderden kilometers. Het voordeel van wonen in een polder (er zijn ook nadelen) is dat je met een Quest kilometers lange rechte wegen hebt waar op volle snelheid kan worden gereden en waarbij bijna nooit verkeershinder is, wel blijft uitkijken onder alle omstandigheden van groot belang.
Doordat de Wieringermeerpolder het laatste jaar nogal grondig wordt "gerenoveerd" (of verkwanseld) door enkele fanatieke liefhebbers van zaken doen in 't groot, waar dan ook vaak een financieel plaatje aan vast zit, zijn er in het zuiden van de polder een aantal wegen waar je beter niet kunt komen, zelfs niet met een auto laat staan met een fiets.
Eén grote "baggerbende" op de wegen, levens gevaarlijk, men rijdt net zo gemakkelijk door het land als op de weg zonder zich te bekommeren om alle stukken klei die dan van de wielen afvallen. Maar goed, als je dat weet moet je die hoek van de polder mijden.
Dus mijn rondjes gaan vaak een andere kant op, wel eerst 10 km recht uit en dan door Westfriesland of daarbuiten. Zo ook het laatste ritje via Onderdijk,Wervershoof, Zwaagdijk, Bobeldijk,Spierdijk, de Obdammerdijk enz. weer naar huis. Overal ....dijk wat dus aangeeft dat er nogal wat dijken zijn in Westfriesland en op of langs de dijken staan niet veel huizen zodat er ruimte is waar lekker doortrappen bijna altijd mogelijk is. Na wat extra omzwervingen buiten dit rondje om zag ik toen ik thuis kwam dat de teller op 145 km stond met toch nog een gemiddelde van 34,6 km. Op 26 november 2006 heb ik de Quest één jaar en als het zo door gaat zal de teller die nu op 9312 km staat wel eens in een vijf-cijfer getal kunnen veranderen.

Twee keer door Noord-Holland

Gisteren en vandaag heb ik weer een paar keer een leuk rondje gemaakt niet te ver van huis. Maandag gestart rond half 12 richting Z.O.Beemster dan heb je diverse leuke rechte stukken weg waar flink doorgetrapt kan worden. In de Wieringermeer gaat dat altijd probleemloos, zo kwam ik net van start, achter een trekker met aanhanger te rijden. Eerst was ik van plan er voor te blijven maar tegen wind kan zo'n grote trekker best dat laatste beetje weerstand wegnemen en toen hij voorbij was kon ik heerlijk achter hem aan met een gangetje van ongeveer 45 km, de eerste 10 km zaten er zo op. Vervolgens via Abbekerk enz. richting Hoorn waar ik, na wat oponthoud, weer volop door kon "karren". In ZO Beemster was niemand thuis, wat ik al een beetje had verwacht, dus weer door, richting Purmerend om net voor de brug rechtsaf te slaan en langs het kanaal met volle snelheid richting West en Oost-Graftdijk te gaan. Na een beetje bochtenwerk op het fietspad aangekomen richting Alkmaar, weer alle ruimte om door te 'snorren' op volle snelheid. Bij Alkmaar is het nog steeds een rommeltje wat verkeerssituaties betreft zelfs richting Heerhugowaard was het normale fietspad geblokkeerd en moest ik een andere route nemen. Nog even via familie in Obdam en vandaar weer naar huis met 108 km op de teller en een voldaan gevoel de Quest weer "op stal" gezet.

Vandaag werd het rondje, iets kleiner, deze keer 95 km en een ontmoeting onderweg met twee uitersten voor wat betreft hun woonplaats. Vlak bij Hoorn moest ik even in de remmen tot ik helemaal stil kwam te staan. Wat auto's links en rechts en uit één van die auto's kwam een arm die me een seintje gaf even te wachten. Wat bleek, de man wilde graag een foto maken, de zoveelste, maar ik vond dat prima en waar kwam deze keer het echtpaar vandaan "We are from Brasil" en daar zien we zoiets nooit. Ik begin het ondertussen vrij normaal te vinden dat ik af en toe als fotomodel fungeer, hoewel "ik" 't gaat alle keren uiteraard om de Quest.
Op de laatste 20 km naar huis zag ik de man waardoor ik op 2 november 2002 voor het eerst op een ligfiets ging fietsen, Ted de Lange uit Aartswoud, hij was op weg naar Obdam en vertelde dat hij t.z.t. gaat verhuizen naar Medemblik waar hij tegenwoordig zijn verhuurbedrijf heeft met ligfietsen. Na een korte pauze zijn we beiden weer verder gegaan, het laatste stukje net voor Middenmeer kon ik het toch niet laten om te proberen m'n toptijd van enkele maanden geleden wat scherper te stellen, jawel het is gelukt, hoewel ik moet toegeven, 't heeft me veel meer moeite gekost dan de eerste keer, 66 km is ook niet niks. Toen ik thuis was stond de teller op 95 km. en is het totaal nu opgelopen naar 8993 km.

Al doende leert men

Dinsdag 10 oktober, al redelijk op tijd vertrokken om vandaag oppas te zijn in Oudemirdum bij de kleinkinderen. Om 5 voor 8 reed ik weg uit Middenmeer en om 5 over 10 stond ik, na 80 km, bij de bakker in Oudemirdum, suikerbrood halen omdat ik bijna zeker weet dat de jongste, als ik die straks van school haal, aan mij zal vragen "Opa heb je suikerbrood". Daarna douchen en omkleden.
Die avond bleef ik slapen bij mijn schoonzoon en dochter om de volgende morgen vanaf Oudemirdum naar Dronten te fietsen, 60 km, via Lemmer door de polders om bij Velomobiel iets bij de Quest aan te passen m.b.t. de achteras en meteen een groter tandwiel voor te laten plaatsen.
Toen ik er aan kwam werd mij meteen koffie aangeboden en na de koffie werd de fiets onderhanden genomen. De as voorzien van een zwaardere 8 mm bout gaf weinig problemen, daarna de trapas onderhanden nemen om een tandwiel met 57 tanden te plaatsen ging ook voorspoedig. Tijdens deze aanpassing werd er door Allert geconstateerd dat ik een lekke voorband had dus na zijn werkzaamheden kon ik de band lappen wat vrij vlot was geklaard. Daarna wat onderdelen meegenomen op verzoek van Ymte, naar Matthijs Leegwater in Twisk, met een klein ommetje was dat heel goed te doen, en toen van start richting Lelystad, Enkhuizen en zo weer op bekend terrein naar Twisk en Middenmeer. De vorige keer heb ik me rot gezocht door Lelystad en nu ging het als een trein zonder omwegen direkt op de dijk af. Vanaf Velomobiel gingen de eerste meters wel goed maar na een goeie kilometer begon ik al te denken, "Is dit wel verstandig geweest een groter tandwiel voor" wat trapt het zwaar en ik ga met moeite 36 km. Op de weg lag nogal wat plat gereden klei waardoor het nogal lawaaierig was in de Quest, na zo'n 10 km toch maar even de wielen controleren, de remmen waren wat bijgesteld, zouden die niet aanlopen, rechts geen probleem dat draait soepel dan links ............... weer lek, dezelfde band als die ik net had geplakt. Niet goed uiteraard, ik had een nieuwe buitenband meegenomen en die heb ik er toen meteen omgelegd en ook een nieuwe binnenband erin, daarna reed het weer als vanouds, het enige op onthoud was later een stop bij de sluis op de dijk waar juist de Henri Dunant van het Rode Kruis passeerde. Daarna even via Twisk en toen ik thuis was stond de teller op 150 km en was het gemiddelde toch nog 35,9 km p/u.
Zo blijkt maar weer even een band plakken is niet moeilijk maar goed plakken ........................... al doende leert men.

Alles is anders.

Het afgelopen weekend kwam ik hem tegen, de man waardoor ik ook ben gestart met een blog over de Quest, Wim Schermer.
Zondag naar familie op bezoek geweest en bij het verlaten van Middenbeemster zei m'n trouwe medepassagiere, "Kijk daar gaat net zo'n fiets als jij hebt" inderdaad daar ging een gele Quest. Mijn eerste ingeving was, dat moet Wim Schermer zijn, die gaat volgens zijn verhalen vaak via de Beemster naar Volendam.
Toen we dichterbij kwamen zag ik de zwart gespoten "derailleurkast" en toen wist ik het zeker. Ik ben met wat meer snelheid voorbij gereden en iets verder gestopt om nader kennis te maken en heel kort wat ervaringen uit te wisselen. Wim maakte ook al opmerkingen is zijn blog over deze ontmoeting http://wimschermer.blogspot.com/ na een kort oponthoud zijn we beide onze eigen weg weer gegaan.
Vanmorgen alvast weer even een beetje los-trappen, morgen naar Oudemirdum en overmorgen naar Dronten en vanaf Dronten via Lelystad en Enkhuizen weer naar huis. Tijdens het rondje los-trappen wat net 64 km werd kwam ik weer iets ongewoons tegen. Vroeger kwam de bakker bij ons door het dorp, net als in zo vele andere dorpen, met de bakkerskar om zijn waren te bezorgen bij de mensen. Vaak heb ik aan de bakfiets gedacht als onderwerp in de wet, waar de Quest nu een beetje zijn voordeel mee doet m.b.t. wel of geen fietspad, maar ook als fiets met 3 wielen waarvan de voorste bestuurbaar zijn.
Er zullen best mensen zijn die denken ja, maar hoe ziet zo'n bakkers-bakfiets er dan wel uit. Onderweg kwam ik nog een echte tegen, hoewel, de bestemming van deze bakfiets is heel anders dan "vroeger" laten we maar zeggen net als de fiets die Quest werd is de bakkers-bakfiets bloemenstal geworden, echt ALLES IS ANDERS.

De eerste keer .......

In de tweede helft van september was het dan eindelijk zo ver, ik kwam voor de eerste keer onderweg nog een Velomobiel tegen en dat na zo'n 8000 km, het was de Mango van Kees van Hattem uit Heerhugowaard. Vorig jaar, toen ik nog op de "gewone" ligfiets reed heb ik hem ook een paar keer gesproken en deze keer stopte hij naast me, ik was druk aan het werk. Die drukke werkzaamheden bestonden voor mij uit het plakken van een lekke band, links voor moest even weer op spanning worden gebracht. Komende vanaf de Langereis en dan de weg oversteken naar het fietspad richting Middenmeer voelde ik dat hij wat slinger bewegingen maakte dus stoppen en controleren, inderdaad links voor was bijna leeg. Toen ik bijna klaar was met de reparatie schrok ik bijna van de man die naast mij gestopt was, Kees van Hattem z'n Mango was wat meer in het oogspringend door de toevoeging van wat reclame van z'n eigen bedrijf "Ramira" wat in een golfbeweging was aangebracht op de zijkant van de fiets. Hij vertelde dat hij al een aantal keren achter mij aan was gegaan maar dat ik elke keer te hard reed voor hem om in te halen. Hij reed wel eens met een gemiddelde van 30 km, terwijl ik nog nooit ben thuis gekomen met een gemiddelde wat onder de 34 km ligt. We hebben heel even staan kletsen en hebben daarna onze weg weer vervolgd, hij naar Heerhugowaard en ik naar Middenmeer. De foto boven aan dit stukje is van Kees in z'n Mango, ruim een jaar geleden, toen nog maagdelijk wit.