Hoe groot is klein of hoe klein is groot

Even een klein rondje, 85 km is nou niet direct een grote ronde maar echt klein is het eigenlijk ook weer niet. Vanmorgen eerst weer geoefend voor Picasso, (mogelijk geslaagd) en vanmiddag dus mijn dagelijkse ontspanning. De weg die ik gisteren had gekozen om de polder uit te gaan is vandaag ook weer min of meer onbegaanbaar aan het worden, door de kassenbouw en de daarbij vandaag de dag te graven waterbergingen naar de nieuwe voorschriften heeft tot gevolg dat er overal kleine of grotere vijvers worden gegraven en de grond wordt dan naar de nabijgelegen bedrijven vervoerd waar het land vervolgens wordt opgehoogd met deze hoeveelheden. En dus is de weg, in dit geval de Cultuurweg, behoorlijk vol gereden met stukken klei die van de wagens afvallen, gelukkig is het nog droog anders werd het gegarandeerd glij en glibberwerk nu stuift het alleen maar. Op mijn ritje van deze middag kwam ik na wat omzwervingen op de thuisreis door Aartswoud en daar stond hij dan ……………. de SMART precies in de juiste kleur en vlak langs de weg. Ik reed al een hele poos met het idee rond,”Als ik een keer een SMART zie, zet ik de Quest er naast” en dit was dus die gelegenheid.
Remmen, keren en de juiste richting kiezen om naast deze reuze auto te komen en dan de vraag waar alles dan om gaat, Calimero zou gezegd hebben, “Hij is groot en ik is klein” maar wie is nou de kleinste of de grootste ………………..

Tulpen en huisvlijt

Vanmiddag van start voor een rondje door de noordkop, vanaf Middenmeer richting Slootdorp over een redelijk fietspad, hoewel er zijn veel plaatsen waar het beter is. Door Slootdorp heen richting Westerland, het uiterste puntje van het voormalige en nu mogelijk weer toekomstige eiland. Een paar fanatiekelingen die hun naam aan de geschiedenis willen verbinden van het toekomstige “Wieringerrandmeer” blijven alles in het werk stellen om een stuk van de Wieringermeer weer onder water te zetten en zo Wieringen weer een eiland te maken. Men meent dit alles mede te bekostigen uit de bouw en verkoop van dure landhuizen aan het water, ze vertellen er uiteraard niet bij dat je elke lente en zomer en zelfs bij een zachte herfst de vele vliegen maar moet gedogen die op de scheiding van zout en zoet heel goede leef omstandigheden krijgen voorgeschoteld. Maar goed ik fiets en ben geen voorlichter op dat gebied, via de z.g. korte Afsluitdijk kom ik op de Balgweg richting Breezand/Den Helder, bij de Kooybrug neem ik de weg langs het Noordhollandskanaal richting Alkmaar. Even voor de afslag naar Julianadorp zie ik een demonstratieveld met alle mogelijke kleuren tulpen die nog volop in bloei staan dus even stoppen voor een plaatje.
Vervolgens met wat omwegen kwam ik in Petten waar ik langs de Hondsbossche zeewering ben gefietst. Onderweg nog een wielrenner geholpen met een bandje plakken en een tijdje zitten kletsen om daarna mijn weg weer te vervolgen. Richting Schoorl, Schoorldam, Broek op Langedijk en Heerhugowaard allemaal bekende wegen en het laatste stuk over de Langereis weer de Wieringermeer in gereden waar ik na 92 km weer thuis ben aangekomen. Onderweg bedacht ik wel een paar keer , de fiets maakt minder lawaai, o ja, ik heb een paar dagen geleden iets geprobeerd wat dus wel resultaat heeft, ik heb een stukje ventielslang, van dat hele dunne, open geknipt en met een beetje solutie als stootring geplakt in de randen om de koplampen en zowaar het blijft (nog) zitten

en het helpt, de fiets is stiller geworden.

Is dit een echte lepelaar ?

Vandaag weer een keer een toertje door Noord-Holland gemaakt. Vanmorgen mijn goede voornemen gestand gedaan door ’s morgens mijn huis buitenom te gaan schilderen en dan heb ik ’s middags de vrijheid verdiend en mag van mezelf een rondje gaan fietsen. Rond half 1 of iets in die buurt ben ik van start gegaan, weinig of geen wind en een bleek zonnetje dus ideaal weer om even een rondje weg te trappen. Het is bijna moeilijk om via een mooie vrije route richting Lambertschaag te gaan, de plaats waar ik de polder kan verlaten. Ga ik de “oude” route dan loop ik zo’n kilometer voor de Medemblikkersluisweg bijna vast in het kassengebied wat daar in rap tempo uit het niets omhoog komt, op dit moment niet ideaal om langs te fietsen met al z’n extra bochten en veel werkverkeer en nog veel meer stof. De andere route is via de Cultuurweg, voorheen goed te berijden maar de staat van onderhoud gaat geregeld achteruit en deze weg wordt steeds meer gebruikt door een aantal agrariërs als eigen weg dus daar ligt wel eens iets wat het rij comfort niet ten goede komt. Maar toch kom ik op het z.g. “oude land“ bij Lambertschaag en vervolg daar mijn weg richting Benningbroek en Wognum, het tijdstip is eigenlijk ongelukkig gekozen door rond dit uur langs het kantoor van DSB te rijden, lunchpauze, dus veel wandelaars die even de DSB-benen strekken. Eerder heb ik slechte ervaringen gehad met deze mensen, maar eerlijk is eerlijk, ik werd vandaag diverse malen met een vriendelijke lach en een opgestoken hand begroet, zo zie je maar oordeel niet te snel zoals ik toen wel heb gedaan, die mensen vallen best mee, ze zijn net als ieder ander gewoon bezig voor een baas en lachen misschien nu wel extra doordat AZ bovenaan staat in de strijd om het landskampioenschap met nog één wedstrijd voor de boeg.
Via Bobeldijk en Berkhout ga ik naar Oosthuizen waar ik de dijk neem richting Zuidoostbeemster, na een korte stop heb ik mijn weg weer vervolgd via Purmerend en Neck naar Spijkerboor en vandaar richting Alkmaar. Op het fietspad, wat overigens tijdelijk is/wordt afgesloten kwam ik nog een specifieke vogel tegen, ze zijn er wel maar erg vaak zie je ze hier niet, de lepelaar. Net aan de overkant van het slootje naast het fietspad zag ik hem staan, snel de het fotoapparaat gepakt maar net op dat moment passeerde mij een kleine vrachtwagen die borden aan het plaatsen was voor de afzetting en daar schrok het beest van en vloog meteen op, ik was dus gewoon te laat. Wat er over bleef van het slanke beest heeft hij of zij zelf verstopt onder zijn of haar vleugels, de foto lijkt meer op een zoekplaatje dan op een lepelaar en hij was zo mooi zoals hij daar stond. Ondanks deze misser ging de tocht toch verder en via Rustenburg langs “De Gouden Karper” (heel goed om daar te gaan eten) en ben ik nog even langs de Obdammerdijk gegaan en heb bij zwager Tom en zus Gerda even een bakkie gedaan, echt lekker op z’n Westfries “effies stoppe voor een koppie” het laatste stukje naar huis is dan nog maar een kleine 20 km en toen ik thuis was stond de teller op 107 km.

De nieuwe "Glazenstad"

Na een hele week rust kon ik de afgelopen dagen weer helemaal los, maandag 106 km, dinsdag 160 km en vandaag 117 km, dat maakt een totaal van 383 km in drie dagen.
Waar kom je dan zo al, bij het afleggen van zo’n afstand, maandag zomaar kris kras door Noord-Holland uiteraard even langs de “Zuidoost” en langs de Obdammerdijk, dinsdag naar Oudemirdum oppas-opa spelen en vandaag via Wervershoof en Zwaagdijk naar Berkhout vervolgens richting Oosthuizen en dan naar Zuidoostbeemster, vandaar later weer door naar de dijk via Edam en Volendam dan richting Schardam Etersheim enz. naar Berkhout en toen voor de verandering afgebogen naar de Zuidermeer en Noordermeer om tot slot terecht te komen in Opmeer vandaar over het fietspad naar Gouwe en Aartswoud en dan de laatste rechte weg naar Middenmeer. Dit is ongeveer de route van die 383 km, wat zie je dan zoal onderweg, heel veel en ook heel veel niet. Twee zeer opvallende dingen wil ik U niet onthouden. Als eerste de verandering van mijn woonomgeving, de polder gaat echt op de schop, in het zuidoostelijke deel van de polder zie je momenteel alleen maar stofwolken van grond be- en verwerkingsmachines en zodra die uit de buurt zijn verschijnt in de Wieringermeer een heuse “glazenstad” tientallen, nee, honderden hectaren worden in ijltempo vol gestampt met glas, glas en nog eens glas. De tijd zal leren of dit allemaal juist is geweest.
Het volgende wat ook opviel was de zij/aan/zij-tandem/lig/zitfiets, ik weet echt niet hoe ik dit voertuig zou moeten noemen maar dat het voor deze mensen een ideaal vervoersmiddel is dat geloof ik zeker.Met deze ritjes van de laatste dagen staat de totaalstand op 14.079 km echte Quest-kilometers.

Quest op slot

Na een hele week afwezigheid weer snel even een kort stukje aan de serie toevoegen, ik weet niet of het volgende stukje nou zo spectaculair is maar ik heb het idee dat deze “vinding” vele velomobiel(isten) toch wel van pas zou kunnen komen. Laatst las ik een stukje dat er een Velomobiel ongevraagd was geleend, in volksmond gewoon gejat, mogelijk had dit voor een “paar” Euro voorkomen kunnen worden, ik betaalde € 10,95 voor een hangslot met een lange beugel. Heel eenvoudig, remhandel aantrekken en het beugelslot eromheen klikken en hij staat muurvast op de handrem zodat er niet mee gereden kan worden.
Het “geleende” voertuig was binnen 24 uur weer boven water, wel flink beschadigd heb ik begrepen, maar zo’n hangslot had deze jeugdige onverlaten wel weerhouden van hun gestunt met andermans spullen.
Na de rit naar Texel van 6 april zal het morgen wel weer vreemd zijn om weer in mijn oude ritme te komen. Zodra ik weer wat kilometers heb gemaakt kom ik weer terug met mijn verhaal over de nieuwe fietservaringen in de vroege zomerse dagen.

Texel in "Slow motion"

Zaterdagmorgen 8.30 uur, inderdaad de koffie in Medemblik bij Ted de Lange staat klaar, wat ik verder zie zijn twee “gewone” ligfietsen nog geen gestroomlijnde van Matthijs die juist op dat moment naar buiten komt. Ik ben maar met de open fiets gegaan want anders rijdt Nico alleen en wij verder met een gestroomlijnde dichte fiets. De tweede man die achter hem naar buiten kwam stelde zich voor als Nico Meurs eveneens lid van de “Twiskerligfietsclub” de hele vereniging was dus aanwezig. Even later kwam de Mango 34 van Kees Schouten ook aan gereden en was de groep voor dat moment geformeerd. Ted de Lange van het gelijknamige ligfietsverkoop en verhuur bedrijf kwam ook naar buiten en vertelde dat hij graag mee was gegaan maar dat met dit mooie weer de zaak niet gesloten kon worden en voor zijn vrouw was de rit eigenlijk net even te lang, direct al 150 km is wat te veel van het goede. Na de koffie en nog wat verhalen links en rechts zijn we van start gegaan, eerst richting Wieringermeer en dan via de z.g. korte Afsluitdijk naar de Balgweg richting Den Helder. Met zulk geweldig weer is de eerste etappe tot aan de boot al een soort vakantietripje, daar zou Wim Schermer uit Castricum zich bij ons aansluiten. Afgesproken was om de boot van 11 uur te nemen dus rond die tijd stonden wij aan boord maar was er helaas van Wim nog geen spoor te bekennen.Juist toen de klep omhoog was ging de mobiel van Matthijs, “Ik ben er” klonk de stem van Wim, “Maar de klep is dicht dus het wordt de volgende boot”. Aan de andere kant hebben we op hem gewacht en met ons groepje hebben we de trip voort gezet over het eiland. Alles ging in een gezapig tempo naar mijn gevoel, waar nodig werd er gestopt om nog wat foto’s te maken of een sanitaire stop in te lassen. De open ligfietsen moesten tegen de wind in nog aardig kracht op de pedalen uit oefenen om er wat gang in te houden en zo kwamen we naar verloop van tijd aan op het noordelijkste stukje waar we een officiële koffie met appelgebak pauze hebben genomen. Heerlijk in de zon en uit de wind hebben we genoten van deze schitterende dag waar Wim bij het afrekenen het royale gebaar maakte om ons te trakteren wat zeer gewaardeerd werd. Dat de koffie met appelgebak en niet te vergeten de slagroom wonderen hadden verricht bleek wel toen we weer van start gingen de 2 open liggers voorop begonnen meteen met een echte race waarbij ze snelheden ontwikkelden, over en door het duin gebied, van tegen de 40 km. En overal waar we langs kwamen vielen de gele monsters in het oog waarbij de nodige groeten en wonderlijke blikken niet van de lucht waren. De oeh’s en ah’s klonken veelvuldig vooral als we fietsers passeerden op de smalle fietspaden in het duingebied. Slechts één keer reden we verkeerd en kwamen bij een strandopgang maar even keren en de weg in tegenovergestelde richting weer volgen bracht ons om iets voor 3 uur weer bij de boot die ons weer naar het vaste land bij Den Helder heeft gebracht. Het beeld wat we toen zagen was bijna angstaanjagend een parkeer terrein vol met auto’s, campers, caravans enz. alles moest nog naar Texel en de rij eindigde ongeveer na zo’n 3 a 4 km net bij het begin van Den Helder, dat zou volgens ons minstens een paar uur wachten betekenen voordat deze mensen allemaal over zouden zijn naar het eiland. Na enkele kilometers nam Wim afscheid en ging rechtdoor naar Alkmaar en verder naar Castricum, wij hebben onze weg vervolgd via de Balgweg en verder via van Ewijcksluis naar de Wieringermeer, het laatste stuk langs de Ulkeweg en de Schagerweg om zo in Middenmeer bij mij thuis nog even een bakkie koffie te doen en nog een laatste pauze in te lassen. Het is een geweldige gezellige en mooie tocht geweest vooral ook door het bijzonder zonnige weer en de leuke route.

Rustige paarden

Vanmiddag een nieuwe belevenis met paarden, na een aantal maanden geleden een ervaring te hebben opgedaan met een paard wat spoorslag omdraaide en er vandoor ging, nu juist het tegenovergestelde, niet dat ze me nu omver liepen maar het ging als volgt.
Vanmorgen had ik eerst nog een klein karweitje op te knappen, gras verticuteren in de “Zuidoost” en nadat dit klaar was ben ik naar huis gereden en heb me omgekleed en de Quest van stal gehaald, even een klein rondje had ik mijzelf beloofd. Het ritje ging eerst voor het windje over de mooie rechte polderwegen en later door een paar dorpjes waar ik rustig door heen ben gereden. Eén van die dorpjes was Aartswoud op de Zuiderzeestraat die uitkomt op de Westfriesedijk liepen op een bepaald moment 2 ruiters voor mij op de rijbaan heel simpel omdat er verder geen voet of fietspaden zijn. Op het moment dat ik ze zou passeren kwam er een tractor met een machine er aan gekoppeld van de andere kant dus moest ik even inhouden. Mooi de gelegenheid om mijn fototoestel te pakken en een plaatje te schieten, toen ik vervolgens passeerde was er geen enkele schrik reactie bij de dieren noch hun berijders te zien. Luk raak heb ik mijn camera in achterwaartse richting gehouden en weer afgedrukt, het resultaat was in mijn ogen verbluffend, alles was en bleef onbewogen, door een passerende Quest laat niet iedereen zich afschrikken. Met dit ritje van vandaag is de totaalstand ondertussen opgelopen naar 13.490 km.

Wind voor en/of nadeel ?

De grote vraag is, “Is wind nou een voordeel of een nadeel”, ik heb het vandaag ervaren zowel in positieve als in negatieve zin. Dinsdag, oppasdag in Friesland, en als het weer het half toelaat ga ik helemaal met de Quest dus ook vandaag. Vanmorgen om kwart over 7 reed ik van het pad af (ja de weg is weer grotendeels open) richting Friesland op de weerspiegeling van de Quest zag ik dat er wat kleine spatjes op waren gekomen dus echt droog was het niet meer tot op 2/3 van mijn rit heb ik wat meer en minder regen gehad, niet erg maar af en toe, moest er een vinger als ruitenwisser dienst doen. Enkele kilometers buiten Middenmeer kwam ik er achter dat de GPS nog niet was ingeschakeld, met één druk op de knop was dat geregeld. Er stond een behoorlijke wind die ik van Middenmeer naar Den Oever tegen had en op de Afsluitdijk schuin achter de dijk en toch ook weer niet zo voordelig dat het niet hinderlijk was, de Quest moest ik af en toe flink corrigeren om rechtuit te blijven gaan. De laatste 36 km vanaf de hoek in Friesland waar de Afsluitdijk overgaat in het vaste land kon ik even uitblazen heerlijk voor de wind, althans schuin achter. Om iets voor half 10 was ik ter plaatse en heb mijn dochter nog even gesproken die meestal rond die tijd vertrekt. Dus 2 uur en een klein kwartier onderweg geweest.
De dag verliep verder probleemloos, kwart voor 12 de kinderen van school halen en zorgen dat ze hun broodje krijgen met het nodige drinken.Daarna één van de twee weer op tijd op school brengen en de andere vermaakt zich zelf prima tot half 4 haar broertje weer thuis komt.
Om 5 uur als m’n schoonzoon thuis komt ga ik samen met hem nog een bakkie koffie doen en daarna vertrek ik richting Noord-Holland. De wind leek wel sterker als vanmorgen en iets meer naar het oosten zodat hij nu ongeveer noordnoordoost zat. Tot het begin van de dijk was het volop schuin voor en op de zijkant wat stevig trappen betekende, maar éénmaal de “hoek” om de Afsluitdijk op leek alles vanzelf te gaan, wat een enorm wind voordeel, vanaf dat punt tot aan het einde van het fietspad bij Den Oever duurde precies 37 minuten haast onvoorstelbaar het gemiddelde over die afstand zal in de buurt van de 48,5 km p/u gezeten hebben, het maximum was volgens de GPS 57,8 km, toen ik vertrok uit Oudemirdum was het 8 minuten over 5 en 2 uur en 2 minuten later stond ik thuis, kletsnat van het zweet maar zeer voldaan over de windsituatie van deze stormachtige oppasdag.