Franse Alpen

Het is door de vakantie een hele tijd geleden dat ik in de Quest heb gereden, ruim 3 weken niet in het gele gevaar is toch wel een hele penitentie als je het zo graag doet.
Mijn laatste ritje was van 5 juni, op en neer naar Oudemirdum en nu maar hopen dat het weer a.s. dinsdag weer een beetje redelijk zal zijn om meteen weer die kant op te gaan.
Maar 3 weken in de Franse Alpen is ook heel mooi, we hebben daar weer diverse wandelingen gemaakt en de nodige mensen zien zwoegen bij de berg op, o.a. de Alpe d’Huez en naar de Col du Glandon en Croix de Fer met z’n 2042 m. echt wel leuke “hobbeltjes” voor mensen die over het algemeen een oprit bij een viaduct al ervaren als een enorm opstakel.
Zelf heb ik in de periode dat ik nog niet besmet was met het ligfiets virus al deze beklimmingen diverse keren gehad en dan liefst elke keer weer een tikkeltje sneller, mijn beste prestatie was ooit de Alpe d’Huez van beneden naar boven in 56 minuten en 34 seconden, ik was toen meen ik 58 jaar, echt een beetje gek. Deze keer ging ik met mijn vriendin in de auto naar boven, vanaf de camping was Rimmert Pietersma uit Harlingen met z’n 69 jaren ook onderweg naar de top van deze beklimming, hij was via Villard Reculas gegaan, de klim is dan wel veel langer en komt uit bij Huez ongeveer bij bocht 6, dus dan nog aftellen naar de laatste waarbij in bocht 2 meestal een fotograaf staat die van elke fietser een foto maakt, maar het blijft alle keren een hele “reis” naar boven en vooral voor zo’n 69 jarige Friese Harlinger.
Wij hebben boven een heel stuk gewandeld van het éne meer naar het andere tot aan L’Alpette waar diverse skiliften in de winter hun vrachtje lossen voor een snelle afdaling op de lange latten.
Een vervelend voorval tijdens onze vakantie was het feit dat er weer racefietsen werden gestolen vanaf de camping. Zelf heb ik zoiets ook bijna ervaren zo’n jaar of 7 geleden,
’s nachts werd ik wakker doordat de ketting waarmee mijn racefiets aan het wiel van de caravan vast stond rammelde, ik greep de dief die gebogen over mijn fiets stond nog op zijn rug maar hij glipte meteen weg en ging er als een haas vandoor, maar wel waren er die nacht een motorfiets en een racefiets gestolen. Vorig jaar vertelde een jongen, die ’s avonds hielp in een hotel/restaurant en overdag af en toe zou gaan fietsen dat hij de eerste week niet kon omdat uit de afgesloten fietsen berging van het hotel 6 fietsen waren gestolen waaronder ook de zijne inclusief zijn fietskleding die bij de fietskoffer in zat. Deze keer werden er vanaf de camping 3 fietsen gestolen, een jong stel dat speciaal naar de Alpen was gekomen om hier rond te rijden was het ergste gedupeerd, maar ook een man uit Groningen raakte zijn kostbare fiets kwijt. Volgens “kenners” is het alle jaren raak tegen de tijd dat er hier bepaalde tochten worden georganiseerd verdwijnen er racefietsen door georganiseerde bendes. Dus pas op als je die kant op gaat en b.v. La Marmotte of de Vaujany gaat fietsen een dief rust nooit. Volgende keer hoop ik weer een verslag te kunnen maken van mijn “Goud Gele Rakker”is weer een keer een andere benaming voor de Quest.

Pole to Pole en het milieu

Wat is nou precies bezig zijn met het milieu, de aandacht vestigen op de verkwistingen van de mensen in het dagelijks leven m.b.t. van alles wat de natuur schade kan toebrengen of is het simpelweg een autoband over de Afsluitdijk slepen.
Vanmorgen onderweg naar mijn oppasadres in Oudemirdum kwam ik iets bijzonders tegen op de Afsluitdijk, ze waren nog maar “net” van start richting Noord-Holland toen ik ze zag komen, eerst nog niet beseffend dat ze met een aangepast tuig een band voort sleepten over het fietspad maar toen ik dichterbij kwam knipperde ik ongemerkt wel een keer extra met mijn ogen. Is dit echt of ben ik gek, of zijn zij het, laten we het maar op de laatste houden, hoewel ik af en toe ook voor gek wordt versleten, want wie gaat er nou als bijna 67 jarige oppassen op zijn kleinkinderen die 80 km verderop wonen en dan daarheen gaan met zo’n “bananen” fiets, ’t is ook een beetje gek maar ik geniet er van en mogelijk doen deze twee mensen dat ook, hoewel ik mijn bedenkingen heb.
Een jongeman die Engels sprak en een meisje wat een Hollandse achtergrond heeft liepen samen te slepen elk een autoband achter zich aan zeulend zo’n 8 km vanaf de Friese kant van de dijk hadden ze de sluizen achter zich met nog zo’n ….. km voor zich, dat is nou maar net hoelang ze dit vol weten te houden. Op mijn vraag wat hier de achtergrond van was vertelde de jongedame dat ze dit deden in het kader van de dag van het milieu, ’t zal wel, ik laat graag iedereen in zijn eigen religie geloven maar dit gaat mij net even te ver om er enthousiast voor of van te worden. Ze hadden in elk geval één ding mee en dat was de windrichting, het ging voor hun echt met de wind in de rug.
Maar wat schertst mijn verbazing als ik ’s avonds terug ga en bij de sluizen van Den Oever kom, daar lopen deze beide mensen weer, nu gekleed in trainingsjack en broek .
Uiteraard ben ik weer even gestopt en heb mijn verbazing uitgesproken over hun prestatie, lopend over 32 km dijk met een autoband, wat is nu de opzet van dit alles geweest vroeg ik haar. Op de eerste plaats een training want in november gaan we mee doen aan een expeditie van de Noord naar de Zuidpool en daar zal t.z.t. met sleden moeten worden gesleept dus daar was deze tocht voor bedoeld maar daar naast is het vandaag “Wereld milieudag” en in diverse landen over de hele wereld slepen vandaag jongeren met autobanden in de hoop de aandacht van de wereld te vestigen op het milieu en als het mogelijk is een positieve werking t.z.t. om zo de wereld te behoeden voor rampen waar we zelf nu hard naar toe werken als we zo door gaan met alles op en aan deze wereld.
Ja, toen ik op de laatste 18 km alles nog eens op me in liet werken kreeg ik een tweeledig gevoel, aan de éne kant een enorme bewondering voor hun inzet om op deze manier te trainen en daarbij hopen dat er ooit iets positiefs uitkomt en aan de andere kant het gevoel (en dat zal wel in mijn behoudende instelling zitten),”hebben jullie niet wat beters te doen” Als je meer wilt lezen over deze mensen en hun motieven kijk dan op http://www.poletopoleleadership.com/ .
Al met al weer een dag met nieuwe ervaringen en ontmoetingen, zij een Hollandse gezonde leuke meid en hij naar ik later hoorde van New Zealand afkomstig, het is maar waar je warm voor loopt. De totaalstand is hiermee op 15.857 km gekomen en het gemiddelde over deze 160 km was 37,5 km p/u., het blijft kicken op/in zo’n fiets.