Ashley Hough from New-Zealand

Vandaag een keer iets anders, de dag begon net als zovele andere dagen slechts één klein verschil, ik wist gister al waar ik vandaag heen zou gaan en dat is meestal niet het geval.
Als ik van start ga zie ik vaak onderweg wel hoe ik het rondje ga invullen maar vanmorgen ga ik als eerste naar Zwaagdijk een boekje met gegevens over de eerste aanzet tot het bouwen van de Afsluitdijk naar Stephan brengen met naast de Nederlandse ook een Engelse uitleg en daar ging het in dit geval nou net om.
Er is familie over uit Nw.Zeeland, de hele familie Hough is vanaf het Noordereiland neer gestreken bij mijn zwager Gerrit en zijn vrouw Marian op Zwaagdijk, de hele familie dat wil zeggen vader Stephan, moeder Stella en de kinderen Ashley en Taylor Hough. En om Stephan en Ashley gaat het eigenlijk, Stephan is werkzaam in weg en waterbouw en zodoende enorm geïnteresseerd in alles wat er op dat gebied is te vinden in Nederland en dat is nogal wat, gister zijn ze met een bootje rondgevaren in de omgeving van Bovenkarspel en door Enkhuizen terwijl ’s morgens de Afsluitdijk werd afgereden en daarbij zijn de nodige foto’s vanaf het monument gemaakt, die dijk is ook echt een kunstwerk.
Omdat ik een boekje had met gegevens die voor hem wel interessant kunnen zijn had ik dat gister aan hem beloofd en dus vandaag even langs brengen want morgen gaat hij alweer weg.
Dat weggaan is trouwens betrekkelijk, hij gaat met zijn oudste zoon Ashley naar Glasgow waar zoonlief deelnemer is aan de mountainbike wedstrijden op wereldniveau hij is n.l. door zijn goede presteren uitverkoren om Nw.Zeeland te vertegenwoordigen in Europa. En als er dan op het tijdelijk adres op Zwaagdijk een oom van zijn moeder langs komt met zo’n wonderlijke fiets die Quest heet en ook nog alleen maar op mooie vlakke wegen kan racen moet je als mountainbiker op z’n minst even proberen hoe het zit in zo’n super bolide. Misschien horen we t.z.t. wel meer over deze 17 jarige superheld die een topper is met de mountainbike en nu al zit te lachen in wat meer een fiets is voor,………………nou ja vul zelf maar in, zelf zeg ik wel eens, het is voor mij de voorloper van mijn rollator als ik daar ooit aan toe ben.

J.Henry Dunant voor de tweede keer

Gevoelsmatig is het maandag maar dat zal wel komen doordat ik gister de hele dag visite heb gehad vanwege het jaarlijkse jubileum.Om niet al te veel aan “kwaliteit” in te boeten was het weer hoog tijd om een rondje te “Questen”. Vanmiddag moet ik nog even weg dus dan maar meteen op pad gaan. Om ruim 9 uur reed ik van het pad af en na 2 uur en 10 minuten zaten de eerste 80 km’s er op, koffie drinken en later samen met mijn dochter en de kinderen een broodje eten waarna ik me weer gesterkt voelde voor de terug tocht.
Op de heen reis ging het allemaal als een “speer” tot dat de Henri Dunant mijn pad voor de tweede keer heeft gekruist. De eerste keer gebeurde dat op 11 oktober 2006 toen ik vanaf Dronten weer richting Middenmeer reed en bij de sluis aan het begin van de dijk Enkhuizen-Lelystad even moest wachten om dat dit zelfde schip door de sluis ging en nu was dat het geval aan het eind van de Afsluitdijk aan de Friese kant daar koos de Henri Dunant het ruime sop richting het Wad, de Waddenzee dus. Het was schitterend weer en heel weinig wind dus om niet zeeziek te worden ideaal weer volgens mij.
Om ruim half 1 ben ik weer richting Noord-Holland gegaan en ik denk dat ik zo rond kwart voor 3 weer thuis was. Een heerlijk ritje met weinig oponthoud onderweg. En (bijna) 160 km op de teller.

Het oog wil ook wat.

Vandaag is het een beetje een “rommeldag”, morgen zegt men, zal ik 67 jaar op deze aardkloot hebben rondgezworven en dan komt er de nodige visite. Wat moet ik allemaal in huis halen, net als alle jaren van alles te veel, want je wilt niet te kort hebben. Dus net zoals ik zei, een “rommeldag”. Ik ben toch vanmorgen toch nog maar even met de Quest op pad gegaan, gewoon even de benen strekken zoals ik dat maar zal noemen, na 40 km was alles weer over en stond ik weer achter het huis met het “gele geval”. Toen viel me eigenlijk pas op hoe smerig hij was, voorop nogal wat rode vlekjes van plat geslagen vliegjes en over de hele bovenkant een waas van stof vermengd met opgedroogde regendruppels dus dat betekent straks wassen en daarna even in de was zetten. Een gewassen en glimmend voertuig is altijd sneller, al is het maar denkbeeldig, het oog wil ook wat.

Heb jij dat nou ook?

Heb jij dat ook, inderdaad, ik had het weer. Vanmiddag op de Afsluitdijk was het weer eens een keer zo ver. Omdat ik vandaag met wat andere dingen bezig was ging ik pas vanmiddag even een klein rondje maken. Vanaf Middenmeer richting Afsluitdijk, tot halverwege bij Breezanddijk weer keren en dan weer op huis aan. Zo gezegd zo gedaan, heen volop tegenwind op de dijk en dat was toch behoorlijk te voelen maar het ging toch wel behoorlijk vlot ondanks de tegenwind. Gekeerd bij Breezanddijk en dan voor de wind weer richting Den Oever en toen was het weer een keer zo laat. Geen lekke band of iets met de fiets, nee iets met een automobilist, ik reed op dat moment met een “lekker” gangetje, iets boven de 50, wat wil je als de wind mee helpt. In mijn ooghoek zag ik links iets en toen ik serieus mijn hoofd een beetje omdraaide zag ik dat ik weer werd gevolg door een luxe auto, bij een serieuze blik op de teller zag ik dat er 53 km zichtbaar was, gedurende minstens een kilometer bleef de auto mij volgen om vervolgens door te trekken en even later zag ik dat hij afsloeg bij het monument. Toen ik daar aankwam ben ik even gestopt en in mijn beste Duits heb ik proberen uit te leggen dat wat ze net hadden gedaan, enorm gevaarlijk was. Nee, natuurlijk niet, want we hebben eerst gekeken of er geen auto’s achter ons reden dus het kon wel, je reed ruim 55 km zagen wij, geweldig. ’t Zal wel, maar ik vond en vind zoiets altijd nog onzinnig en gevaarlijk, dat begrepen ze niet en wensten mij nog een prettige dag en liepen weer naar hun auto.
Ik vraag me wel eens af, heeft een ander zulke ervaringen nou ook, automobilisten die achter je blijven rijden gedurende een aantal kilometers is heel gewoon maar op doorgaande wegen en snelwegen naast je blijven “hangen” is gewoon griezelig.

Beter en slechter weer

Vandaag een rondje zoals ik het al zo vaak heb gemaakt, Middenmeer, Zuidoostbeemster en dan met een beetje een omweg weer naar huis. Alle keren kom de teller dan boven de 100 km en zo ook vandaag. Gistermorgen ben ik in een gebied geweest waar ik normaal niet vaak langs of door ga met de Quest, richting Heemskerk en Castricum, ik zal wel de verkeerde wegen en paden hebben gehad maar in mijn ogen niet echt een geschikte omgeving om de Quest op snelheid te testen. Mogelijk, het meest waarschijnlijk, heeft de onbekendheid met de omgeving en het wegen en fietspadennet me de grootste parten gespeeld.
Daarbij kwam ook nog een niet mis te verstane hoeveelheid regenwater naar beneden die me wel wat snelheid heeft doen inleveren. Maar goed het was wel een leuke rit, je ziet weer eens wat andere dingen langs de weg. Op de heen weg, via Alkmaar en Heilo, scheen er af en toe nog een beetje een zonnetje maar zo rond 1 uur toen ik terug ging werd het minder, niet over dezelfde weg terug, maar deze keer via Egmond , Bergen en Schoorl gingen ergens in Bergen de hemelsluizen open en toen ik bij Oude-Niedorp reed werd het pas weer droog. Dus overdag rijden met het licht op, om maar gezien te worden in die stortbuien en toch ging het bijna mis. Er kwamen me drie fietser tegemoet rijden in een lichte bocht en een bromfietser zonder helm meende dat hij onder alle omstandigheden voorrang had dus ik in de berm, een paar van de fietsers in de berm en “hij” verder, de sch… , maar dat hoort er ook bij, altijd opletten. Het ritje van vanmiddag ging weer heel wat vlotter, ondanks het stoppen bij de drie molens van de Schermer. Met de 110 km van gisteren en de 100 km van vandaag is de totaalstand ondertussen wel opgelopen naar 18.033 km.

Wie het weet, mag het zeggen.

Vanmiddag een rondje gemaakt door Westfriesland en over de dijk naar Enkhuizen enz. van start vanaf Middenmeer over de bekende wegen in de Wieringermeerpolder richting Medemblik. Een stadje aan het IJselmeer dat leeft sinds de watersport er zijn intrede heeft gedaan, vervolgens naar Wervershoof en langs de molen naar Zwaagdijk, mijn geboortedorp, daar linksaf over de Tolweg naar Hoogkarspel en aan het einde van de weg rechtsaf via Westwoud naar het Zittend waar ik even langs familie ben gegaan omdat ik daar al een tijdje niet was geweest.
Van af dat adres richting de Provincialeweg, die oversteken en dan richting Wijdenes, allemaal dorpen waar de “rest” van Nederland mogelijk nog nooit van heeft gehoord, maar ze bestaan wel degelijk. En net voor Wijdenes zag ik het, wel zo’n 100 meter vanaf de weg in het land een aantal letters op een rij die een zin vormen waarvan ik de inhoud niet snap, maar dat zal hem wel aan mij liggen zeggen ze dan meestal, nou ik snap het dus ook niet.
Of de zin is nog niet af, of men heeft al een deel opgeruimd, of misschien heet zoiets ook wel kunst want alles wat afwijkt geeft men gewoonlijk de naam kunst, dus wie zal ’t zeggen.
Na Wijdenes kom je op de dijk langs het IJselmeer en dan linksaf richting Enkhuizen, daar een paar stoplichten en wat straatjes links en rechtsom en je bent weer op de dijk langs het water. Er waren deze keer heel weinig fietsers langs het IJselmeer want overal kon ik zo doorkarren zonder af te moeten remmen voor andere “fietspadgebruikers” Na de dijk kwam ik in Andijk en vervolgens Wervershoof en Onderdijk, als laatste moest Medemblik weer worden “genomen” en toen ik bij de brug kwam zat Ted de Lange, van http://www.teddelange-ligfiets.nl/ ,net op een bankje voor de zaak, even stoppen en een praatje maken en daarna weer het laatste stukje naar Middenmeer waar mee het totaal precies op 80 km is gekomen.

"Zomer in Zeeland" ?

“Zomer in Zeeland”, een mooi liedje van Saskia en Serge van jaren geleden, misschien was het toen ook nog wel eens zomer, dat is dit jaar een onbekend natuurverschijnsel aan het worden.
Gaf ik enkele dagen geleden nog aan dat ik weer richting Friesland zou gaan met de Quest en als ik dan onderweg iets tegen zou komen zou er weer een verhaaltje over worden geschreven, hélaas het werd deze keer een rit met de auto omdat de berichten melding maakte van harde tot stormachtige wind langs de kust enz. en om nou het gevaar op te zoeken, nee dan maar een keer met de auto. Achteraf viel alles best mee, maar toen ik gister aan het einde van de dag terug ging, leek het me niet helemaal onverstandig dat ik het besluit had genomen.
Ter compensatie had ik me voorgenomen om vandaag dan maar een flinke rit te gaan maken maar toen ik vanmorgen wakker werd viel het eigenlijk zwaar tegen, de éne bui volgde bijna op de andere maar volgens de weersvoorspellers zou het na de middag wel redelijk droog blijven. Nou valt het in de Quest meestal wel mee m.b.t. nat worden van de regen maar ik heb nog steeds geen ruitenwissers op mijn bril en dan blijft het toch lastig die regendruppels.
Zo rond 12 uur half één leek het weer toch wel redelijk opgeknapt om van start te gaan. Eerst maar eens richting Alkmaar en dan omhoog naar Den Helder en zo weer op huis aan. Onderweg bedacht ik dat ik beter bij Broek op Langedijk recht door kon gaan en niet via Alkmaar, de verkeerschaos m.b.t. fietsers is daar nog steeds enorm en dan moet je er met een Quest al helemaal niet komen. Dus via Noord-Scharwoude richting Schoorldam, een stukje langs het Noord-Hollandskanaal en dan linksom naar Petten steeds de centra enz. van de dorpen laten voor wat ze zijn, kan er redelijk doorgetrapt worden. Het fietspad vanaf Callantsoog door de duinen tot aan Den Helder is niet echt geschikt voor een snelle rit, diverse bochten en even zovele vakantiegangers belemmeren een vrije doorrit op snelheid, dus rustig aan en om iedereen en alles denken zodat er eerder vriendelijk gezwaaid wordt dan gevloekt. Bij de afslag voor Den Helder ga ik van het fietspad af en kom in de bebouwde kom van de marinestad echte verkeersremmers zijn stoplichten enz. dus hier is het af en toe stapvoets en proberen weer de vrije wegen op te zoeken die me weer richting de Kooybrug sturen om daar weer aan de andere kant van het Noord-Hollandskanaal te komen. Vanaf de brug gaat het weer in volle vaart over de Balgweg en kom ik op de hoek van de Korte-Afsluitdijk , de verbinding tussen het z.g. vaste land en het voormalige eiland Wieringen.
Op de hoek nog even de dijk op gelopen om te kijken naar de vogels op het Wad, maar er was weinig te zien, mogelijk door de harde wind en af en toe flinke buien. Onderweg heb ik 3 keer een pauze genomen om de kap erop te doen voor wat extra bescherming tijdens de harde regenbuien en uiteraard ook even zovele keren weer gestopt om hem op te ruimen. Toen ik thuis was stond de teller net op 93 km en het totaal op 17.741km en nog steeds met de eerste achterband, die dus al die kilometers in z’n ééntje heeft versleten.

Het is klaar ............ik heb 't gezien.

Vanmiddag nog vlug even een rondje met de Quest gemaakt, ik had gehoord dat het Westfrieslandspel klaar is en dat de officiële uitreiking op 1 september zal zijn tijdens “De Westfriezendag” in de Parkschouwburg in Hoorn, RTV-NH zal daar zeer waarschijnlijk ook bij aanwezig zijn want toen ik bij mijn zwager zat werd er juist gebeld om alle nieuws m.b.t. het Westfrieslandspel als eerste te kunnen presenteren, dus nog even geduld.
Mijn rondje verliep weer zoals zo vaak, lekker zonnetje weinig oponthoud en nergens geen stoplichten, wat woont het toch heerlijk buiten op het platteland. Op de Alkmaarseweg had ik weer eens een ervaring zoals ik die in het verleden een keer had op de Afsluitdijk, ik op het fietspad en naast mij op de weg een auto die op zijn snelheidsmeter gaat controleren hoe hard het allemaal wel gaat. Het raampje werd open gedraaid en vanuit de auto werd er iets geroepen maar door het ruisen van de wind kon ik het niet verstaan, er werd een hand opgestoken met 5 gespreide vingers, mogelijk wilde hij aangeven dat ik vijftig reed maar dat klopte niet ik reed op dat moment iets boven de 40 dus echt niet buitensporig. Door het claxonneren achter hem besloot de controlerende automobilist ook zijn snelheid weer op te voeren naar de 80 km die op deze weg toegestaan is en verdween zo weer uit mijn gezichtsveld.
Om nog even terug te komen op het begin van dit verhaaltje, dat Westfrieslandspel komt dus per 1 september op de diverse afhaaladressen, ik heb nog nooit eerder een spel gezien van zo’n geweldige kwaliteit en zo goed verzorgd en daarbij voor een onvoorstelbaar lage prijs, was de voorinteken prijs € 15,- nu is dat € 20,- maar naar mijn menig nog steeds een cadeauprijs. Op bovenstaande foto krijg je een beetje een indruk van het geheel, de doos het spelbord, 4 mappen met foto/vragen/antwoordkaarten, alle toebehoren voor het spelen van het spel en zelfs de spelregels ontbreken niet, nogmaals alle lof voor de maker en maakster, ik kom vaak bij ze langs altijd is er koffie en een praatje en alle keren zijn de bezig met ‘het” spel dan de foto’s, dan de vragen, dan de uitvoering, dan de adressen, en zo kan ik nog wel even doorgaan en alles dat alles om Westfriesland te promoten.
Morgen mogelijk weer even de dijk over en dan volgt er vast wel weer een verhaaltje over wat ik dan weer tegen zal komen onderweg.

Rondje Wieringermeerpolder 58,6 km

Het is een rommelige dag vandaag, eerst de caravan weggebracht en daarna weer een vervolg gemaakt met het buiten schilderwerk van de woning, eerst schoonmaken en daarna schuren enz. maar het was al ruim 11 uur voor ik kon beginnen en na een half uur kwam er een overbuurman even een praatje maken wat uitliep tot na 12 uur. Nog even ben ik bezig geweest en vervolgens eerst maar eten. Toen ik weer verder ging stond de zon er volop bij en was het me net even te warm, dus inpakken en wegwezen, morgen of vanavond maar weer verder.
Om wat anders te doen pak ik dan als eerste de Quest van stal en maak dan een willekeurig rondje.
Vanmiddag dus van start richting Alkmaarseweg, onderweg bedacht ik dat ik wel eens een heel rondje polder zou kunnen maken, geen idee hoelang dat zou zijn, maar wel allemaal rechte wegen zonder al te veel obstakels. Aan het einde van de Alkmaarseweg linksaf en langs de dijk over de Koggerandweg naar Medemblik, een paar honderd meter buitendijks en op de afslag bij Medemblik weer de polder in en meteen rechtsaf richting gemaal Lely aan de Zuiderdijkweg die dan is te volgen tot aan de noordkant van de polder bij het fietstunneltje onder de A7 door, één rechte weg schuin tegenwind maar zo’n kilometer of 18 vol gas zonder zijwegen of wat voor oponthoud ook, heerlijk. Na onder de A7 door te zijn gegaan ging het weer voor de wind over de Wieringerrandweg die later bij De Haukes overgaat in de Amstelmeerweg. Aan het einde van deze weg werd het vervolg bepaald door de Waardweg. Het rondje schiet dan al aardig op, als ik het goed heb kom je op zo’n rondje zo’n keer of 8 over een kruising en moet je uiteraard flink afremmen en uitkijken maar verder is het overal heerlijk door karren. Bij de oversteek van de Schagerweg passeer je de sluis die vanaf het z.g. oudeland toegang geeft tot de Wieringermeerpolder en waar ik nog nooit bij stil heb gestaan is het hoogte verschil m.b.t. bootjes die daar passeren. Nu wilde het toeval dat alles net in beweging kwam met enkele vaartuigen van en naar de polder. Ik zag de bootjes in de sluis liggen op bijna gelijke hoogte met de weg en even later begon het water te zakken en konden ze verder varen. Ik vroeg aan de sluiswachter hoeveel hoogte verschil er hier moest worden overwonnen, precies 5 meter vertelde de man, ik woon al meer dan 45 jaar in de polder maar had dit nog nooit bekeken en al helemaal nooit stil gestaan bij dit enorme hoogte verschil in de vaarroute. Het laatste stukje van het rondje polder gaat over de Groetweg met aan het einde weer de Alkmaarseweg. Het is nu weer linksaf naar Middenmeer een afstand tot aan mijn huis van 6,4 km, dat heb ik dus twee keer afgelegd, heen en terug, als ik dat aftrek van het totaal van 71,4 km dan wil dat zeggen dat een rondje Wieringermeerpolder 58,6 km is die ik heb rond gereden met een gemiddelde snelheid van 37,6 km p/u, en ergens is er een maximum snelheid geweest van 49,5 km. De totaalstand is op dit moment 17.529 km.

Toeristische snelheidsbelangstelling

“Hoe hard gaat het nou eigenlijk als je met zo’n ‘ding’ fietst”, die vraag kreeg ik laatst, bij een verplichte stop voor de ophaalbrug in Medemblik. “Ach dat hangt af van de ruimte die ik krijg onderweg”, er stonden op dat moment zo’n man of 15 om me heen, “maar als ik de ruimte heb gaat het wel snel af en toe”. En zo zit je zomaar tussen een groep belangstellenden die de tijd van wachten trachten te doden door wat oninteressante vragen te stellen. Het werd maar een heel kort ritje via de nieuwe route vanuit Middenmeer, nou ja nieuw, het wordt alweer een beetje gewoon en ik kan de eerste bocht vanaf de Flevoweg richting kassenbouw al met “volle” snelheid nemen, zo rond de 40 km is totaal geen probleem, dan twee keer een bocht naar rechts vraagt meer oplettendheid en ook vervolgens linksaf de Medemblikkersluisweg op is een linke draai maar uit ervaring weet ik dat je in alle bochten voorzichtig moet zijn, soms komt er iemand de hoek om die mij niet had verwacht maar even zovele keren heb ik al ervaren dat er automobilisten zijn die niet schuwen krap door de binnenbocht te gaan als er toch “niets” aan komt en dan links door de bocht gaan i.p.v. gewoon rechts rijden. Bij de doortocht in Medemblik ging de brug open en daar sta je dan binnen de kortste keren tussen opdringerige toeristen, nadat de brug weer vlak was kon ik weer door, langs de dijk richting Wervershoof. Hélaas was mijn jongste broer niet thuis en ben ik via de Zijdwerk, de weg van Wervershoof naar Zwaagdijk, weer richting huis gegaan. Deze rit werd doordat ik vanmiddag nog bezoek zou krijgen dus erg kort maar leverde wel weer de nodige discussies op over snelheid enz. Hierbij denk ik ook nog aan de passage over de dijk in Volendam van een ruime week geleden, dat ging stapvoets en geregeld claxonneren en bellen en dan vanaf een terras ook nog de opmerking naar je hoofd krijgen van “Kijk er staat op de gele klomp I love snelheid”.