Niet alles langs het IJsselmeer

Het weer was dinsdag prachtig, geen wind regelmatig een zonnetje, vandaag is het toch weer een stuk minder. Geen zon wel wat wind en min of meer een guur weer type, het voelt aan als z.g. “waterkoud”. Zal ik gaan of zal ik thuis blijven, het is dus wel het eerste geworden, thuis zitten achter de (geraniums) PC is ook niet alles en niet mijn gewoonte. Waar zal ik heen gaan, richting Zuidoostbeemster of Oostzaan, nee dat lijkt me niet helemaal verstandig, vanavond kom ik toch al in de “Zuidoost”, dus dan maar rondje Medemblik , Enkhuizen, Hoorn over de dijk langs het IJsselmeer. Om de meest vervuilde wegen te ontlopen ben ik via de Medemblikkerweg gegaan en niet via de Flevoweg naar Medemblik. Na Medemblik via de dijk naar Onderdijk, Wervershoof en Andijk naar Enkhuizen, hier zitten de eerste 32 kilometers achter de wielen. Deze keer maar eens niet door het centrum van dit IJsselmeerstadje maar de grotere weg langs naar de dijk aan de andere kant. Het verliep allemaal helemaal zoals ik altijd gewoon was tot dat ik bij de afslag achter Broekerhaven kwam, een groot rond wit bord met een rode rand maakte me duidelijk dat mijn plan voor een dijkentocht hier ten einde kwam, ik zag gelijk een paar enorme vrachtwagens van de firma Butter BV uit Dronten de dijk opgaan en begreep dat hier groot onderhoud gepleegd werd. Wel stonden er borden die de fietser de weg wezen naar de dorpjes Hem en Wijdenes. Via deze verwijzingen kwam ik na een aantal kilometers toch weer op de dijk en kon mijn tocht zoals gepland voortzetten richting Hoorn en vandaar weer naar Middenmeer. Op een stuk grasland tussen de weg en het IJsselmeer liepen nogal wat ganzen die niet erg veel haast maakten om weg te vliegen zodat ik nog even tijd kreeg om een plaatje te schieten. Op het eerste stuk binnen de dijk van de Wieringermeer reden een trekker en een vrachtauto voor me, die niet vol gas reden, tenminste de auto bleef achter de trekker hangen en daar zag ik toch nog een uitdaging in om beide voertuigen te passeren wat toch weer vrij simpel ging en later zag ik dat ik daardoor wel even 56,5 km had gereden, wanneer zal ik zulke dingen achterwege kunnen laten, “het verstand komt met de jaren” dus als ik oud genoeg wordt heb ik nog alle kans om me te bekeren tot een rustige bezadigde grijsaard. Het was weer een heerlijk ritje van 82 km wat het totaal op 21.752 km heeft gebracht.

Klei op de weg

Gewoon een stukje wegdek in de Wieringermeer, ja wat is gewoon. Nou dit eigenlijk niet maar het is wel enorm vervuild door landbouw verkeer. En als je er dan langs gaat met de fiets, en gelukkig over een “schoon” fietspad kan, heb je alleen last van de passerende auto die zo’n “heerlijke” nevel omhoog werken waardoor je zicht in één klap tot nul wordt gereduceerd. Zo maakte ik het vanmiddag mee, op de Alkmaarseweg was men druk bezig om de weg schoon te houden met een heftruck met schepbak en een trekker met schuifbord, maar alle verkeer ging flink in de remmen en zal zich rot zijn geschrokken om zo de glijbaan op te rijden. Ik ben juist flink omgereden om niet langs het kassengebied te gaan en zo alle smerige wegen te ontwijken maar erg succesvol was mijn poging niet. Zoals blijkt uit de bijgevoegde foto. Met dit ritje, het laatste voor de afsluiting van het 2e jaar Quest-jaar op 26 november, is de kilometerstand op 21.628 km gekomen.

Wegblokkade en smerige wegen

In de verschillende verhalen via internet kom ik nogal vaak de opmerking tegen dat de “overheid” , wat daar ook allemaal onder verstaan moet worden, met zeer ruime begrippen omgaat met de verkeersregels m.b.t. fietsers. Auto’s op een fietspad als parkeerplaats is heel gewoon en zeg er niets van want dan krijg je op zijn minst te horen: “Kom maar op” en dat is vragen om meer ellende. Maar ook omleidingen en afzettingen zonder verdere aanduiding zijn heel gewoon, kom maar in de buurt van Alkmaar, alle dagen lees je er over in de krant. Zo kwam ik gistermiddag door Oostzaan, toen ik de afslag vanaf Purmerland richting Oostzaan wilde nemen en netjes richting aangaf werd ik door een automobiliste met heftige gebaren erop geattendeerd dat ik daar maar niet in moest gaan, dus rechtdoor over Landsmeer maar als je ter plaatse niet bekend bent blijft het zoeken, uit eindelijk kwam ik toch op mijn bestemming. En iets daarvoor zag ik de eerste verwijzing dat ze rond de kerk alles op zijn kop hadden staan en dat daar niemand door kon. Toen ik weer van start ging voor de thuisrit heb ik de andere kant gekozen en ben via Het Twiske weer richting Purmerland gegaan om daar af te slaan naar het Noordhollandskanaal, het is wel een aantal kilometers omrijden maar het is er veiliger dan door Purmerend, en dan linksom naar de buitenwijk van Purmerend, het ging lang goed maar net voor ik daar was moest ik toch even aan de kant, rechts voor was lek. Snel de band verwisselen en weer door.Het ging verder allemaal prima alleen in de Wieringermeer langs het kassengebied is link vooral als het ook nog nat is, je glibbert langs obstakels en door de bochten en thuis de fiets meteen afspuiten om te zien of het voertuig de juiste kleur nog heeft.

De Flevoweg is weg.

Na het eerste bericht van vandaag hier min of meer een vervolg, niks spectaculairs maar even nog 84 km “afgeraffeld”. Ik was van plan om rustig een rondje te maken en dan via Zuidoostbeemster in de loop van de middag mijn weg weer te vervolgen en waar ik dan allemaal langs zou gaan dat zou de middag wel uitwijzen, maar het ging allemaal anders. Toen ik zo’n kilometer of 13 a 14 van huis was ging de telefoon, zoonlief belde: “Waar zit je” “Ik ben net onderweg en fiets nu tussen Abbekerk en Benningbroek, hoe zo” en toen kwam de vraag of ik vanmiddag de jongens op wilde “vangen” als ze uit school kwamen en dat is geen probleem dus dan keer ik om. “Nee, het is pas om 3 uur” en zodoende kon ik mijn geplande ritje naar Zuidoostbeemster nog ruimschoots af maken. Toen ik daar aankwam was er niemand aanwezig dus met een paar minuten was ik weer op de thuisreis. Het gaat dan allemaal als een “trein” je zoeft zo van A naar B, in dit geval Middenmeer en als je dan weer in de polder bent begin je toch steeds meer te ervaren dat de polder steeds minder “Polder” is, dus iets wat omringd is door een dijk en waar boerderijen staan met rode daken en onafzienbare vlakten waar de meeste percelen al zijn geploegd voor de komende winter. Nee, wat polder was wordt steeds meer een glazenstad met enorme “glaspaleizen”en daarbij behorende ketels en bijgebouwen. En dan te bedenken dat aan de andere kant van de polder “hard” wordt gewerkt aan een plan om weer een deel onder water te zetten en daarbij de recreatievlag hoog in het vaandel heeft waarbij alle bestaande normen en waarden als niet interessant aan de kant worden geveegd, de tijd zal leren wat verstandig is geweest.

Zien en gezien worden.

Zien en gezien worden zijn twee totaal verschillende dingen, voor het één heb je een ander nodig maar voor het eerste ben je zelf verantwoordelijk. Vorige week, of eigenlijk al een aantal maanden, kwam ik tot de conclusie dat ik onder bepaalde omstandigheden steeds minder scherp begon te zien. Mede op aandringen van mijn vriendin ben ik toen toch maar naar de opticien gegaan die we gelukkig hier op het dorp hebben. Toen ik mijn verhaal bij Ed deed stelde deze dat de coating dan wel eens los zou kunnen laten en inderdaad dat bleek het geval. Hij zocht meteen op in de computer sinds wanneer ik deze bril had, bijna 2 jaar, dus stelde hij dan valt hij binnen de garantie periode en zal ik andere glazen voor je bestellen. En vanmorgen toen ik bij de plaatselijke supermarkt wat boodschappen had gedaan en langs de opticien liep kwam Ed meteen naar buiten, “Ik was je net aan het bellen en zag je langs lopen, ik heb je glazen” Dus de bril ingeleverd en een tijdelijke noodbril meegekregen en een half uurtje later kon ik hem weer ophalen met nieuwe glazen, dat noem ik nou service van de bovenste plank van Drogisterij en Optiek Meeuwsen in Middenmeer . Het weer is verder redelijk zodat ik meteen weer een ritje ga maken en daar vanavond misschien nog weer een stukje over zal schrijven want het zicht is weer 100%.

Agriport en de wegen

Vandaag weer een dag met “super-weer” bijna of helemaal windstil en meestal volop zon, een enkel wolkje daar gelaten. Even een klein ommetje gemaakt van Middenmeer naar Zuidoostbeemster en met een beetje omweg weer naar huis. Ik meen dat ik op het tellertje 87 km zag staan, niets bijzonders dus. Toen ik voor de zoveelste keer langs het nieuwe kassencomplex reed bedacht ik dat het voor onbekenden in de polder nu helemaal een zoek tocht is geworden als men vanuit het noorden of vanuit het zuiden langs de A7 de parallelweg (Flevoweg) volgt om dan de vertrouwde wegen niet meer kan vinden, gewoon weggeschept en omgelegd met zeer summiere of helemaal geen richtingaanwijzers. Op bijgevoegd kaartje is goed te zien hoe de weg nu loopt om b.v. vanaf de Afsluitdijk via Wieringerwerf en Middenmeer richting Hoorn te fietsen, dus mocht er iemand deze kant langs gaan even dit kaartje kopiëren en je komt er zonder problemen door.

Galamadammen zonder brug

Het is vandaag 14 november 2007, nog 12 dagen dan heb ik de Quest precies 2 jaar en het is en blijft leuk. Vanmorgen weer een keer naar Oudemirdum op en neer met wat omrijden mee 163 km, in Friesland was men bezig langs de dijk maar daar kon ik overal door, er was zelfs niets te zien van wegwerkzaamheden, alleen de hekken stonden er. In de Wieringermeer was de Frieseweg afgesloten, men was bezig op het viaduct vlakbij Wieringerwerf. Op de heenreis kreeg ik de eerste bui ter hoogte van het Robbenoordbos en de tweede ongeveer halverwege de Afsluitdijk. Ik heb alles overleefd en behoudens wat minder zicht door druppels op mijn bril gaf het nergens problemen. In Oudemirdum kwam ik tot de ondekking dat de GPS niet meer had gewerkt na 56 km, zijn batterijen waren leeg dus dan krijg je zoiets. Daar, na mijn wat erg vochtige kleding te hebben verwisseld voor iets droogs, heb ik de batterijen er uit gehaald en een stel nieuwe erin gedaan en op de terugreis werd de route weer keurig aangegeven. De GPS had ik weer een keer meegenomen om uit te proberen wat me door Eduard Botter was geleerd, n.l. de blokjes op de route in Google Earth weg werken, thuis uiteraard meteen uit proberen en zowaar het is precies wat ik in het hoofd had, alleen de route als apart gekleurde lijn op het scherm, Eduard bedankt. De thuisreis vanaf Oudemirdum naar Middenmeer was 81.74 km , gem.38.0 km in 2 uur en 9 min. en het maximum is ergens 51.4 km geweest. Op deze rit had ik ook nog een geheel nieuwe ervaring, de brug bij de Galamadammen is weg, een vreemd gezicht maar wel een enorme verbetering. De Friezen hebben nu een echt onvervalst “Galamadammen Akwaduct” als ik het in vogelvlucht goed heb gelezen stond het er inderdaad zo op. Heen was het even zoeken en reed ik nog verkeerd maar terug wist ik het kunstje en ging het vloeiend van boven naar beneden en weer omhoog. Vanaf dat punt scheen de zon en was het hopen dat het zo zou blijven maar helaas, de lucht werd al donkerder en donkerder dus het kon niet uitblijven. Over een stuk van een kilometer of 10 reed ik in een echte stortbui door enorme plassen en beetje bij beetje voelde ik de druppels van mijn pet af langs mijn nek naar binnen komen. Gelukkig werd het weer droog en kwam de zon weer te voorschijn en de laatste 45 km naar huis gaf weinig problemen, bleef alleen het omrijden vlak voor Wieringerwerf maar dat was dan ook het enige. Al met al weer een heerlijk ritje voor zo’n min of meer sombere herfstdag.

Stilstaande windmolens

Het ritje van vandaag heeft mijn mening over windmolens die stil staan weer eens bevestigd, het maakt niet uit waar je fietst, zodra er windmolens staan kun er zeker van zijn dat er ook van die energieleveranciers stil staan. Vanmorgen, hij was al bijna om, ging ik van start nadat de laatste bui een spoor van plassen had achter gelaten, richting Wervershoof. Ik was al een tijdje niet bij mijn oudste broer op visite geweest dus even daar langs om te horen hoe het met zijn gezondheid gaat, ’t kon beter. Maar ik ben geen dokter dus kon hem ook geen advies geven, alleen het meest simpele, “houd de moed er in want positief denken en doen is altijd het beste”. Via Wervershoof langs de molen over Zijdwerk een weg van Wervershoof naar Zwaagdijk, mijn geboortedorp, dan verder naar Wognum, Wadway, Spanbroek en dan Obdam. Het is zo ongeveer traditie, als ik in dit dorp kom ga ik bijna altijd bij mijn zwager en zus langs. Sinds lange tijd kwam ik daar de twee oudste kinderen ook weer eens tegen hoewel beide, zowel Wouter als Eline, weer aanstalten maakten om naar Amsterdam te gaan. Na de koffie stond ik er voor om het rondje nog wat uit te rekken maar de lucht vertoonde hier en daar toch nog van die donkere stukken die me deden besluiten om de kortste weg naar huis te nemen. En daar viel het me weer op, stilstaande windmolens, het ongelukkige is, dan ga je er weer op letten en overal waar een stuk of 6 of meer molens in het gelid staan, stond er ook wel weer één die “schafttijd” had. In de Wieringermeer ben ik op een bepaald moment gestopt en telde zo’n 40 molens zo links en rechts waarvan er, zover als ik kon zien ook 3 stilstonden. Het weer was ondertussen weer geweldig opgeknapt en het kriebelde om toch nog maar wat meer kilometers te maken maar ik vond het wel goed voor vandaag na 62 km.

"Met het oog op morgen"

Vanmorgen, voor de regen en harde wind die verwacht wordt, nog even een klein rondje gemaakt. Omdat de wegen in de polder erbarmelijk vervuild zijn door klei enz. heb ik besloten om m’n heil te zoeken in noordwestelijke richting. Vanaf Middenmeer richting Schagen langs de Schagerweg over een mooi geasfalteerd fietspad. Iets voorbij Schagen linksaf richting Schagerbrug, vervolgens St.Maartensbrug en als laatste Burgerbrug allemaal kleine dorpjes die langs de Groote Sloot liggen. Aan beide kanten van deze sloot ligt een weg genaamd Grote Sloot, ik heb de voor mij rechts liggende Grote Sloot genomen omdat daar minder verkeer langs gaat en het voor mij veiliger leek. Net voor St.Maartenbrug staat in de Groote Sloot een monument, beter bekend als het boerderij geraamte, je kunt er naar “binnen” maar binnen is ook weer helemaal buiten en “met het oog op morgen” is het de meest ideale bouwconstructie bij harde wind en storm zoals dat is voorspeld voor vanavond, vannacht en morgen. Aan het einde van de weg die uitkomt bij het Noordhollandskanaal ben ik linksaf gegaan om via Krabbendam, Warmenhuizen en Waarland de Hartweg op te zoeken waar ik tot slot via Winkel weer de Wieringermeer in ben gereden om na 62 km weer thuis te staan. Hiermee is de totaalstand van de kilometerteller op 21.014 km gekomen, allemaal echte ontspannen kilometers, gewoon genieten in een Quest.

Hoe gevaarlijk is zo'n weg ?

De ervaring van de laatste, ongeveer 300 km met de Quest. Echt veel nieuws is er niet over deze ritten, hélaas wel een paar minder positieve ervaringen van medeweggebruikers. De eerste en meest onschuldige ervaring had ik een dag of wat geleden op de Langereis, een weg die loopt van de A.C.de Graafweg (de N241) naar de Westfriesedijk richting Winkel. Keurig rechts van de weg met de zon recht achter mij kwam me een auto tegemoet met een meneer die, of het niet met de Quest-rijder, ik in dit geval, eens was of hij had hoofdpijn, om wat voor rede dan ook, hij was heftige bewegingen aan het maken waarbij hij steeds zijn voorhoofd wees en knipperde daarbij zeer intensief met zijn grote lichten, toch zielig voor de man dat ik hem niet kon begrijpen en dat al zijn moeite tevergeefs is geweest.
Vanmiddag ging ik weer een stukje op pad en weer langs de Langereis gebeurde het, nu reed ik de andere kant op en had er lekker de gang in toen er in de verte een bromfietser aan kwam, tot dat moment was er helemaal niets loos maar toen er ook een auto aan kwam met, laat ik maar zeggen, een “petje”, toen ging het bijna mis. Ik reed door, de bromfietser reed door en ook “petje” hield lang vol om ook door te rijden en dan is die weg te smal voor 3 weggebruikers naast elkaar en op het laatste moment heeft “petje” enorm z’n best gedaan om de bromfietser en mij niet van de weg te rijden en dat is hem gelukt anders had ik hier nu niet gezeten, maar het was wel even griezelen en ook wat hard remmen omdat hij veel sterker is met z’n auto dan ik met mijn gele Quest.
Ik was even naar Obdam voor het eerste exemplaar van de 2e druk van het Westfrieslandspel op te halen en vanaf dat adres richting Zuidoostbeemster. Na mijn boodschap daar te hebben gedaan en na een paar bakken heerlijke koffie ging ik weer richting Middenmeer nu tegen wind maar dat gaf helemaal geen problemen, wel had ik weer een ander verkeersprobleem op de thuisreis.
Bij de afslag, voor “De Gouden Karper” op het randje van de Huigendijk kwam een motorrijder vanuit tegenovergestelde richting die voor mij langs wilde kruisen maar mogelijk de snelheid wat had onderschat en met een enorme slinger wist hij mij te ontwijken en zo had ik vandaag voor de 2e keer “geluk” waarbij die eerste meneer met “hoofdpijn” van een paar dagen terug wel de meest onschuldige was.