Een geweldig fietsjaar 2007

Daar gaan we dan nog één keer in 2007, het was in alle opzichten een “bewogen” jaar, veel gedaan, veel beleefd en daar naast ook nog veel gefietst. Als ik alles op een rijtje zet dan schreef ik vorig jaar op 28 december mijn laatste stukje wat via de blog de wereld, in en over ging, en dit jaar is het één dag later n.l. 29 december. Dat de blog gelezen wordt is mij ondertussen wel duidelijk, reacties op mijn mail adres, uit Brazilie en Singapore zijn wel de verste reacties maar het is ook gelezen in Japan, Australie en N.Zealand , maar het overgrote deel komt gewoon uit Europa en dan vooral Nederland. De laatste week komt er eigenlijk niet zoveel van fietsen, de dagen voor Kerstmis was het matige weer een beetje spelbreker en met de Kerstdagen zelf besteed ik mijn tijd liever aan het huiselijk gebeuren rond deze dagen. En nu, de dagen tussen Kerst en Nieuwjaar zijn er andere dingen die de voorkeur hebben dus komt de fiets voor het “eerst” op het tweede plan. Terug kijkend op het afgelopen jaar kan ik voor mezelf best tevreden zijn, ruim 11.000 km gefietst, maximumsnelheid, 1 kilometer sneller gereden als mijn leeftijd terwijl ik wil proberen met mijn leeftijd mee te gaan dus alle jaren de top een ietsje hoger. Mensen ontmoet uit Rusland, Polen, Duitland, Japan en niet te vergeten de Spanjaard Jorge Garcia Polop, die mij zijn fotomanipulatie per mail heeft toegezonden, en iedereen met vragen over de Quest. De rit met Meindert Valenteyn over de Afsluitdijk het rondje Texel onder leiding van Matthijs Leegwater en zo zijn er zoveel leuke fietsmomenten, te veel om op te noemen, maar allemaal terug te lezen op http://www.questie-van-tijd.blogspot.com/ Voor het komende jaar ga ik er vanuit dat het minstens zo’n zelfde jaar wordt en dat er vele “Questrijders” (velomobielrijders) bij zullen komen die ook hun ervaringen publiceren om anderen mee te laten genieten van deze prachtige gezonde vorm van, o.a. niet oud worden, want ik voel me nog steeds heel veel jonger dan de kalender aangeeft. Voor iedereen die dit leest een voorspoedig en gezond 2008 toegewenst.

Weer en of toch geen weer ?

Een moeilijke week voor mijn gevoel, of het echt zo is, nee dat geloof ik nou ook weer niet. Het grootste probleem vind ik zelf dat het net iets te koud is om lekker te fietsen. Met een beetje zon en geen nevel wat tegen mist aan hangt, zou het een stuk aangenamer kunnen zijn. Deze week tot nu toe helemaal nog niet gefietst, maandag na wat boodschappen doen en op de terug weg over Obdam daar hoorde ik aan de Obdammerdijk dat er een derde editie komt van het Westfrieslandspel, geweldig wat een succes voor de ontwerpers. Verder dinsdag naar Zuidoostbeemster de kerstboom bijwerken met zaag en snoeischaar en in de kamer plaatsen en na de middag thuis met de buurman de schutting voorzien van nieuwe palen omdat er een aantal in de grond waren afgerot zodat de schutting wat vreemd begon te kantelen. Woensdag werd ik gebeld zo rond 1 uur door iemand uit Hippolytushoef, ene Cees Roozendaal, fanatiek sportman die op zoek is naar de voor hem juiste velomobiel. Hij informeerde of hij een keer langs mocht komen om de Quest eens goed te bekijken en om half 2 was hij hier. Samen hebben we alles op een rijtje gezet en is de fiets van binnen en van buiten bestudeerd. Hij was het wel met mij eens dat zo’n Quest een geweldig mooi en snel voertuig is met een prijskaartje, zelf zoekt hij naar de voor hem meest ideale fiets, qua prijs en wendbaarheid denk hij nu nog aan een Sunrider die gemaakt wordt in IJmuiden. De tijd zal het leren, ik zou het wel weten ……………………………………………. En vandaag lijkt het weer ook niet mee te werken om me om te gaan kleden, bovendien moet ik nog naar een verjaardag en om daar nu weer aan te komen in sporttenue net als de vorige keer, nee, dat doen we vandaag maar niet. Dus zal een ieder die dit leest het deze keer moeten stellen zonder echte fietservaringen en slechts een Kerstgroet vanaf de Quest.

Nog steeds geen winter

Nog steeds geen winter voor wat betreft helder “vriesweer” wel heerlijk weer om even nog een rondje te maken voor het weekend. Van start gegaan rond een uur of één en weer thuis na een rondje van 50 km. Het weer is zwaar bewolkt maar het is zo goed als windstil en het lijkt me wel leuk om weer een keer langs het “Wad” te fietsen. Vooral omdat ik niet te ver van huis wil vanmiddag en het die kant uit altijd enorm rustig is, zeg maar gewoon uitgestorven. Je ziet er veel van de natuur en hooguit een wandelaar die zijn of haar hond uit laat langs de buitenkant van het eiland Wieringen, langs de Waddenzee. Ja Waddenzee, het klinkt alsof maar vanaf het eiland is er vaak weinig van de zee te zien, vooral bij laagwater zijn het hier en daar onafgebroken grote slik/baggervelden waar het voor de duizenden vogels goed fourageren is. Net ten westen van de haven van Den Oever liggen bij laag water hele stukken droog en zoals uit de bijgevoegde foto blijkt is het een gezond stukje natuur waar de watervogels echt te gast zijn. Na Den Oever, waar ik over het haventerrein fiets, kom ik voor het tunneltje onder de A7, sinds kort heeft men daar het trottoir over een meter iets verlaagd zodat mensen, met een scootmobiel of i.d. en in mijn geval met een velomobiel, er gemakkelijk door kunnen rijden en niet ….tig keren heen en weer moeten door de hekjes. Na een paar kilometer draai ik langs het Robbenoordbos verder naar het zuiden om nog even op de haven van Oude Zeug te kijken en dan via de Zeugweg (hoe kan het ook anders) weer richting Wieringerwerf en vervolgens Middenmeer te gaan. Weer een ontspannen uitstapje van 50 km.

Ruim baan maar toch .......

Woensdagmorgen, 9 uur, buitentemperatuur 3 graden, zwaar bewolkt en geen wind. Dan ga ik van start voor een retourtje Oudemirdum en nu ben ik weer thuis om mijn ervaringen van deze rit weer op “papier” te zetten. De rit richting Afsluitdijk gaat overal probleemloos, ik passeer de eerste tegenligger in Friesland, nergens is er een kop te zien langs de weg, of iedereen denkt dat het koud is of men is al op de plaatst van bestemming voor vandaag, het is echt onvoorstelbaar rustig langs de weg. Als ik zo’n kilometer of 15 a 20 van mijn bestemming af ben bel ik even of ze thuis is, altijd wel handig, maar ze neemt wel op maar is op dat moment nog aan het winkelen in Sneek, geen paniek rustig aan ik ben over een half uurtje in Oudemirdum en dan red ik me wel. Maar onderweg kreeg ik nog te maken met een verkeerssituatie die niet in de berekening was meegenomen. De vorige keer ging ik voor de eerste keer door de tunnel van het “Akwadukt” bij de Galamadammen, dus dat zal nu geen probleem geven dacht ik, helaas er werd hard gewerkt aan de nette afwerking en zo kwam het dat er een stukje asfalt opnieuw moest worden gelegd en er stond een kraan op het fietspad die iets te breed was om mij door te laten. Op mijn vraag hoe ik verder kon stelde de baas dat de kraan wel even naar de kant kon, dan kan jij passeren en is alles weer geregeld, zo gezegd en gedaan en ik kon weer verder, slechts een stukje lopen en even wachten was alles. Toen ik in Oudemirdum kwam was alles rustig en heb ik me omgekleed in mijn reserve uitrusting die ik altijd bij me heb en even later was mijn dochter thuis en hebben we koffie gedronken en heerlijk zitten kletsen. Later heeft ze de kinderen van school gehaald, een heerlijk stel, en hebben we samen een broodje gegeten. Tegen 1 uur ben ik weer opgestapt voor de thuisreis, omdat ik heen wat probleempjes had bij de Galamadammen ben ik terug van start gegaan richting Stavoren om zo te voorkomen dat ik weer de mensen moest lastigvallen die daar aan het werk waren maar omdat ik een beetje op de bonnefooi af ben gaan fietsen en wat andere richtingen heb genomen kwam ik toch weer voor het “Akwadukt” maar deze keer was het redelijk door te rijden, zelfs het asfalt lag er al weer en was mijn omrijden niet echt noodzakelijk geweest. De weg vervolgen en op naar de Afsluitdijk en daar kwam ik weer een obstakel tegen, er was daar een bedrijf bezig met een hogedrukreiniger de brug/fietspad schoon te maken, dit liep niet allemaal zoals ze zelf graag wilden want de compressor was aan het einde van zijn krachten en die probeerden de mannen weer opgang te krijgen met wat extra hulp van de autoaccu en als alles dan vlak bij elkaar staat is het hele fietspad afgesloten en moet je weer even wachten tot er ruimte wordt gemaakt om er langs te komen, ook dit is weer gelukt hoewel de man die de leiding scheen te hebben er nogal over in zat dat ik een foto had gemaakt van hun barricade, niks mis mee dacht ik, maar toen ik toch met hem stond te praten vond ik een foto van een blik over het Wad met de spuiende sluizen zeker zo leuk. Na dit oponthoud was het nog even flink doortrappen en weer zo snel mogelijk op temperatuur te komen want met een bezweet lijf in discussie gaan over het wel of niet plaatsen van een foto, daar word je niet direct warm van, ik niet tenminste. Na 163 km was ik weer thuis en stond de totaalteller op 22.174 km.

Polder en eiland tocht

Wat wordt het leven toch beïnvloed door het weer, bij mij is dat zeker van invloed, als je opstaat en de zon lijkt er al een beetje door te komen dan stemt dat meteen positief. Zondag waren de vooruitzichten voor maandag nou niet direct om te juichen, dinsdag en de rest van de week zal het droog zijn, maar die maandag zag het er nog niet best uit. Maar het is een geweldige dag, zon en een licht windje en bijna overal schoon gespoelde wegen. Dus de banden op spanning brengen en de “nodige” bagage in de fiets en van start voor een klein rondje. Eerst het dorp uit, deze keer via de Kolhornerweg, rechts een bomenrij en links hier en daar een boerderij maar ook een heerlijk zonnetje van die kant. Aan het einde van de weg rechts en linksaf richting Kolhorn en dan rechtsaf de Waardpolderhoofdweg genomen richting Wieringerwaard, door dit dorpje via de Noordzijperweg naar Oudesluis en daar vandaan naar Anna Paulowna. Het gaat allemaal zeer voorspoedig en via wat extra afslagen kom ik op de Balgweg hier ga ik rechtsaf op naar de “korte Afsluitdijk” om vervolgens op Wieringen aan te komen waar ik zoveel mogelijk de noordelijke route neem die me in Den Oever brengt waar ik via het tunneltje onder de A7 doorga en dan op naar het Robbenoordbos. Tussen het tunneltje en het Robbenoordbos passeer ik de afrit van de A7 naar Den Oever waar een hele rij auto’s stond omdat er een grote vrachtauto de bocht aan het nemen was in stukjes, beetje heen en weer een beetje terug, en alles omdat er een windmolen onderdeel vervoerd werd wat een nogal erg lang was. Dus even uit de “gele klomp” om een plaatje te maken. Eerder was ik er ook al een keer uitgestapt omdat er een bootje van het Balgzandkanaal naar het Amstelmeer ging en dan moet de brug even omhoog zo aan het begin van de “korte Afsluitdijk” . Alles met elkaar een rondje van 74 km en heel veel plezier van deze geweldige fiets die ze QUEST hebben gedoopt. Nog maar 30 km van de 22.000 km af.

Rondje van 90 km

Als de storm is gaan liggen kan het weer op een veilige manier. Gistermiddag ben ik ook nog even van start gegaan maar het is toen bij een klein rondje van een kilometer of 15 gebleven. Eerst dacht ik dat het wel mee zou vallen, maar dan had ik een route moeten kiezen recht tegen wind en later weer dezelfde weg terug maar het pad dat ik had genomen was dwars op de wind en dan neem je als het niet nodig is onnodige risico’s, dus zo snel mogelijk weer in de garage geparkeerd. Vandaag was het weer een heel stuk veiliger langs de weg, geen wind, helaas geen zon, maar prima fietsweer. Tegen half 12 had ik me omgekleed en de fiets naar buiten gereden, de banden waren nog voldoende op spanning, de telefoon, fototoestel, GPS, water enz. alles is aan “boord”, waar zal ik heen gaan ? Het lag eigenlijk al meteen voor de hand dat het richting Zuidoostbeemster zou worden, vanmorgen werd er nog ten overvloede gemeld dat ze afwezig zou zijn i.v.m. een verjaardag, nou dan weet ik wel hoe laat ze ongeveer weer thuis kan zijn en dan zie en spreek ik haar wel als ik daar, zo tussen half 1 en 1 uur, zal zijn. Mijn redenering was juist, kwart voor 1 ben ik gestopt bij mijn vriendin, en hebben we weer gezellig bij kunnen praten over onze wederzijdse ervaringen. We beseffen allebei dat een mens alleen niet tot de gelukkigste kan behoren, wij hebben echt geluk gehad dat we elkaar hebben ontmoet. Maar goed weer verder over de fiets en de route, tegen 2 uur ben ik weer op huis aan gegaan, niet via de kortste route, dan ben je weer zo snel thuis . Even een stukje om en helaas kom je dan weer diverse ergernissen tegen, tot 3 keer toe op nog geen 2 km auto’s geparkeerd op het fietspad, niet een beetje maar zo dat je in de remmen moet en door de berm om er langs te komen. En dan in De Rijp, een auto die net voor mij stopt, de laadklep laat zakken en begint met laden en lossen, rustig afwachten en de zaak afkijken, niet opwinden maar proberen begrip op te brengen voor iedereen die werkt en zulke situaties voor lief nemen. Ik heb toch eigenlijk alle tijd van de wereld, toen ik dat langzaam tot me door liet dringen zat ik toch wel lekker in mijn fiets en kon er eigenlijk nog wel om lachen ook toen er andere mensen waren die dit alles helemaal niet konden waarderen en dat ook luidkeels kenbaar maakten aan de chauffeur en bijrijder. Na zo’n kleine 10 minuten kon ik mijn weg weer vervolgen en zag dat de maximum snelheid al boven de 50 km was geweest dus nou niet verder opjagen maar rustig rondjes trappen over de dijken van de polders die me na een kleine 40 km na De Rijp weer naar huis hebben gevoerd. Met dit ritje van vandaag en gisteren is de totaalteller blijven steken op 21.859 km en was het gemiddelde 36,6 km, niet gek vind ik voor zo’n december middag.

Niet alles langs het IJsselmeer

Het weer was dinsdag prachtig, geen wind regelmatig een zonnetje, vandaag is het toch weer een stuk minder. Geen zon wel wat wind en min of meer een guur weer type, het voelt aan als z.g. “waterkoud”. Zal ik gaan of zal ik thuis blijven, het is dus wel het eerste geworden, thuis zitten achter de (geraniums) PC is ook niet alles en niet mijn gewoonte. Waar zal ik heen gaan, richting Zuidoostbeemster of Oostzaan, nee dat lijkt me niet helemaal verstandig, vanavond kom ik toch al in de “Zuidoost”, dus dan maar rondje Medemblik , Enkhuizen, Hoorn over de dijk langs het IJsselmeer. Om de meest vervuilde wegen te ontlopen ben ik via de Medemblikkerweg gegaan en niet via de Flevoweg naar Medemblik. Na Medemblik via de dijk naar Onderdijk, Wervershoof en Andijk naar Enkhuizen, hier zitten de eerste 32 kilometers achter de wielen. Deze keer maar eens niet door het centrum van dit IJsselmeerstadje maar de grotere weg langs naar de dijk aan de andere kant. Het verliep allemaal helemaal zoals ik altijd gewoon was tot dat ik bij de afslag achter Broekerhaven kwam, een groot rond wit bord met een rode rand maakte me duidelijk dat mijn plan voor een dijkentocht hier ten einde kwam, ik zag gelijk een paar enorme vrachtwagens van de firma Butter BV uit Dronten de dijk opgaan en begreep dat hier groot onderhoud gepleegd werd. Wel stonden er borden die de fietser de weg wezen naar de dorpjes Hem en Wijdenes. Via deze verwijzingen kwam ik na een aantal kilometers toch weer op de dijk en kon mijn tocht zoals gepland voortzetten richting Hoorn en vandaar weer naar Middenmeer. Op een stuk grasland tussen de weg en het IJsselmeer liepen nogal wat ganzen die niet erg veel haast maakten om weg te vliegen zodat ik nog even tijd kreeg om een plaatje te schieten. Op het eerste stuk binnen de dijk van de Wieringermeer reden een trekker en een vrachtauto voor me, die niet vol gas reden, tenminste de auto bleef achter de trekker hangen en daar zag ik toch nog een uitdaging in om beide voertuigen te passeren wat toch weer vrij simpel ging en later zag ik dat ik daardoor wel even 56,5 km had gereden, wanneer zal ik zulke dingen achterwege kunnen laten, “het verstand komt met de jaren” dus als ik oud genoeg wordt heb ik nog alle kans om me te bekeren tot een rustige bezadigde grijsaard. Het was weer een heerlijk ritje van 82 km wat het totaal op 21.752 km heeft gebracht.

Klei op de weg

Gewoon een stukje wegdek in de Wieringermeer, ja wat is gewoon. Nou dit eigenlijk niet maar het is wel enorm vervuild door landbouw verkeer. En als je er dan langs gaat met de fiets, en gelukkig over een “schoon” fietspad kan, heb je alleen last van de passerende auto die zo’n “heerlijke” nevel omhoog werken waardoor je zicht in één klap tot nul wordt gereduceerd. Zo maakte ik het vanmiddag mee, op de Alkmaarseweg was men druk bezig om de weg schoon te houden met een heftruck met schepbak en een trekker met schuifbord, maar alle verkeer ging flink in de remmen en zal zich rot zijn geschrokken om zo de glijbaan op te rijden. Ik ben juist flink omgereden om niet langs het kassengebied te gaan en zo alle smerige wegen te ontwijken maar erg succesvol was mijn poging niet. Zoals blijkt uit de bijgevoegde foto. Met dit ritje, het laatste voor de afsluiting van het 2e jaar Quest-jaar op 26 november, is de kilometerstand op 21.628 km gekomen.

Wegblokkade en smerige wegen

In de verschillende verhalen via internet kom ik nogal vaak de opmerking tegen dat de “overheid” , wat daar ook allemaal onder verstaan moet worden, met zeer ruime begrippen omgaat met de verkeersregels m.b.t. fietsers. Auto’s op een fietspad als parkeerplaats is heel gewoon en zeg er niets van want dan krijg je op zijn minst te horen: “Kom maar op” en dat is vragen om meer ellende. Maar ook omleidingen en afzettingen zonder verdere aanduiding zijn heel gewoon, kom maar in de buurt van Alkmaar, alle dagen lees je er over in de krant. Zo kwam ik gistermiddag door Oostzaan, toen ik de afslag vanaf Purmerland richting Oostzaan wilde nemen en netjes richting aangaf werd ik door een automobiliste met heftige gebaren erop geattendeerd dat ik daar maar niet in moest gaan, dus rechtdoor over Landsmeer maar als je ter plaatse niet bekend bent blijft het zoeken, uit eindelijk kwam ik toch op mijn bestemming. En iets daarvoor zag ik de eerste verwijzing dat ze rond de kerk alles op zijn kop hadden staan en dat daar niemand door kon. Toen ik weer van start ging voor de thuisrit heb ik de andere kant gekozen en ben via Het Twiske weer richting Purmerland gegaan om daar af te slaan naar het Noordhollandskanaal, het is wel een aantal kilometers omrijden maar het is er veiliger dan door Purmerend, en dan linksom naar de buitenwijk van Purmerend, het ging lang goed maar net voor ik daar was moest ik toch even aan de kant, rechts voor was lek. Snel de band verwisselen en weer door.Het ging verder allemaal prima alleen in de Wieringermeer langs het kassengebied is link vooral als het ook nog nat is, je glibbert langs obstakels en door de bochten en thuis de fiets meteen afspuiten om te zien of het voertuig de juiste kleur nog heeft.

De Flevoweg is weg.

Na het eerste bericht van vandaag hier min of meer een vervolg, niks spectaculairs maar even nog 84 km “afgeraffeld”. Ik was van plan om rustig een rondje te maken en dan via Zuidoostbeemster in de loop van de middag mijn weg weer te vervolgen en waar ik dan allemaal langs zou gaan dat zou de middag wel uitwijzen, maar het ging allemaal anders. Toen ik zo’n kilometer of 13 a 14 van huis was ging de telefoon, zoonlief belde: “Waar zit je” “Ik ben net onderweg en fiets nu tussen Abbekerk en Benningbroek, hoe zo” en toen kwam de vraag of ik vanmiddag de jongens op wilde “vangen” als ze uit school kwamen en dat is geen probleem dus dan keer ik om. “Nee, het is pas om 3 uur” en zodoende kon ik mijn geplande ritje naar Zuidoostbeemster nog ruimschoots af maken. Toen ik daar aankwam was er niemand aanwezig dus met een paar minuten was ik weer op de thuisreis. Het gaat dan allemaal als een “trein” je zoeft zo van A naar B, in dit geval Middenmeer en als je dan weer in de polder bent begin je toch steeds meer te ervaren dat de polder steeds minder “Polder” is, dus iets wat omringd is door een dijk en waar boerderijen staan met rode daken en onafzienbare vlakten waar de meeste percelen al zijn geploegd voor de komende winter. Nee, wat polder was wordt steeds meer een glazenstad met enorme “glaspaleizen”en daarbij behorende ketels en bijgebouwen. En dan te bedenken dat aan de andere kant van de polder “hard” wordt gewerkt aan een plan om weer een deel onder water te zetten en daarbij de recreatievlag hoog in het vaandel heeft waarbij alle bestaande normen en waarden als niet interessant aan de kant worden geveegd, de tijd zal leren wat verstandig is geweest.

Zien en gezien worden.

Zien en gezien worden zijn twee totaal verschillende dingen, voor het één heb je een ander nodig maar voor het eerste ben je zelf verantwoordelijk. Vorige week, of eigenlijk al een aantal maanden, kwam ik tot de conclusie dat ik onder bepaalde omstandigheden steeds minder scherp begon te zien. Mede op aandringen van mijn vriendin ben ik toen toch maar naar de opticien gegaan die we gelukkig hier op het dorp hebben. Toen ik mijn verhaal bij Ed deed stelde deze dat de coating dan wel eens los zou kunnen laten en inderdaad dat bleek het geval. Hij zocht meteen op in de computer sinds wanneer ik deze bril had, bijna 2 jaar, dus stelde hij dan valt hij binnen de garantie periode en zal ik andere glazen voor je bestellen. En vanmorgen toen ik bij de plaatselijke supermarkt wat boodschappen had gedaan en langs de opticien liep kwam Ed meteen naar buiten, “Ik was je net aan het bellen en zag je langs lopen, ik heb je glazen” Dus de bril ingeleverd en een tijdelijke noodbril meegekregen en een half uurtje later kon ik hem weer ophalen met nieuwe glazen, dat noem ik nou service van de bovenste plank van Drogisterij en Optiek Meeuwsen in Middenmeer . Het weer is verder redelijk zodat ik meteen weer een ritje ga maken en daar vanavond misschien nog weer een stukje over zal schrijven want het zicht is weer 100%.

Agriport en de wegen

Vandaag weer een dag met “super-weer” bijna of helemaal windstil en meestal volop zon, een enkel wolkje daar gelaten. Even een klein ommetje gemaakt van Middenmeer naar Zuidoostbeemster en met een beetje omweg weer naar huis. Ik meen dat ik op het tellertje 87 km zag staan, niets bijzonders dus. Toen ik voor de zoveelste keer langs het nieuwe kassencomplex reed bedacht ik dat het voor onbekenden in de polder nu helemaal een zoek tocht is geworden als men vanuit het noorden of vanuit het zuiden langs de A7 de parallelweg (Flevoweg) volgt om dan de vertrouwde wegen niet meer kan vinden, gewoon weggeschept en omgelegd met zeer summiere of helemaal geen richtingaanwijzers. Op bijgevoegd kaartje is goed te zien hoe de weg nu loopt om b.v. vanaf de Afsluitdijk via Wieringerwerf en Middenmeer richting Hoorn te fietsen, dus mocht er iemand deze kant langs gaan even dit kaartje kopiëren en je komt er zonder problemen door.

Galamadammen zonder brug

Het is vandaag 14 november 2007, nog 12 dagen dan heb ik de Quest precies 2 jaar en het is en blijft leuk. Vanmorgen weer een keer naar Oudemirdum op en neer met wat omrijden mee 163 km, in Friesland was men bezig langs de dijk maar daar kon ik overal door, er was zelfs niets te zien van wegwerkzaamheden, alleen de hekken stonden er. In de Wieringermeer was de Frieseweg afgesloten, men was bezig op het viaduct vlakbij Wieringerwerf. Op de heenreis kreeg ik de eerste bui ter hoogte van het Robbenoordbos en de tweede ongeveer halverwege de Afsluitdijk. Ik heb alles overleefd en behoudens wat minder zicht door druppels op mijn bril gaf het nergens problemen. In Oudemirdum kwam ik tot de ondekking dat de GPS niet meer had gewerkt na 56 km, zijn batterijen waren leeg dus dan krijg je zoiets. Daar, na mijn wat erg vochtige kleding te hebben verwisseld voor iets droogs, heb ik de batterijen er uit gehaald en een stel nieuwe erin gedaan en op de terugreis werd de route weer keurig aangegeven. De GPS had ik weer een keer meegenomen om uit te proberen wat me door Eduard Botter was geleerd, n.l. de blokjes op de route in Google Earth weg werken, thuis uiteraard meteen uit proberen en zowaar het is precies wat ik in het hoofd had, alleen de route als apart gekleurde lijn op het scherm, Eduard bedankt. De thuisreis vanaf Oudemirdum naar Middenmeer was 81.74 km , gem.38.0 km in 2 uur en 9 min. en het maximum is ergens 51.4 km geweest. Op deze rit had ik ook nog een geheel nieuwe ervaring, de brug bij de Galamadammen is weg, een vreemd gezicht maar wel een enorme verbetering. De Friezen hebben nu een echt onvervalst “Galamadammen Akwaduct” als ik het in vogelvlucht goed heb gelezen stond het er inderdaad zo op. Heen was het even zoeken en reed ik nog verkeerd maar terug wist ik het kunstje en ging het vloeiend van boven naar beneden en weer omhoog. Vanaf dat punt scheen de zon en was het hopen dat het zo zou blijven maar helaas, de lucht werd al donkerder en donkerder dus het kon niet uitblijven. Over een stuk van een kilometer of 10 reed ik in een echte stortbui door enorme plassen en beetje bij beetje voelde ik de druppels van mijn pet af langs mijn nek naar binnen komen. Gelukkig werd het weer droog en kwam de zon weer te voorschijn en de laatste 45 km naar huis gaf weinig problemen, bleef alleen het omrijden vlak voor Wieringerwerf maar dat was dan ook het enige. Al met al weer een heerlijk ritje voor zo’n min of meer sombere herfstdag.

Stilstaande windmolens

Het ritje van vandaag heeft mijn mening over windmolens die stil staan weer eens bevestigd, het maakt niet uit waar je fietst, zodra er windmolens staan kun er zeker van zijn dat er ook van die energieleveranciers stil staan. Vanmorgen, hij was al bijna om, ging ik van start nadat de laatste bui een spoor van plassen had achter gelaten, richting Wervershoof. Ik was al een tijdje niet bij mijn oudste broer op visite geweest dus even daar langs om te horen hoe het met zijn gezondheid gaat, ’t kon beter. Maar ik ben geen dokter dus kon hem ook geen advies geven, alleen het meest simpele, “houd de moed er in want positief denken en doen is altijd het beste”. Via Wervershoof langs de molen over Zijdwerk een weg van Wervershoof naar Zwaagdijk, mijn geboortedorp, dan verder naar Wognum, Wadway, Spanbroek en dan Obdam. Het is zo ongeveer traditie, als ik in dit dorp kom ga ik bijna altijd bij mijn zwager en zus langs. Sinds lange tijd kwam ik daar de twee oudste kinderen ook weer eens tegen hoewel beide, zowel Wouter als Eline, weer aanstalten maakten om naar Amsterdam te gaan. Na de koffie stond ik er voor om het rondje nog wat uit te rekken maar de lucht vertoonde hier en daar toch nog van die donkere stukken die me deden besluiten om de kortste weg naar huis te nemen. En daar viel het me weer op, stilstaande windmolens, het ongelukkige is, dan ga je er weer op letten en overal waar een stuk of 6 of meer molens in het gelid staan, stond er ook wel weer één die “schafttijd” had. In de Wieringermeer ben ik op een bepaald moment gestopt en telde zo’n 40 molens zo links en rechts waarvan er, zover als ik kon zien ook 3 stilstonden. Het weer was ondertussen weer geweldig opgeknapt en het kriebelde om toch nog maar wat meer kilometers te maken maar ik vond het wel goed voor vandaag na 62 km.

"Met het oog op morgen"

Vanmorgen, voor de regen en harde wind die verwacht wordt, nog even een klein rondje gemaakt. Omdat de wegen in de polder erbarmelijk vervuild zijn door klei enz. heb ik besloten om m’n heil te zoeken in noordwestelijke richting. Vanaf Middenmeer richting Schagen langs de Schagerweg over een mooi geasfalteerd fietspad. Iets voorbij Schagen linksaf richting Schagerbrug, vervolgens St.Maartensbrug en als laatste Burgerbrug allemaal kleine dorpjes die langs de Groote Sloot liggen. Aan beide kanten van deze sloot ligt een weg genaamd Grote Sloot, ik heb de voor mij rechts liggende Grote Sloot genomen omdat daar minder verkeer langs gaat en het voor mij veiliger leek. Net voor St.Maartenbrug staat in de Groote Sloot een monument, beter bekend als het boerderij geraamte, je kunt er naar “binnen” maar binnen is ook weer helemaal buiten en “met het oog op morgen” is het de meest ideale bouwconstructie bij harde wind en storm zoals dat is voorspeld voor vanavond, vannacht en morgen. Aan het einde van de weg die uitkomt bij het Noordhollandskanaal ben ik linksaf gegaan om via Krabbendam, Warmenhuizen en Waarland de Hartweg op te zoeken waar ik tot slot via Winkel weer de Wieringermeer in ben gereden om na 62 km weer thuis te staan. Hiermee is de totaalstand van de kilometerteller op 21.014 km gekomen, allemaal echte ontspannen kilometers, gewoon genieten in een Quest.

Hoe gevaarlijk is zo'n weg ?

De ervaring van de laatste, ongeveer 300 km met de Quest. Echt veel nieuws is er niet over deze ritten, hélaas wel een paar minder positieve ervaringen van medeweggebruikers. De eerste en meest onschuldige ervaring had ik een dag of wat geleden op de Langereis, een weg die loopt van de A.C.de Graafweg (de N241) naar de Westfriesedijk richting Winkel. Keurig rechts van de weg met de zon recht achter mij kwam me een auto tegemoet met een meneer die, of het niet met de Quest-rijder, ik in dit geval, eens was of hij had hoofdpijn, om wat voor rede dan ook, hij was heftige bewegingen aan het maken waarbij hij steeds zijn voorhoofd wees en knipperde daarbij zeer intensief met zijn grote lichten, toch zielig voor de man dat ik hem niet kon begrijpen en dat al zijn moeite tevergeefs is geweest.
Vanmiddag ging ik weer een stukje op pad en weer langs de Langereis gebeurde het, nu reed ik de andere kant op en had er lekker de gang in toen er in de verte een bromfietser aan kwam, tot dat moment was er helemaal niets loos maar toen er ook een auto aan kwam met, laat ik maar zeggen, een “petje”, toen ging het bijna mis. Ik reed door, de bromfietser reed door en ook “petje” hield lang vol om ook door te rijden en dan is die weg te smal voor 3 weggebruikers naast elkaar en op het laatste moment heeft “petje” enorm z’n best gedaan om de bromfietser en mij niet van de weg te rijden en dat is hem gelukt anders had ik hier nu niet gezeten, maar het was wel even griezelen en ook wat hard remmen omdat hij veel sterker is met z’n auto dan ik met mijn gele Quest.
Ik was even naar Obdam voor het eerste exemplaar van de 2e druk van het Westfrieslandspel op te halen en vanaf dat adres richting Zuidoostbeemster. Na mijn boodschap daar te hebben gedaan en na een paar bakken heerlijke koffie ging ik weer richting Middenmeer nu tegen wind maar dat gaf helemaal geen problemen, wel had ik weer een ander verkeersprobleem op de thuisreis.
Bij de afslag, voor “De Gouden Karper” op het randje van de Huigendijk kwam een motorrijder vanuit tegenovergestelde richting die voor mij langs wilde kruisen maar mogelijk de snelheid wat had onderschat en met een enorme slinger wist hij mij te ontwijken en zo had ik vandaag voor de 2e keer “geluk” waarbij die eerste meneer met “hoofdpijn” van een paar dagen terug wel de meest onschuldige was.

Via de Hondsbosschezeewering

Woensdagmorgen, alles lijkt rustig in en om huis dus de mogelijkheid om een stukje te “Questen” zit er wel in. Het is droog maar wel een dichte wolkenlucht en ik heb het plan om zoveel mogelijk wegen en weggetjes te zoeken waar ik al een hele poos niet ben geweest en sommige misschien nog nooit eerder heb gereden. Eerst maar richting Zuidoost, dat wil zeggen langs de Alkmaarseweg richting Oude-Niedorp en vervolgens de Leijen, Zijdewind, De Rijp en vandaar richting Sint Maarten om vervolgens een stuk van de Westfriese - omringdijk te nemen. Ik passeerde onderweg ook nog de z.g. Mennonietenbuurt, nooit geweten dat die daar te vinden was, na een aantal kilometers kwam ik in de buurt van Petten en heb toen de Hondsbosschezeewering opgezocht om daar aan de buitenkant langs de Noordzee te fietsen en bij Hargen/Camperduin weer in wat rustiger “vaarwater” te komen. Toen ik vanaf de zee weer langs de polderwegen en weggetjes reed ben ik eerst gestopt om mijn bril schoon te maken, het was net alsof er een mistlaag op de glazen zat, heel simpel eigenlijk, het was gewoon een laagje zeezout wat met de harde wind in de lucht wordt geblazen en zo ook op mijn bril terecht kwam. Met wat omwegen kwam ik weer langs de weg Den Helder - Alkmaar en ben toen bij Schoorldam het kanaal weer overgestoken. Net voor Koedijk linksaf door het Geestmerambacht om vervolgens via Broek op Langedijk de weg te vervolgen naar Heerhugowaard , de Langereis en Aartswoud. Hier vandaan is het nog zo’n 10 km recht uit naar Middenmeer waar ik op de heenreis ook al had gereden maar dan uiteraard vanaf Middenmeer. Achteraf gezien een heerlijk ontspannen ritje waarbij ik genoten heb van het stukje buitendijks bij de Hondsbosschezeewering.

Klei op de wegen

Twee keer lek op 116 km, vanmorgen van start gegaan en een beetje serieus gezocht naar “schone” wegen. Gister was ik ook even op pad en toen ik thuis kwam heb ik de Quest op zijn kant gelegd en aan de onderkant en in de wielkasten flink de waterslang met spuitstuk gebruikt om hem weer een beetje toonbaar te maken. Omdat het hier en daar flink had geregend was het landbouwverkeer de grote veroorzaker van alle ellende. Zo uit het land de weg op zonder de wielen schoon te maken is dan de meest gebruikelijke vorm van wegvervuiling met klei en dat lag er nog al wat. Vanmorgen ging ik dus een beetje voorzichtiger van start in de hoop dat ik wat schoner thuis zou komen, hélaas het was niet veel beter, ging ik op pad over zoveel mogelijk fietspaden, ook die zijn plaatselijk bijna geblokkeerd door dat overstekende trekkers met wagens er gewoon een dam van klei achterlaten. Toen ik via Heerhugowaard richting Schermerhorn ging nam ik daar deze keer niet de Molenweg maar de Westdijk en dan na een paar kilometer de Wormerweg en daar was het weer extra slecht, hele stukken niet harder als 25 tot 30 km omdat het er op een hoop plaatsen gewoon glibberig was, bovendien had het daar ook nog flink geregend wat het geheel nog minder aantrekkelijk maakte. Ik kwam uiteindelijk in Zuidoostbeemster en heb daar een flinke pauze ingelast en een broodje gegeten. Toen ik er rond 1 uur weer ben vertrokken ben ik via Purmerend gegaan en dan langs het Noordhollandskanaal richting Alkmaar, vanaf Alkmaar richting Stompeteren, Schermerhorn enz. Iets voorbij Stompetoren voelde ik dat het achterwiel wat begon te “swingen” dus stoppen en de binnenband wisselen, de buitenband controleren op eventuele scherpe steentjes o.i.d. en dan weer verder. Toen ik de fiets later thuis zou binnenzetten was de achterband weer leeg dus ook die binnenband plakken en de buitenband minutieus onderzoeken en ja hoor nu vond ik het, een klein stukje glas was de veroorzaker want ook deze tweede binnenband was op de zelfde plaats lek geprikt. Toen ik het tellertje controleerde zag ik dat het totaal na twee lekke banden en 116 km op 20.570 km stond.

Somber herfstweer

Het Nederlandse weerbeeld is om deze tijd van het jaar niet altijd even mooi, als de zon er nog een beetje bij is lijkt alles toch een stuk aangenamer. Maar vandaag is het echt “goor hufterig herfstweer”. Toch de fiets maar weer gepakt en na, maandag 160 km, dinsdag maar 38 km, woensdag 116 km, werden het er vandaag 87 km. Een wisselend patroon van meer en minder kilometers maar dat is geheel afhankelijk van wat ik onderweg tegenkom of waar ik naar toe ga. Vanmorgen eerst naar een winkel met het idee om een nieuwe pc aan te schaffen waar alles op en aan zou zitten. Gisteravond nog op internet gekeken hoe laat de winkel open is, half 9, dus als ik er voor die tijd ben komt het goed. Mooi niet, ik stond om 5 voor half 9 in de winkel en vroeg aan de chef waar ik de pc’s kon vinden, “Meneer die zijn allang al uitverkocht, er stond een hele rij voor de deur vanmorgen” nou daar sta je dan en kan je met lege handen weer naar huis. Niet getreurd er zijn er nog genoeg en de mijne werkt nog, hoewel …….., het wordt af en toe zeuren. Thuis gekomen eerst dan maar een rondje fietsen en dus richting Medemblik, Enkhuizen, Hoorn en vandaar weer via allerlei omwegen weer naar Medemblik. Het is een rondje geworden van 87 km maar wat het meest tegen viel was de temperatuur, mogelijk iets te warm gekleed waardoor er extra wordt gezweten en als dan de wind uit een andere hoek waait als je weer eens links of rechts af gaat dan voelt het net wat te fris om zo door te gaan, dus even stoppen en het afgeknipte shirt aangetrokken, echt het helpt prima en maakt het allemaal net weer wat aangenamer.

"Geen strobreed voor de wielen"

Weer een nieuwe ervaring, nee niet echt, het is simpel dat ik de 20.000 km grens vandaag ben gepasseerd met de Quest. Na een aantal dagen, niet met de fiets op pad te zijn geweest, was het vandaag weer uitgesproken mooi weer en dan moet je het meteen ‘pakken’. Vorige week donderdag was weer een keer een afwijkende oppasdag in Oudemirdum maar omdat het weer toen nogal slecht was, en ik ’s morgens in donker al om kwart over 6 zou moeten starten om op tijd te zijn, heb ik de auto genomen. Maar vandaag leek het me gewoon een ontspannen ritje van 160 km, heen was het gem. 36,2 km p/u en terug stond hij op 36,5 km p/u dus niet echt spectaculair gewoon een lekker ritje. Met zulk weer is elke rit een ontspanning, helder blauwe lucht en een zonnetje wat bij de start nogal laag stond maar dat komt later vanzelf wel weer goed. Onderweg weinig of geen slechte ervaringen opgedaan, als ik lees dat Kees een ontmoeting had met 4 “dienders” die hem alleen maar probeerden te beschermen omdat ze zelf de regels niet kenden, dan kan ik nog steeds melden dat ik tot nu toe alle medewerking krijg uit die hoek. Vandaag en ook al een aantal keren eerder maak ik bij de Galamadammen in Friesland over een stuk van ongeveer 1 km gebruik van de rijbaan waar normaal gesproken alleen auto’s komen, niet dat ik me dan sneller kan verplaatsen, maar de oversteek vanaf het noodfietspad is aan het einde niet te nemen met een Quest, waarschijnlijk om iedere fietser te dwingen af te stappen en de fiets dan bij te draaien in de goede richting het is echt een scherpe hoek die met de gewone fiets ook al niet te nemen is, laat staan met een Quest. Maar tijdens mijn “bewuste” overtreding werd er vriendelijk gezwaaid door de geüniformeerde eenheid en werd mij geen “strobreed voor de wielen gelegd”. Later dacht ik, misschien kennen zij de regels wel na het programma “Blik op de weg” want dat heeft wel heel wat los gemaakt heb ik wel begrepen.

Gewoon even op pad

Het weer lijkt alle dagen mee te vallen, weinig wind redelijk zonnig, hoewel …… ’t was vandaag af en toe toch wat herfstachtig. Gisteren kwam ik er niet aan toe, samen met mijn broer, even bij mijn vriendin wat in de tuin proberen op te ruimen. Het is gelukt, 3 karren vol met struiken, bomen en afval weg gewerkt en daarna tot de conclusie komen dat we wat meer die spieren moeten oefenen die nu wat weerspannig zijn geworden, of misschien heeft het toch met de leeftijd te maken. Vandaag was het dus weer zo dat ik onbekommerd een rondje kon maken. Omdat ik al een tijdje niet aan de Obdammerdijk was geweest en ik het 2e bestelde Westfrieslandspel zou gaan betalen leek het mij verstandig om die kant op te gaan. Nadat ik niet helemaal de kortste weg had genomen kwam ik toch op het bedoelde adres, het leek me verdacht stil zo rond half 11, het is dan toch nodig koffietijd, inderdaad er was niemand aanwezig dus dan maar een nieuwe route uitstippelen, dat uitstippelen is bij mij meestal erg simpel, je stapt weer in de fiets en bij een bocht ga je een kant op en dan zie je vanzelf wat het gaat worden. Via diverse heerlijke rustige landelijke weggetjes kwam ik in De Goorn en Avenhorn en vandaar richting Middenbeemster en daar linksaf naar Zuidoostbeemster. Ik was nu in de gelegenheid om rustig te bekijken wat we gisteren allemaal gesloopt hadden, inderdaad het valt wel op, maar er staat nog genoeg en dit werd gewoon tijd. Omdat ik al wist dat er niemand thuis zou zijn was het bezoek maar van heel korte duur en via de Purmerenderweg ben ik later afgeslagen naar de Westdijk vervolgens naar het Verloren Einde richting Kwadijk en dan afslaan richting Hobrede om dan uit te komen in Oosthuizen. In dit dorpje de weg oversteken en verder richting dijk langs het IJselmeer, je komt dan uit bij Etersheim, (het klinkt bijna Duits) daar linksaf naar Schardam en doorrijden tot aan Scharwoude. Na dit dorp, waar ik even moest wachten voor de spoorwegovergang, is het nog maar een paar kilometer naar Hoorn, ik neem echter altijd de weg via Berkhout omdat ik dan alle drukte op de fietspaden rond Hoorn ontloop. Het is maar een paar kilometer om maar altijd ruime wegen en geen school gaande jeugd, die het over het algemeen niet zo nauw nemen met de verkeersregels. Vanaf Berkhout, Bobeldijk, richting Wognum en het laatste stukje naar Middenmeer is allemaal simpel en kan volop worden gereden, behalve in de regio waar men nog steeds druk bezig is met de bouw van warenhuizen met alles er op en er aan is het uitkijken, ook omdat er nogal wat wegen worden verlegd. Als ik thuis ben staat de teller op 91 km en is het totaal 19.901 km, nog maar 99 km en de 20.000 km wordt “geklokt”

"Blik op de weg"

Het programma, “Blik op de weg”, heeft naar mijn mening een zeer positieve werking gehad op vele weggebruikers. Als ik mijn ervaringen van vanmorgen zo na ga kan ik het volgende melden, in Abbekerk een klein dorpje op een 10-tal kilometers van huis werd ik als eerste door een mevrouw gegroet met de woorden, “Kijk dat is er ook één” even verder kwam er een 45 km voertuig uit een uitrit bij een woning en daar bleef ik netjes achter rijden wat tot gevolg had, dat een jongeman die ons aan zag komen, schreeuwde, “Kom op, dat ding van jou kan veel harder zag ik gisteravond op TV” Wie de uitzending heeft gemist, kijk op het programma op de pc,”Uitzending gemist” en alles komt in de tweede helft van het filmpje nog eens aan je voorbij waarbij er door W.Jakobs keurig netjes uit de doeken wordt gedaan, het hoe en het waarom van zo’n ligfiets. Ook de agent van politie die toelichting geeft op de vragen van de verslaggever is duidelijk en zeker niet negatief in zijn beoordeling van de ligfietser in het algemeen, hij noemt mensen met een ligfiets zelfs de “wat serieuzere fietser” en dat hoor ik graag maar ik ben het ook helemaal met hem eens. Het is en blijft opletten en daardoor fiets je toch altijd wat defensiever denk ik.

Banden wisselen

Wat is de waarde van Wim’s banden onderzoek en testen van binnen en buitenbanden, ik zou het niet weten, voor mij is het belangrijk dat een band “lekker” zal rijden en niet te snel lek mag raken. In het vorige stukje schreef ik over de achterband die net geen 20.000 km heeft gehaald en maandagmorgen heb ik voor vertrek de twee voorbanden gewisseld, die hadden er ook al zo’n 12.000 km op zitten. Dus over het algemeen mag ik helemaal niet klagen over de levensduur, lek rijden, nou ja, ik heb wel eens een lekke band gehad over de afgelegde kilometers. Als ik dat allemaal serieus probeer te reconstrueren zal ik over de totaal afgelegde 19.646 km naar schatting zo’n 15 keer een lekke band hebben gehad denk ik. Als ik de plakkers tel op de binnenbanden zit ik aardig in de goede richting, is dat veel ? Ik weet het niet, van al die keren lek stond ik zeker wel een keer of 6 thuis en bij vertrek kwam ik dan tot de conclusie dat ik wat lager op de banden stond dan wenselijk, dus even plakken.
Maandagmorgen zou ik vertrekken naar Oudemirdum voor een paar dagen oppassen, toen ik de weersberichten hoorde vertelde men dat dinsdag in de loop van de dag regen werd verwacht en met banden die toch al wel ver versleten zijn leek het mij verstandig om meteen maar te wisselen, zo gezegd zo gedaan en na een korte uitstel van start, richting Friesland. De kinderen hadden vrij van school en speelden bijna de hele dag buiten, vanmiddag met hun buurjongen Stan die nog nooit in een Quest had gezeten dus dat moest even gebeuren. Vanavond ben ik weer terug gefietst en was voor het eerst binnen 2 uur thuis, om kwart voor 5 ging ik weg en om 14 minuten over half 7 stond ik achter het huis in Middenmeer, de afstand is precies 80 km en de meter gaf aan 1 uur 59 min. , en gem. 40 km p/u, zou het in de nieuwe banden zitten, ook dit weet ik niet. Het fietst gewoon super met een Quest, en als je dan de 18 al ruim bent gepasseerd en nog zo van snelheid geniet ben je nog lang niet klaar voor achter de geraniums denk ik.

Bijna 20.000 km met één achterband

Het moest er een keer van komen, als je een Velomobiel hebt aangeschaft en je fiets er af en toe een stukje mee dan weet je dat er een moment komt dat er banden moeten worden gewisseld. Eindelijk was het dan ook zover met de achterband, standaard gemonteerd door de mannen van Velomobiel in Dronten is er een Schwalbe Marathon Slick op de 26” uitvoering geplaatst. Toen ik de fiets op 26 november 2005 heb opgehaald in Dronten heb ik gelijk een extra achterbuitenband aangeschaft, gewoon als reserve en nu zo’n 22 maanden later bij een kilometerstand van 19.409 km was hij aan vervanging toe. Hij had best nog een tijdje meegekund op droge wegen maar gistermiddag ging het op een 50 km 2 keer mis en dan ben ik er klaar mee. Bij controle zaten er nogal wat kleine scherpe stukjes split in de band en bij verwijdering van één van die steentjes was er meteen een scheur te zien dus nu is het over maar een band die zolang mee gaat is toch wel uniek lijkt mij. Dus vanmorgen de nieuwe band van het zelfde type er omheen gelegd en weer een rondje gemaakt van 77 km. Eerst richting Noord-Scharwoude en vanaf dat punt door naar Schoorldam. Het Noordhollandskanaal over en rechtsaf richting Den Helder. Bij de Kooybrug weer naar de andere kant van het kanaal en via de Balgweg en Korte-Afsluitdijk naar het Dorpje Haukes op Wieringen. De laatste etappe ging van het eiland Wieringen via Slootdorp naar Middenmeer.

Geen Quest op Kreta

Al lange tijd niet bezig geweest met de Quest, af en toe wel in gedachte, maar niet wezenlijk op pad met de fiets. Oorzaak, een weekje vakantie en zelfs vliegen, niet met de Quest maar echt met een “quest” met echte vleugels. Een "hele" week,

8 dagen naar Kreta met temperaturen tussen de 28 en 33 graden is best leuk voor een keer, veel gelopen ondanks de warmte, o.a. de Samariakloof en veel langs strand en boulevard. Heel toevallig kwam ik in de bus, naar de start van de wandeling door de Samariakloof, een stel tegen waarvan de man ook een beetje gek was, en nog is, van ligfietsen, een echte M5-er. Ik heb zijn naam niet gehoord maar volgens zijn zeggen had hij mijn blogspot al eens gelezen, mogelijk dat hij nog een keer terug komt dan weet hij nu mijn mail-adres en zou kunnen reageren. Maar als alles goed blijft gaan wil ik morgen weer voorzichtig proberen of het nog gaat. Dus de volgende “uitgave” in de serie wordt mogelijk wat meer in de richting van Questen in de buitenlucht maar zonder vleugels.

Niet meer naar de camping

Het echte zonnige campingweer is over en uit, wat is dat …… campingweer, voor mij zou dat zijn, veel zon en een lekker temperatuurtje. Mijn op één na laatste camping bezoek was bij Wim en Lida op de camping in Heemskerk.

Maar ja, het is nu helemaal over het zomerse weer, nou ja, het weer met een zomers karakter. Dat zou voor mij dus zijn, weer zijn met een beetje zon, een beetje bewolking en vooral geen regen. Hélaas, vandaag is het echt over, gisteren viel eigenlijk nog wel mee, veel wind maar ’t was droog. Het zit er voor vandaag waarschijnlijk niet in, ik moet eigenlijk nog wel even naar Bovenkarspel vanwege een verjaardag van een schoonzus maar het zal wel met een ander vervoersmiddel worden. Als we de zomer nog eens terug draaien is hij nogal wisselvallig geweest, meer regen als vorig jaar, minder zon als vorig jaar, lagere temperaturen als vorig jaar en ga zo maar door. Maar we moeten niet vergeten dat de zomer van 2006 een beetje afweek van wat in ons landje normaal is. Die zomer was, als we eerlijk zijn, te warm, te droog soms te hoge temperaturen en ga zo maar door, ……………… Wanneer is het eigenlijk goed, ik kan hieruit maar één conclusie trekken, “’t Is maar goed dat wij er niets aan kunnen regelen”.
In het ritje van gister liep ik het toch weer een keer op, de achterband gaf te kennen dat hij toch wel erg dicht bij zijn einde komt, een klein steentje heeft er zo lang ingezeten dat hij er na een aantal kilometer doorheen wist te komen en de gevolgen zijn dan duidelijk, de snelheid gaat er uit en het koersvaste gaat ook wat minder dus stoppen en verwisselen of plakken. Laatst heb ik ook al een keer melding gemaakt van een lekke achterband en daarbij opgemerkt dat een 26” band oppompen met zo’n klein “rot”pompje wel wat van een mens vraagt, prompt daarop kreeg ik een mail van Eduard Botter met het advies om maar een gewone full-size pomp te gebruiken van Halford, licht en super snel, ’t klopt ’t werkt snel en licht en weegt weinig meer dan het standaard handpompje.

Kort en toch warm

Vanmorgen een ritje gemaakt van 86 km, niets bijzonders maar wel weer een nieuwe ervaring opgedaan. Toen ik van start ging was het droog maar de temperatuur was nog maar net boven de 10 graden en dat leek net te fris zonder kap op de Quest. Dus van start met de “deksel” er op. Na zo’n kleine 20 km kreeg ik toch het gevoel dat het zonder ook mogelijk moest zijn, ik kreeg het behoorlijk warm, dus bij het vervolg van de rit de kap weer opgeborgen en als vervanger een apart kledingstuk aangetrokken. Ik zou haast zeggen zelf ontworpen, maar zo ver wil ik niet gaan, wel is het een eigen creatie gemaakt van een oude sweater. Omdat ik, elke keer, als het nog te warm is om de kap er op te hebben, maar eigenlijk te fris om zonder te rijden, last kreeg van behoorlijk koude schouders en bovenarmen heb ik enkele maanden geleden een kledingstuk gezocht wat ik met eenvoudig knipwerk geschikt heb gemaakt voor het doel wat ik voor ogen had. De mouwen mochten er grotendeels wel af en de rug en voorkant konden ook behoorlijk ingekort worden en wat overbleef is precies wat ik nodig had. Deze “creatie” heb ik dus later aangetrokken en verder zonder kap gereden, ik moet zeggen, het is geweldig, geen koude bovenarmen en schouders meer en toch niet te warm gekleed bij lagere temperaturen, wie weet kan een ander hier ook nog zijn voordeel mee doen, heel simpel maar wel zeer doeltreffend.

"Op dut fietspad moet je belle"

De weersberichten voor vandaag beloven slechts regen vanuit het Noord-Westen van het land dus dat zal wel geen fietsen worden. Dat was vanmorgen, maar tegen 10 uur leek het me nog steeds redelijk, een paar lichte buitjes met wat motregen dus omkleden en gaan. Op de Alkmaarseweg kwam ik er achter dat het toch wel wat meer regende en had geregend dan ik eerst dacht. Ik haalde aan het eind van deze weg een wielrenner in die meteen probeerde aan te pikken maar dat staat gelijk aan “zelfmoord” zoiets is gewoon niet mogelijk, ja, een paar honderd meter en dan laat toe nu toe iedereen los. Een Quest is gewoon niet bij te “benen” met een racefiets. Toen ik hem net kwijt was begon de fiets te “dweilen” ik voelde dat de achterband snel leeg liep, gewoon lek. De man met de racefiets stopte meteen en vroeg of ik spullen bij me had, dus iemand uit het goede hout gesneden was mijn oordeel, maar ik heb over het algemeen genoeg mee om me te redden dus ook nu was het een simpel op onthoud van een 5 tot 10 minuten. Verder richting Lambertschaag, Hoogwoud en Opmeer, op het fietspad na de Koningspade in Hoogwoud/Opmeer passeerde ik een meneer op de fiets, hoewel er nogal wat aan te pas kwam voor het zover was. Eerst bellen en omdat er geen reactie was ook maar de claxon erbij gebruiken, nog geen reactie dus tot aan zijn achterwiel flink lawaai maken met bel en claxon en ja hoor daar ging hij opzij. Iets verder bij de oversteek van de A.C.de Graafweg moest ik stoppen voor rood en kwam de man naast me staan en zei toen in “puur” Westfries: “Baai ôôs moet je op dut fietspad belle en niet toetere want ik docht dat jij een auto wazze”. Zo zie je maar elk geluid langs de weg is autoweg of fietspad gebonden, een claxon hoort op de weg en een bel op het fietspad. Na een rondje, wat flink werd ingekort door de nu toch wat veelvuldig vallende regen, was ik na ruim 40 km weer thuis en is het totaal nu 19.108 km

Een klomp met een zeiltje

Heerlijk rustig weer als ik dat vergelijk met een dag eerder. Alleen de zon ontbreekt maar daar is overheen te komen. Welke route zal ik vandaag kiezen, maar een keer niet naar of langs familie hoewel dat moeilijk is als je rond gaat rijden in Noord-holland waar de meeste wonen en je bovendien ook nog een enorme grote familie hebt, ik zal maar geen aantallen noemen anders komt er vast commentaar. Een beetje toelichten mag wel, familie van mijn overleden vrouw, mijn familie, familie van mijn vriendin en familie van haar overleden man dus samen echt behoorlijk de moeite. Maar goed ik was op weg om een rondje te bedenken eerst maar eens de polder uit en dan zie ik wel, zo gezegd zo gedaan, het is echt een rondje geworden in één stuk maar nu een keer van het midden van de regio naar de buitenkant en die buitenkant is dan de dijk langs het IJsselmeer. Ik keek er van op dat er nog zoveel boten op het IJsselmeer te zien waren en een heel deel voer betrekkelijk dicht langs de omringdijk. Op een bepaald moment zag ik op grote afstand een zeilschip dicht langs de kant gaan en kwam het idee in mij op om een foto te maken van de Quest met het zeil van die boot er achter om zo het idee te creëren van “Een klomp met een zeiltje” de foto is wel gemaakt maar het zeil was toch verder weg dan ik in mijn hoofd had, maar het is toch een leuk plaatje geworden vind ik zelf. Via Hoorn was ik hier gekomen en via Enkhuizen en Medemblik heb ik mijn rit vervolgd, slechts een enkele fietser kwam ik tegen en verschillende keren moest ik serieus beredeneren waar de wind vandaan kwam, het ging allemaal zo gemakkelijk en na 110 km stond ik weer in Middenmeer met een totaal op de teller van 18.936 km.

Storm en regen

Vandaag de storm en regen getrotseerd en op pad gegaan, vanaf Middenmeer naar de Alkmaarseweg en dan de Langereis in, alles voor de wind of een beetje schuin achter, het lijkt wel steeds harder te gaan waaien. De snelheid is acceptabel niet te hard en ook niet te “truttig”. Aan dit einde van de Langereis de A.C.de Graafweg oversteken wat behoorlijk oppassen is, het is net wat drukker als normaal lijkt wel, maar op een bepaald moment is de weg vrij en kan ik verder. De kap moet er nu toch maar op, het begint plotseling vrij hard te regenen maar als ik goed en wel weer op weg ben is het alweer droog. Aan het einde bij de T-splitsing ga ik rechtsaf en kom na nog een paar keer rechts en linksom op de Obdammerdijk, bij nr. 1 stop ik even voor een praatje en dan komt er bijna standaard koffie aan te pas. Als ik weer verder ga sta ik er voor om terug te gaan of door te rijden naar Zuidoostbeemster, ik kies voor het laatste, anders zit ik straks thuis toch maar weer achter de pc en dit is leuker werk ondanks het minder leuke weer. Op de lokatie in Zuisoostbeemster is niemand thuis wat geen verrassing is dus na deze korte stop weer terug. Ik ga via een andere route dan ik gewoonlijk altijd ga en deze keer kom ik uiteindelijk op de Westdijk langs de Beemsterringvaart. Aan het einde van deze weg kwam ik in Schermerhorn, de storm leek wel steeds krachtiger te worden en het liefst zou ik alleen maar recht tegen wind in fietsen, af en toe op de zijkant komt bij mij wat griezelig over, het zwiept soms behoorlijk en ik moet heel attent blijven met het sturen om redelijk veilig op de “baan” te blijven. In Schermerhorn werd of wordt iets gevierd, het straatje dat ik in ga om onder de dijk langs naar Ursem te kunnen gaan is “versierd” en ook vanaf de kerktoren hangt één en ander naar beneden hoewel dat hier en daar toch los lijkt te zijn geblazen door de wind. Via Ursem en een deel van mijn heenreis route kom ik weer in de Wieringermeer, de lucht is ondertussen redelijk, slechts af en toe nog wat gespetter maar aanvaardbaar weer, alleen de wind doet nog goed mee, ook na 91 km nog.

"Droevige" molen

Dinsdagmorgen, vanmorgen was ik van plan om een “Westfrieslandspel” weg te brengen naar een adres in Wormer anders zou het als pakketpost verzonden moeten worden naar Rijssen en omdat een dochter van de bestellers in Wormer woont en ze daar waarschijnlijk spoedig wel zullen komen is dit de kortste klap. Dus op weg voor een ritje van ongeveer 60 a 65 km heen dus ook zoiets terug. De eerste regenbuien heb ik thuis nog afgewacht en daarna toch maar van start, het ging heel voorspoedig doordat ik de wind behoorlijk van achter had.
Na Wognum leek het zomaar wel wat zwaarder te trappen, het had onderweg een paar keer flink geregend, maar dat kon de oorzaak niet zijn of misschien juist wel, stoppen en banden controleren en inderdaad de achterband was bijna leeg dus vandaar dat de snelheid er helemaal uit was. Fiets op zijn kant in het gras en even het lek opzoeken en meteen plakken, tijdens dat klusje begon het opnieuw te regenen maar gelukkig was één en ander zo gerepareerd en kon ik de band oppompen, dat viel niet helemaal mee, zo’n klein “rot”pompje en dan ook nog zo’n dikke 26” achterband, maar goed na wat extra inspanning leek hij me redelijk om de tocht voort te zetten. Op mijn route ging ik langs mijn vriendin en daar heb ik de band van wat extra lucht voorzien wat wel weer een stukje meer snelheid gaf. Dat was na 40 km, vanaf het “pompadres” nog zo’n kilometer of 12 a 13 en ik was op mijn voorgenomen bestemming. Ruud was thuis en na mijn boodschap te hebben gedaan ben ik meteen weer vertrokken omdat ik om half 12 weer teug zou zijn en dat lukte bijna.
Na een broodje en een drankje en wat bijkletsen ben ik weer vertrokken, deze keer via Middenbeemster naar De Rijp en Graft vervolgens langs de Groeneweg en aan het einde rechtsaf weer langs de dijk en door tot aan Zuidschermer dan Schermerhorn en alles langs diverse dijken met verschillende molens en dan kom je ook een molen in opbouw of verval tegen en ook de wieken nog in een speciale stand, geen vreugde stand volgens mij maar als dit geen rouwstand is zoals op de foto is te zien, ik weet het niet “rouwig” zou ik er wel van worden van zo’n molen, die wieken stralen niet veel blijdschap uit zoals ik dat heb bekeken. Aan het einde van de rit stond er net 130 km op de teller en had ik er een prettig gevoel bij.

Ashley Hough from New-Zealand

Vandaag een keer iets anders, de dag begon net als zovele andere dagen slechts één klein verschil, ik wist gister al waar ik vandaag heen zou gaan en dat is meestal niet het geval.
Als ik van start ga zie ik vaak onderweg wel hoe ik het rondje ga invullen maar vanmorgen ga ik als eerste naar Zwaagdijk een boekje met gegevens over de eerste aanzet tot het bouwen van de Afsluitdijk naar Stephan brengen met naast de Nederlandse ook een Engelse uitleg en daar ging het in dit geval nou net om.
Er is familie over uit Nw.Zeeland, de hele familie Hough is vanaf het Noordereiland neer gestreken bij mijn zwager Gerrit en zijn vrouw Marian op Zwaagdijk, de hele familie dat wil zeggen vader Stephan, moeder Stella en de kinderen Ashley en Taylor Hough. En om Stephan en Ashley gaat het eigenlijk, Stephan is werkzaam in weg en waterbouw en zodoende enorm geïnteresseerd in alles wat er op dat gebied is te vinden in Nederland en dat is nogal wat, gister zijn ze met een bootje rondgevaren in de omgeving van Bovenkarspel en door Enkhuizen terwijl ’s morgens de Afsluitdijk werd afgereden en daarbij zijn de nodige foto’s vanaf het monument gemaakt, die dijk is ook echt een kunstwerk.
Omdat ik een boekje had met gegevens die voor hem wel interessant kunnen zijn had ik dat gister aan hem beloofd en dus vandaag even langs brengen want morgen gaat hij alweer weg.
Dat weggaan is trouwens betrekkelijk, hij gaat met zijn oudste zoon Ashley naar Glasgow waar zoonlief deelnemer is aan de mountainbike wedstrijden op wereldniveau hij is n.l. door zijn goede presteren uitverkoren om Nw.Zeeland te vertegenwoordigen in Europa. En als er dan op het tijdelijk adres op Zwaagdijk een oom van zijn moeder langs komt met zo’n wonderlijke fiets die Quest heet en ook nog alleen maar op mooie vlakke wegen kan racen moet je als mountainbiker op z’n minst even proberen hoe het zit in zo’n super bolide. Misschien horen we t.z.t. wel meer over deze 17 jarige superheld die een topper is met de mountainbike en nu al zit te lachen in wat meer een fiets is voor,………………nou ja vul zelf maar in, zelf zeg ik wel eens, het is voor mij de voorloper van mijn rollator als ik daar ooit aan toe ben.

J.Henry Dunant voor de tweede keer

Gevoelsmatig is het maandag maar dat zal wel komen doordat ik gister de hele dag visite heb gehad vanwege het jaarlijkse jubileum.Om niet al te veel aan “kwaliteit” in te boeten was het weer hoog tijd om een rondje te “Questen”. Vanmiddag moet ik nog even weg dus dan maar meteen op pad gaan. Om ruim 9 uur reed ik van het pad af en na 2 uur en 10 minuten zaten de eerste 80 km’s er op, koffie drinken en later samen met mijn dochter en de kinderen een broodje eten waarna ik me weer gesterkt voelde voor de terug tocht.
Op de heen reis ging het allemaal als een “speer” tot dat de Henri Dunant mijn pad voor de tweede keer heeft gekruist. De eerste keer gebeurde dat op 11 oktober 2006 toen ik vanaf Dronten weer richting Middenmeer reed en bij de sluis aan het begin van de dijk Enkhuizen-Lelystad even moest wachten om dat dit zelfde schip door de sluis ging en nu was dat het geval aan het eind van de Afsluitdijk aan de Friese kant daar koos de Henri Dunant het ruime sop richting het Wad, de Waddenzee dus. Het was schitterend weer en heel weinig wind dus om niet zeeziek te worden ideaal weer volgens mij.
Om ruim half 1 ben ik weer richting Noord-Holland gegaan en ik denk dat ik zo rond kwart voor 3 weer thuis was. Een heerlijk ritje met weinig oponthoud onderweg. En (bijna) 160 km op de teller.

Het oog wil ook wat.

Vandaag is het een beetje een “rommeldag”, morgen zegt men, zal ik 67 jaar op deze aardkloot hebben rondgezworven en dan komt er de nodige visite. Wat moet ik allemaal in huis halen, net als alle jaren van alles te veel, want je wilt niet te kort hebben. Dus net zoals ik zei, een “rommeldag”. Ik ben toch vanmorgen toch nog maar even met de Quest op pad gegaan, gewoon even de benen strekken zoals ik dat maar zal noemen, na 40 km was alles weer over en stond ik weer achter het huis met het “gele geval”. Toen viel me eigenlijk pas op hoe smerig hij was, voorop nogal wat rode vlekjes van plat geslagen vliegjes en over de hele bovenkant een waas van stof vermengd met opgedroogde regendruppels dus dat betekent straks wassen en daarna even in de was zetten. Een gewassen en glimmend voertuig is altijd sneller, al is het maar denkbeeldig, het oog wil ook wat.

Heb jij dat nou ook?

Heb jij dat ook, inderdaad, ik had het weer. Vanmiddag op de Afsluitdijk was het weer eens een keer zo ver. Omdat ik vandaag met wat andere dingen bezig was ging ik pas vanmiddag even een klein rondje maken. Vanaf Middenmeer richting Afsluitdijk, tot halverwege bij Breezanddijk weer keren en dan weer op huis aan. Zo gezegd zo gedaan, heen volop tegenwind op de dijk en dat was toch behoorlijk te voelen maar het ging toch wel behoorlijk vlot ondanks de tegenwind. Gekeerd bij Breezanddijk en dan voor de wind weer richting Den Oever en toen was het weer een keer zo laat. Geen lekke band of iets met de fiets, nee iets met een automobilist, ik reed op dat moment met een “lekker” gangetje, iets boven de 50, wat wil je als de wind mee helpt. In mijn ooghoek zag ik links iets en toen ik serieus mijn hoofd een beetje omdraaide zag ik dat ik weer werd gevolg door een luxe auto, bij een serieuze blik op de teller zag ik dat er 53 km zichtbaar was, gedurende minstens een kilometer bleef de auto mij volgen om vervolgens door te trekken en even later zag ik dat hij afsloeg bij het monument. Toen ik daar aankwam ben ik even gestopt en in mijn beste Duits heb ik proberen uit te leggen dat wat ze net hadden gedaan, enorm gevaarlijk was. Nee, natuurlijk niet, want we hebben eerst gekeken of er geen auto’s achter ons reden dus het kon wel, je reed ruim 55 km zagen wij, geweldig. ’t Zal wel, maar ik vond en vind zoiets altijd nog onzinnig en gevaarlijk, dat begrepen ze niet en wensten mij nog een prettige dag en liepen weer naar hun auto.
Ik vraag me wel eens af, heeft een ander zulke ervaringen nou ook, automobilisten die achter je blijven rijden gedurende een aantal kilometers is heel gewoon maar op doorgaande wegen en snelwegen naast je blijven “hangen” is gewoon griezelig.

Beter en slechter weer

Vandaag een rondje zoals ik het al zo vaak heb gemaakt, Middenmeer, Zuidoostbeemster en dan met een beetje een omweg weer naar huis. Alle keren kom de teller dan boven de 100 km en zo ook vandaag. Gistermorgen ben ik in een gebied geweest waar ik normaal niet vaak langs of door ga met de Quest, richting Heemskerk en Castricum, ik zal wel de verkeerde wegen en paden hebben gehad maar in mijn ogen niet echt een geschikte omgeving om de Quest op snelheid te testen. Mogelijk, het meest waarschijnlijk, heeft de onbekendheid met de omgeving en het wegen en fietspadennet me de grootste parten gespeeld.
Daarbij kwam ook nog een niet mis te verstane hoeveelheid regenwater naar beneden die me wel wat snelheid heeft doen inleveren. Maar goed het was wel een leuke rit, je ziet weer eens wat andere dingen langs de weg. Op de heen weg, via Alkmaar en Heilo, scheen er af en toe nog een beetje een zonnetje maar zo rond 1 uur toen ik terug ging werd het minder, niet over dezelfde weg terug, maar deze keer via Egmond , Bergen en Schoorl gingen ergens in Bergen de hemelsluizen open en toen ik bij Oude-Niedorp reed werd het pas weer droog. Dus overdag rijden met het licht op, om maar gezien te worden in die stortbuien en toch ging het bijna mis. Er kwamen me drie fietser tegemoet rijden in een lichte bocht en een bromfietser zonder helm meende dat hij onder alle omstandigheden voorrang had dus ik in de berm, een paar van de fietsers in de berm en “hij” verder, de sch… , maar dat hoort er ook bij, altijd opletten. Het ritje van vanmiddag ging weer heel wat vlotter, ondanks het stoppen bij de drie molens van de Schermer. Met de 110 km van gisteren en de 100 km van vandaag is de totaalstand ondertussen wel opgelopen naar 18.033 km.

Wie het weet, mag het zeggen.

Vanmiddag een rondje gemaakt door Westfriesland en over de dijk naar Enkhuizen enz. van start vanaf Middenmeer over de bekende wegen in de Wieringermeerpolder richting Medemblik. Een stadje aan het IJselmeer dat leeft sinds de watersport er zijn intrede heeft gedaan, vervolgens naar Wervershoof en langs de molen naar Zwaagdijk, mijn geboortedorp, daar linksaf over de Tolweg naar Hoogkarspel en aan het einde van de weg rechtsaf via Westwoud naar het Zittend waar ik even langs familie ben gegaan omdat ik daar al een tijdje niet was geweest.
Van af dat adres richting de Provincialeweg, die oversteken en dan richting Wijdenes, allemaal dorpen waar de “rest” van Nederland mogelijk nog nooit van heeft gehoord, maar ze bestaan wel degelijk. En net voor Wijdenes zag ik het, wel zo’n 100 meter vanaf de weg in het land een aantal letters op een rij die een zin vormen waarvan ik de inhoud niet snap, maar dat zal hem wel aan mij liggen zeggen ze dan meestal, nou ik snap het dus ook niet.
Of de zin is nog niet af, of men heeft al een deel opgeruimd, of misschien heet zoiets ook wel kunst want alles wat afwijkt geeft men gewoonlijk de naam kunst, dus wie zal ’t zeggen.
Na Wijdenes kom je op de dijk langs het IJselmeer en dan linksaf richting Enkhuizen, daar een paar stoplichten en wat straatjes links en rechtsom en je bent weer op de dijk langs het water. Er waren deze keer heel weinig fietsers langs het IJselmeer want overal kon ik zo doorkarren zonder af te moeten remmen voor andere “fietspadgebruikers” Na de dijk kwam ik in Andijk en vervolgens Wervershoof en Onderdijk, als laatste moest Medemblik weer worden “genomen” en toen ik bij de brug kwam zat Ted de Lange, van http://www.teddelange-ligfiets.nl/ ,net op een bankje voor de zaak, even stoppen en een praatje maken en daarna weer het laatste stukje naar Middenmeer waar mee het totaal precies op 80 km is gekomen.

"Zomer in Zeeland" ?

“Zomer in Zeeland”, een mooi liedje van Saskia en Serge van jaren geleden, misschien was het toen ook nog wel eens zomer, dat is dit jaar een onbekend natuurverschijnsel aan het worden.
Gaf ik enkele dagen geleden nog aan dat ik weer richting Friesland zou gaan met de Quest en als ik dan onderweg iets tegen zou komen zou er weer een verhaaltje over worden geschreven, hélaas het werd deze keer een rit met de auto omdat de berichten melding maakte van harde tot stormachtige wind langs de kust enz. en om nou het gevaar op te zoeken, nee dan maar een keer met de auto. Achteraf viel alles best mee, maar toen ik gister aan het einde van de dag terug ging, leek het me niet helemaal onverstandig dat ik het besluit had genomen.
Ter compensatie had ik me voorgenomen om vandaag dan maar een flinke rit te gaan maken maar toen ik vanmorgen wakker werd viel het eigenlijk zwaar tegen, de éne bui volgde bijna op de andere maar volgens de weersvoorspellers zou het na de middag wel redelijk droog blijven. Nou valt het in de Quest meestal wel mee m.b.t. nat worden van de regen maar ik heb nog steeds geen ruitenwissers op mijn bril en dan blijft het toch lastig die regendruppels.
Zo rond 12 uur half één leek het weer toch wel redelijk opgeknapt om van start te gaan. Eerst maar eens richting Alkmaar en dan omhoog naar Den Helder en zo weer op huis aan. Onderweg bedacht ik dat ik beter bij Broek op Langedijk recht door kon gaan en niet via Alkmaar, de verkeerschaos m.b.t. fietsers is daar nog steeds enorm en dan moet je er met een Quest al helemaal niet komen. Dus via Noord-Scharwoude richting Schoorldam, een stukje langs het Noord-Hollandskanaal en dan linksom naar Petten steeds de centra enz. van de dorpen laten voor wat ze zijn, kan er redelijk doorgetrapt worden. Het fietspad vanaf Callantsoog door de duinen tot aan Den Helder is niet echt geschikt voor een snelle rit, diverse bochten en even zovele vakantiegangers belemmeren een vrije doorrit op snelheid, dus rustig aan en om iedereen en alles denken zodat er eerder vriendelijk gezwaaid wordt dan gevloekt. Bij de afslag voor Den Helder ga ik van het fietspad af en kom in de bebouwde kom van de marinestad echte verkeersremmers zijn stoplichten enz. dus hier is het af en toe stapvoets en proberen weer de vrije wegen op te zoeken die me weer richting de Kooybrug sturen om daar weer aan de andere kant van het Noord-Hollandskanaal te komen. Vanaf de brug gaat het weer in volle vaart over de Balgweg en kom ik op de hoek van de Korte-Afsluitdijk , de verbinding tussen het z.g. vaste land en het voormalige eiland Wieringen.
Op de hoek nog even de dijk op gelopen om te kijken naar de vogels op het Wad, maar er was weinig te zien, mogelijk door de harde wind en af en toe flinke buien. Onderweg heb ik 3 keer een pauze genomen om de kap erop te doen voor wat extra bescherming tijdens de harde regenbuien en uiteraard ook even zovele keren weer gestopt om hem op te ruimen. Toen ik thuis was stond de teller net op 93 km en het totaal op 17.741km en nog steeds met de eerste achterband, die dus al die kilometers in z’n ééntje heeft versleten.

Het is klaar ............ik heb 't gezien.

Vanmiddag nog vlug even een rondje met de Quest gemaakt, ik had gehoord dat het Westfrieslandspel klaar is en dat de officiële uitreiking op 1 september zal zijn tijdens “De Westfriezendag” in de Parkschouwburg in Hoorn, RTV-NH zal daar zeer waarschijnlijk ook bij aanwezig zijn want toen ik bij mijn zwager zat werd er juist gebeld om alle nieuws m.b.t. het Westfrieslandspel als eerste te kunnen presenteren, dus nog even geduld.
Mijn rondje verliep weer zoals zo vaak, lekker zonnetje weinig oponthoud en nergens geen stoplichten, wat woont het toch heerlijk buiten op het platteland. Op de Alkmaarseweg had ik weer eens een ervaring zoals ik die in het verleden een keer had op de Afsluitdijk, ik op het fietspad en naast mij op de weg een auto die op zijn snelheidsmeter gaat controleren hoe hard het allemaal wel gaat. Het raampje werd open gedraaid en vanuit de auto werd er iets geroepen maar door het ruisen van de wind kon ik het niet verstaan, er werd een hand opgestoken met 5 gespreide vingers, mogelijk wilde hij aangeven dat ik vijftig reed maar dat klopte niet ik reed op dat moment iets boven de 40 dus echt niet buitensporig. Door het claxonneren achter hem besloot de controlerende automobilist ook zijn snelheid weer op te voeren naar de 80 km die op deze weg toegestaan is en verdween zo weer uit mijn gezichtsveld.
Om nog even terug te komen op het begin van dit verhaaltje, dat Westfrieslandspel komt dus per 1 september op de diverse afhaaladressen, ik heb nog nooit eerder een spel gezien van zo’n geweldige kwaliteit en zo goed verzorgd en daarbij voor een onvoorstelbaar lage prijs, was de voorinteken prijs € 15,- nu is dat € 20,- maar naar mijn menig nog steeds een cadeauprijs. Op bovenstaande foto krijg je een beetje een indruk van het geheel, de doos het spelbord, 4 mappen met foto/vragen/antwoordkaarten, alle toebehoren voor het spelen van het spel en zelfs de spelregels ontbreken niet, nogmaals alle lof voor de maker en maakster, ik kom vaak bij ze langs altijd is er koffie en een praatje en alle keren zijn de bezig met ‘het” spel dan de foto’s, dan de vragen, dan de uitvoering, dan de adressen, en zo kan ik nog wel even doorgaan en alles dat alles om Westfriesland te promoten.
Morgen mogelijk weer even de dijk over en dan volgt er vast wel weer een verhaaltje over wat ik dan weer tegen zal komen onderweg.

Rondje Wieringermeerpolder 58,6 km

Het is een rommelige dag vandaag, eerst de caravan weggebracht en daarna weer een vervolg gemaakt met het buiten schilderwerk van de woning, eerst schoonmaken en daarna schuren enz. maar het was al ruim 11 uur voor ik kon beginnen en na een half uur kwam er een overbuurman even een praatje maken wat uitliep tot na 12 uur. Nog even ben ik bezig geweest en vervolgens eerst maar eten. Toen ik weer verder ging stond de zon er volop bij en was het me net even te warm, dus inpakken en wegwezen, morgen of vanavond maar weer verder.
Om wat anders te doen pak ik dan als eerste de Quest van stal en maak dan een willekeurig rondje.
Vanmiddag dus van start richting Alkmaarseweg, onderweg bedacht ik dat ik wel eens een heel rondje polder zou kunnen maken, geen idee hoelang dat zou zijn, maar wel allemaal rechte wegen zonder al te veel obstakels. Aan het einde van de Alkmaarseweg linksaf en langs de dijk over de Koggerandweg naar Medemblik, een paar honderd meter buitendijks en op de afslag bij Medemblik weer de polder in en meteen rechtsaf richting gemaal Lely aan de Zuiderdijkweg die dan is te volgen tot aan de noordkant van de polder bij het fietstunneltje onder de A7 door, één rechte weg schuin tegenwind maar zo’n kilometer of 18 vol gas zonder zijwegen of wat voor oponthoud ook, heerlijk. Na onder de A7 door te zijn gegaan ging het weer voor de wind over de Wieringerrandweg die later bij De Haukes overgaat in de Amstelmeerweg. Aan het einde van deze weg werd het vervolg bepaald door de Waardweg. Het rondje schiet dan al aardig op, als ik het goed heb kom je op zo’n rondje zo’n keer of 8 over een kruising en moet je uiteraard flink afremmen en uitkijken maar verder is het overal heerlijk door karren. Bij de oversteek van de Schagerweg passeer je de sluis die vanaf het z.g. oudeland toegang geeft tot de Wieringermeerpolder en waar ik nog nooit bij stil heb gestaan is het hoogte verschil m.b.t. bootjes die daar passeren. Nu wilde het toeval dat alles net in beweging kwam met enkele vaartuigen van en naar de polder. Ik zag de bootjes in de sluis liggen op bijna gelijke hoogte met de weg en even later begon het water te zakken en konden ze verder varen. Ik vroeg aan de sluiswachter hoeveel hoogte verschil er hier moest worden overwonnen, precies 5 meter vertelde de man, ik woon al meer dan 45 jaar in de polder maar had dit nog nooit bekeken en al helemaal nooit stil gestaan bij dit enorme hoogte verschil in de vaarroute. Het laatste stukje van het rondje polder gaat over de Groetweg met aan het einde weer de Alkmaarseweg. Het is nu weer linksaf naar Middenmeer een afstand tot aan mijn huis van 6,4 km, dat heb ik dus twee keer afgelegd, heen en terug, als ik dat aftrek van het totaal van 71,4 km dan wil dat zeggen dat een rondje Wieringermeerpolder 58,6 km is die ik heb rond gereden met een gemiddelde snelheid van 37,6 km p/u, en ergens is er een maximum snelheid geweest van 49,5 km. De totaalstand is op dit moment 17.529 km.