"Oude liefde roest niet"

Het viel tegen, voor vandaag had ik verwacht dat het wel mee zou vallen met de regen, helaas het regende al toen ik van huis wilde gaan. Juist omdat het regende heb ik maar even gewacht tot het weer droog was, ik ben nu eenmaal “gemiddeld genomen” een mooi weer fietser. Toen ik eenmaal van start was duurde het ook niet lang of het begon alweer, niet hard, maar irritant waardoor mijn bril geregeld met een tissue moest worden “afgelapt”. Via wat bekende paadjes kwam ik uiteindelijk in het “Park van Luna” vlakbij Kees zijn “thuishonk” voor ik er heen fiets bel ik eerst even naar Kees zijn mobiel, na een tijdje de beltoon te hebben aangehoord kwam de juffrouw mij vertellen wie ik probeerde te bellen en aangezien ik die juffrouw helemaal niet ken heb ik haar maar “weggedrukt” Nauwelijks zat mijn mobiel weer in het zijvakje van de tas of “mijn haan” begon te kraaien en dan weet ik dat iemand mij wil spreken. Ik zag in het schermpje dat het Kees was die terugbelde, “Belde jij zo even ?” “Inderdaad dat was ik waar zit je”, was mijn vraag, “Bij Wim aan de koffie maar het regent hier behoorlijk dus kom deze kant maar niet op”, gezien de weerssituatie leek me dat ook niet zo aantrekkelijk en ik heb toen ook maar besloten om in Noordelijke richting mijn heenkomen te zoeken en dan kan ik onderweg altijd nog “bijsturen” in een andere richting, maar dan moet het wel droog worden want in deze miezerige motregen fietst niet prettig. In en om het Park van Luna zijn en worden een paar flinke windmolens gebouwd waarbij nogal wat kranen nodig zijn. Om half 1 was ik thuis en bleek ik ruim 61 km te hebben rondgereden in, de meeste tijd,regenachtig weer. Het totaal van deze fiets, de Quest 402 staat nu op 5.305 km. Ook zag ik, op de site van Velomobiel.nl, onder de kop van Gebruikers “Rijderslijst” dat de Quest 136 waarmee ik 54.206 km heb gereden ook weer op de weg is en wordt bereden door Michel Vlaanderen uit Hilversum, mocht hij ooit mijn blog lezen en in de gelegenheid zijn mij te mailen of een foto van de 136 te sturen dan zou ik dat heel leuk vinden, “oude liefde roest niet”, dat betreft dan uiteraard de Quest.

Ik heb geen "groene vingers" , zij wel.

Ondanks dat de berichten niet echt geweldig zijn bleef het lang droog vandaag. Vanmorgen had ik van alles en nog wat te doen dus van fietsen was nog geen sprake maar na de middag was het allemaal weer heel anders. Eerst voor een klusje naar mijn vriendin en meteen even het gras gemaaid voordat er regen gaat komen en zo rond half 2 was ik weer in Middenmeer, omkleden en in de fiets gestapt. Het is geen super grote ronde geworden maar als jet het moest kruipen is het nog een heel eind zeg ik altijd maar. Allereerst naar Medemblik om in Wervershoof terecht te komen, bij de Olympiaweg kijken of Ben en Riet alweer terug zijn uit Noorwegen, er is nog niets te zien dus een andere keer maar weer proberen, vervolgens via Zwaagdijk, wel bij zus Margriet even bijkletsen, en toen door Zwaag naar de Bobeldijk en via verschillende dorpjes en dijkjes naar Obdam en wel de Obdammerdijk, ook hier is men afwezig dus wat betreft de koffie is dit een mager rondje. Ongemerkt wordt de lucht steeds donkerder en af en toe rommelt het wat als voorteken van een naderende onweersbui. In het begin van de polder op de Alkmaarseweg ben ik nog even gestopt voor een foto maar thuis gekomen zag ik dat de donkere lucht nog meer naar links heeft gezeten dus het geeft geen echt beeld van het naderende “onheil”. Ook de kleur valt dan niet mee, dat is dan weer heel anders bij een paar irissen die ik fotografeerde bij mijn vriendin in de tuin, maar die heeft ook “groene” vingers zoals ze dat wel noemen. Toen ik bijna thuis was ben ik nog even langs mijn zoon gegaan en achteraf kan je dan zeggen, was maar naar huis gegaan, want nu moest ik na de koffie de laatste kilometer nog door de regen racen om zo snel mogelijk op het droge te komen wat na precies 70 km toch weer is gelukt.

Het is allemaal kuststof in de omgeving

Cycle-Vision is weer voorbij en ik heb er niets van gezien, wel van gehoord o.a. dat er door Ymte weer eens als vanouds schrikbarend hard is gereden, 322 km in 6 uur, waar haalt eens mens zoiets vandaan ? Ik zou vanmiddag even een klein rondje draaien omdat de berichten voor morgen wat minder zijn leek het me verstandig om het nu nog even te proberen. Maar eerst het Lexan zo proberen te knippen dat het een passend schermpje wordt, nauwelijks had ik de schaar in het materiaal gezet of de bel ging bij de voordeur. De man die op de stoep stond had ik al maanden niet gehoord noch gezien en ik begon me al eens af te vragen zou het wel goed gaan met zijn gezondheid. Alles bleek dik in orde maar het bleek wel de streep door mijn fietsplannen. Gerrit, mijn visite, was zeer belangstellend naar alles wat met GPS te maken heeft en daar weet ik nou net veel te weinig van maar met kletsen en redeneren kom je een heel eind. Van alles kwam ter sprake van Topo Benelux tot Topo France evenals City Navigator Europe 2010 2 en dan alle soorten Garmin toestellen. Toen mijn visite was opgestapt was het al over vieren en bijna tijd om iets aan de warme hap te gaan doen. Maar het eerste half geknipte/verknipte schermpje lag nog steeds en tussen het “keukenprinsje” spelen door heb ik het eerste verder radicaal verknipt. Ik was bijna op het punt van opgave, het knipt vrij zwaar en ik ben niet de handigste maar na het eten had ik toch weer voldoende energie en moed verzameld dat een tweede poging onvermijdelijk was. Ik moet eerlijk zeggen het is gelukt en nog netjes ook, volgens mij klopt de stelling wel als men zegt “De eerste moet je eigenlijk weggooien” dit geldt niet voor eerst geborenen, stel je voor zeg, wat zou ik me op de hals halen met zo’n uitspraak. Maar goed, nu nog de proef op de som, een klein rondje over de Sllootweg, Dolfijnweg en Schagerweg naar de nieuwe verbindingsweg langs HGG en zo op de Hoornseweg weer naar Middenmeer, 10 km flink doortrappen en zo tussen de 40 en 45 km per uur de eerste schermervaring opdoen, hoe het was, later zal ik hier een keer op moeten antwoorden, nu vond ik het nog behoorlijk “ruisgevoelig” en op vliegjes kon ik niet testen. Langs de route kwam ik nog wel langs een wiek van een windmolen die al enkele maanden langs de weg is geparkeerd en daar zet je dan even je “fietsje” tegenaan, kunststof op kunststof.

Wim en zijn "meiden"

Vandaag een keer een verslagje van een fietstochtje op de “huistuinenkeukenfiets” . Vrijdagmorgen, mooi weer en niet van plan om met de Quest op pad te gaan maar wel met de “gewone” fiets en zo gingen Tiny en ik vrijdag na de middag richting Noordhollandskanaal bij Purmerend. “Zullen we naar De Woude fietsen “ was haar voorstel, wat mij betreft prima maar ik weet niet of Wim en Marian thuis zijn, geen probleem er is daar ook een koffiestop net voor Wim en Marian’s onderkomen dus op pad. Een heerlijk zonnetje en een licht windje schuin achter, het fietst heerlijk, hoewel het is geen Quest en na verloop van tijd ga ik toch wel af en toe even verzitten op het zadel. De afstand is maar kort en na 17,5 km staan we op het pontje wat ons op het eiland brengt. Het is prachtig weer en het is te merken ook, veel meer bootjes op het water en iedereen die je tegen komt groet je opgewekt, allemaal te danken aan de zon. Als we bij de familie Schermer aankomen zit het stel voor het huis onder de parasol, Marian met een boek en Wim met de laptop op schoot. We worden hartelijk ontvangen en koffie en thee is zo geserveerd. We kletsen over het één en ander en naast de fiets die voor het weekend in super staat is geprepareerd komt ook het nieuwste type windschermpje ter sprake waarvan ik ook een deel aanschaf zodat ik thuis mijn best kan doen om er echt gestalte aan te geven. Omdat Wim al eens tegen Tiny had gezegd bij een eerdere vluchtige ontmoeting, “Ik zal je ons huis nog wel een keer laten zien als je weer eens langs komt” (de vorige keer moest hij met spoed weg) en nu was het dus zo ver. Ze keek haar ogen uit en was net als ik vol lof over de inrichting en de ruimte, een paleis op De Woude. Van boven naar beneden en van voor naar achter werden we rondgeleid met achter op het erf Wim zijn “meiden” die elke dag voor de nodige eiwitten zorgen. Nadat Wim een stuk Lexan had afgesneden en verpakt zijn wij weer richting “Zuisoost” gefietst om ons snel om te kleden en naar de volgende afspraak te vertrekken.

Matthijs is in de "wolken" met zijn nieuwe Quest

Donderdag, afhaaldag van de nieuwe Quest voor Matthijs. Kees zou hier vanmorgen komen met Henk Kaatee uit Beverwijk, het lijkt mij nogal ver omrijden om op de dijk te komen richting Lelystad. Achteraf komt Kees ook alleen en samen doen we een bakkie koffie om daarna richting de Zijlweg te gaan bij Enkhuizen. Het is ongeveer 30 km en om 10 uur gaan we van start en inderdaad om klokslag 11 uur melden we ons bij Wim Schermer Jan Geel en Matthijs Leegwater, van Henk is niets te bekennen. Er wordt nog even gekletst om Henk de gelegenheid te geven alsnog aan te sluiten, als hij op de goede weg zit tenminste. Na zo’n 10 minuten besluiten we om te gaan als er vanaf de sluis de “vermiste” persoon aan komt rijden, hij had gewacht boven bij de sluis omdat er eerst niemand was en zo gaan we op pad met 6 gele velomobielen, 5 Questen en 1 Mango. Bij de sluis aan de Lelystad kant wachten we even omdat Rijkswaterstaat voorrang verleent aan een aantal boten. Eenmaal weer op pad onderaan de brug nog even pauze voor het naar binnenwerken van de nodige broodjes en bananen. Als we op pad gaan snorren we met een rustig tempo zonder oponthoud door/langs Lelystad en rijden binnen de kortste keren weer volgas richting Dronten waar we getuige zijn van de “doop” van de eerste carbon Quest, een racemonster in de dop. De fiets van Matthijs is meteen zonder aanpassingen gebruiksklaar en na een proefrondje zijn we bijna zo ver dat we weer op huis aan kunnen. Echter de fiets van Wim “schreewt” om een nieuw wiellager links en naderhand leek het ook achter wat problematisch. Omdat ik een afspraak had voor vanavond begon de tijd een beetje te dringen, als we nog langer blijven kom ik niet helemaal uit met de planning, in overleg nemen we afscheid van Wim en gaan we met z’n vieren terug naar de “Noordkop” Henk gaat per bus en trein omdat hij zijn fiets achterlaat in Dronten voor reparatie. Op de dijk hebben we de wind volop tegen en Kees zegt later dat hij weleens beter over de dijk is gegaan, dit was z’n slechtste rit sinds lange tijd. Bij Enkhuizen ga ik via de kortste weg naar Middenmeer en gaan de anderen samen nog een stuk richting Hoorn waarna Matthijs en Jan afslaan naar Twisk en Oostwoud. Het was weer een standaard ritje van 160 km.

Speciale bruggen

Vandaag moest ik even naar Heerhugowaard om een paar kleinigheidjes aan te schaffen voor de caravan. Toen ik de spulletjes had gevonden en afgerekend stond ik met de vraag, zal ik naar Kees gaan of zal ik een keer noordwaarts gaan daar ben ik al lange tijd niet geweest. Het laatste is het geworden, via Broek op Langedijk naar Schoorldam en vandaar naar Schoorl. Met dit zonnige weer komen er toch wat meer mensen achter de geraniums vandaan en bevolken het fietspad in beide richtingen, niet echt bevorderlijk voor de snelheid maar ook zeker niet voor de veiligheid, men neemt het over het algemeen niet zo nauw met de verkeersregels en dat speelt mij wel eens parten. Tot twee keer toe een groepje van een man en vrouw of 6 tot 8 die afstapten en de weg gingen zoeken en omkeren op het fietspad nou dan is het bekend wat er dan allemaal net aan goed of soms fout kan gaan, gelukkig ging het alle keren goed en hoorde je hooguit een paar vrouwen gillen en kreten slaken over zo’n groot geel ding, één van de dames hoorde ik zeggen: “Je zal hem in je bed vinden” , volgens mij had en heeft ze geen maat gevoel, zo’n Quest is toch bijna 3 meter. Laat maar, ik ben ook maar doorgereden zonder commentaar, je weet maar nooit vandaag de dag, mensen reageren soms heel raar. Het eerste voorval was in Schoorl en de tweede was bij Hargen net toen ik de Hondsbossche Zeewering op wilde draaien. Langs het water reed het heerlijk, er stond wel een strak windje, maar het is weleens erger geweest. Later door Petten en linksaf over het fietspad in noordelijke richting. Omdat ik het rondje niet te lang wilde maken ben ik op tijd weer afgeslagen om via wat binnenwegen richting huis te gaan, bij Groote Keeten was die afslag en zo kwam ik uiteindelijk via de “Pauwenstad” weer in de polder. Onderweg nog een paar bruggen “vastgelegd” en aan Kees weer de eer om aan te geven waar één en ander te vinden is. Toen ik thuis was stond de teller toch nog weer op bijna 100 km.

"De accu van Beekie was leeg"

Hoe moet je zo’n dag nu verwoorden, ’t zat mee en ’t zat tegen en toch was het een heerlijke fietsdag. Het begon met een berichtje van Marcel Beekmans, “Pé als je tijd hebt mag je wel meerijden b.v. tot aan Medemblik” Marcel ging n.l. vandaag naar Dronten om grotere remtrommels en andere tandwielen te laten monteren voor zijn trip binnenkort naar Amerika, (even dwars over fietsen). Om alvast wat kilometers in de benen te krijgen was het de bedoeling om vanaf Dronten via de NOP en Friesland een rondje te maken over de Afsluitdijk en zo weer naar Amsterdam. En wat begeleiding door Noord-Holland zou hij wel op prijs stellen zo had hij aangegeven. Kees van Hattem mailde ook al dat hij mee zou gaan en die zou rond 10 uur bij mij zijn, maar daar begon het eerste mankementje, Kees had vaklui over de vloer en kon niet eerder weg en het zou een uur later worden dus ben ik alvast maar naar Heerhugowaard gereden om Kees op te pikken en dan samen naar Friesland en mogelijk komt Marcel ons op de dijk al tegemoet rijden. Zo gezegd zo gedaan, ik eerst naar Kees en toen op pad, al heel gauw werd er gebeld, Ben Wiggers zou ook de Afsluitdijk op gaan en zou ons weer tegemoet rijden, maar we zijn er nog niet, dit wordt leuk en gecompliceerd. Marcel zou in Hindelopen opgewacht worden door Marcel Prins uit het uiterste noorden van Friesland dus alles bij elkaar Marcel en Marcel uit het zuiden op weg naar de Afsluitdijk, Kees en Pé op weg naar Friesland en Ben Wiggers ook op weg naar de dijk om ons weer te ontmoeten, maar het volgende telefoontje veranderde het beeld weer helemaal, Ben stond op de Afsluitdijk samen met Jan Geel die ook op weg ging naar “Beekie”, dus dan zijn we straks met 6 Questen om “Beekie”veilig door het onbekende te loodsen. Het eerste telefoontje was van “Beekie”zelf hij reed net Urk binnen en Kees en ik zaten nog in Middenmeer aan de koffie die Kees thuis moest ontberen door het werk van de vaklui (geen stroom enz.) Naderhand heeft “Beekie” wel een keer of 5 a 6 aan de telefoon gehangen, Marcel Prins was hem tegemoet gereden en beiden hadden in de GPS een verkeerde route zodat ze niet meer wisten welke kant ze op moesten, op een bepaald moment stonden ze in Oudemirdum voor het huis bij mijn dochter, “Moeten we nu de dijk volgen” was de vraag, “Nee richting Rijs en dan naar de Galamadammen en na het naviduct meteen rechtsom richting Workum enz”. Het zal wel aan mijn uitleg gelegen hebben maar ’t schoot geen donder op uiteindelijk zaten ze op de goede weg en terwijl wij stonden te wachten bij de sluis in Workum kwam het stel aan rijden, blij dat ze ons eindelijk hadden “gevonden”. Kees had ook weer telefonisch contact, deze keer was het Cees Roozendaal uit Hippolytushoef, Cees had er ook lucht van gekregen en het leek hem wel leuk om ook maar die kant op te gaan en “Beekie” te escorteren. Tussen Gaast en Workum zagen we Cees aankomen die meteen ging draaien en zo aan kon sluiten voor de laatste kilometers naar de kop van de dijk en zo reden we dus met 7 Questen. Ben Wiggers en Marcel Prins reden nog mee tot halverwege de dijk en keerden toen terug naar Friesland, met Jan Geel, Cees Roozendaal, Kees van Hattem en ondergetekende hebben we Marcel veilig weer in Noord-Holland weten te brengen. Bij Den Oever ging Cees verder naar “Hippo” en wij draaiden naar het zuiden richting Wieringerwerf. Helaas kreeg Kees net na Wieringerwerf een lekke band en adviseerde ons om door te gaan, hij zou bij Middenmeer afslaan naar Heerhugowaard en ik zou Marcel nog tot net voorbij Hoorn brengen om zo de snelste route naar huis in Amsterdam te hebben. Jan sloeg af bij het viaduct in Abbekerk en ging via de Broerdijk naar zijn Annie om de warme prak en zo ging ik het laatste stuk met Marcel door richting Hoorn. Toen we in Wognum reden zei Marcel: “Zo komen we toch in Hoorn” “Inderdaad zei ik maar we gaan er helemaal omheen zodat je geen oponthoud hebt” Even later gaf Marcel aan dat hij toch Hoorn in wilde want, zei hij: “De accu van Beekie is helemaal leeg en ik moet eerst wat eten” In goed overleg hebben we hier afscheid genomen en op de rotonde in Wognum ben ik weer terug gegaan en Marcel ging verder op naar de stad voor een stevige oppepper om weer nieuwe kracht te verzamelen voor het laatste stuk want hij zat toen al op zo’n 235 km schat ik. Bij mij stopte de teller vandaag op 207 km ook niet onverdienstelijk voor een doordeweekse dag.