Gezond zijn is goud waard

Hoe kan het ook anders, mooi weer en dan natuurlijk een rondje weg trappen. Het weer zit weer helemaal mee op deze donderdag, een windje en volop zon wat kan een mens daar toch van genieten, ik in elk geval wel. Van start zo rond een uur of 10 en eerst richting Zwaag, bij Leo en Riet om een bakkie en bijkletsen over hun vakantie van vorige week, gewoon op z’n Hollands, naar de camping met de “sleurhut” in het oosten van het land. Ze hebben het niet eens zo slecht gehad aan hun verhalen te horen, maandag wel wat erg veel wind maar verder ging het prima. Tegen 11 uur weer verder, ik weet nog niet waar ik heen zal gaan, eerst maar richting Bobeldijk en dan verder door Berkhout en Avenhorn en zo kwam ik “zomaar” in Schermerhorn. Alles gaat heerlijk en ik besluit om via Alkmaar richting Bergen te nemen om dan zo via een stukje naar het Noorden weer af te buigen naar Middenmeer. Maar het liep weer eens helemaal anders, bij het tunneltje waar ik richting Alkmaar zou nemen waren ze bezig met een hogedrukreiniger en het nevelde nogal zodat ik meteen besloot om maar rechtdoor te gaan en niet via het tunneltje en dan zit je meteen op de Westdijk richting de Zuiddijk die langs West-Graftdijk loopt, dus helemaal een andere kant op dan ik van plan was. Dan maar richting Graft en De Rijp om via Middenbeemster even bij Tiny langs te gaan in Zuidoostbeemster. Ze was thuis en samen hebben we een broodje gegeten om heel kort daarna weer op te stappen richting Middenmeer maar omdat het allemaal zo lekker ging ben ik toch weer wat van de route afgeweken en kwam ik via wat omwegen op “de Dijk” in Volendam waar het weer een drukte van belang was. In het begin leek het nog vrij rustig maar al heel snel stond ik stil en dan heb je tijd genoeg om wat foto’s te maken, ik denk wel eens, als ik voor elke foto 1 euro kreeg die ze maken van de Quest, dan had ik een nog “rijker” leven maar tegelijk besef ik dat geld niet gelukkig maakt. Wat wel gelukkig maakt is gezond zijn en de mogelijkheid hebben om probleemloos nog een rondje te fietsen zoals vandaag van 133 km en dan nog gemiddeld ruim boven de 32 km p/u.

Onkruid vergaat niet

Als mooi weer fietser kom ik vandaag lang niet aan mijn trekken. Het loopt ondertussen al tegen 3 uur en het is bijna nog niet droog geweest, één keer meende ik dat het over zou zijn maar helaas het was ijdele hoop, het bleef en blijft licht motregenen. En als je dan niet met de fiets weg zal geraken dan zoek je iets anders. Hier en daar een paar druppeltjes olie op de kabeltjes enz. maar verder loopt alles goed dus aan de fiets is op dit moment niet zo veel te “sleutelen”. In de tuin is wel iets te doen maar dan moet het eerst droog zijn, wat mij wel is opgevallen, de “Brugmantia” (een soort luxe onkruid)die ik in het voorjaar had geplant en die in een kuip stond was in de periode dat hij vol zat met knoppen “gewoon” verzopen, ik had hem niet in een dichte kuip moeten planten. Alle bladeren vielen eraf, de stengels begonnen te rotten en teneinde raad heb ik de rest maar uit de kuip getrokken en met een plons in het gat achter gelaten, doe je best maar was mijn laatste “groet” naar het zielige restje. In de loop van de weken die volgden kwam er steeds meer blad en zie hij zit weer vol met knoppen en of die uit komen of niet de plant leeft weer en gaat straks in een kuip naar binnen, hij is helaas niet winterhard. Als het morgen weer een keer droog is ga ik zeker weer met de Quest op pad en volgt er weer een ander verhaal dan over planten in de tuin.

"Despereert niet"

Vol goede voornemens ging ik vanmorgen van huis, ik zou bij Tiny in de tuin proberen me nuttig te maken. De voorspelling m.b.t. het weer is niet echt slecht, alleen kans op een buitje. Onderweg kwam de eerste bui al bij Bobeldijk en de tweede 5 km verder, niet erg maar wel een bederver van mijn goede bedoelingen. Eenmaal ter plekke regende het weer, nog steeds niet erg maar het heeft mij ervan weerhouden om aan de slag te gaan, Tiny had op dat moment een vrienden/vriendinnen clubje waar ze op gezette tijden mee gaat bridgen. Na een bak koffie met koek ben ik weer rechtsomkeert gegaan en via Zwaag weer op huis af. Onderweg hing er een regenlucht die nog steeds motregen gaf en onderaan leek het toch wel weer helder te worden, zou het dan toch nog meevallen ? Via Hoorn waar ik speciaal de binnenstad ben ingegaan om een lege sokkel te zien waar J.Pz.Coen normaal zijn “standplaats”heeft. Waarom naar die plek, ik zal het proberen uit te leggen, er is een tijdje geleden in de media vermeld dat J.Pz. Coen niet zo’n brave borst is geweest als waarvoor hij tot nu toe werd versleten, hij was op z’n zachts gezegd een brute moordenaar. En nu is men dat standbeeld aan het restaureren en juist daardoor zijn er mensen wakker geworden en willen tot aan de hoogste rechter proberen af te dwingen dat hij nooit meer in het stadsbeeld van Hoorn zal terugkeren. Waar mensen zich al niet druk om maken, “Despereert niet” staat er toch op de sokkel, de lijfspreuk van meneer Coen. Ik heb de foto met J.Pz. Coen geleend van internet en de andere geeft een “beeld” hoe de situatie nu is en misschien wel zal blijven, wie weet. Na 86 km was ik weer thuis en was het weerbeeld niet veel beter geworden.

En weer werd ik staande gehouden.

De nieuwste ervaringen staan weer op mijn blog als dit verhaaltje is geschreven. Het weekend is weer achter de rug en de dagelijkse bezigheden worden weer opgepakt en die bestaan voor mij vaak uit een stukje huishoudelijk werk en daarnaast een stukje met de Quest de wereld verkennen. Afgelopen zaterdag had ik nog een minder “plezante” ervaring met een brief die ik op de deurmat vond, deze was nog gericht aan mijn ruim 7 jaar geleden overleden vrouw, of ze een afspraak wilde maken met de tandarts m.b.t. haar kunstgebit, dat doet wel even vreemd aan maar is na zo veel jaren toch minder kwetsend als dat zoiets was gebeurd kort na haar overlijden. Maar laten we het over iets anders hebben, omdat het weer voor vandaag nog goed is besluit ik om het er nog maar eens van te nemen, gewoon een rondje maken langs de wegen en paden in N.H.. Richting Obdam is mijn eerste doel en bij Tom en Gerda, die de oppas hebben over Thomas, zit ik al snel aan de koffie en worden de wetenswaardigheden uitgewisseld. Als ik wegga wordt de kleinzoon even in de Quest gezet wat hij maar heel slecht weet te waarderen, getuige de foto. Eenmaal weer onderweg duurde het niet lang of ik reed achter een ruiter te paard, even licht claxonneren en toen de man mij zag gaf hij gelijk een teken van, kom maar alles is onder controle, dat bleek ook zo want één schichtige beweging van het paard was alles en zo ging ik probleemloos verder. Via de Huijgendijk ben ik naar de Smaragd gereden waar ik bij Kees en Marian weer koffie heb gedaan en Kees heb gefeliciteerd met zijn geslaagde Velomobieltreffen in Noord-Holland van afgelopen weekend. Toen ik weg ging van de Smaragd heb ik gekozen voor de Middenweg omdat er langs de N 242 nogal gerommeld wordt met omleidingen enz. leek me dit de veiligste route. Heel lang ging dat goed tot ik tegen het einde werd geconfronteerd met een algemeen verbodsbord om in te rijden, mogelijk een weekmarkt of zoiets, dus rechtsaf naar de dijk en dan op Middenmeer af. Zo halverwege kwam mij een politieauto tegemoet rijden, op zich niks bijzonders, maar even later zag ik hem achter mij aankomen in de spiegeltjes en nadat hij was gepasseerd ging het stopteken bij de achterruit aan, stoppen en horen wat er loos is. Ik had er uiteraard wel een vermoeden van want het was niet de eerste keer dat ik met zo’n situatie te maken kreeg, “Meneer, moet U niet op het fietspad” was de eerste vraag, ik heb toen uitgelegd dat ik best op het fietspad wilde als zij daar op zouden staan, maar dat ik in de zin van de wet gebruik mag maken van de weg waar ook de auto’s rijden omdat de fiets breder is dan 75 cm. Naar mijn mening weten de meeste agenten dit niet maar de kopie van het wetsartikel, wat helaas flink verwaterd, in de fiets lag heeft ze overtuigd. We hebben verder nog even gezellig staan kletsen en vervolgens heb ik het laatste stukje afgelegd naar Middenmeer waar het tellertje op 64 km is blijven staan, heel kort vandaag maar wel weer een heerlijk ritje.

p.s. Bij een nagezonden foto had Thomas wel interesse in het resultaat maar in een Quest zit hij voorlopig nog niet vrijwillig.

Een vernieuwd uiterlijk

Niet alle dagen fietsen maar wel heel even bezig met mijn blog, Tiny plaatste de opmerking dat ik de “openingspagina” van mijn blog wel een keer mocht veranderen, wat opfrissen, dus achter het huis in de Quest en een paar foto’s (laten) maken. Resultaat een min of meer vernieuwd uiterlijk en dan even “knutselen” om het weer in de juiste vorm te plaatsen. Dus voortaan voorlopig een nieuw “jasje” met een duidelijke vermelding : Questie van tijd

Wegen te smal of machines te breed ?

Het was vandaag weer een prachtige dag, geen noemenswaardige wind, veel zon en een geschikte temperatuur. Ik was al heel vroeg bezig met wassen en wat huishoudelijk werk en dacht dat ik wel een stukje ontspanning had verdiend, dus gewoon even een rondje fietsen. Eerst heb ik Kees gebeld om te horen of hij nog plannen had, hij was op dat moment in afwachting van Jan Geel die een nieuwe accu nodig had en daarna zou hij even naar Zwaag fietsen. Dat leek mij wel een schappelijk ritje, niet te ver en ook niet helemaal dicht bij huis blijven, dus op naar de Smaragd. Toen ik daar aankwam zaten Jan en Kees al bijna start klaar om op pad te gaan. Dus gedrieën van start naar Hoorn dacht ik, maar Kees had het plan gewijzigd en wilde wel via Zuidoostbeemster even bij Tiny langs en het rondje in die richting verleggen. Oké, dus dan richting de “Graftdijken” en vervolgens langs het Noordhollandskanaal op naar Purmerend. Netjes stoppen bij de nieuwe verkeerslichten en dan via de Purmerenderweg op naar het opgegeven adres, Tiny had ik onderweg al een seintje gegeven en ze had zodoende de koffie al klaar. Heerlijk achter het huis in de zon ons broodje op eten onder het genot van een bakkie koffie. Eenmaal weer in de fiets gezeten heb ik Tiny gevraagd de drie “dapperen” vast te leggen op het elektronische geheugen van de camera, wat uiteraard goed s gelukt. Kees had zijn plannen nog verder gewijzigd en wilde nu richting Schermerhorn om nog een laatste afspraak te maken met de verzorger/ster van de inwendige mens voor komend weekend tijdens het Velomobiel treffen in de Noordkop. Dus een kleine correctie en we rijden richting Schermerhorn. Op het fietspad moesten we even inhouden voor een auto die het fietspad verkoos boven de weg maar dit duurde gelukkig niet lang. In Schermerhorn hebben Jan en ik onze route verder zelf gekozen en zijn via Ursem naar Opmeer enz. gereden. Voor we daar echter waren moesten we nog weer een tijdje achter een bietenrooier blijven die wat te breed was om te passeren. Aan het einde van de Opmeerderweg bij de afslag naar De Gouw ging Jan rechts en ik links, nog een kilometer of 10 dan ben ik weer thuis, Ik haalde al heel snel een bekende in op een ligfiets, de man komt uit Wieringerwerf en is ook al jaren bekend met het ligfiets virus evenals zijn broer (de Gebr.Schouten). In Middenmeer aangekomen reed ik langs mijn vroegere woning, de bedrijfswoning van Agrico, in die 25 a 30 jaar dat we daar woonden heb ik veel meegemaakt maar wat ik nu zag was wel weer heel iets anders, suikerbieten vanaf de achterdeur tot aan, ja hoe ver zullen ze nog doorgaan maar het hele plein lag al vol. Eenmaal op “stal” stond de teller op 105 km.

Slecht "voor" uitzicht

Vandaag ging het niet zoals ik van plan was, eerst naar een verjaardag en daarna zou ik wat gaan schuren en eventueel plamuren. Maar eenmaal zo ver dat ik zou gaan beginnen, kwam er net zo’n rot bui en was ik meteen “uitgewerkt”. Ter compensatie ben ik maar een piep klein rondje gaan fietsen, slechts 34 km, dat is echt de moeite, niet zeg nou zelf. Vanaf Middenmeer deze keer langs de Schagerweg en dan de Waardweg in naar het noorden en mooi achter een dichte bomen rij om geen last te hebben van zijwind. En ook nu zat het niet mee, af en toe regende het en de temperatuur leek ook wel steeds lager te worden. Gevolg, met een “boog” de kortste weg naar huis opgezocht waardoor ik na 34 km weer thuis was, met zo’n “voor” uitzicht is het niet leuk langs de weg. Volgende keer weer beter daar ben ik zeker van.

Wat is een "Tomaten talent 2011"

De tijden veranderen dat is duidelijk, de zomers worden warmer, de winters worden niet kouder en de regen valt soms met bakken uit de hemel. Het zal allemaal wel waar zijn maar wat het meest is opgevallen de laatste dagen zijn de verrichtingen van mijn oudste kleinzoon, Stef. Als opgroeiende puber van bijna 16 jaar begeeft hij zich in zijn “weinige” vrije uren naar een bedrijf aan het Wagenpad in de Wieringermeer “Agro Care”. Een bedrijf dat sinds enkele jaren zijn vleugels heeft uitgeslagen in de nieuwe ontwikkelingen van Agriport in de Wieringermeer. Gingen voorheen de scholieren naar de “bollenboeren” om te helpen met het bollenrapen en later het pellen, tegenwoordig zijn er meer mogelijkheden om een extraatje te verdienen en één daarvan is het werken in de enorme grote warenhuizen/kassen waar vandaag de dag enorme hoeveelheden paprika’s en tomaten worden geteeld. Agro Care is gespecialiseerd in de teelt van tomaten en heeft zodoende volop werkgelegenheid voor jonge mensen die de handen uit de mouwen willen steken. Mijn kleinzoon, waar ik best trots op ben, is één van die actieve scholieren en niet zo maar één. Bij Agro Care streeft men er naar alles zo goed mogelijk te organiseren en met gemotiveerd personeel een zo goed mogelijk bedrijfsresultaat te behalen. Als stimulans heeft men bedacht dat er aan het einde van een seizoen iets extra’s moet gebeuren om de volgende keer weer gebruik te kunnen maken van de beste krachten. Zo kwam de leiding op het idee om voor elk seizoen een topper te belonen met een speciale “titel” en daar viel ook mijn kleinzoon onder, 5 genomineerden, 3 meisjes en 2 jongens. In de loop van de bekendmaking wie de “titel” voor 2011 zou ontvangen werd bij de volgende stap aangegeven dat het één van de jongens zou worden. Eind van het verhaal Stef werd benoemd tot “Tomaten talent 2011” en werd beloond met een prachtige fiets, een Raleigh in stijl en kleur van deze tijd. Ik hoop dat de volgende fiets een Quest zal zijn want dan kan zijn vader, mijn zoon, hem ook op snelheid controleren zoals hij vanmiddag bij mij deed langs de Alkmaarseweg, ik reed toen maar 44 km p/u.

Kees gaf het juiste advies.

Eerst thuis een kleine reparatie verrichten aan een waterbord en dan kijken of er een mogelijkheid is om een klein rondje weg te trappen. Het is al ruim 1 uur als ik start klaar ben, nog een telefoontje “plegen” en dan op pad. Als ik het dorp nog niet uit ben bedenk ik dat Kees mogelijk ook wel op pad zou kunnen zijn of misschien nog gaat dus meteen bellen. Kees is inderdaad onderweg hij is naar Petten geweest voor een boodschap, het zal wel weer met banden te maken hebben. Hij geeft me wel het advies om maar zo lang mogelijk in westelijke richting te rijden anders is de zijwind niet prettig. Gehoorzaam als ik ben heb ik zijn raad opgevolgd en ben zo veel mogelijk recht tegen de wind in gereden en dat betekent voor mij via de Alkmaarseweg de polder uit rijden en dan richting Noord-Scharwoude en zo richting Schoorldam om vervolgens via Schoorl en de Schoorlsezeeweg aan te komen bij de Noordzee. Ik meende daar meteen maar even bij het water te kijken maar ik werd in alle richtingen gezandstraald, met de harde wind kwam er een constante zandstorm mee die te gek was om tegenin te fietsen. Dan maar rechts aanhouden en richting Hargen en daar vanaf het begin van de Hondsbosschezeewering even te kijken hoe heftig het bij zee is. Van zijwind heb ik tot nu toe nergens last gehad en door de duinen ging het ook prima. Aangekomen bij de bekende “Strandvonder” zag ik dat het een heerlijk stormpje was waarbij de “koperen man” precies in de goede richting stond, echt de “kop” in de wind. Ik meende vanaf hier langs de buitenkant naar Petten te rijden maar toen ik de fiets dwars op de wind draaide had ik alle moeite om hem “staande” te houden dus meteen terug gedraaid en nog snel een foto maken en toen rechtsomkeert naar het oosten, om kort te gaan weer op huis af. Onderweg zag ik wel dat er hard wordt gewerkt aan de N242 vanaf het Verlaat richting Middenmeer maar het zal nog wel t/m de hele maand oktober duren voordat alles weer open en zonder omleidingen zal zijn afgewerkt. Mijn rondje was na 83 km weer verleden tijd maar wel heerlijk in de frisse lucht en zeker voor herhaling vatbaar.

Uitwaaien

In de buurt van Breda heb je het Mastbos maar toen ik vanmiddag door Medemblik reed, langs de haven, dacht ik een moment dat het hier in de kop van Noord-Holland was verrezen, één en al “masten”, echt een “mastbos” maar in dit geval van de tientallen zeiljachten en jachtjes, ze liggen er in allerlei maten en waarschijnlijk ook prijzen. Dan kun je toch maar beter een Quest hebben dacht ik bij mezelf, die “vaart” onder alle omstandigheden ook al staat er vandaag weer een extra portie wind. Ik kon het niet laten om even de benen te strekken in het gele voertuig en ben via de Alkmaarseweg langs de Koggerandweg naar Medemblik gereden, een klein rondje om kasteel Radboud en toen langs de haven weer naar de polder. In de Wieringermeer ben ik langs de Medemblikkersluisweg gegaan om langs het “laatste” warenhuis waar de paprika’s meters hoog staan, op het voormalige bedrijf van de familie Kerckhoffs, het korte stukje fietspad te nemen naar het Wagenpad. Het is typisch een voorbeeld van het wegen en fietspaden onderhoud in de gemeente, nog een “jaartje” en je weet het niet meer te vinden van het onkruid. Ondanks wat lichte regen en harde wind was ik opgelucht en uitgewaaid na 34 km weer thuis.

Westfriese-omringdijk met hindernissen

Een rondje “Westfriese-omringdijk” is nog niet zo maar wat, tenminste zoals het vandaag is gelopen. Eerst kwam ik tot de ontdekking dat van mijn auto de linker koplamp was “gestorven” dus de bol even vervangen en net toen ik daar mee bezig was viel het borgveertje naar binnen in de lamp, met een magneet op een buigspiraal wist ik hem weer te pakken maar omdat de tijd begon te dringen voor de start van de fietstocht heb ik besloten het vanmiddag maar even te doen. Ondertussen was ik al fietsende in Heerhugewaard aangekomen en bedacht toen, misschien dat Gerard mijn zoon zo handig is voor wat de koplamp betreft dus die gebeld en de zaak uitgelegd maar hij had het nogal druk vandaag dus dat wordt afwachten. Zo rond 10 uur was iedereen aanwezig en zijn we vertrokken richting Alkmaar, alles gaat redelijk hoewel Kees voor de start al wat kleine probleempjes leek te hebben met zijn borgmoer van het achterwiel. Later net aan het einde van de ribbelbaan in Koedijk lag Kees zijn ketting eraf en was zijn derailleurkabeltje los geschoten, met man en macht sleutelen en al snel konden we weer op pad. De eerste stop die gepland was bij het kerkje van Valkkoog gaf Kees de gelegenheid om de derailleurkabel opnieuw te spannen want hij kon nog steeds niet schakelen wat na deze laatste ingreep weer genezen was. Met 8 mannen en 2 vrouwen trokken we verder en bij een paar oversteken hebben Peter de Rond en later ik als verkeersregelaar gefungeerd zodat iedereen veilig kon doorrijden. Bij de laatste oversteek van de Alkmaarseweg langs de Wieringermeerdijk was eer één automobilist die minder clementie had en gewoon doorreed zodat ik maar net vrij bleef van een aanrijding met die “kl…zak” en dat terwijl op alle ander oversteken iedereen rustig bleef staan en zwaaide of zelfs even uit de auto kwam om de club langs te zien gaan. Bij de grasdrogerij ging de club richting Twisk naar Matthijs thuis om daar een bakkie te doen en daar ben ik linksaf gegaan om thuis als eerste toch te zorgen dat ik weer voldoende licht in de koplamp van mijn auto zou krijgen. Thuis gekomen belde Gerard dat het voor elkaar was, een rot klus zei hij maar dat wist ik al, zo werd er dus van alles gedaan en viel het fietsen hierbij een beetje in het water al was het toch nog 94 km.

Geen spatje regen onderweg

Ik had nooit gedacht dat ik vandaag nog in de startblokken zou staan maar het is er toch nog van gekomen. De regen kletterde vanmorgen onafgebroken op de ramen en nadat ik Kees had gebeld bleek dat hij ook niet op pad was, gisteren schreef hij nog op zijn blog dat hij vandaag weer een grotere rit zou gaan maken maar Kees was vanmorgen oppas-opa en met dit weer zag hij het ook nog niet zitten. Na de middag heb ik de buienradar nog eens bekeken en het leek toen toch wel wat beter te worden, gevolg, omkleden en gaan. De planning is niet te ver van huis, eerst maar eens in Wervershoof kijken of Ben nog thuis is, hij is inderdaad aanwezig en we kletsen een tijdje over van alles en nog wat. Als ik weer verder ga is het nog steeds droog en is de wind flink aangewakkerd zodat eventuele buien snel verwaaien. Via Zwaagdijk, waar ik even bij Gerrit en Marian aan ga voor de bekende “koffie met” maak ik mijn rondje af via Wognum en Spanbroek. Op Zwaagdijk, waar ik over het algemeen op de weg fiets, liep ik het nu een beetje op, op het overigens mooie fietspad, reed een vierwielig voertuig wat geen snelheid had maar wel de nodige ruimte in beslag nam waardoor passeren een beetje riskant was en dan is er maar één oplossing er achter blijven tot de kans zich voor doet om te passeren en gelukkig kwam die al gauw. Toen ik in Middenmeer reed zag ik bij de “vijver” op de hoek van de Wilgenlaan, twee figuren die allebei op vis uit waren, de één van nature en de andere uit sportief oogpunt. Dus foto maken en weer verder maar net toen ik de camera weg had gestopt had de man beet en voerde de vis meteen aan de reiger die ik net te laat op de foto had zodat de vis alleen nog is waar te nemen als “dikke bult” in de slokdarm van deze gulzigaard. Zo zie je maar onderweg kom je altijd weer wat anders tegen en dat na slechts 59 km.

Een heerlijk ritje

Even de “schade” van gisteren inhalen, vandaag moet het weer mogelijk zijn. De wind is er nog wel maar lang niet zo als gisteren, de regen schijnt ook nog ergens wat los in de lucht te hangen maar dat zie ik onderweg wel. Omkleden en de fiets uit de garage rijden, alles lijkt voorspoedig te gaan, ik ben nog maar amper een paar honderd meter van huis als ik ontdek dat ik wel een pet op heb om mijn bril droog te houden in geval van regen, maar mijn helm ligt nog thuis dus een klein blokje om en de “schedelbeschermer” opgehaald. En dan echt op weg, eerst even langs Kees en Marian in “De Waard” voor de afwikkeling van de voorbije tocht. Na een bak koffie en het bekijken van Kees zijn “overleden” cassette en as van zijn achterwiel was ik van plan om naar Oostzaan te fietsen maar bij nader inzien zou ik daar rond half 1 pas aankomen als alles mee zit en dan is Tiny net druk met omkleden van de jongens voor de training van de voetbal dus mijn rondje wat verleggen en een andere kant op. Als ik op de kruising Schermerweg en Oosterdijk kom staan daar een paar mensen te wijzen en te beraadslagen, ik stop even en vraag of ik kan helpen met het kiezen van de juiste richting. Dit blijkt niet nodig ze rijden op een kaartje met route richting Alkmaar maar stellen meteen vragen over mijn voertuig, ze hebben zoiets nog nooit eerder gezien en willen er alles van weten. Het blijken twee mensen uit de U.S. te zijn uit Colorado die hier met vakantie zijn. Ze hebben alle bewondering voor het “gekke” voertuig waarin ik zit en vragen of ze een foto mogen maken wat uiteraard geen enkel bezwaar is. Ik vervolg mijn rit weer en kom via bekende dijken in Graft terecht waar ik richting Groot-Schermer en Schermerhorn passeer om zo weer af te draaien naar meer bekendere gedeelten van de “Noordkop”. Als ik de molens op het randje van de Schermer passeer stop ik nog even om een foto te maken van het “verzopen” land, het heeft afgelopen nacht, plaatselijk, tot wel 40 mm geregend en dit zou best zo’n stuk kunnen zijn, de grond wat dicht gereden na de aardappeloogst en nu één groot meer aan het worden. Gelukkig staan er nog molens om het weer droog te maken. Na het passeren van “De Gouden Karper” is het nog maar een “rukkie” naar Middenmeer vooral als ik de wind schuin achter me heb waardoor er met weinig krachtinspanning een behoorlijke snelheid wordt gerealiseerd waardoor ik na 86 km weer thuis ben.

Het weer was van invloed

Er stond storm vanmorgen op het programma van het “Cresta” weerstation, het apparaat waarschuwde voor windstoten overdag met een extra waarschuwingsdriehoekje naast de regenwolken. Overmoedig en denkende dat zoiets wel mee zou vallen ben ik me toch maar om gaan kleden, even naar Medemblik en dan door naar Zwaag om vervolgens mijn rondje af te maken door even door te rijden naar Tiny in Zuidoostbeemster. Niets van dat alles, nou niets, ik ben nog wel in Medemblik geweest maar nadat ik de ervaringen had opgedaan langs de Oudelanderweg met geregeld flinke zwiepers op de zijkant stond mijn besluit meteen vast. Na Medemblik weer spoorslag naar huis en geen onnodige risico’s nemen. En zo was ik na slechts 25 km weer thuis en blijf hopen op betere dagen die ongetwijfeld weer zullen komen.

Retourtje door de "storm"

Vandaag zou ik, zoals ik mij in het weekend had voorgenomen, naar Oudemirdum gaan, afhankelijk van de berichten. De vooruitzichten leken niet zo geweldig maar vanmorgen was het toch nog wel zo gunstig dat ik meteen maar op pad ben gegaan. Vanaf Middenmeer naar Wieringerwerf en dan door naar Den Oever waar de parkeerterreinen nog leeg zijn, vanmiddag is dat wel anders i.v.m. de “Visserij en Vlootdagen” men zegt wel eens dan is Wieringen helemaal dronken. Maar goed, eenmaal op de Afsluitdijk had ik de wind heel gunstig en tussen de 40 en 45 km p/u kon ik daar vlot naar de andere kant. In het begin nog even uitkijken bij het maaigeweld langs de dijk en later een trekker voorzichtig passeren die de rechterberm aan het maaien was maar verder ging het allemaal erg snel richting Friesland. Langs de dijk naar Gaasterland is wat minder comfortabel omdat de harde wind af en toe flink aan de “bak”schudde dus oppassen. Iets over half 11 was ik bij Bianca die me als eerste verraste met een verjaardagscadeautje en vervolgens koffie met koek. Ze had ook een nieuwe foto van de kinderen dus opa kreeg een recente opname mee naar huis. Na de lunch en de nodige koffie ben ik weer richting Noord-Holland gegaan, eerst wind mee en op de dijk straks volop tegen. Op een bepaald moment zag ik in mijn spiegeltjes dat er achter mij iets werd “klaar gestoomd” in de lucht terwijl ik de blauwe lucht tegemoet reed, ik heb geen spatje water gehad terwijl de berichten toch niet optimaal waren, wel was de wind behoorlijk stevig en op de dijk was de teller meer onder de 30 km als er boven. Maar na 160 km km stond het gemiddelde toch nog op 31,8 km en dat met een erg onvoordelige wind, ik had meer tegen als voor en als hij op de zijkant blaast is het ook niet echt licht fietsen.

Niet gefietst

Het was vandaag een “fietslozedag” je kunt niet alle dagen het zelfde doen en vandaag had Tiny de kleinkinderen en samen zijn we met Bram en Boris op pad geweest. De jongens zelf laten kiezen uit het “Blankendaelpark” of naar “De Hollebolleboom”, via de beelden op internet was het besluit snel gevallen en gingen we naar “De Hollebolleboom” een dagje met de “mannen” optrekken. Het weer werkt prima mee en daardoor kunnen ze eerst het buitengebeuren verkennen waarna er binnen een vervolg kwam waar ze van alles en nog wat konden beklimmem en weer via glijbanen en tunnels naar beneden konden glijden. Als 3e werd het gedeelte met zwem en watervermaak bezocht en tot slot nog maar even binnen verder ravotten. Tegen 5 uur zijn we richting Middenmeer gegaan en kon opa’s patatkraam open. Met speciale toetjes en alles wat ze lekker vonden is de dag afgesloten en zijn ze weer voldaan naar huis teruggekeerd. Volgende keer maar weer een stukje over fietsen al dan niet in de regen want de berichten lijken niet zo geweldig zag ik net op de TV.