Waar ligt de Vrouwenweg ?

Gelukkig klopt het weerbericht vrij aardig, ’s morgens regen en later droog, dus als het droog is niet achter de geraniums maar in de weer. Allereerst moest ik vanmorgen een bericht sturen per e-mail naar Albert van Dijk uit Kampen de man die Buchenwald overleefde, voor mij een voorbeeld van doorzettingsvermogen en optimisme, 88 jaar en nog heel gewoon praten en schrijven over zijn tochtjes, nou ja zeg maar tochten van, met grote regelmaat 235 km als hij zijn “vaste”rondjes aflegt met zijn brom/scooter. Gisteren kreeg ik een mail van hem en daarin gaf hij aan dat hij hoopte mij spoedig weer een keer te ontmoeten ergens op onze tochten door den lande, geweldig zo’n man. Mijn ritje van vandaag ging via een bijna vaste route richting het zuiden, ik kan dan wel aangeven waar ik allemaal door en langs ging maar het kaartje bekijken zegt genoeg. Wel kwam ik op een bekend adres in de “Zuidoost” en dan is het meteen weer een heerlijke cappuccino en bijkletsen. Toen ik daar weer wegreed ben ik een stukje over de Oostdijk gegaan tot aan de afslag naar Kwadijk, griezelig met zo’n enorme dwarswind en rechts een grote ringvaart, ik heb meer links als rechts gereden en kon gelukkig rechtsaf richting Kwadijk en iets verder naar Hobrede. Daar zag ik een bord staan op de kruising wat bijna net zo lang is als het hele dorp, maar het getuigd wel van optimisme. Op de heenreis had ik al een paar foto’s gemaakt van een speciaal naambord, “Vrouwenweg” hoe kom ik daar zomaar bij, een paar dagen geleden kwam ik Piet Kunis uit Hoorn tegen en die vertelde dat hij mijn blog al jaren volgt en genoot van de foto’s die er af en toe te zien zijn van de Beemster, Piet zijn wieg stond n.l. in één van de 4 boerderijen aan de Vrouwenweg. Mijn ritje ging richting Middenmeer voor de wind en dat is wel te voelen want de tweede helft van de totaal 84 km ging veel sneller als de eerste.

Stormachtig uitwaaien

Zal ik wel, zal ik niet, dat was mijn vraag vanmorgen, met de fiets naar een verjaardag gaan. Het is geen fiets geworden maar toen ik in “nette” kleding zo ver was om te gaan begon ik toch weer te twijfelen, maar nee het bleef de auto deze keer. Tegen 1 uur was ik weer thuis en op dat moment was het duidelijk, eten omkleden en even uitwaaien, Het was niet de bedoeling om ver van huis te gaan dus gewoon even mezelf uitlaten en wind snuiven, tjonge wat stond er een storm. Niet dat ik er veel last van heb gehad, de zijwind bleef mooi achter de bomen langs de Zuiderzeeweg, dan door Slootdorp en toen weer achter de bomen langs de Slootweg. Ik had in mijn hoofd om van de westkant van Wieringen over het eiland naar Den Oever aan de oostkant te gaan. Het ging als een raket, nog nooit zo’n gunstige wind gehad denk ik, zonder trappen was 35 km geen probleem en een beetje bijtrappen geeft je het gevoel dat je begint te “laagvliegen”. Iets voor Den Oever langs het Wad even stoppen voor een paar foto’s, (het water leek allemaal te zijn weggewaaid) voor het eerst komt de zon er doorheen en zie ik verder alleen maar blauwe lucht. De zomer komt er zeker aan, moed houden. Na Den Oever, waar men volgens de laatste berichten de coupure afsluit i.v.m. te verwachten hoogwater, ben ik via het Robbenoordbos naar Wieringerwerf gereden en zo weer naar huis net 48 km had ik nodig om gevoelsmatig uit te waaien.

1We - Een Wereld Idee

Dit kon ik niet nalaten, zulke foto’s krijg je niet zo gauw te pakken vooral als het nog familie is ook. Sandra Smit-Korse doet enorm haar best om een knap rondje te maken maar zoals ze zelf al aangeeft is de fiets moeilijk in zijn spoor te houden, daarom één en eenmalig advies, neem gewoon een velomobiel wat onder de naam Quest wereldnaam heeft gemaakt, helaas niet geschikt voor wat jullie van plan zijn.

Vanmiddag nog even de schokbreker opgeknapt, ik zou ook piepen als ik in zo'n vuile omgeving zou moeten werken.

Blauwe Mango met racekap

Soms heb ik een rondje gemaakt en als ik dan thuis kom sta ik soms versteld van de afstand die is afgelegd, vandaag is het net andersom, ik dacht dat ik een flinke ronde had gereden maar nu ik binnen ben zie ik dat het maar 55 km is geweest terwijl het gevoel “zegt” dat het een veel grotere ronde was, niet dus. Omdat de berichten regen hebben voorspeld leek het mij verstandig om maar tijdig een ritje te maken want straks gaat het regenen. De start was niet helemaal vlotjes, bij het naar buiten rijden vond ik dat het niet soepel liep en dat betekent dan dat er een band leeg is, inderdaad rechts voor moest “onder het mes”. Even klussen en dan toch van start richting Alkmaarseweg en dan zie ik wel waar en hoe mijn ritje gaat. Na verloop van tijd kwam ik bij het Verlaat, de aanloop naar de grote “verkeersader” van N.H. het zal nog wel even duren, maar als het klaar is zal het verkeer veel sneller deze kruising kunnen passeren vanuit Alkmaar richting Middenmeer en vanaf Hoorn naar Schagen vanaf de A.C.de Graafweg. De fietsers gaan straks onder alles door waar nu hard wordt gewerkt aan een tunnel waar veel beton in wordt verwerkt zoals dit plaatje laat zien. Na een paar bochten en oversteken reed ik op de A.C.de Graafweg richting Wognum enz. Toen ik goed en wel de gang er weer in had kwam mij een blauwe Mango tegemoet, stoppen en horen wie er achter de racekap verborgen zit, Piet Kunis uit Hoorn. En als je dan even met elkaar “zit” te kletsen blijkt dat de wereld weer echt klein is, een goeie kennis en ex-collega van Piet blijkt weer een aangetrouwde neef van mij te zijn, Dirk Steltenpool uit Onderdijk, zo zie je maar niet te veel kletsen want anders zijn we straks echt allemaal broers en zussen. Toen we weer ieder onze eigen route hebben vervolgd was het voor mij een stukje door de Heerhugowaard en zo naar Middenmeer waar de 55 km de ronde compleet hebben gemaakt.

 

Omdat de rechter veerpoot/schokbreker wat begint te piepen zal ik die straks even demonteren en opnieuw invetten opdat alles weer stil zal worden.

Klittenband ophalen

Het was vanmorgen heerlijk zonnig en dan ga je meteen weer plannen maken, welke kant ga ik op. Ik moet nog wel een keer even naar Wim om een stuk klittenband, je hebt het zelden nodig maar als het weer zover is ben ik er doorheen dus als het zo uit komt op naar De Woude. En net als altijd, als ik ga is dat niet standaard heen en terug, nee dan moet er een ritje van gemaakt worden wat “rondje” kan heten. Zo tegen half 11 stond ik in het andere “pak” en ben ik meteen maar richting Zuidoostbeemster gereden want dan kom ik met een omweg bij Wim op De Woude terecht. Dus op naar Tiny, ze schrok wel een beetje van mij, al een tijd niet gezien en dan is ie er zomaar weer. Wat bijkletsen en na een hapje en een drankje weer door, Tiny ging tennissen met haar clubje, de buitenbaan is weer sneeuwvrij dus het kan weer. Via de Purmerenderweg naar het fietspad langs het Noordhollandskanaal en dan richting Oost en West-Graftdijk, dan nog een paar kleine bochtjes en je zit zo op De Woude. Wim was druk doende in zijn laboratorium/werkplaats ik weet niet waar het ‘t  meest op lijkt, alle technische materialen zijn bij de hand en de banden voorraad is eveneens in ruime sortering voorradig, alle soorten en maten zijn ruim aanwezig en er werd net weer een nieuwe band om de velg gelegd, nu een spijkerband en als de buitentemperatuur weer op het juiste niveau is gaan de rolproeven weer verder met de pendel. Ik heb mijn bestelling kenbaar gemaakt en even later was ik voorzien van beide soorten klittenband, zowel de lusjes als de harige strip is weer beschikbaar mocht ik het weer nodig hebben. Na de oversteek van de Markervaart was het bijna alles voor de wind richting Middenmeer. Onderweg ben ik nog even bij Tom en Gerda aan geweest en heb daar koffiegedronken waarna het laatste stukje naar huis snel werd afgelegd, het is dan ongeveer even aandrukken om daarna weer te remmen, je bent zo weer thuis wat vandaag na 106 km het geval was.

Op naar gladde banen

Nog een paar dagen en we zijn mogelijk verlost van de winterse ongemakken, voorlopig althans want er kan nog heel veel ellende op ons afkomen. Maar als ik het voor het zeggen zou hebben dan gaan de temperaturen vanaf zondag geregeld met een graadje per week omhoog zodat we er rustig aan kunnen wennen, meer mag ook laat ik wel duidelijk zijn maar je moet weer niet alles in één keer willen. Als het dan ook nog droog blijft is het helemaal voor elkaar en krijgen we niet te veel lekke banden waarbij we uitgaan van mooie fietspaden en gladde wegen waarbij het niet nodig zal zijn de baan te dweilen net als bij het schaatsen. Ook is het niet ongewenst met een uitgerust en opgeruimd hoofd aan het seizoen te beginnen na het minder aantrekkelijke weer.

Schaatsen of fietsen zeg het maar

Omdat ik niet van plan was om te gaan schaatsen, voornamelijk door de ijskwaliteit en ook omdat ik liever een stukje met de Quest rond ga, ben ik dus met de Quest een rondje gaan fietsen op zoek naar schaatsers. Meestal is het dan mogelijk om leuke plaatjes te maken van de klasbakken op de sloten en vaarten in Noord-Holland. Vanmorgen toen de zon zich even liet zien ben ik in het andere pak gegaan en van start, eerst maar eens richting Avenhorn er wordt vaak gesproken over de “Mijzenpoldertocht” dus daar in de buurt moet  vast iets te vinden zijn, ik heb er zelf ook wel geschaatst samen met Tiny. De wegen zijn overal schoon dus het gaat allemaal voorspoedig. Als ik Wognum net voorbij ben zie ik voor de zoveelste keer een aansprekend bord staan, stoppen en vastleggen, “Westfrieser” kan het bijna niet, een schaap wat hier in het “zuiverste” Westfriese dialect bij naam wordt genoemd “skeip”. Als ik een aantal keren links en rechts afslagen heb genomen en bij Avenhorn aankom is er totaal geen sprake van schaatsen, ik zie niemand op het “ijs” voor zover dat er is. Verder langs de Oost en Westmijzerdijk zie ik heel wat beweging van eenden en meerkoeten in de diverse wakken en als er geen wak is zie ik slecht ijs, ik vraag me af hoe dit mogelijk is, “overal” kan je schaatsen hoor je van de fanatici. Vergeet het maar, vanmorgen sprak ik ook zwager Gerard nog even en die, fanatiek als hij is, was nog niet op het natuurijs wezen schaatsen omdat het veel te slecht is, ik kan hem alleen maar gelijk geven, het ijs is echt slecht op enkele uitzonderingen na. Grote toertochten zijn in Noord-Holland nergens veilig te organiseren, ga ter compensatie maar een stukje fietsen dat kan bijna altijd of het nou vriest of dooit. Het tochtje van vandaag vond zijn einde na goed 70 km en het genoegen dat mijn besluit om niet te gaan schaatsen juist is geweest.

Ontspannen in de Quest

Jawel hoor, het is er weer van gekomen, niet lang maar wel weer een heerlijk buitenritje. Voor mezelf had ik besloten dat het er vandaag maar weer eens van moest komen, gisteren had ik gezien dat de wegen redelijk schoon waren en dat de fietspaden ook redelijk berijdbaar waren. Dat laatste ging niet helemaal op want op de terugrit naar Middenmeer was ik blij dat ik overdag reed en niet ’s avonds als het donker is. Ik was van plan om even via Wognum naar Nibbixwoud te gaan en op de grens van beide dorpen mijn voorraad appelen weer aan te vullen rechtstreeks vanaf de tuinder, heerlijke Elstars. Toen ik net van start was dacht ik nog wel wat ben ik begonnen, -4ᵒ C en een onsympathiek windje maar na een paar kilometer was ik al blij dat ik niet te dik gekleed was, een zweethemd en shirt met lange mouwen en daarnaast een fietsbroek en daaroverheen een dunne hardloopbroek, het was zat, en dan niet te hard trappen anders ga ik ook nog weer overmatig zweten. Nadat ik de appels verdeeld over 2 zakken in de fiets had geplaatst ben ik via Nibbixwoud en Zwaagdijk een klein stukje omgereden en vervolgens via Wervershoof richting Medemblik gereden. Omdat ik meestal het rondje langs kasteel Radboud maak kom ik vlak langs de haven en ben even gestopt om een paar foto’s te maken, het IJsselmeer is één witte vlakte maar de randen langs het water zijn in het begin door overslaand water flink aangevroren en geven wel een heel apart beeld. Verder weer langs de haven en door Medemblik op naar Middenmeer waar ik weer voldaan en ontspannen binnen kwam na 57 km. Zoals ik al aangaf in het begin, het fietspad langs de Medemblikkerweg was op een stukje van zo’n 50 meter bijna niet te begaanbaar en met slingeren en glijden kwam ik tot stilstand en kon met moeite weer voorzichtig opgang komen, slechte beurt voor gemeente Hollands Kroon, fusies van gemeenten leveren nooit voordelen op dat blijkt nu weer overduidelijk, ook in de dorpen is het wegen onderhoud bij gladheid 200% achteruit gegaan. Bewoners houden de trottoirs schoon maar de gemeente geeft niet thuis wat betreft de rijbaan.

"Het ei van Columbus"

Zou dit het zijn, het z.g. ei van Columbus, de tijd zal het leren. Al verschillende keren heb ik op soms minder sympathieke wijze kenbaar gemaakt dat de zoveelste o-ring weer gesneuveld was maar nu schijnt het volgens Ymte zoals hij het zei : “Een kettingwiel met o-ringen voor het leven” Vorige week bij één of ander ritje kwam er weer wat meer geluid onderuit de fiets dan me lief was, dus thuis even een nieuwe o-ring plaatsen en alles was weer geruisloos. De gesneuvelde o-ring had het zo’n 3.000 km volgehouden dus niet slecht. De nieuw geplaatste deed het heel wat slechter, ’s morgens van start nog met het idee, “wat is ie weer stil” maar na een 50 km was die illusie weer helemaal over, het zelfde geluid als een paar dagen geleden. Weer vervangen en toen meteen maar een nieuwe besteld, ik had al een keer gehoord dat de nieuwste creatie echt goed was dus wat let je om daar ook kennis mee te maken. Bovendien maakte Kees van Hattem me ook nog een keer wakker om het te proberen en Matthijs fietst er ook al een tijdje mee dus aan de bak. Ondertussen heb ik met de laatst verwisselde o-ring alweer een aantal ritten gemaakt en die leeft nog steeds en is geruisloos dus zodra de huidige de geest geeft heb ik de “Super” versie van het kettingwiel in huis, ijzeren tandwiel en twee dikke o-ringen vormen dit tandwiel wat er zeer solide uitziet.

Is de Quest echt een banaan ?

 

Het gaat vandaag echt niet gebeuren, sneeuw en veel wind is winnaar, ik blijf thuis. De harde wind zorgt voor sneeuwbanken en als je daar met de Quest in zou komen sta je zo stil en dat is de bedoeling niet, dus thuisblijven. Als je dan niet direct iets zinnigs om handen hebt ga je zoeken, ik wel tenminste. Eerst links en rechts een telefoontje plegen en als later de technische apparatuur wordt opgestart zie je dat voorgaande bezigheden hebben geleid tot vermelding op de site van www.dichtbij.nl Ik had een foto gestuurd en zie het resultaat, dus als er meer mensen actief zouden zijn in deze richting kan dat alleen maar leiden naar meer bekendheid van de velomobiel in positieve vorm. In het afgelopen sneeuwweekend heb ik ook geprobeerd een roos op z’n voordeligst vast te leggen en eerlijk is eerlijk, ik ben tevreden. Minder enthousiast ben ik over de sneeuwbulten die bij mij op het pad wel ophopen en niet bij de buren, daar tegenover heb ik meer tijd om het weer op te ruimen dus niet zeuren en straks regent het vast weer een keer warmwater. Ik hoop de volgende keer, wanneer dat ook zal zijn, weer een stukje langs  “ ’s Herenwege” te hebben afgelegd, lijkt me prettiger als thuiszitten.

IJspret is soms leuk

Hoe staat het met mijn schaatsbehoeften, nou ik moet eerlijk zeggen die behoefte is sterk bekoeld nadat Tiny vorig schaatsseizoen iets te hard onderuit is gegaan en daarbij haar pols had gebroken. En daarbij komt nog een ervaring van zo’n 60 jaar geleden waarbij  2 dorpsgenoten de dood hebben gevonden door onder het ijs te verdwijnen op niet geheel betrouwbaar ijs. Een rondje fietsen zie ik nog steeds als een prima alternatief om de bloedsomloop opgang te houden. In Friesland, de provincie waar mijn jongste dochter Bianca woont, is iedereen nog steeds helemaal weg van alle mogelijkheden om de schaatsen op te pakken en ergens waar maar half de mogelijkheid bestaat om te schaatsen dit ook helemaal waar te maken. Ook mijn dochter is een beetje “besmet” met een sportvirus en omdat ze in Friesland woont hoort daar ook schaatsen bij, als het half kan gaat ze helemaal. Vanmorgen belde ze en vertelde dat ze om half 10 opgehaald zou worden door één van haar vriendinnen om weer te gaan naar de z.g. Fugelhoeke een water vlak bij de Morra en nu met de wetenschap dat het betrouwbaar is, gister was het voor beide dames nog een beetje zoeken naar veilige stukken omdat er hier en daar nog “maagdelijk” ijs voor hen lag. Ik heb haar wel gevraagd a.u.b. uit te kijken waar ze mee bezig was.

Niet gepland

Weer zo’n dag dat alles anders loopt als gepland, niet verkeerd laten we dat voorop stellen. Eerst het “beddengoed” in de was en buiten aan de lijn, kan het mooi droog vriezen hoop ik. En daarna een klein rondje met de fiets en dan weer naar huis, alles eventueel strijken en opruimen. Maar ja als het lekker gaat is het moeilijk om te stoppen, ik heb het niet meer over de was, begrijp dat goed, maar het is weer die fiets. Eerst de Alkmaarseweg uitrijden en dan, ja dan begint het gedonder al, zal ik het doen of toch maar niet. De wil was goed maar het vlees is zwak en zo reed ik richting Hoorn om vervolgens de dijk langs het IJsselmeer te blijven volgen naar Enkhuizen onderweg ben ik gestopt om het beginnende beetje ijs in beeld te krijgen, het is nog niet de moeite. Mijn zwager Aad vroeg  me gister nog of ik al mensen op de schaats had gezien ergens in N.H. nergens is de minste vorm van schaatsen waar te nemen. En als je dan het water op het IJsselmeer bekijkt is dat begrijpelijk ook, het moet eerst nog een tijdje wat strenger vriezen. Het was echt weer een heerlijk ritje, het z.g. H.E.M. rondje later door Enkhuizen en vervolgens verder over de dijk naar Medemblik. Op het randje van de polder viel “De Ambtenaar” op omdat het een eenling is tegen de blauwe lucht en verder weinig vertier in de naaste omgeving. Thuis gekomen zag ik dat de teller op 93 km was blijven staan en dat de was ondertussen droog was gevroren.

Natuur in de omgeving

Hemels weertje vandaag, alles wat het leven aangenaam maakt zal ik maar zeggen. Vanmorgen wel even slikken omdat ik dacht dat er in Middenmeer en naaste omgeving geen sneeuw zou vallen maar toen mijn ogen een beetje meer op  het vroege ochtend beeld waren ingesteld zag ik dat het wel mee viel. Wel de achterband vervangen en de band met profiel er maar weer even omleggen een klusje van 5 minuten, je weet nooit hoe het verder onderweg zal zijn. Het was overal rustig op de route die ik vandaag in “petto” had, eigenlijk een heel kort ritje door den lande. Eerst de polder uit naar Aartswoud en dan een min of meer doodlopende weg in, op naar “’t Blôte Bienepad” een leuk paadje dwars door de weilanden van Aartswoud naar Lambertschaag waar het halverwege is overgegaan in het “Pannepad” met onderweg nog een uitkijktorentje om een beeld te krijgen van de waterige omgeving. Er liepen in het weiland een hele groep zwanen die er vandoor gingen, om er dan een paar goed in beeld te krijgen is niet eenvoudig maar de poging is toch redelijk geslaagd vind ik als amateur fotograaf. Aan het eind in Abbekerk even terug naar de polder en dan bij de grasdrogerij weer naar het “oude land” om door het volgende natuurgebiedje mijn weg te vervolgen, nog weer verder komt het “Egboetswater”. Het ging hier echt in slow motion er reed een rupsvoertuig voor me en die ging niet naar de kant en met een “snelheid” van ongeveer 8 km p/u bleef ik daar netjes achter rijden tot hij naar de stortplaats ging met zijn vrachtje. Even verder heb ik mede door een sanitaire stop nog een paar foto’s gemaakt van de plaats waar in de zomer veel watervogels zijn te vinden. Dan nog even doorrijden en via Wervershoof en Medemblik weer naar Middenmeer. Een ritje van slechts 50 mooie kilometers door de zonnige natuur.

Fietsen tot aan de sneeuwgrens

Daar gaan we dan voor de tweede keer vandaag, het was echt uitproberen waar de grens ongeveer lag. Niet voor wat betreft mijn conditie of koudegevoeligheid, nee echt de sneeuwgrens opzoeken. De meesten zullen  nu denken aan de sneeuwgrens op hoogte maar dit gaat om de sneeuwgrens in de provincie. Als je de nieuwsberichten hebt gehoord vanmorgen of op welk moment ook van deze dag dan zijn er overal problemen met het verkeer enz. enz. Ik zeg altijd van sneeuw heb je drie keer ellende, als het valt, als het ligt en als het weggaat. Hier in de omgeving, de Wieringermeerpolder is geheel sneeuwvrij, gelukkig en vanaf hier heb ik de grens van de sneeuwval opgezocht. Richting Alkmaarseweg de polder uit en aan de rand zag ik een ietsje wit hier en daar op een dak van een boerderij  Buiten de polder richting Aartswoud begon het hier en daar wat witter te worden maar de wegen waren nog steeds droog en schoon. Elke kilometer meer in zuidelijke richting werd het steeds witter en was het op het wegdek ook te merken dus voorzichtiger rijden en opletten bij afslagen want ook de kans op doorglijden is hier en daar mogelijk. Ik ben via Opmeer en Hoogwoud naar Spanbroek en Wognum gereden wat voor mij de grens was. Later vanaf Wognum een stukje door Nibbixwoud en nog even langs Jan Geel die druk was met restauratie van een oude T-Ford, zoals ik dat als leek heb beoordeeld. Bij Jan lag weer ietsje minder sneeuw en toen ik richting Onderdijk en Medemblik reed werd het steeds meer sneeuwvrij en in de polder was het weer echt zoals iedereen zou wensen geen sneeuw te zien. Het rondje eindigde na 52 km met warme voeten en de zekerheid dat ik tot aan de sneeuwgrens heb gefietst.

"Pompverzegeling" en klein onderhoud

Het begin van de dag lijkt me in mijn omgeving zeer gunstig met betrekking tot sneeuw en ander winters ongerief, waarschijnlijk straks toch een klein stukje fietsen. Wat eerst even moet worden onderzocht is de o-ring om het kettingwiel onder de stoel, het leek me gistermiddag dat ik hem hoorde dus even controleren. Inderdaad er is een stukje tussenuit meteen maar aanpakken, twee schroefjes losdraaien onder de Quest en met mijn redelijk lange armen kan ik ze na het vervangen van de o-ring zo weer indraaien en met de inbussleutel weer vastzetten. Gistermorgen had ik de “Botter screen” al geplaatst die alleen op de heenreis is gebruikt en later weer in de fiets mee mocht rijden. Ik las dat Gerrit z’n pomp nogal wat extra lawaai maakt op bepaalde plaveisels, ik heb een pomp van Halfords met drukmeter (wel een aangepaste  pompnippel) op de bodem liggen, achterin steunt hij in het afdekkapje wat bij stalling zijn dienst moet bewijzen als het regent en met een stukje klittenband aan de bovenkant van de pomp en met een stukje op de bodem van de fiets ligt  hij altijd geruisloos en vast onderin.

Dicht bij huis

 

Het is vandaag weer echt  “fietsweer” ja wat is echt fietsweer ? Ik weet het niet maar het is voor mij mooi genoeg zo, weinig of geen wind droog, zonnig en een temperatuur nou ja niet over zeuren, je kan niet alles hebben. De plannen voor vandaag zijn betrekkelijk simpel, een kort ritje en dan heb ik m’n “doping” weer gehad dus een “op en neertje” naar Wervershoof is voldoende. Ans, één van mijn zussen, had al eens aangegeven dat ze behoefte had aan wat meer e-books en dan is het vrij simpel, ga naar “spotnet” en haal je hart op, maar omdat ik al één en ander op schijf of stick had staan was dat veel eenvoudiger. Gezellig kletsen en ondertussen kwam er nog een zus van ons binnen en kon zwager Aad zijn kunsten vertonen met de koffiemachine die alle mogelijkheden in zich heeft. Het was alweer na de middag toen ik daar wegreed en via Medemblik weer richting Middenmeer heb genomen om hier en daar nog een foto te maken, o.a. het steeds veelvuldiger voorkomen van afwijkende beelden van de polder, vroeger rode daken tegenwoordig een land vol met “stoom”pluimen en glasbedrijven, jammer. In Middenmeer langs de buitenkant kreeg ik een leuk beeld van de brug die auto’s richting Schagen laat rijden en zo kwam ik weer thuis na slechts 42 km.