18 Wielrenners en 1 Quest

Oude herinneringen, zo heb ik een deel  van de rit van vandaag ervaren. Wat was het geval, niet wetende waar de koers vandaag heen zou gaan kreeg ik net na Abbekerk een groep wielrenners voor mij in het vizier die van het viaduct afkwamen. Door de rotonde en oversteek naar het fietspad liep de groep op mij uit maar al snel, door tegen de 40 km te karren, haalde ik ze weer in en bleef er zo’n 30 tot 50 meter achter rijden, de groep heeft er knap de gang in want ze blijven geregeld tussen de 35 en 38 km rijden. Heel toevallig reed deze groep van zo’n man of 18 dezelfde route als ik altijd ga richting  Zuidoostbeemster enz. dus niet door Hoorn met de stoplichten, op de shirts zag ik reclame uit Volendam, dus duidelijke zaak, vooral toen ik ze wat luidruchtige opmerkingen hoorde maken in het typisch Volendams- dialect . Ik was zo af en toe aan het vergelijken uit de periode dat ik zelf op de racefiets zat, ik stopte overal waar dat vereist was maar de groep had zo af en toe zijn eigen regels dat zag ik wel. Echter bij de oversteek van de weg bij “La Mere Ann” bleef de hele groep netjes wachten tot de oversteek wel veilig was. Ik ben toen maar op eigen kracht verder gegaan en zag dat er maar 2 mannen waren die even achtervolgden maar het geschreeuw van medebroeders bracht ze snel weer met 2 benen op de grond, een Quest moet je niet proberen in te halen.  Mijn ritje ging verder via wat onbenullige paadjes en zo kwam ik in Edam dan een stukje langs het fietspad tot de afslag Katwoude en daar onder de weg door naar Monnickendam en linksaf naar Volendam langs de dijk. Het was ondertussen licht beginnen te regenen en er leek wel al minder verkeer te komen, geen wandelaars of fietsers dus full speed naar het stukje wat echt “De Dijk” in het palingdorp is. Het is drukker als de vorige keer maar liever een paar honderd meter langzaam over de dijk  i.p.v. door de verkeersdrukte met stoplichten en zijstraten. Ik blijf de dijk volgen tot aan Scharwoude en kom zo weer op de route van de heenweg, geen probleem het is een bijna vaste route naar Middenmeer, nog even aanzetten en na 102 km ben ik weer op de thuisbasis.  

Van hoge temperaturen naar koelere streken

Zou het allemaal nog lukken, na ruim een week niet meer in de Quest te hebben gereden zal het wel heel vreemd aanvoelen, maar nee hoor het ging weer als vanouds. Wel een klein stukje omdat ik eerst voor de was en andere huiselijke bezigheden moest zorgen maar zo rond een uur af half 2 vanmiddag kon het weer even. Een weekje zon in Turkije is helemaal niet slecht en als je dan alle dagen optrekt met de jeugd die het liefst de hele dag in en op het water wil ravotten dan geeft dat meteen weer energie om niet achter te blijven. Het was buitengewoon,  zo’n prachtige week. Dus eindelijk weer een ritje in mijn “verslavingsmachine” het was kort slechts 42 km eerst naar de brug die nog niet klaar is maar ook niet van dichtbij is te bekijken hoe ver men is, borden en hekken verhinderen dat. Maar het wordt steeds beter en ook de bouw van het Microsoft datacentrum  gaat steeds een stap verder. Dan door Medemblik en onderweg nog wat op de plaat zetten, o.a. een bloeiende kastanjeboom en ook de paardenbloemen in de berm tonen aan dat de bloeitijd bijna over is. Even bij broer Ben aan en tot mijn verbazing zit hij in fietskleding, hij heeft net een klein rondje gereden hoewel het op en afstappen nog niet erg best gaat, zo vertelde hij, en mijn conditie is minder als niks. Na de koffie weer op huis af en na een laatste spurtje om toch nog even boven de 50 km te rijden zie ik dat de laatste selectie wordt uitgevoerd waarna de tulpenbloemen zullen worden gekopt om zo de bol extra te laten groeien. Het is weer mooi in Nederland.

Klein werd wat groter.

Vandaag zou ik maar een heel klein rondje maken was de bedoeling maar zoals zo vaak klopte er aan het eind van de rit niet zo veel meer van dat voornemen. Het werd steeds ietsje meer, naar Bovenkarspel bij Dick en Greet aan, daar was ik al een hele poos niet meer geweest en dat lukte nu wel ze waren thuis. Kletsen en een bakkie doen en dan weer verder, ik meende via Enkhuizen weer naar Medemblik te gaan maar nam “per ongeluk” de afslag door de Broekerhavenweg en dan kom je bij de overhaal van hoog naar laag water voor de tuinders-schuiten van vroeger. En slechts enkele tientallen meters verder zit je dan weer op de dijk langs het IJsselmeer, ’t gaat zo lekker en gemakkelijk dus vooruit maar. Langs de dijk heb je een heel goed uitzicht op de binnendijkse landerijen waar het een pracht gezicht is dat mooie zwartbonte vee. Iets na Wijdenes komt er iemand zwaaiend naar mij toe, “Heb jij een fietspomp” gelukkig kon ik  de man helpen en al pompende kwam hij tot de ontdekking dat er nog een gat in de band zat, vervangen en weer pompen wat nu wel zinvol was. Blij en opgelucht kon de man weer verder, eerst naar Enkhuizen en daarna weer terug naar Heerhugowaard vertelde hij. Bij Schellinkhout is het druk van de surfers met vooral kites maar ik zie ook iemand die het nog simpel doet en daar heb ik een foto van gemaakt. Even verder bij de molen leek het me een echt Hollands plaatje, een molen met bloeiende tulpen er achter hoewel ze wat veraf staan. Mijn rondje gaat na Hoorn via Grosthuizen naar de Obdammerdijk waar zwager Tom zijn tuin probeert te onderhouden door het onkruid dusdanig te mishandelen dat het dood gaat. Gerda heeft koffie en na wat bijkletsen ga ik weer naar Middenmeer waar de rit 93 km voor vandaag heeft bijgeteld en het totaal met deze fiets op 62.892 km heeft gebracht.

Zomertoer van 125 km

Het was er weer één, een dag met een gouden randje, wat is dat toch een verwennerij de hele dag zon en genieten. Eerst een beetje om huis heen rommelen en de was ophangen en dan mag je weer los. Tiny heeft oppas dag dus een ritje naar Oostzaan zit er wel in, heen en terug is dat net zo’n 110 km , maar ja je weet het nooit met mij. Op de rit in die richting ga ik via “het Twiske” langs de buitenkant en als ik dan langs de molen kom even stoppen voor een foto, niet direct de mooiste zie ik later, maar goed de zon schijnt dus niet klagen. Als ik op het juiste adres ben aangekomen heeft Tiny tijd voor koffie, maar goed dat ik langs kom anders had ze zich daar geen tijd voor gegund. De fiets van Thomas heeft een kleine opkikker nodig en als dat gelukt is neem ik ook zijn oude fietsje nog even onderhanden zodat die in geval van nood altijd nog in kan vallen. Na een broodje enz. ga ik via Zaanstad en de Zaanseschans weer richting het noorden maar als ik net van start ben staat Bram met zijn vriendjes op de hoek en vraagt of ik even erg hard wil trappen dan kunnen z’n vriendjes zien dat opa heel hard kan rijden met de Quest, als tegenprestatie vraag ik of hij een foto wil maken en dat is prima gelukt, (bedankt Bram). Het is druk in het “molenpark” en met wat omwegen kom ik uiteindelijk weer op bekend terrein bij Spijkerboor. Men is druk bezig met “herbeschoeiing” langs het Noordhollands kanaal, een hele klus maar het wordt wel weer netjes. Vervolgens verder richting Alkmaar en Heerhugowaard waar ik een tijdje achter een paar wielrenners blijf rijden, nee da’s niks het gaat me te langzaam, dus er voorbij en verder. Bij de Langereis zie ik ook een paar mannen bezig met een beschoeiing maar dit gaat nog met het waadpak aan in de sloot staan, heel anders als bij het Noordhollands kanaal. Als ik weer thuis ben staat de teller op 125 km net zo’n mooi weersritje.

Leven en dood op één dag.

Als je langs de weg zit kom je altijd wel iets tegen wat opvalt, zo ook vandaag. Ik heb al geconstateerd dat het behoorlijk  fris is en dat goed gekleed gaan niks misstaat. Het is de bedoeling om zomaar een keer naar de Zuidoost te fietsen, hoe kan het ook anders. Inderdaad hoe kan het anders, laten we maar zeggen dat het gevoel trekt .Ik ga vandaag maar een keer via de Alkmaarseweg en dan naar Aartswoud waar ik iets meemaakte wat wel een behoorlijke indruk op mij heeft achtergelaten, een begrafenis. En niet zo maar, nee echt zo als dat alleen op een heel klein dorp mogelijk is. Van zoiets maak je uiteraard geen foto, maar het volgende beeld kwam op mij af. Ik was net de laatste bocht door en kom dan op een kale weg waar ik het volgende beeld zag, een mevrouw, donker gekleed, liep voorop, vervolgens een paard voor een platte boerenwagen, naast die wagen liepen links en rechts een 6 tal jongemannen en op de wagen stond een witte lijkkist met wat bloemen en achter deze wagen liepen een 15 a 20 familieleden enz. Je gaat dan onmiddellijk naar de kant en stopt, achter mij stond een auto en toen alles gepasseerd was heb ik mijn weg weer vervolgd, dat even stilstaan zet je dan wel aan het denken, het leven is zeer betrekkelijk, leef je leven waar mogelijk en geniet zolang het kan. Toch nog in gedachten met wat net is gepasseerd reed ik richting de Beemster en bij het binnenrijden van deze polder zag ik weer iets wat meer kleur brengt in deze bedompte start van de dag, kleurige tulpen. Bij Tiny is het alle keren gezellig en na de koffie en een broodje ga ik later weer op huis aan. Ik neem de route via Kwadijk naar Hobrede en dan in Oosthuizen ga ik rechtsaf naar de dijk. In de berm bloeit ook volop koolzaad met zijn opvallend gele bloemetjes die overal bovenuit steken. Als ik bij Schardam ben zie ik net een stel ganzen met pullen, voor mij de eersten dit jaar. In Hoorn ontmoet ik bij toeval een neef met zijn vrouw, Nico Langedijk met Truus, ze maken een wandeling door Hoorn en bij de Hoofdtoren staan we even te kletsen. We vervolgen ieder ons eigen pad weer en zo ga ik via de Provincialeweg richting Hoogkarspel en Zwaagdijk  waar ik nog even bij zus Margriet ben aan geweest die minder goede berichten had gekregen bij de controle in het ziekenhuis. De laatste 20 km gaan weer voorspoedig en langs Onderdijk richting Medemblik zie ik nogmaals jonge ganzen, nu geen 4 of 5 maar tientallen, niet normaal wat zal dat straks weer een hoop ellende geven.Ook de aalscholvers vinden steeds meer leefruimte en doen hun best om  goed samen te werken en te overleven in grote aantallen. Ik kwam thuis na 98 km met weer een hoop levenservaring rijker, zowel geboorte, al waren het maar ganzen, als sterven en een ouderwetse Westfriese begrafenis.

Het kon beter.

Is de zomer over, zoiets vroeg ik me vanmorgen af, gelukkig niet want het begon net te wennen. Helaas was het vanmorgen meer een herfst storm met slagregen. Ik had net de caravan leeg gemaakt om hem naar de dealer te brengen voor een onderhoudsbeurt toen de eerste spatten vielen, de wind viel nogal mee op dat moment. Eenmaal klaar met dit klusje leek het mij verstandig om eerst even naar Wervershoof te fietsen en bij Ben te kijken hoe het gaat met z’n been, het zou nu toch bijna tijd worden dat hij weer wat extra fietsbewegingen zou moeten maken. Onderweg krijg ik een flinke bui maar met de wind van achteren is dat zo voorbij en de zon komt weer snel terug, de storm is nu wat minder als net toen het regende en er leek ook wel hagel bij te zitten, brrrrrr ….. niet mijn weer. Ik had nog extra geluk, ik kreeg van Riet koffie met gebak, op mijn vraag wat er gevierd werd vertelde ze dat het vandaag hun trouwdag was, 48 jaar alweer dus over 2 jaar hebben we feest, “Als we het beleven”, vulde Ben aan. Het gaat alle dagen iets beter maar hij zit nog niet op de racefiets dat is mij wel duidelijk. Ik besluit terug maar weer via dezelfde weg te gaan want ik vertrouw die lucht helemaal niet en dat bleek juist te zijn, weer een enorme bui. Langs de Cultuurweg staan heel wat percelen bloeiende tulpen die op het punt staan te worden gekopt om de bol extra te laten groeien dus dan is deze kleurenpracht weg. Op één van de foto’s is een gele strook te zien als bewijs dat het een vroeg voorjaar is. Bloeiend koolzaad, op 17 april 1945 werd de Wieringermeer door de Duitse bezetter onder water gezet en mensen die dit bewust hebben meegemaakt zeggen dan vaak, “Het was een vroeg voorjaar want het koolzaad stond al in bloei”. Vorige keer had ik een foto van de snelle landbewerking en het planten van aardappelen, men vroeg mij toen “Ja, maar hoe vullen ze die plantmachine” zie hier hoe dat in zijn werk gaat simpel en snel. Een kort ritje van slechts 38 km met een paar leuke foto’s.

Alles is groot in de polder

Geheel buiten mijn gewoonte om reed ik vandaag ook een klein stukje, Tiny heeft vandaag een drukke dag met “Bridge-kroegentocht” in Purmerend, een hele ronde om de voormalige koemarkt heen, van de ene naar de andere kroeg na een aantal spellen te hebben gespeeld. Zoiets lijkt me geweldig als je een liefhebber van bridgen bent. Ik niet dus, ik speel liever mijn eigen spelletje en dat is dan bijna altijd simpel vertaald in een rondje trappen. Als ik dan mijn rondje er bijna op heb zitten en ik ga alles met elkaar vergelijken dan zijn er nogal wat uitersten in de polder die vaak wel of niet positief in de landelijke pers komen. Op één van de eerste foto’s  staat het eerste “geraamte” van het enorme gebouw wat uit de grond wordt gestampt ten behoeve van Microsoft een bouwkavel van maar liefst 50 HA. Vervolgens een plaatje van de eerste activiteiten m.b.t. zeilen op het IJsselmeer bij Medemblik. Via wat kruip door en sluip door weggetjes kom ik in Andijk en ga om een bakkie naar Sjaak en Lia. Na de koffie weer met wat omwegen in westelijke richting via Zwaagdijk en de Bobeldijk  op naar Obdam maar net als zo vaak zie ik weer een afslag waar ik al lang niet heb gereden dus de route wordt geregeld aangepast. En zo rijd ik later een meneer achterop die zich ook met een ligfiets verplaatst en daarbij ook een helm draagt (aan zijn bagagedrager) hartstikke veilig. Als ik weer in de polder kom stop ik ook even op de hoek van de Oudelanderweg, ziehier het andere uiterste wat ook menig keer de krant heeft gehaald en in de toekomst nog wel vaker in het nieuws zal komen, de mega-kippenstal, rechts, op de foto niet zichtbaar, staat het eerste onderkomen en op de geplaatste foto is alleen de fundering nog maar te zien van dit mega gebeuren waar niet iedereen voor staat te springen. Aan de overkant is men druk bezig met land bewerken en meteen aardappelen te poten, dat zie ik toch liever moet ik eerlijk toegeven. Eenmaal weer binnen is de dagteller op 80 km blijven staan en dat op een vrije zaterdag is helemaal niet zo gek.

Zo maar een ritje

Het leek op een sombere dag maar dat viel achteraf allemaal mee, geen zon maar dan kan het toch een mooie dag zijn. Ik was zo maar even op pad gegaan en bedacht dat ik bij Tiny wel even langs kon gaan om het gras te maaien, ze is niet thuis maar dan valt het mee als ze weer thuis komt. Ik zag dat er in het NHD, (Noord Hollands Dagblad) bijna alle dagen wel melding wordt gemaakt van de voorbereidingen  m.b.t. het bezoek van het koningspaar wat binnenkort plaats zal vinden, dus dacht ik, via De Rijp gaan en zelf zien wat er allemaal in kannen en kruiken wordt gedaan, nog niets, tenminste niet aan de buitenkant zichtbaar wel een paar druk redenerende mensen op de kruising bij een historisch pand op de hoek maar verder gewoon de normale dorpsrust.  Dan via Middenbeemster naar Zuidoostbeemster en onderweg nog een foto maken van een echte oude boerenkar. Bij Tiny is het rustig en ik weet de weg te vinden naar de maaimachine en zo kon ik mijn hart ophalen. Er staat ook nog een speelhuisje wat elke keer wordt verplaatst tijdens een maaibeurt. De kleinkinderen spelen er niet meer mee dus het kan in de verkoop wie interesse heeft mailt mij maar dan geef ik dat wel weer door. Later als Tiny ondertussen thuis is gekomen en we samen een broodje eten geeft ze zelf ook aan dat het speelhuisje wel weg mag. Ik vertrek richting Purmerend en ga langs het NH kanaal in de richting van Alkmaar onderweg maak ik nog een foto van een baan tulpen in de Beemsterpolder. Dan langs Heerhugowaard waar de fietsers ongehinderd de kruising kunnen nemen in elke gewenste richting een geweldige verbetering. Als ik langs Oude-Niedorp ga bedenk ik dat ik wel eens een keer in de ruïnekerk kan gaan kijken, ik weet nog dat door blikseminslag de kerk indertijd verloren is gegaan. Binnen een paar foto’s maken en weer door naar de polder waar in een baan tulpen een aantal mannen de vermenging uit een ras proberen te halen, er staat zat in wat er niet thuis hoort dat is wel duidelijk. Thuis  gekomen was dit een ritje van 105 km en nog wat.