Wat ben ik een gelukkig mens.

Het zit er vandaag echt niet in om een ritje te gaan maken op de mijn vertrouwde manier in de Quest, de ene bui volgt de andere op als ik de kaart bekijk. En na alles de afgelopen weken weer eens tegen het daglicht te hebben houden kom ik tot de conclusie dat ik een gelukkig mens ben al kan ik niet alle momenten fietsen als ik dat wil. Als ik alleen de afgelopen paar dagen alles op een rijtje zet ging dat ongeveer als volgt. Zondag zei ik tegen Tiny, “Ik heb al een hele tijd niets van Albert van Dijk gehoord, ’t zal toch wel goed met hem gaan” en dan ga je alle ontmoetingen met deze, voor mij , bijzonder man op een rijtje zetten. De eerste keer was op 1 september 2010 op de terugweg vanaf Oudemirdum naar Middenmeer , ik was bij mijn dochter om een “bakkie” geweest. De toen,  naar hij later vertelde, 86 jarige sprak mij aan op de snelheid van “dat gele ding” Toen ik hem had verteld over de Quest was hij gelijk enthousiast. Later las ik op internet wie Albert van Dijk eigenlijk was, een overlevende van het vernietigingskamp Buchenwald. Bij het lezen van de diverse verslagen gingen de rillingen over mijn rug en steeg de bewondering voor deze man die ik zomaar had ontmoet. De tweede ontmoeting vond plaats twee jaar later in de Wieringermeer, op 12 april 2012, weer een opgewekte Kampenaar die zijn zoveelste rondje IJsselmeer deed op de snorscooter. Op mijn vraag hoe het met zijn gezondheid was gingen beide handen omhoog met de woorden “88 jaar en alles werkt nog” En dat was niet de laatste keer want op 18 februari 2014 werd ik op de Afsluitdijk ingehaald door een brommer met, inderdaad, weer Albert van Dijk. Ook deze keer een op het oog blij en gelukkig mens die toen de vraag stelde “Hoe oud ben jij eigenlijk” ik heb toen geantwoord dat ik hoopte in augustus 74 te worden maar dat ik het bijna niet durfde bekennen, ik voelde me gewoon nog een snotneus.(Albert werd 5 juli 90 jaar) Geregeld hebben we contact via de mail en zo stuurde ik hem afgelopen maandag een berichtje omdat het al zolang stil was. Er kwam prompt een reactie met later een verontschuldiging dat hij zat te kijken naar het TV programma m.b.t. de herdenking van de bevrijding van Auschwitz. Toen besefte ik weer wat Ab van Dijk zelf allemaal heeft meegemaakt en dat ik toch een heel gelukkig mens ben. Voor wie dit nog niet eerder hebben gelezen of gezien bekijk en beluister het dan via onderstaande link, “Het laatste hoofdstuk” Volgende keer maar weer een stukje fietsen en mogelijk kom ik Ab vandaag of morgen weer tegen want ik voel het toch als een vriend voor het leven die ik heb leren kennen en waar ik een enorme bewondering voor heb.

 http://www.npo.nl/promo-het-laatste-hoofdstuk/10-04-2014/WO_NTR_514166

(eventueel kopieren en plakken in Google chrome, via Internet Explorer werkt het niet of slecht)

Regen en storm ritje

Noem het voor mijn part een benenstrekker zo’n kort ritje maar ik wilde alleen even naar Wervershoof. Schoonzus Riet moet morgen voor de 3^e chemokuur en overmorgen zou ze normaal gesproken haar verjaardag vieren maar gezien de eerdere ervaringen met haar behandeling is het beter om die dag geen drukte om de deur te hebben. Het is elke keer weer verwonderlijk zo optimistisch ze is en dat was ook vanmorgen weer het geval, samen waren ze nu zo ver dat een vakantie boeken tot een mogelijke vervolg stap zou kunnen gaan behoren. Toen ik van huis ging was het droog maar er was al wel een “stijve bries” zoals onze zuiderburen zouden zeggen. Ik was nog niet in Medemblik toen ik op het windschermpje de eerste mini spatjes zag verschijnen en niet lang daarna werden het wat meer van die spatjes en moest ik geregeld de “ruit” wissen met een doekje. Zoals ik al zei, bij Ben en Riet was de stemming positief net als de koffie, die smaakte ook prima. Als ik na een korte visite weer opstap is de regen het zelfde alleen de wind is nog meer toegenomen en ik plan mijn route bij voorbaat niet langs wegen waar ik te dicht langs het water moet. Hier en daar nog vlug even een foto maken en vaststellen dat het een hele sombere dag is die thuis gekomen slechts 36 km met de fiets heeft opgeleverd.

Dit hebben we alvast weer te pakken

Hoe het morgen wordt zien we dan wel weer, maar dit hebben we alvast te pakken. Wat een prachtige dag, ietsje wind af en toe zon en vooral geen regen, hagel of sneeuw. Met dat laatste zullen we aan het eind van de week worden geconfronteerd als we de berichten moeten geloven. Ik had voor vandaag een paar bestemmingen in mijn hoofd en zo rond 10 uur ging ik van huis. Als eerste naar Kippen-Dam in Hoogwoud om een bestelling te doen van gevogelte wat voorheen kip werd genoemd, vrijdagmorgen afhalen. Dan door naar Tom en Gerda waar ik al een poos niet ben geweest, ik had vrij gekund want er was niemand aanwezig en dan draai je meteen weer de weg op om koers te zetten naar Zuidoostbeemster. Een beetje een afwijkende route maar dan blijft het leuk reken ik maar en zo kwam ik langs de handel van oude fruitbomen op de hoek van de Beemster, netjes boven de grond omwikkeld met jute om zo vervoerd en weer geplant te worden. Via de Nekkerweg  naar de Rijperweg en dan rechtsaf naar de Purmerenderweg en zo kom ik al snel op mijn bestemming. Tiny is er altijd, gelukkig maar en dan is het altijd gezellig even kletsen over het onbenullige geleverde “energielabel” het zoveelste lachertje van de regering. Als ik later weer op stap ga ik via Kwadijk naar Edam en Volendam en zie weer een aantal halsbandparkieten in de boom langs de weg. Ik heb het nog nooit zo rustig meegemaakt op “de dijk” in het palingdorp. De drie beeldhouwwerken die hier staan zijn meestal bezet met en door toeristen maar nu waren ze alle drie “moederziel” alleen en kon ik ze stuk voor stuk toevoegen aan mijn verzameling. Ik volg de dijk langs het IJsselmeer en maak nog even een foto bij de Duits aandoende naam van het kleine dorpje van Dik Trom, Eterheim. Bij Scharwoude sla ik linksaf en neem later in Bobeldijk het fietspad dwars door het land naar Wognum een mooie “vluchtroute” om zo de wegomlegging en de schooljeugd te ontlopen. Als ik in Middenmeer kom ga ik al laatste even bij mijn zoon langs die helaas niet thuis is en zo kwam ik in mijn eigen home na precies 105 km en eigenlijk nog vol goede moed om nog zo’n portie weg te trappen, wat ging het weer lekker. 

Een man met karakter die ik bewonder

Vandaag was ik al een heel eind op weg om te gaan fietsen, helaas het ging weer allemaal anders. Het was grotendeels te voorspellen, hij gaat niet als het regent, al die mensen hebben gelijk het weer was net aan en ik had me al omgekleed toen het nog droog was. Maar toen ik de fiets naar buiten reed zag ik links voor zo goed als leeg staan, eerst vervangen of plakken maar na controle in een bak water kon ik geen luchtbelletjes waarnemen, de band er weer in en toen……… regende het te veel naar mijn smaak. Wachten tot het droog wordt en tegen 12 uur dacht ik dat het klaar was, niet dus. Ik besloot om eerst te informeren hoe het weer in de Beemster was, Tiny zou gaan tennissen maar liet dat ook achterwege, maar , zei ze,:” We kunnen ook vanmiddag op verjaarsisite gaan i.p.v. vanavond”, ik was er meteen klaar voor en zo is geschied. En wat ik vanmorgen eerst heb gedaan willen jullie weten, nou iets heel anders. Ik zit al een hele poos met een foto van mijn zwager Paul die door zijn zoon Paul was gemaakt op Facebook was gezet, een zeer uitzonderlijke foto van een man van 80 jaar die elke dag als een nieuwe geboorte ervaart en blij van de éne in de ander dag overgaat, ik bewonder de maker van zo’n foto, schitterend in één woord maar ook de man op de foto, hij leeft en is blij het zou voor een hele hoop mensen een zegen zijn als hun naasten  ook altijd zo blij en zorgeloos zouden zijn. 

Kort ritje en lek.

Het zat vandaag een keer niet mee, de start kwam erg laat omdat ik het te koud vond. Vanmorgen liep ik even buiten en voelde dat het “hufterig” koud was, waterkoud of wat het ook is geweest ik weet het niet, maar het stond mij niet aan. Maar ja als ik me eigenlijk al een paar dagen geleden had voorgenomen om weer een keer in Bovenkarspel bij Dick en Greet langs te gaan dan blijft dat een beetje wroeten en zo ben ik tegen de middag toch nog van start gegaan. Geen” deksel” erop maar gewoon in een shirt met lange mouwen, wel een extra bescherming om mijn hals en mijn handschoenen kon ik niet vinden, dan maar zonder. De profielband had ik alweer vervangen omdat die de snelheid flink naar beneden haalt en sneeuw wordt er niet verwacht. Waar of het in heeft gezeten, ik weet het niet, maar na zo’n 8 km ging de gang er weer helemaal uit, zou “ik” lek zijn begon ik te denken, inderdaad een beetje slingeren maakte duidelijk dat ik achter problemen had. En dan handelen, in de wind en uit de zon, want die was alweer weg, daarbij ook nog een beetje kouwe handen. Dat kan wat worden maar al heel snel was het weer geregeld en kon ik verder daarbij het geluk dat ik mijn wanten terug vond in de Quest, ik had ze er al een keer ingedaan voor het geval dat. Dan op naar Bovenkarspel via Medemblik en over de dijk naar Enkhuizen, afslaan naar Bovenkarspel en stoppen voor de deur. Dick was alleen en zorgde voor koffie, een tijdje bijkletsen en dan weer naar huis. Nu met de voordeligste wind ging het weer als een speer en kwam ik thuis na 64 km.

M.O.M.vrij vertaald Middenmeer Oostzaan Middenmeer

Wat beloofd was kwam niet helemaal tot z’n recht, “in de loop van de middag wat meer zon”, nou ik heb hem niet gezien en als hij er al was dan kan ik zoiets een “waterig zonnetje” noemen. Maar het heeft me er niet van weerhouden om een ritje te maken. Vandaag was het weer “Oppasdag” voor Tiny en dan is het voor mij mooi een gelegenheid om op en neer te gaan naar Oostzaan. Het was niet mistig maar verre van helder, het enige wat wel van belang was vandaag, het bleef droog en dat is ook wat waard. Omdat ik weet dat op mijn vaste route nogal wat graafwerk wordt uitgevoerd waardoor fietspaden zijn afgesloten ging ik meteen via de Alkmaarseweg, het is niet langer of korter maar gevoelsmatig ga ik liever via Wognum enz. De rit heen gaat overal verder probleemloos hoewel ik vind dat de wind al pittig stevig begint te worden en zowel heen als terug op de zijkant van de Quest staat en dat is minder prettig om zo te zeggen. Tegen 12 uur ben ik op het juiste adres en na de koffie gaat Tiny de kinderen ophalen van school en samen eten we een broodje, gezellig met wat vriendjes aan tafel, de één weet nog sterkere verhalen als de ander. Zo rond 1 uur stap ik weer op en ga deze keer maar weer eens via de “Zaanse Schans” het is er niet druk maar als ik stop om een foto te maken is de Quest net een honingpot want zo’n foto object krijgen ze nooit meer vooral niet in China en Japan.  Via vertrouwde wegen en paden kom ik weer in Purmerend uit op de Oostdijk waar de ganzen voorrang nemen dus even afremmen. Ik ga toch proberen hoe de wegomlegging voor fietsers is gemaakt dan weet ik dat als ik er echt langs moet. Het valt allemaal erg mee hoewel ik bijna uit de fiets moet omdat er werkverkeer in de weg staat in een bocht, maar de aanleg van een enorme buis gaat gestaag door en als dit het ergste is mag ik niet mopperen. Als ik thuis ben staat de teller voor vandaag op 118 km, helaas niet in de zon maar toch goed te doen.

Koud en dus kort.

Het zat er niet in vandaag, het weer noem ik dan maar als grootste oorzaak, niet dat het slecht was maar gewoon koud. Ik heb vaak moeite om de schuimkap erop te doen, gisteren naar Oudemirdum ging ik wel met de “deksel” erop van huis maar aangekomen bij mijn dochter liep het water langs de binnenkant, ik had het heerlijk warm maar alles condenseert en omdat het koud was lagen de plasjes onderin. Vandaag was ik van plan om even naar Bovenkarspel te gaan maar omdat ik ook nog een boodschap moest doen in Wervershoof kwam ik niet veel verder en blijft ik die bestemming nog tegoed. Het ritje werd zodoende niet erg lang en met wat “slingertjes” hier en daar door Westfriesland en de nodige foto’s kwam ik alweer thuis na slechts 47 km. Maar wel weer lekker, als je eenmaal thuis bent “smaak” je toch het genoegen dat je weer een tijdje in beweging bent geweest.

Koffie drinken in Friesland met zonnig weer

Het is weer helemaal gelukt, koffie drinken in Oudemirdum en wat moet je daar voor doen, heel simpel 80 km heen fietsen en terug met een omweg (uit vrije wil) en dan wordt het in totaal een rondje van 172 km. Toen ik vanmorgen wakker werd was het nog donker en dan ga je ook automatisch in donker van huis, ook weer een ervaring vooral met de school gaande jeugd. Ik heb me er over verbaasd hoeveel er zonder licht op de fiets rijden, ze beseffen niet hoe gevaarlijk dit is en ook snap ik dan de ouders niet zorg toch dat zoiets in orde is. Mijn eerste stop was voor de sluis aan de andere kant van de Afsluitdijk er moest één klein zeilbootje naar het IJsselmeer dus stoppen. Dan langs de dijk richting Oudemirdum, overal zie ik dat het gras wit is door de vorst, het is fris maar ik zweet ondanks de lage temperatuur. Bij Bianca is er koffie en koek in overvloed en na mijn 3^e bakkie ga ik weer richting Noord-Holland. Omdat het zonnig is neem ik voor de verandering een beetje een omweg richting Mirns, dus langs de dijk om zo via het kleinste vissershaventje van het IJsselmeer te gaan en dan ook nog langs het Rode Klif en verder de nodige foto’s in Stavoren en later in Hindelopen. Het gaat allemaal voorspoedig en de ganzen vliegen hier ook nog altijd op als zo’n geel geval langs gaat. De Afsluitdijk geeft zoals altijd geen problemen, hooguit een paar leuke foto’s en ook de vuurtoren op de haven van Den Oever die straks weg moet neem ik nog even mee. Net voor Wieringerwerf komt me een velomobiel tegemoet die schuin oversteekt en in mijn richting komt en stopt. We maken kennis en het blijkt iemand uit Hippolytushoef te zijn die luistert naar de naam Henno Tacx. Hij vertelde dat hij ooit door de verhaaltjes op mijn blog gefascineerd raakte en was overgegaan tot de aanschaf van zo’n voertuig waar hij nog steeds heel blij mee is. Vanaf Wieringerwerf werd het mistig en tot Middenmeer werd de wereld steeds kleiner maar dat kon de pret niet meer drukken na 172 km.

Profielband plaatsen

Wat moet je met dit weer en als je dan ook nog een min of meer vrije zondag hebt ? En gisteren was het nog zo mooi, ook voor de ganzen op onder gelopen grasland. Gewoon verder leven en bedenken wat er morgen weer mogelijk is. Ik heb zo’n flauw vermoeden dat het een retourtje Oudemirdum kan worden, morgen geeft “mijn” weer profeet een goed beeld en dan ben ik allang omgeturnd naar “gaan met die banaan”. Omdat ik af en toe toch wat sneeuw, al is het meestal natte sneeuw,  langs zie komen en met de ervaring van vorige week heb ik toch maar besloten om achter een profielband te plaatsen, je weet maar nooit. De band opgezocht, de fiets op zijn kant en binnen 4 minuten was het een ander uiterlijk. Alle banden even op de juiste spanning en ik denk dat ik klaar ben voor morgen, we wachten af.

Als mooi weer fietser gestraft.

De berichten zijn niet best maar het waait niet en het is droog wat wil je nog meer. Nou ik heb het geweten, er zijn van die uitspraken zoals “God straft onmiddellijk” inderdaad het klopt helemaal. Je moet niet zomaar van huis gaan met de gedachte , “het zal wel meevallen”. Ik heb ongeveer alles gehad, regen, hagel, en natte sneeuw maar ik heb ook nog een “pik” zon gehad maar dat ging zo snel, het was al voorbij voor ik het besefte. Vol goede moed ging ik richting Oostzaan het zou een retourtje kunnen worden van ongeveer 110 km maar zover ben ik niet gekomen, via de Alkmaarseweg richting Opmeer enz. maar net voor Opmeer begon de lucht aardig te betrekken en ben ik even gestopt om de schuimkap erop te doen en niet veel later kreeg ik de eerste bui met wat natte sneeuw en af en toe leek er ook wel hagel tussen te zitten, ’t voelde nogal scherp op mijn gezicht. En dat was het begin van een bui die niet meer ophield, Zandwerven regen en hagel, Avenhorn natte sneeuw en in de verte zag ik alleen maar donkerdere wolken. Heel langzaam begon het idee zich te vormen, “zal ik terug gaan” nee een watje gaat terug, ik niet. Het werd steeds slechter en toen ik Middenbeemster voorbij was stond mijn besluit vast terug naar huis dit is te gek, als ik nou moest, maar ’t is voor de lol. En zo reed ik rechtsaf richting  Oost en West-Graftdijk om via Alkmaar mijn ritje te voltooien. Toen ik eenmaal op de Westdijk reed begon het echt te hagelen met een beetje natte sneeuw, gevolg minder zicht en de snelheid ging enorm naar beneden, zelfs zo erg dat ik ben gestopt om te controleren of ik geen lekke banden had, zwaar trappen en niet opschieten. Er was niets aan de hand alleen werd de laag hagel steeds dikker net als mijn gegeselde wangen, of het naalden waren. Ik dacht later van zoiets word je pas een kerel, nou ja …… Toen ik later over moest steken en even stilstond voor de stoplichten had ik even een probleempje, het licht ging op groen maar de fiets slipte in alle richtingen zodat ik een tweede groen af moest wachten. Na Heerhugowaard was er van gladde wegen geen sprake meer en kwam ik thuis na 89 km op de GPS, mijn kilometertellertje van de fiets lag onderin en had er na 50 km genoeg van gehad.