Kriebels werden werkelijkheid

Kriebelen werd realiteit, zo kan ik het ’t best omschrijven. Nadat ik vanmorgen eerst mijn ervaringen van afgelopen weekend een beetje had omschreven gaf ik al aan dat het wel een beetje kriebelde, dus. Het weer leek voorlopig acceptabel en dan is het heel simpel, omkleden en even op en neer naar Wervershoof naar Ben en Riet. De lucht ziet niet zo erg aantrekkelijk maar zolang als het droog is gaan we door. Op mijn vaste route door Medemblik passeer ik bij kasteel Radboud een goeie bekende Co Sjerps uit Midwoud, stoppen en kletsen en natuurlijk een foto maken dat lokt z’n dochter Mieke wel uit de tent om te reageren. Dan weer door naar Wervershoof waar Ben en Riet net het pad afrijden om een stukje te aan fietsen, conclusie, ’t gaat redelijk en een andere keer kletsen we wel weer bij. Vanaf  Wervershoof meteen maar een echt rondje bedenken, dus op naar Enkhuizen via Andijk . Bij toeval reed ik een keer niet boven op de dijk maar beneden door het dorp en moest stoppen bij de lagere school waar de ouders de kinderen net ophaalden dus in de remmen voor de “Klaar overs” en zie daar komt Brigit met de kinderen aanlopen, heel even een praatje maken en dan weer verder. Als je dan eenmaal op de dijk fietst zie je altijd wel een zeilboot die de aandacht trekt en dat was nu ook het geval. Na Enkhuizen bleek dat er niet alleen zeilboten op het IJsselmeer te zien zijn ook in het water is er vermaak, al is het wel zeldzamer als een zeilboot, deze keer een amazone die haar viervoeter een bad geeft. Later, als ik al bijna in Wognum ben, zie ik een paar aalscholvers die op de molen hun verenpak drogen. Een leuk beeld hoewel ik onderweg al diverse keren deze houding zag van die vogels maar telkens langs het water. Het laatste stukje langs de A7 zie ik dat de lucht al behoorlijk van kleur begint te “verschieten”, hoe lang zal het nog droog blijven ? En dan nog weer iets aparts, terwijl ik op het fietspad langs de Flevoweg reed, die parallel aan de A7 ligt stopte er een auto op de “Autosnelweg A7” waarbij meteen de ramen werden open gedraaid en de nodige foto en filmapparatuur naar buiten kwamen en die bleven me volgen via de vluchtstrook tot aan Middenmeer (zeker 2 km) en dat terwijl het overige verkeer met een gang van minstens 120 km voorbij raast, onbegrijpelijk. Na een heerlijk rondje van 91 km was ik weer heel en “droog” thuis.

De "Strandjutter" van Hargen/Camperduin.

Zijn nieuwe "stekkie"weer volop uitzicht.

De lagune, aan het eind, op het pad staat de "Strandjutter"

Het uitzonderlijk brede strand bij Hargen/Camperduin

Zo stond hij jaren tot zijn uitzicht hem werd ontnomen

Ook de shovel aanslag heeft hij overleefd

Even de proef op de som nemen, werkt het weer of is het nog maar zo zo. Na een weekje wat minder zicht is alles weer op de juiste weg naar mijn gevoel, zowel links als rechts heb ik weer een 100% zicht op alles wat zich in deze wereld binnen gezichtsafstand afspeelt. Of ik vandaag al met de Quest op pad ga hangt grotendeels af van het weer maar het kriebelt wel. Gisteren waren we even op een plaats waar ik vaak met de Quest langs kwam als ik een rondje maakte, Hargen/Camperduin en het nieuwe strand. Ik vind het nog steeds jammer dat ik niet meer langs het water van de Hondsbossche Zeewering  kan fietsen en het nieuwe fietspad door de “nieuwe duinen” spreekt mij nog niet erg aan. Wel deed ik gisteren een ontdekking, de “Strandjutter” is terug. Stond hij voorheen vlakbij het etablissement van Minkema wat tegenwoordig “Struin” heet, nu staat hij aan het eind van de toegangsweg waar links een lagune is gemaakt en rechts de strandopgang van het nieuwe zeer brede strand is gecreëerd. Dat beeld van de “Strandjutter” heeft de laatste jaren al heel wat tongen los gemaakt, een aantal jaren geleden hadden koperdieven het op hem voorzien en waren zijn beide benen al bijna afgezaagd maar mogelijk werden ze op het laatste moment gestoord en ging het gelukkig niet door. De tweede aanslag werd gepleegd door een shovelchauffeur die in een onbedachtzaam moment z’n bak wat te ver doordraaide waardoor hij op “hangen” na van zijn sokkel was geslagen maar nu staat hij weer als vanouds. Je moet wel een paar honderd meter richting strand en zee lopen om hem te zien maar hij is er weer.

Je wordt zomaar geen 75 jaar

Het zit wel eens mee maar ook wel eens tegen en dat laatste ervaar ik tegenwoordig. Zoals ik al eerder had aangegeven moest ik afgelopen dinsdag voor een staaroperatie, nu aan mijn linkeroog en zo voorspoedig als de rechter ging zo slecht gaat het met de linker. Bij nacontrole de dag na de operatie, van het rechteroog, kon dat telefonisch als er geen bijzonderheden waren. Maar bij de laatste keer had de chirurg iets met een pincet wat niet helemaal vlekkeloos verliep en een kras(je) op mijn pupil heeft veroorzaakt en zodoende werd de nacontrole gisteren in het ziekenhuis gedaan met een nabehandeling en wat meer medicamenten, zalf i.p.v. druppels ging ik weer huiswaarts, plus de boodschap, ik wil je vrijdag weer terug zien. Gisteravond nog weer telefonisch overleg met de eerste hulppost en vandaag mezelf erg rustig proberen te houden. En dan te bedenken dat ik morgen jubileum heb wat ik op voorhand al had uitgesteld, je weet maar nooit na zo’n ingreep, na de eerste dacht ik niks aan de hand maar nu ben ik blij dat het besluit is genomen om mijn

75^e verjaardag  niet te vieren. Zodra alles weer bij het “oude” is hoop ik weer mijn rondjes te kunnen maken maar nu even niet. 

De RK Bewaar en Naaischool, hoe zit dat ?

Wat vliegt de tijd, een veel gebruikte uitdrukking als je tot de conclusie komt dat er alweer een week voorbij is “gevlogen”. Pessimisten kunnen dat dan soms zo leuk aanvullen met de opmerking “Ja en alweer een dag dichterbij de dood”, nou ik prakkiseer er nog niet over en daarom heb ik vandaag nog maar weer een klein rondje gepakt. Eerst naar Obdam waar ik hoopte dat zus Gerda thuis zou zijn want morgen is ze jarig en dan kan ik niet omdat ik dan aan mijn andere oog zal worden geopereerd, dus dan vandaag maar even langs. Ze was inderdaad thuis en druk met de voorbereidingen voor de dag van morgen. Na de nodige koffie en het uitwisselen van vele onbenulligheden ben ik weer verder gegaan om via de Zomerdijk langs Wognum en Zwaagdijk naar Wervershoof te gaan om bij Ben en Riet ook heel even aan te wippen. Toen ik over Zwaagdijk reed keek ik toevallig naar de vroegere lagere school waar mij de eerste wetenswaardige dingen zijn bijgebracht. Wat mij daarbij vooral opviel was de naam die nog altijd duidelijk leesbaar aanwezig is. “RK Bewaar en Naaischool”. Dat RK behoeft geen verdere uitleg maar wat vandaag de dag voor velen onbekend is, is het vervolg Bewaar en Naaischool, toen ik voor het eerst naar school ging had het de naam bewaarschool, tegenwoordig de z.g. kinderopvang , peuterspeelzaal enz. enz. en dat naaischool had betrekking op het geven vaan naailes aan meisjes die mogelijk klaar werden gestoomd om later als goede huisvrouw in staat te zijn om met de diploma’s lingerie, costuum en coupeuse de hele garderobe voor een gezin achter de naaimachine in elkaar te kunnen zetten. Nadat de school was gepromoveerd naar lagere school alleen voor jongens heb ik daar mijn eerste en verdere schooljaren gesleten, de meisjesschool onder leiding van de nonnen stond 100 meter verder aan de overkant, ja dat scheiden van “bokken en schapen” zat er al vroeg in. Maar goed ik was op weg naar Wervershoof en ben dus even bij Ben en Riet aan geweest, het ging naar omstandigheden redelijk en ze zouden straks nog een stukje gaan lopen, om te fietsen stond er voor Riet te veel wind. De “sneeuwballen” staan overigens bij Riet en Ben volop in bloei langs de garage. Bij Medemblik werd ver op het IJsselmeer nog flink gezeild en in de polder schiet het nieuwste warenhuis uit de grond. Het ritje was kort maar wel heel leuk ondanks de slechts 64 km die het totaal met deze fiets op 80.780 km heeft gebracht.

Met de Quest op de Aldedyk

Wat was het donderdag mooi langs de weg, daarom een retourtje Oudemirdum met op de terugweg een stukje film gemaakt op de Aldedyk richting Workum met als achtergrondmuziek het Friesevolkslied.

Klik op de link hieronder en er is weer een stukje openbaar van een Questrijder.
http://youtu.be/eXUQqJZnUyc

Op en neer voor koffie met koek

Is dit een boot die nog afgewerkt moet worden bij "de Vries Makkum" ??
ik zal mijn schoonzoon Siebo er naar vragen

Ik zeg vaak “Wat is het leven toch mooi” en vanmorgen kwam ik een gelijk gestemde tegen, wel heel in Friesland maar er zijn dus meer positieve stervelingen op deze “aardkloot”. Ik had gisteravond al even met Bianca overlegd of ze vandaag thuis zou zijn en dat was ze, zou ze niet thuis zijn vandaag dan was ik via Dronten even doorgereden naar Kampen om bij mijn “vriend van langs de weg” Albert van Dijk, op bezoek te gaan dat wordt dus een volgende rit denk ik, wie weet volgende week als het een beetje mooi weer is. Maar goed, vandaag dus naar Oudemirdum en die positieve “ziel”, ik was net onder het Akwadukt van de Galamadammen  door toen ik bij de splitsing een mevrouw zag staan ze liep van het ANWB fietsbordje naar de kaart van de knooppuntenroute en schudde het grijze hoofd. Dan stop je uiteraard en vraag of je kan helpen, “Ja graag, ik moet naar Balk en dat staat er nu niet meer op” ik wist daar redelijk de weg en vertelde dat ze 100 meter verder linksaf de weg over kon steken en dan is het nog zo’n 10 km naar Balk. “Bent U hier zo goed van alles op de hoogte” was haar volgende vraag, nee, maar ik ga hier wel meer langs , ik ga nu naar mijn dochter om de koffie en dan weer terug. “Oh geweldig meneer en zulk mooi weer, wat genieten we toch van onze ouwe dag” kijk dat zijn nou die positieve meedenkers niet altijd het zwaarste stuk optillen dat komt vanzelf wel. Bij Bianca was het weer als vanouds, gezellig kletsen met koffie en koek, Siebo naar zijn werk en de kinderen naar school. Na nog even in het zomerhuisje te hebben gekeken ben ik na nog een flink glas frisdrank weer richting N.H. gegaan. Onderweg kwam ik nog een stel tegen die knutselden met een lekke band maar alle middelen hadden ze bij zich dus kon ik weer verder. Het spuien bij de sluizen is nu over maar vanmorgen ging dat wel behoorlijk te keer toen ik over de sluizen reed. En de vrij harde wind blaast nog steeds behoorlijk dwars op de dijk. Na de Lorentz sluizen aan de Friese kant van de Afsluitdijk probeerde nog iemand op een “super” tijdritfiets mij te volgen of in te halen, ik hield hem eerst op een 50 meter en liet het gaatje langzaam wat kleiner worden en toen hij begon te slingeren heb ik wat “gas” gegeven en zag hem niet meer terug, leuk spelen is dat. Om iets voor 1 uur was ik thuis met 160 km op de teller, weer een heerlijk ritje.

En dat was Sail 2015

Het was een drukke dag vandaag, er is weer van alles gepasseerd. Als eerste moest ik vanmorgen naar de oogarts om een controle van de staaroperatie te laten uitvoeren, alles zag er perfect uit volgens de deskundige, een druppelprogramma wijziging en dan binnenkort het andere oog. Nadat ik het ziekenhuis had verlaten ben ik meteen even bij Leo en Riet om een bakkie gegaan, Leo is vorige week donderdag geopereerd waarbij een stuk dikke darm moest worden verwijderd en maandag is hij alweer thuis gekomen, een gezonde man van 78 jaar zo kan je dit wel stellen. En dan ben ik weer aan mijn fietsrondje toe, aangekomen op de thuisbasis omkleden en plannen, ja dat doe ik heel soms ook wel eens. De planning ging richting “Sail 2015” ik weet nog dat ik daar jaren geleden ook bij toeval ben geweest en nu dus bewust richting Noordzeekanaal. Bij de oversteek van de snelweg even stoppen en als het groen is zie ik aan de overkant ook een gele Quest staan, Kees van Hattem dus stoppen en even bijkletsen. “Je gaat toch niet richting Sail” was Kees zijn eerste vraag, “Ja dat was ik wel van plan” Kees had niet zulke goede ervaringen met het publiek daar, het hele fietspad nemen de wandelaars in beslag met stoeltjes en nergens kon ik veilig doorrijden, ze lopen gewoon te zwalken tot ze bij het water zijn. Ik waag het er op en zal wel zien. Het was er inderdaad abnormaal druk, ik heb nog nooit zoveel fietsen langs de weg zien staan en iedereen was tussen de bomen en struiken door gegaan naar de rand van het Noordzeekanaal want daar was en is het te doen. Ik heb een paar foto’s gemaakt bij pont “Buitenhuis”en ben toen via de “Fortenroute” weer richting het noorden gegaan wat een drukte op de hoofdweg, op de parallelweg waar ik reed was het gelukkig rustiger en zo kwam ik thuis na 125 km waarbij ik meer geparkeerde fietsen heb gezien dan bootjes van Sail.

Het zal beter worden

Mogelijk ben ik te vroeg van huis gegaan want het zou beter worden vandaag maar ik heb er nog weinig positiefs van ondervonden. Toen ik van huis ging was het inderdaad droog maar wel zwaar bewolkt en somber weer. De planning is een klein rondje en op tijd binnen zijn met dit sombere weer, een klein rondje gaat dan voor minimaal 50 km eerst maar eens naar de Obdammerdijk en zowaar daar is Tom aanwezig die net zo goed koffie kan zetten als Gerda die vandaag oppas –oma speelt bij de kleinkinderen in Westwoud. Na de koffie met een beetje omweg weer naar huis en dan zie je toch dat er heel wat water is gevallen de afgelopen paar dagen. Als er water tussen de aardappelruggen staat is dat vaak in de z.g. spuitsporen, dit zijn de vaste paden waar de trekkers door rijden als er gespoten wordt, maar nu stond er in dit perceel tussen alle ruggen water en als dat weer te lang blijft staan zijn deze pootaardappelen verrot zo simpel is dat. In de polder is te merken dat er weer een opleving is in de glastuinbouw er wordt weer nieuw gebouwd, het volgende warenhuis wordt uit de grond gestampt. Maar ook de akkers waar de oogst, in dit geval ijsbergsla, al is geoogst staan hier en daar stukken blank, het is echt nat. Toen ik thuis kwam stond de teller voor deze dag op slechts 55 km en nu begint het buiten helder te worden. En dan die eerste foto, ja Belle had een compilatie gemaakt van wat verschillende shirts met speciale opdruk gerelateerd aan Velomobielrijders en eerlijk gezegd heb ik de “mijne” er uit gepikt en in die geest iets aangevuld en  nagemaakt, ik had nog 1 velletje liggen om shirts te bedrukken. 

Ik ben tevreden zonder een km. te hebben gereden

Het bewijs dat ik een mooi weer fietser ben wordt vandaag nog weer eens bevestigd. Afgelopen weekend de planning voor deze eerste dag van de “werkweek” gemaakt en dat zou inhouden dat ik vandaag naar Dronten zou fietsen, helaas het weer is spelbreker. Nadat ik vorige week met de auto naar Velomobiel in Dronten was geweest om een paar veren op te halen was het ook de bedoeling geweest om weer een paar reserve buitenbanden mee te nemen en dat heb ik gewoon vergeten door de situatie met nieuwe fietsen die er net binnen kwamen. Er kwamen wel een paar reacties van mensen die hun nieuwe Velomobiel reeds herkenden, o.a. een blauwe DF en een zwarte Quest, van de foto die ik bij mijn vorige verslagje had geplaatst. De veren die ik toen heb vervangen werken weer prima en ’s avonds bedacht ik dat ik de andere kant ook maar even moest smeren voor er weer piep geluidjes zouden optreden. Het demonteren , smeren en weer monteren verliep prima alleen bleek na al deze handelingen de kilometerteller niet meer te werken en dan is dat zoeken en uit proberen, af en toe had ik weer “beet” maar als je tijdens een proefrondje dan weer 18 km op de teller heb en dan weer 35 km en zo staat hij weer op 0 dan worden “medische” ingrepen noodzakelijk. Dus de planning, vanmorgen naar Dronten teller vervangen of repareren en banden meenemen, maar dat is dus met recht in het (regen)water gevallen en als onrustig persoon die ik af en toe ben ga je niet stil zitten en gaat de fiets weer op zijn kant om toch maar iets te proberen, en ja hoor na lang zoeken werd het duidelijk, slijtage aan de kabel, na overleg met Allert heb ik de soldeerbout warm gemaakt en ben aan het “prutsen´ gegaan en zowaar het werkt weer. Vraag niet voor hoelang, maar na het probleem gebied goed te hebben verpakt met een aantal lagen plakband en ook de tweede slijtplek wat extra bescherming te hebben gegeven is de afwerking begonnen met terug plaatsen en monteren van alle onderdelen, ik ben tevreden al heb ik geen kilometer gereden, het werkt weer.

Even in de Velomobielen hemel""

Wat later als gewoonlijk maar hier is toch nog een verslagje van deze “bewogen” dag. Het begon allemaal met een stel gebroken veren van de schokdemper die niet gepost waren bij Velomobiel dat werd helaas bevestigd bij navraag dus de kortste klap is dan om ze op te gaan halen en zo was ik om kwart over 8 vanmorgen al in Dronten. “Theo laat zich vandaag niet zien” was het eerste wat Allert zei, “z’n fout van niet geposte onderdelen wil hij niet horen, maar je komt mooi op tijd we hebben personeelsgebrek”. Wat is de oorzaak een auto met aanhanger moest gelost worden, allemaal carbon fietsen van Quest tot Strada en een aantal  DF’s en een ongekende kleuren variatie. Ik was een beetje in de “Velomobielen hemel” ’t weegt allemaal 3 keer niks maar voor mij ging het om een paar nieuwe veren die ik nadat de auto leeg was heb meegekregen van Allert, thuis straks even monteren en dan uitproberen. Het is allemaal weer geregeld en mijn rondje ging via Obdam en later via Berkhout en Hoorn naar Enkhuizen om tot slot ook nog via Andijk in Medemblik terecht te komen, het werd ondanks de late start toch nog weer 105 km.