Barsingerhorn in 6 minuten

Nog een stukje van de rit van gisteren noem het nostalgie, alles is “oud” maar wel waard om te beleven.

https://youtu.be/vTDRXfNGpYI

Kleintje toe.

Na de positieve ervaring van gisteren moet het vandaag zeker weer lukken. Tegen 10 uur was de koffie op en stond ik klaar om te gaan. Het dorp uit en richting Medemblik, het eerste wat mij opviel was dat de borden bij de Westermiddenmeerweg vlak lagen , dus de brug moet open zijn. Meteen linksaf en onderzoeken, inderdaad na een paar kilometer was ik bij de nieuwe brug en kon zo door naar de Medemblikkerweg. Bij het Wagendwarspad ben ik linksom gegaan om langs de dijk uit te komen en toen zag ik het, hij stond bijna helemaal in de mist, “De Ambtenaar” en gelijk bedacht ik het “Het werk van “De Ambtenaar” is vaak in mist gehuld of er hangt op z’n minst een waas omheen. ( Wie de schoen past trekt hem aan) Bij Medemblik was een hele groep jeugdigen aan het trainen/oefenen voor zeilwedstrijden, met inzoomen zag ik dat alle minuscule bootjes als herkomst SWE of NOR op het zeil hadden staan, ik dacht dat er rond deze twee landen water genoeg is om te trainen. Later hier en daar even bij familie aan en dan weer door, op Zwaagdijk-West zag ik een bloeiende “Tulpenboom” en in de buurt van Midwoud liepen een heel stel ezels rond. Later de afslag genomen langs de Broerdijk en na een kilometer rechtsaf door het land naar Twisk en via het Waagpad door het natuurgebied van de “Waterberging Twisk” . En daar zat een natuurliefhebber met apparatuur om vogels van dichtbij te kunnen observeren. Een foto maken en even met die meneer gekletst om daarna de laatste kilometers naar Middenmeer af te leggen. Op het land aan de Noordkant van de Tussenweg zie ik de laatste tijd wat meer drukte, sonderingen enz. enz. deze wagen deed op grotere diepte onderzoek naar de bodemgesteldheid, mogelijk allemaal al in het kader van een toekomstig tweede megacomplex voor data verwerking enz. enz. naar ik heb begrepen, in dit geval geen Microsoft wie dan wel ???? , of misschien toch meer Microsoft, de tijd zal het leren. Het ritje was erg kort, slechts 59 km maar het werkt allemaal weer, het is bijna weer net als een maand geleden, “duim omhoog” super.

Een klein begin

Het is weer gelukt om een rondje te fietsen, nog niet helemaal “fit” maar toch wel zo dat ik er gewoon even uit moest. Gistermiddag en avond dacht ik nog, “Het gaat weer een grote ronde worden”, maar na de afgelopen nacht is dat idee van de baan en bedacht ik dat ik gewoon mijn gemak moet houden. Het is een klein rondje geworden, slechts 77 km maar wel weer leuk, onderweg wat foto’s maken van de beginnende werkzaamheden langs de Schagerweg en bij Kolhorn waar aan deze kant van het kanaal straks ook gewoond kan worden. Aan het eind van de Schagerweg waar een aantal omleidingen zijn zag ik een zeer enthousiaste wielrenner in ’t “kort”, wielrenners weten wat dat “ kort” wil zeggen, bij 8 graden is dat voor mij net even te frisjes. Richting Callantsoog worden de eerste hyacintenvelden goed zichtbaar door de kleur die begint te komen. Bij de duinen maar linksaf naar Petten en onder de dijk langs naar Hargen en niet over de duinpaden waar verschillende zandduinen nog niet zijn opgeruimd. De zee is heerlijk onstuimig en nu is het “gemis” van het niet meer langs het water kunnen fietsen extra voelbaar, de Hondsbossche zeewering is nu voor eeuwig bekleed met zand maar de “strandjutter” stond nog steeds in de goeie richting en diverse Duitse toeristen die daar stonden vroegen of ze een foto mochten maken van de Quest wat uiteraard nooit een probleem is, zo’n fiets kan nooit te kort worden gepromoot. In Schoorl heb ik later de molen uit 1772 met z’n gemetselde opbouw nog even vastgelegd, net als later een woning langs de weg, ooit ben ik hier gestopt en wist tussen de bomen en bladeren door de tekst te achterhalen maar nu zijn de bomen weg en lijkt alles wel in verval, het laatste plaatje is van een (pas) geplaatste “zwaaipaal”, een energiebron die al zo’n half jaar staat maar nog geen enkele kilowatt  heeft opgeleverd, noem het maar aanloop moeilijkheden. Mijn ritje was best weer de moeite waard al was het alleen jammer te constateren dat de conditie er niet beter op is geworden maar even volhouden en het is zo weer op het oude niveua.

Niet fietsen en toch een berichtje

Geen meter gefietst de laatste 5 dagen, donderdag bleef ik al binnen vanwege, zoals ik dat toen noemde “een volle kop”, geen Rondje Texel en ook nu is het nog maar erg matig. Het zal vast wel weer goed komen maar ik moet geduld hebben en dat is nou net een gave die bij mij maar al te vaak ontbreekt. Binnen zitten en niet doen wat mijn gevoel aangeeft, ik wil weer in de "weer", geduld hebben dus. Tijdens dat binnen zitten, tijdens de Paasdagen bij Tiny, zie ik genoeg van het buiten gebeuren en las ik ook de resultaten van de “Texelrunners”, het was weer net als alle jaren een gezellig ritje. En als ik dan in de “Zuidoost” binnen zit zie ik op de voedertafel voor kleine vogeltjes, af en toe ook wat groter “geweld” landen, voor wat nootjes enz., variërende van kauwtjes eksters en Turkse tortels tot zelfs de halsbandparkiet. De laatste twee lieten zich rustig op een plaatje zetten terwijl de kauw en ekster bij het minste of geringste wegvliegen.  Ik hoop de volgende keer weer over een ritje met de fiets te kunnen schrijven en hier nog even een bericht voor velomobielrijders die in een bepaald weekend naar Dronten willen vanaf Noord-Holland

ENKHUIZEN - De Houtribdijk tussen Enkhuizen en Lelystad is van vrijdag 8 april tien uur ’s avonds tot zondagochtend 10 april vijf uur gesloten voor al het verkeer gesloten. Rijkswaterstaat voert dan reparaties uit aan de brug van het Krabbersgatcomplex en de westelijke brug van het Houtribcomplex.

Kom op met een "volle kop"

Met een “volle kop” toch maar een rondje maken, het moet gewoon even. Tiny heeft vandaag oppasdag in Oostzaan dus besluit ik om daar even heen te rijden. Het is droog en de berichten voorspellen niet direct regen, hooguit een klein beetje motregen, we zien wel wat het zal worden. Via een min of meer vaste route richting Hoorn en Zuidoostbeemster, Purmerend en dan Oostzaan. Iets voorbij Hoorn wordt een perceel grasland bemest, een enkele honderden meters langs slang sleept achter de “injecteur” over het land waar de trekker met installatie zijn werk doet. Over de Oostdijk kom ik bij Purmerend en zie daar, het tandem echtpaar Gré en Piet Posch is ook al ver van huis, vanuit Sijbekarspel staan ze hier de ganzen te voeren. Zo rond 11.45 uur ben ik in Oostzaan en doe een bakkie koffie waarna Tiny de mannen van school gaat halen. Er komen een paar vriendjes mee en zo zitten we met een heel “koor”  aan tafel. Ik vertrek later weer om via “Het Twiske” en Ilpendam , waar het onderkomen van de “Bruiden van Anton Heyboer” nog altijd zeer opvallend is, naar Monnickendam en zo verder langs de dijk naar Volendam en Edam. In Edam ga ik weer even langs de woning van Hugo en Elize die samen met vader/schoonvader Tom aan het klussen zijn. Ik maak het kort en neem het laatste stukje even in sneltreinvaart en kom op het laatste stuk Ben Datema weer tegen, puur toeval. Als alles weer op zijn plaats staat geeft de dagteller 128 km aan, niet onverdienstelijk als je niet helemaal happy bent m.b.t. een vol hoofd enz. Volgende keer beter zullen we maar zeggen. 

Korter dan kort

Ik was eerst thuis in de tuin bezig geweest en had de hortensia’s ontdaan van de oude “bloemen” waaronder de nieuwe uitlopen al goed zichtbaar zijn. Nog nooit was een ritje zo kort, ik was na de enthousiaste thuis-tuinbeurt op pad gegaan naar Tiny om daar het gras te verticuteren. Toen ik ongeveer 11 km van huis was bedacht ik dat het verticuteerapparaat niet in de Zuidoostbeemster stond maar bij mij thuis in het schuurtje. Even bellen en inderdaad ik ben op weg zonder gereedschap, dit deed me denken aan een uitspraak van wel zo’n 50 jaar geleden toen op het werk een monteur kwam om een machine na te kijken en geen gereedschap bij zich had, een collega noemde dit “Dat is zonder kloten naar de hoeren gaan”. Omkeren, omkleden in werktenue en dan met de auto waarin het verticuteerapparaat ligt naar Zuidoostbeemster. Onderweg wel een paar kleine buitjes maar geen probleem, helaas toen ik bezig was werd het eerder slechter als beter, alles plakte en i.p.v. de grasmat los te maken en het mos te verwijderen plakte ik hem geregeld dicht. Stoppen en als het echt droog is met wat zon dan maar opnieuw aan de bak, dit is te gek. De halsbandparkieten kwetterden erover of ze lachten me uit, ik weet het niet. Als ik weer thuis ben is het iets over tweeën en besluit ik voor vandaag mijn gemak maar te houden, die 22 km van vanmorgen mogen geen naam hebben.

Collega "wielrenner" ?

Als ik van huis ga is mijn eerste stop voor mijn kleine buurman, ook  volledig in tenue en klaar om van start te aan, hij blijft veilig op het trottoir. Wat een heerlijk knulletje die meteen vertelde dat zijn andere fiets kapot was en dat papa die moest maken. “En dat is ook een mooie fiets , hij is geel” wijzend naar de Quest zo’n kind kan gelijk geen kwaad meer doen. Ik ga vanmorgen even richting Heerhugowaard om bij Kees en Marian van Hattem langs te gaan, het is een 20 a 25 km als ik daar aankom, Kees is niet thuis en Marian moest straks weg dus een kort bezoekje, even een bakkie en wat bijkletsen en dan weer verder. Ik ga richting Alkmaar en passeer enkele velden met bloeiende witte krokussen en even verder een “echt” Hollands beeld, bloeiende bollenvelden, in dit geval narcissen,  met een molen op de achtergrond. Ik ga via de Westdijk richting Graft en Grootschermer om naderhand in Schermerhorn te belanden waar ik richting Hoorn neem en via Scharwoude op mijn vaste route terecht kom. Als ik bij de nieuwe aansluiting bij Scharwoude kom is het zo ver, het overbodige viaduct wordt gesloopt en daardoor moet ik iets omrijden, geen probleem. Langs de route die ik nu volg zie ik op verschillende plaatsen dat de fuut hier volop de ruimte heeft en bij het minst of geringst onderduikt maar toen hij bovenkwam was het toch nog raak. Ik kom thuis met een voldaan gevoel na ongeveer 92 km.

Bos en duin rit met veel zon

Het was vandaag een bos en duin rit, een omgeving die wel op m’n verlanglijstje stond om daar binnenkort weer eens langs te gaan maar door het buitengewoon mooie weer kwam het er wat eerder van. Na de laatste “etappe” in de tuin met goed gevolg te hebben afgelegd leek me de tijd rijp om me weer te “vermaken” met een uitstapje in de Quest. Via de Schagerweg, waar ik Jan Geel tegenkwam en die ik even heb gesproken, ben ik richting Callantsoog gegaan en dan linksaf naar St.Maartenszee en Petten. Ik ga rechtsaf door de duinen achter het reactorcentrum van Petten om, een fietspad dat op en neer gaat met even zovele bochten. Af en toe ontwaar ik de “blanke top der duinen” een hoop verwaaid zand en zo kom ik bij Petten uit waar ik het nieuwe fietspad richting Hargen neem. De laatste keer was het nog afgesloten omdat er voetpad werd aangelegd, alles is nu klaar en aan de landzijde zie je hier en daar het steenmotief van de “oude” Hondsbossche zeewering en rechts zie je af en toe de zee, ik vind het niet zo spannend meer als voorheen, toen reed je langs het water en dat kon best wel eens “woest” zijn. De strandjutter staat nu op z’n nieuwe vaste stek en zal nooit geen hout meer meesjouwen, het is allemaal te ver weg en hij is zeker 300 meter meer naar zee toe verhuisd. Ik ga verder en neem op een bepaald moment de afslag richting Bergen aan Zee en door de duinen en bossen kom ik daar terecht om meteen mijn weg te vervolgen richting Egmond aan Zee, heerlijk op en neer tot ik even af moest remmen voor diverse ruige beesten, Schotse Hooglanders. Er waren meerder fotograven bezig, het blijven bijzonder beesten. Kort voor Egmond aan Zee ben ik linksaf gegaan om via Alkmaar de kortste weg naar huis te nemen wat toch nog resulteerde in 94 km.