Ondanks de regen toch even genieten.

Wat voor nieuws brengt mijn 1^e blogbericht na de 2000 voorgaande.

Slecht weer dus niet met de Quest op pad, als alternatief een stukje video van 2 jaar geleden bekeken, ook herfst, ook laat in november maar toch heel anders, ik heb er weer van genoten en dit komt vast weer als het weer zijn herfstachtige karakter weer verliest. De onderstaande link aanklikken en we gaan op pad ..........

https://www.youtube.com/watch?v=07BtgRVSUS8&t=151s

De laatste kans over de Knardijk laten glippen.

Vandaag kwam het er niet van en morgen is de laatste dag dat het fietspad langs de dijk van Enkhuizen naar Lelystad nog open is om per 1 december voorlopig dicht te gaan. Eerst had ik nog plannen voor vandaag, maar bij nader inzien leek het me niet helemaal verstandig om richting Dronten en eventueel naar Kampen te gaan dus werd het een ander bestemming. Even op en neer naar De Woude om bij Wim een stel buitenbanden te bestellen, je weet maar nooit of ik binnenkort wel weer een keer richting Dronten kan, en de banden die werden aangeprezen lijken een lange levensduur te garanderen. Het zal eind maart 2018 worden eer één en ander zover is, we wachten af.

Ik moet omrijden bij Broek op Langedijk dus weer een keer langs een andere route dan standaard langs het fietspad richting Alkmaar. De lucht geeft diverse mooie beelden met wolken die af en toe grimmig en dan weer onschuldig in de ruimte zweven. Op het pontje krijg ik al te horen dat er nog iemand bij Wim op visite is, inderdaad Piet Kunis is ook op De Woude en neemt de laatste F-Lite banden mee bij Wim. Na de koffie met gevulde speculaas ga ik weer op huis aan, Piet is al een tijdje onderweg naar Hoorn, ik ga via Driehuizen deze keer.

Op het dijkje langs het water stop ik even om te proberen met duwen de auto van een mevrouw weer op de weg te krijgen, ook met twee man lukt het niet. Al spoedig staat er een andere auto voor als trekker, wat ook niet mocht baten, en het water achter het riet leek wel al dichterbij te komen. Nadat een trekker was gearriveerd van een nabij gelegen bedrijf kwam alles weer goed en kon iedereen weer opgelucht verder.

Dat er totaal geen zucht wind was geeft wel de gelegenheid om wat leuke foto’s te maken met aan het eind nog even een flinke bui waarmee de rit voor vandaag er weer op zit na precies 90 km.

Oefen rondje

Was het nu goed of slecht weer, laten we het midden maar nemen, ’t ging wel, met af en toe een buitje en soms ook zon. Al een heel aantal dagen niet gefietst maak de beslissing gemakkelijker om vandaag weer een keer te gaan afgezien van het weer. Zwager Jan zit mogelijk thuis dus ik besluit om even over Zwaag te gaan om daar even te kijken, inderdaad Jan zit te lezen en met een bakkie koffie erbij kletsen we een tijdje over dit en dat. Nera komt van een bezoekje aan Hoorn weer thuis, “ ’t Is koud langs de weg op de fiets zonder handschoenen” zegt Nera, “Ja dat zal best maar in de Quest merk je daar weinig van”.

Als ik weer verder ga en nog maar amper 50 meter heb gereden passeer ik iemand met een hond en op het laatste moment herken ik deze persoon, het is neef John Verlaat, de zoon van mijn vroegere zwager en schoonzus die er beiden niet meer zijn. “Hé John” roep ik, remmen en stoppen, John komt terug lopen en zo zie ik na jaren weer een keer iemand van de familie Verlaat (mijn vrouw was ook een Verlaat) . Er volgt natuurlijk meteen een gesprek en zo zie je maar weer “een vliegende kat vangt altijd wat”.

Ik vervolg mijn route weer en ga via “De Hout” naar Hoogkarspel en Zwaagdijk even naar zus Margriet die haar “self made” Sinterklaas ook weer in de kamer heeft geïnstalleerd. Af en toe zie ik een regenboog dus er valt af en toe toch wat nattigheid naar beneden.

Bij kasteel Radboud is een prachtige brug en ik herinner mij dat ik daar als kind weleens heb gestaan en dan kijken naar de enorme karpers die in de slotgracht zwommen, nu staat er een bordje verboden te vissen maar karpers zijn er allang niet meer. Ook de afwatering in de polder is niet meer overal in orde, als de kavelsloot vol is en de afvoer zit verstopt dan krijg je zoiets.

Via de Flevoweg sla ik af naar Middenmeer en passeer het vliegveldje, ze wisten toen nog niet van de Quest af anders hadden ze dit bord wel wat uitvoeriger gemaakt want vliegen doe je soms ook met een Quest en dat is minstens zo veilig volgens mij ook al was het vandaag maar 59 km.

12 jaar Quest rijden

Ja hoe moet ik dit nu noemen, is het een jubileum van een “knotsgek” iemand of is het te klasseren onder uitzonderlijk geluk, ik ga maar van het laatste uit. Mensen die de velomobiel in dit geval een Quest niet kennen zullen ongetwijfeld mij voor gek verklaren, nou ja en wat zou ‘t. Ik zal het uitleggen, gewoon wat getallen en data, het gaat over de ritten met de Questen tot op dit moment, ja het zijn er twee. Het begon in het verre verleden op 26 november 2005 met mijn eerste fiets de Quest 136, geweldig wat was ik er gek mee. Helaas na 51 maanden op 4 maart 2010 en een stand op de teller van 54.342 km ging het in één klap over, dat was een gemiddelde per jaar van 12.780 km. Een aanrijding in De Rijp waarbij ikzelf geen lichamelijke mankementen had opgelopen maar de Quest lag in de “kreukels”. De wachttijd was in die periode aanzienlijk, bijna 20 maanden, en dat zou dus heel lang duren ook het repareren zou in de maanden lopen. Maar ik had geluk, eerst belde Matthijs Leegwater, “Pé je mag wel op mijn plaats, ik ben binnen een paar maanden aan de beurt maar wacht wel een tijdje” . Met deze boodschap kwam ik in Dronten en daar vertelde men, “We zijn bezig met een Quest maar vanmorgen vertelde de koper dat hij een jaar uitstel wilde dus je kan zo aan de bak” en zo reed ik op 12 maart 2010 met de huidige Quest de 402. En daar fiets ik nog mee en zoals het nu is, met mij en met de Quest, doe ik dat nog jaren. De teller van deze Quest is al een keer rond geweest en begon bij 100.000 km opnieuw. De stand is op dit moment 12.081 km en na wat rekenwerk kwam ik tot het volgende, over 93 maanden staat het totaal dus op 112.081 km wat neerkomt op 14.460 km met deze Quest per jaar. Als je dan bedenkt dat ik ooit begon met een Quest na mijn 65^e en nu 12 jaar later, ja reken maar uit, hij is nu ….. inderdaad, als dit zo doorgaat fiets ik misschien over een aantal jaren wel 16.000 km of meer per jaar en het is nog steeds heerlijk om te doen. Ben ik nou gek of niet, vul dat zelf maar in, ik heb geluk en geniet van het leven.

Afgelopen donderdag nog een klein ritje tussen de buien door, om mee te rijden klik op onderstaande link.

https://youtu.be/Q-i3xxsUj_s

Dit is mijn 1998^ste blogbericht

Tussen de buien door.

Rondje van 41 km

De voormalige boerderij van de
 fam. Bergmans aan de Medemblikkersluisweg

en als het onderhoud achterwege blijft
komt straks "de man met de hamer".

Rust in de Medemblikkerhaven.

Eenden verzamelen

Het is weer droog in het Twisker  "Oostermare"

Water genoeg bij Middenmeer

Ik had me er al helemaal bij neergelegd dat ik vandaag niet zou fietsen, regen in het vooruitzicht en harde wind, nee dat zal het niet worden. Vanmorgen dus eerst boodschappen doen en nog wat bezigheden, o.a. een achterband die leeg stond plakken en weer op spanning brengen. Tegen 11 uur viel de laatste regen van de ochtend en voor vanmiddag leek het “veilig” m.b.t. regen. Ik was al een tijdje niet bij Ben geweest en dan moet even op en neer naar Wervershoof geen probleem zijn. Hij is thuis en we kletsen een tijdje over, vooral zijn instelling, nu hij alleen is en de goede richting nog steeds zoekt kom ik er wel achter dat de éne mens heel anders in elkaar zit als de ander, al zijn we ook broers. Al kletsende veranderde de lucht in licht bewolkt in zwarte wolken met flinke buien, pas als het even wat minder is stap ik weer op en ga “linea recta” richting Middenmeer afgezien van een heel klein ommetje. De lucht wordt weer helder en al spoedig is de zon weer volop aanwezig. Na 41 km staat alles weer binnen en ga ik even “buitenom schrobben” simpel gezegd douchen.

Het weer doet wonderen

                           

“Niet lullen maar poetsen” zo is de titel van het boek van Marc Korse, ik dacht hieraan toen ik de foto’s nog eens bekeek die ik bij dit verhaaltje wilde “plakken”. Niet te veel schrijven over waar ik allemaal zat en wat ik onderweg deed maar meteen de kortste klap en de foto’s er gewoon bij zetten. Het kon vandaag weer, eerst nog regen toen ik zat te “kranten” maar bij vertrek was het droog.

Vertrekken richting Barsingerhorn waar een aantal mensen het landschap wil aantasten met recreatiewoningen iets wat niet past in dit dorp en zeker niet op deze plaats.

Dan via Grootesloot, waar bollenland onder water is gezet ter bestrijding van z.g. “aaltjes” ook wel nematoden genoemd die de gewassen aan kunnen tasten, ook passeerde ik nog een hele leuke school waar Marjon les geeft, en dan naar de kust waar de stormachtige wind zich laat gelden.

Ook in de duinen stuift het behoorlijk zoals te zien is op de foto. Vervolgens omrijden vanwege een wegafsluiting en af en toe een foto maken omdat het hier zo mooi is. Via de Schoorlsezeeweg en achter het dorp om naar Broek op Langedijk langs het Geestmerambacht

waar een koppel schapen rustig lag maar toen dat “gele ding” stopte gingen ze nieuwsgierig staan kijken en zo kwam ik na 84 km weer opgefrist in Middenmeer.