Van het éne paard naar het andere ,.

Wat weer een dag, zon weinig wind en gelukkige mensen ontmoet en met gelukkige mensen bedoel ik vooral zwager Leo die voor de zoveelste keer er weer helemaal is, na operaties voor omleidingen, stens plaatsen, enz. enz. is het weer geslaagd en heeft hij weer ruimte om te leven. Daar ben ik vanmorgen eerst even geweest, er was meer familie maar we zaten buiten en er was ruimte genoeg. Riet zorgde weer voor koffie met koek en zo verliep mijn eerste stop. Toen ik weer verder ging liep Riet even mee naar de weg, “En waar is de reis nu heen” vroeg ze, “Ik denk dat ik maar even naar Marken fiets” en zo is het gekomen. Bij Oosthuizen niet de dijk op naar de Beemster maar de afslag nemen richting Edam.

Kort voor Edam zag ik dat een boerin probeerde een paard uit de sloot te krijgen wat niet lukte, ik heb nog gevraagd kan ik helpen maar dat was niet nodig zei ze, “De hulptroepen zijn onderweg” dus het zal wel goed gekomen zijn. Later na Edam naar Monnickendam waar de monnik nog steeds op dezelfde plaats zit.

Dan bij Marken even stoppen bij de “klompenboom” waar helaas nog steeds weinig of geen toeristen rondlopen, anders is het hier altijd druk. Vervolgens op naar “Het Paard van Marken”, ik heb echt zoiets, als je op Marken bent geweest is een bezoek aan “Het Paard” een eerste vereiste.

Weer terug in het dorp werd het nog moeilijk om weg te komen, een paar busjes langs de ene kant en een trekker met materiaal erachter blokkeerden de weg maar heel voorzichtig door de berm op de rand van een slootje wist ik te “ontsnappen” en kon naar het fietspad om richting huis te gaan.

Onderweg nog één keer gestopt om vast te stellen dat de “zeikers” nog steeds hun best doen, je zal zo’n stel in je tuin hebben. Al met al was het ritje van deze dag goed voor 131 km gezondheid, wat kan ik genieten van zulke momenten.

Sluismeester A.de Visserstr.14 Den Oever

70 km

Ik was al diverse keren vanaf huis in zuidelijke richting gegaan dus het werd de hoogste tijd om ook de noordkant weer eens te verkennen. Nou is dat met dit weer niet zo moeilijk want het is overal mooi als de zon schijnt. Een klein rondje deze keer maar met wonderlijke toevallen. Ik ga van huis richting Slootdorp en dan over de, Den Oeverseweg, inderdaad naar Den Oever. Daar aangekomen ben ik eigenlijk benieuwd of je vanaf de Sluiskolkkade wat meer kan zien van de werkzaamheden bij de Afsluitdijk. Niet dus, te ver en geen beeld van wat er daar gaande is.

Sluiskolkkade

Sluiskolkkade

Meneer Poog

Er loopt een meneer die zich ook even had gewaagd aan een loopje in de wind en we raakten aan de praat. Toen ik hem vroeg of hij hier woonde kwam een bevestigend antwoord, “Ja, ideaal en een mooi uitzicht” ik vertelde dat ik één iemand kende die hier ook had gewoond, “Wie is dat” ik vertelde dat het Albert van Dijk was,     ( mijn vriend van langs de weg), “Ja die ken ik, wij wonen in zijn huis” zijn zoon Jan woont op Westerland en komt af en toe langs en zo hadden we meteen hele verhalen. Echt wonderlijk dat je zo met iemand in gesprek komt en wat er dan allemaal los komt. Ik zeg vaak je moet er voor open staan en niet met ja en nee een gesprek beginnen of beëindigen want dan komt er niets uit.

De één voor onderhoud

En de ander vaart uit

Nieuwbouw op de haven

Ik vervolg mijn weg later weer door Den Oever over de haven en verder langs “het Wad” waar ik weer een sensationeel moment beleefde. Ik fiets al jaren langs deze route en heb er nog nooit wielrenners ontmoet, een enkele keer iemand op de gewone fiets maar wielrenners, nee, die wagen de bandjes er niet aan.

Het is laag water op het Wad ....

en er komen stukken droog te liggen.

Hier en daar wat schuim op de golven

De blije rijdsters

Rechts achter Paula

Maar nu zag ik een groepje naderen, even stoppen en proberen er iets van te maken en dat ging achteraf redelijk goed. Het verrassende was dat de laatste dame van deze sportievelingen op eens riep “Hé ome Pé” ik riep nog “Hoi Paula” maar of ze dat nog heeft gehoord betwijfel ik. Deze Paula is weer heel speciaal, ze is getrouwd met neef Sander (die helaas door het wielrennen een dwarslaesie heeft opgelopen)  en hebben één dochter wat ik nooit zal vergeten. Toen mijn vrouw haar laatste uren voor haar overlijden in het ziekenhuis verbleef, bijna 16 jaar geleden,was Paula net bevallen in het ziekenhuis van een dochtertje Tara. Toen ik op bezoek kwam, kon mijn vrouw nog heel zwak uitbrengen “Sander en Paula hebben een Tara” even later bracht ik Tara naar de auto in een reiswiegje omdat dat voor de jonge ouders op dat moment niet ging. Zulke dingen vergeet je nooit van z’n leven en maken ook bij mij weer veel herinneringen los.

Anna Paulowna

Het Oude Veer

Met bankjes om te rusten

De grootste agrarische gemeente ??????

Maar nog even over het ritje van vandaag twee leuke ervaringen die ik meemaakte op een ritje van net 70 km.

Een oude "poepdoos" onderweg

Voor mezelf had ik bedacht dat het vandaag met een kort ritje wel voldoende zou zijn, maar ja, de wil is goed maar het vlees is zwak en zo werd het toch nog weer de moeite. Even heen en terug naar de “Zuidoost” leek me wel passen in dit weer type. Min of meer warm en zonnig, iets wat we allemaal wel willen en dan liefst alle dagen. Ik werd vanmorgen al vroeg echt wakker van een siréne, eerst de brandweer en even later een ambulance, dat is vast flink raak geweest omdat ik een paar minuten later nog meer van dat soort voertuigen hoorde wegsnellen. Later hoorde ik dat bij de kruising van het Wagenpad met de Medemblikkerweg een botsing had plaats gevonden waarbij een personenauto een busje volop had geraakt waar 7 buitenlandse werknemers in zaten , achteraf 6 of 7 gewonden en 2 dodelijke slachtoffers, het blijft uitkijken langs de weg waar je ook gaat. Ik ga de andere kant op  naar de Alkmaarseweg.

Aan het eind van de Alkmaarseweg zijn ze bezig het land te bewerken en meteen koolplanten zetten, het gaat geweldig met een aantal rijen in één keer, ontsmetten en iemand er achter lopen om de vergeten gaten op te vullen met de hand. In mijn tijd ging dat heel anders, één voor één achter het schopje en iemand die achter je liep om de planten aan te geven. 

In Avenhorn wordt de kerk onderhanden genomen met een paar man in een hoogwerker en de poten flink in de doorgaande route maar veiligheid voor alles.

Bij Tiny koffie met koek en gezelligheid, allereerst bijpraten over Leo die gisteren voor de zoveelste keer geluk heeft gehad, zijn hart krijgt weer voldoende “doorstroming” en hij kan weer vooruit. Na de lunch neem ik de weg via Purmerend naar Oost en West-Graftdijk waar ik door wegafzetting en omleiding met kunst en vliegwerk weer op de doorgaande route kom.

Laat ik maar een keer via Obdam gaan en kijken of de familie Wester thuis is. Net als ik weer op de weg sta om mijn weg te vervolgen komt Tom aanlopen, de deur was vast maar hij was achter het huis bezig en zo hebben we bij de weg even staan kletsen. 

 Dan langs de Langereis waar het bordje aan de weg duidelijk aangeeft dat hier vrij gebruik kan worden gemaakt van een “ouderwetse poepdoos” die vroeger boven de slootjes stonden bij iedere boerderij in Westfriesland.

Nog steeds is ons land “overbevolkt” met rundvee wat hier wel duidelijk tot uiting komt. En verder zie je heel veel regeninstallaties omdat het gortdroog is. Om dit allemaal te beleven heb ik 106 km af “moeten” leggen wat ik er graag voor over had.

Voor de zoveelste keer .......

Maandag, “wasdag” is heel lang de standaard uitdrukking geweest bij de “oude garde”, ik durf het bijna niet te schrijven, waar hoor ik eigenlijk bij ? Laat ik het meteen duidelijk maken ik ben nog redelijk van deze tijd en vul dan zelf maar in waar ik bij zou moeten horen maar vandaag heb ik geen wasdag maar gewoon een vrije dag om een ritje te maken met de Quest. Welke kant zal ik opgaan, naar het noorden over Den Helder of neem ik gewoon de vertrouwde route die me op het lijf is geschreven, het HEM-rondje. Het is het HEM-rondje geworden, onderweg kreeg ik nog een appje van Tiny dat zwager Leo onderweg was naar het AMC in Amsterdam voor een poging zijn hart weer een beetje normaal te laten functioneren zodat hij weer wat langer mee kan. Spannend zoiets als de doctoren zelf gaan zoeken naar een zeer deskundige collega, afwachten, ik hoop op goede berichten.

In Bobeldijk gaan ze de weg nu toch echt aanpakken het wegdek dat pas was geplaatst hield niet en kwam los zodat het allemaal opnieuw moest gebeuren en dat liep ik een beetje op, uit de fiets en over enkele honderden meters mijn weg zoeken om veilig verder te kunnen gaan. Na een kleine omweg “rammel ik de dijk af” en heb het rondje een klein ietsje “opgerekt” door eerst naar Schardam te rijden en dan de dijk te pakken richting Hoorn.

Er is niet veel verkeer op zo’n maandagmorgen en in Hoorn ben ik even het Oostereiland opgegaan om te zien of daar nog iets bijzonders is te zien, maar ook hier is het stil de vroegere gevangenis met name “De Krententuin” ligt er stil en verlaten bij. Op het Markermeer zijn een paar bootjes te zien en dat is het wel zo’n beetje.

Bij Enkhuizen is de camping verplaatst en zwemmen de ganzen rustig in een groot koppel langs de nieuwe vakantie stek.

Door Medemblik en dan op naar de polder waar langs de vroegere Oudelanderweg, nu Nieuwelanderweg, de Opperdoezerronden al een flink gewas vormen.

Als ik thuis ben heeft de teller zo’n 97 km verzameld en STRAVA die wat later is begonnen stopte bij 95 km, de waarheid zal wel in het missen liggen, maar het was wel weer heerlijk na 4 dagen rust.

Weer een keer rondje om, super.

206 km

Windstil bij het Robbenoordbos

Het is weer een keer gelukt, minimaal 2 dagen van te voren bellen met loket/Afsluitdijk en speciaal vervoer aanvragen en dan komt alles goed. Bij Garage Den Das-Vos stonden ze weer paraat met de bus om mij met de Quest en al netjes over de dijk te brengen tot aan het Waddencentrum waar ook de bus stond voor wandelaars en “gewone” fietsen. Weinig wind een prettig zonnetje wat wil je nog meer, totaal werd het een afstand van 206 km die de fiets heeft afgelegd, waarvan ik  176km heb gefietst.

Garage Den Das

DE fietsbus voor wandelaars en fietsers

idem

De afstand van de Afsluitdijk 30 km, zat ik gezellig te kletsen met de chauffeur van het garagebedrijf wat het speciale vervoer verzorgd. Heel toevallig stond de speciale “fietsbus” daar ook en de chauffeuse vertelde dat ze ook al een aantal keren zo’n ligfiets had mee gehad als er ruimte was. In Friesland langs de dijk naar Oudemirdum ging weer als vanouds over stukken vernieuwd asfalt, het was weer genieten van start tot finish.

Sybrandies speelpark wordt ontmanteld

Net voor Oudemirdum draaide er een auto met speeltoestellen voor mij de weg op, de ontmanteling van “Sybrandies” speelpark in Rijs stopt ermee het wordt weer opgebouwd bij de “Hege Gerzen”. Bij Bianca was Thimo aanwezig en werd meteen koffie gezet dat nog maar amper klaar was toen Bianca er ook aankwam, waarna we gezellig hebben zitten kletsen. Een paar bakkies gedaan en vervolgens versterkt met een paar bananen weer onderlangs naar Middenmeer. Ik was nog geen kilometer onderweg richting Nyemirdum en Lemmer toen ik aan een enorme “klapper” ben ontsnapt. Ik reed netjes op het fietspad toen er bij het passeren van een uitrit net een jongeman de weg op zou draaien, het scheelde echt geen haar of ik was het haasje geweest in plaats van de “Gekko”. Ik stond stil, net als de auto en de bestuurder verontschuldigde zich dat hij me echt niet had gezien, “Ik lette wel op de auto’s maar niet op het fietspad”. En dat is voor mij vaak aanleiding om voor eigen veiligheid te kiezen door op de weg te gaan rijden, dit was niet voor het eerst.

Het monument voor de op zee achter
gebleven mannen van Urk

Het strand bij Urk

Indrukwekkend met al die namen

Ik nam na Lemmer de dijk om de Noordoostpolder heen langs het IJsselmeer en kwam zodoende door Urk waar een paar foto’s werden geknipt bij het monument van en voor zeevarenden, wat een enorm aantal omgekomen mannen van dit vroegere eiland. Ook hier ging het bijna mis, een mevrouw nam de binnenbocht en omdat we allebei bijna stilstonden ging het ook hier weer zonder kleerscheuren, het blijft uitkijken overal en altijd. “We kunnen gelukkig allebei nog praten” zei ze en glimlachte omdat het goed was gegaan.

Hier niet rechtdoor rijden

Al sinds 1970

 Bij de Ketelbrug ging het allemaal vlot, Johan van Dijk, de zoon van Albert van Dijk (mijn vriend van langs de weg) was er niet de kraanmachinist vertelde dat ze een lang weekend hadden.

Veel bloemen in de berm langs de dijk

Veel bloemen in de berm langs de dijk

Hier stond de teller op 120 km

Veel bloemen in de berm langs de dijk

Veel bloemen in de berm langs de dijk

Langs de dijk naar Enkhuizen bloeien veel bloemen in de berm wat het een feestelijk uiterlijk geeft.

George maakt zijn rondje

Nog 3 km , helaas eerst vervangen

Als ik in Andijk linksom zal gaan zie ik George Krüg aan de kant stoppen dus heel even bijpraten en daarna de laatste etappe naar Middenmeer, helaas 3 km voor ik thuis was voelde ik dat rechtsvoor lek was dus stoppen en vervangen, het was weer een heerlijke ervaring om weer een keer rondom te gaan, 206 km waarvan 176 gefietst.