Tweehonderdduizend

Tweehonderdduizend kilometer

Hoe zal ik dit op een nette manier kenbaar maken, voor mij een magische mijlpaal 200.000 km fietsen met een Quest. Ik begon ooit op 26 november in 2005 enkele maanden na mijn 65ste verjaardag met Quest 136 die “sneuvelde” in De Rijp na 54.342 km door een aanrijding. Met veel geluk reed ik na ruim een week weer met een nieuwe Quest de 402 die het geweldig heeft gedaan, ingeleverd met een stand van 137.147 km op de teller rond begin december vorig jaar. Lang getwijfeld, zal ik nog een keer een nieuwe bestellen, maar als je dan nuchter nadenkt heb ook ik geen oneindig leven, op 28-08-1940 zag ik het levenslicht dus nog een paar weken dan staan er 8 kruisjes. Nu stond er op de site van Velomobiel in Dronten een 2e hands met een goede staat van dienst en op de teller stond toen 17.139 km en zo ging ik op 10 december 2019 verder  met de Quest 687 opgesierd met een reflecterende Gekko. De kilometerstand is nu 25.673 km, als ik dan de beginstand er af ga trekken blijft er 8.534 km over die ik erbij heb gereden. Het is ondertussen wel een getallen brei geworden maar alles met elkaar komt het neer op 200.023 km en dan te bedenken dat ik nooit had verwacht om ooit de 100.000 km vol te maken met een Quest en nu zelfs over de 200.000 km en dat allemaal amper 4 weken voor mijn 80ste verjaardag en zoals in de “kop” van mijn blog staat geen kilometer met tegenzin en laat je nooit weerhouden dat leeftijd een beperking is.

Meer dan 50 jaar komen de dames van B&O samen

142 km

Dit is weer echt zomerweer, zon en een beetje wind, goed voor snel verbranden of bruin worden net wat je voorkeur heeft. Ik houd het gewoon bij een rondje fietsen hoewel dat vandaag bijna uit de hand dreigde te lopen.

B&O dames

Eerste even naar de “Zuidoost” waar Tiny vandaag oud -collega’s op visite zou krijgen, ja hoelang moet je dan terug gaan, ik weet het niet maar in ieder geval meer dan 50 jaar geleden zaten deze dames samen op kantoor van veiling B&O ( Bangert en Omstreken) in Zwaag en nog steeds nauw contact door elk jaar bij één van de vier een gast-dag te organiseren. Een bakkie doen met gebak en dan weer verder en op dat moment is alles nog mogelijk, ga ik links of rechts, het werd links en die route ging naar Purmerend en nog een "stukkie" verder.

Niet scherp zonnig

Het "Paard"

Te druk om langs die kant terug te gaan

Op het erf staat een klein "Paardje"

Nog één bocht en ik ben weer op de "vaste" wal.

Marken vanaf Monnickendam gezien

Bij Durgerdam ging ik weer richting het noorden langs de dijk en als extra uitstapje nog even naar “Het Paard” op Marken, het was me te druk om over de buitenkant weer terug te gaan dus hetzelfde pad binnendoor naar Monnickendam en door Volendam over de Dijk waar het enorm druk was om verder “omhoog” te gaan naar Middenmeer waar ik na 142 km weer een voldaan gevoel had.      

Even rondje om

Nog maar weer een rondje over de voor mij bekendste dijk, Hoorn-Enkhuizen-Medemblik. Er staat een stevige wind maar dat komt allemaal wel goed.

De berm is hier al mooi versierd met prachtige bloemen.

Ik probeer het rondje ietsje op te rekken door een aangepaste route te nemen waar ik op een bepaald moment heel veel meeuwen op het land zag, geen wonder, achter het kilverbord om het land vlak te maken, komen genoeg wormen boven dus begrijpelijk een gratis maaltijd. Dan kom ik ook langs het stalletje waar ik met een bepaalde regelmaat aardbeien koop, “heerlijk vers zo van de plant naar de klant” en dat voor een superprijsje.

Al toerende kom ik bij Hoorn en ga verder de dijk op naar Enkhuizen. Bij Schellinkhout is het druk met de surfers en iets verder komt er een motor naast mij rijden. “Hoi Pé” stoppen en ik herkende hem niet  tot hij zei “Meestal zit ik in de kano” het was gelijk duidelijk, Ed de Boer de “kano-man” uit Bovenkarspel, hij liet z’n brommer uit zoals hij dat vertelde, de BMW met een historisch geboortejaar. Even bijkletsen en van elkaar horen dat we ons allebei goed voelen m.b.t. onze gezondheid en dat we in beweging moeten blijven, Ed ging vanmiddag met de kano in de weer op de golven van het Markermeer.

Weer verder om bij de lichtopstand even een foto te maken met de gedachte aan Klaske van den Hoek. Door Enkhuizen een bootje meepikken op het IJsselmeer en in

Medemblik wachten voor de stoomtram die van Hoorn naar Medemblik gaat met vakantiegangers als passagiers. Als ik de polder in draai staan er heel wat schapen die ook niet weten wat ze van dat gele ding moeten denken. Langs de Flevoweg zie ik Jan aan komen lopen dat was de laatste stop voor ik thuis ben waar er weer 100 km bijgeschreven kunnen worden.

Nieuwe kennismaking onderweg.

Het is er weer van gekomen, een simpel rondje zonder vaste verplichtingen, gewoon lekker ontspannen door Noord-Holland. Het is dan ook alweer 5 dagen geleden dat ik in de Quest heb gezeten, het moest bijna wennen, achteraf viel het allemaal wel mee hoor. Omdat er op korte termijn bij Tiny wat extra visite komt heb ik daar even een boodschapje voor gedaan om het feest compleet te maken en had ik gelijk een bestemming. Er staat een strakke wind van opzij dus min of meer zwaar fietsen, ja hoe kan dat met een Quest, voor of tegenwind is veiliger vind ik zelf.

Maar goed de eerste die ik tegen kwam was Jack Dekker, even stoppen en kort wat gegevens uitwisselen, Jack maakt een rondje van een 100 km dacht hij, ik zal wel met minder op de teller thuiskomen, geen probleem.

Bij Tiny koffie koek enz. waar ik rond half 1 weer vertrek om langs het N.H.kanaal richting Alkmaar te gaan.

Op een bepaald moment zie ik een gele Quest naderen, afremmen en stoppen wat de tegenligger ook deed en zo kwamen we in gesprek. Hij stelde zich voor als Lango Metten uit Alkmaar die vandaag weer z’n eerste ritje maakt sinds lange tijd. Voorheen dagelijks woon-werk verkeer naar zijn werk in Petten en na zijn pensionering was het zomaar over en nu weer voor het eerst sinds lange tijd in de Quest nadat hij hem eerst netjes had opgepoetst vertelde hij. Hij beoordeelde mijn “Gekko” Quest als nieuw, net uit de showroom zoals hij glimt. Na een poosje kletsen is ieder zijn eigen weg weer gegaan nadat er de nodige foto’s zijn gemaakt. Als deze Quest “uit de showroom” weer binnen staat is de teller voor vandaag gestopt op 97 km, als of er zo nog 100 bij zouden kunnen zo voel ik me.                                   

Het is gelukt, wat een opluchting

“Sorry dat ik, na een aantal “stille” dagen, nu zo laat ben met een kort verslagje dat weer niet over fietsen gaat. Vorige week had Tiny jubileum en dan zijn er de nodige handelingen te verrichten om er onder de corona-omstandigheden toch een geslaagde dag van te maken. Dat is inderdaad gelukt, beperkt bezoek verdeeld in, de éne familie in gescheiden groepjes   ’s morgens en de anders ’s middags terwijl er ’s avonds ook nog een heel klein ietsje over was. Het is weer achter de rug en het ging allemaal goed. We konden buiten zitten op het terras. Vorig jaar zaten we in de schaduw in de tuin met enorme hoge temperaturen, waar ’s avonds de tuin verlichting helaas niet wilde meewerken, ergens sluiting dus behelpen. Sinds die dag hadden we af en toe wel en af en toe geen tuinverlichting, vreemd. Ik heb later diverse pogingen ondernomen wat nimmer tot resultaat heeft geleid. Vorige week weer alle moed verzameld en de zoveelste “kater” moeten incasseren. Toen ik op de terugweg bij Tom en Gerda langs ging en dit verhaal vertelde, bood Tom aan om ook zijn kenners blik er over te laten gaan en dat was vandaag. Mensen wat ben blij, met kennis van zaken werden strategisch alle punten nagelopen waar de nodige verrassingen uit voort kwamen, het redeneren van iemand met kennis van zaken heeft tot 100% resultaat geleid alles werkt, op 6 punten is er weer licht in de duisternis, alle lof voor zwager Tom. Morgen weer een "normale"dag hoop ik.

Noordelijke rit.

Wat is het toch genieten met zo’n fiets, geruisloos en dan rondkijken naar alles wat er leeft, groeit en bloeit onderweg. Laat ik vandaag maar weer een rondje maken over de “Noordkop” vanaf Middenmeer is er dan weinig meer mogelijk dan over Den Helder gaan en proberen de toeristen wat mis te lopen.

Het eerste was een bloeiend perceel aardappelen heel simpel maar toch indrukwekkend vooral als het een bijna onafzienbaar perceel is om vervolgens bij Kolhorn een plaatje te schieten over het water met bootjes net voor de brug.

Weer later net voor Callantsoog een perceel bloeiende ik denk,  freesia’s , een lust voor het oog. Na Callantsoog door de duinen naar Den Helder waarbij er merkbaar meer fietsers rijden als buiten het vakantieseizoen.

De eerste blik op zee geeft aan dat het zicht enorm goed is de zeilboot lijkt vlakbij te varen maar op de achtergrond is duidelijk “Noorderhaaks” te zien alsof het een eiland in de nabijheid is i.p.v. een grote zandbank. Richting Den Helder zie ik dat beide veerboten onderweg zijn en ik stop even om ze samen in beeld te krijgen. Verder door Den Helder naar de Balgweg  die me alweer bijna op de “Korte Afsluitdijk” brengt om vandaar de polder in te gaan en thuis de dagteller na 72 km weer op 0 kan zetten.

Kort werd bijna korter gemaakt

De verwachtingen zijn redelijk deze week hoewel het m.b.t. de temperatuur niet overhoud, ten minste zo was mijn ervaring vanmorgen. Hoe zal ik mijn tripje vandaag inkleden, rustig een rondje “peddelen” of me al een “jonge hond” gedragen en overal doorheen scheuren.  Nee, de jaren beginnen te tellen dus het verstand komt ook, men zegt toch altijd “verstand komt met de jaren”, het werd dus rustig peddelen langs de vaste route Hoorn- Enkhuizen- Medemblik het HEM-rondje. Er valt weinig te melden hooguit dat ik het jammer vond dat de camera op 2 momenten niet aan stond. De eerste, laat ik het voorzichtig zeggen, “verkeershufter” was op de dijk tussen Wijdenes en Broekerhaven, een snotneus van amper 20 jaar kwam bewust recht op me af en op het laatste moment, toen ik al bijna stilstond ging hij lachen naar z’n eigen weghelft. Het tweede geval was op Andijk waar een “meneer” met zijn camper op de verkeerde weghelft kwam om geparkeerde auto’s te passeren waarbij hij lak had aan tegemoet komend verkeer en dan vloek je maar een keertje wetende dat zoiets niet helpt.

De zwemmer op het Markermeer had daar in elk geval geen last van net als de zwerm ganzen die wel de lucht in gingen toen ik langs ging. Dan bij Medemblik wat beginnende zeilers en een groep wielrenners voor kasteel Radboud is ook bijzonder te noemen, ik zag ze daar nog niet eerder. Als ik weer binnen de poort ben staat de teller voor deze dag op 89 km die in goede gezondheid zijn afgelegd.