Rondje Wieringermeerpolder.

 

Een klein beetje verwarrend is de route afdruk van vandaag, de totale afstand van vandaag was 72 km maar in de GPS stond ook de eerdere rit nog van 92 km samen “vertelde” het apparaat dat ik 164 km had afgelegd maar rondje Wieringermeer is niet zo groot dus gecorrigeerd 72 km met heen en terug zo’n kilometer of 10 van de Alkmaarseweg eraf trekken, dus rond de Wieringermeerpolder rijden is 62 km. Zo de kop van het verslag is eraf en nu nog even de “staart” er aan vast breien. Het regende vanmorgen eerst een beetje maar later plensde het er over en voor mij stond het toen al vast dat de Quest vandaag binnen zou blijven en daarbij ook nog een af en toe harde wind. Maar niets is zo veranderlijk als een mens en ook het weer want rond 11 uur scheen de zon en was ik zo omgeturnd en zat even later wel in de fiets . Maar om niet te ver van huis te gaan en de mogelijkheid om de route in te korten leek een rondje langs de buiten kant van de polder een mooie en simpele oplossing.

En zo is het gekomen eerst de Akmaarseweg en dan rechtsaf de Waardweg enz. In noordelijke richting kom ik vanzelf bij Het tunneltje onder de A7 door vlakbij Den Oever waarna de Noorderdijkweg volgt om richting Medemblik te gaan.

Onderweg stop ik even bij het monument ter nagedachtenis aan de wraakactie van de terugtrekkende bezetter aan het eind van de tweede wereldoorlog. Het is verder een bijna rechte route richting Medemblik met een stevige zijwind wat meer energie kost.

En zo volg ik de weg verder om bij de Alkmaarseweg weer retour Middenmeer te gaan waar de rit van vandaag 72 km is geweest.

Tussen Kerst en Nieuwjaar is het stil langs de weg.

 

92 km

Ziezo de Kerst is weer achter de rug en het “normale” leven kan weer beginnen of gewoon doorgaan. M’n eerste klusje voor vandaag is appels halen en even bij Tiny langs om ze daar achter te laten wat heel vlot was gelukt. Van start vanuit Middenmeer met een bijna  heldere lucht slechts een enkel wolkje maar verder blauw. Een beetje met een omweg omdat de appelen leverancier op het oude adres er mee is gestopt en nu moet ik naar een nieuwe stek langs het “Wijzenddijkje” wat iets om is maar de kwaliteit is er niet minder om. Het fietst heerlijk omdat de scholen gesloten zijn en er zodoende geen scholieren langs de fietspaden zwalken die vaak gevaarlijk situaties creëren met koptelefoons en mobiele telefoons die altijd belangrijker zijn dan het verkeer langs de weg.

Molen "De Nachtegaal"

Richting Schermerhorn

Ik wist dat Tiny afwezig zou zijn en heb na de boodschap te hebben gedaan de thuisweg weer genomen richting Middenbeemster en zo verder. Molen “De Nachtegaal” staat er mooi bij en de lucht lijkt wel wat te veranderen als ik wat meer naar achter kijk. Ik neem de afslag richting Schermerhorn om vast te stellen dat het fietspad weer open is en er ligt nu een prachtig nieuw stuk asfalt wat breder is na vernieuwing.

De rotonde bij Schermerhorn

Bij Schermerhorn sla ik rechtsaf en volg de dijk, links zie ik de eerste van de drie molens van Schermerhorn aan de overkant achter de nieuwe rotonde.

De molen van de Berkmeer.

De molen van de Berkmeer is bijna afgebouwd en ziet er weer geweldig uit.  

Serieus slecht weer komt eraan.

De lucht is toch serieus aan het veranderen en het is net alsof ik de eerste spatjes al voel, als ik thuis ben na 92 km is het nog steeds droog maar als ik even later buiten kijk zie ik dat het nu wel echt regent.

Laatste HEM-rondje voor de Kerstdagen

 

Dat was het dus, het laatste HEM-rondje voor de Kerstdagen. Aan het begin van de week zagen de berichten er gewoon matig tot slecht uit en dan weinig met de fiets op pad maar het tegendeel is waar geworden. Het was vandaag prachtig weer en van start tot finish met de zon erbij, wat wil een mens nog meer.

De eerste foto maakte ik van een Hoornse vissersboot die de stokken , waar de netten aan vast hebben gestaan, binnen aan het halen was en dat ligt dan bijna tegen de dijk aan.

Het was verder gewoon, eigenlijk ongewoon, stil langs de dijk, 4 wandelaars en 1 fietser dat was alles wat ik vandaag tegen ben gekomen, en dat vanaf Hoorn tot aan Enkhuizen. Door Hoorn weinig spectaculairs net als bij de passage van Enkhuizen.

En vervolgens tot aan vuurtoren “De Ven” op Andijk nog bovenop rijden en dan langs de weg omdat er boven op de dijk vaak mensen met honden lopen en paarden kom ik daar ook vaak tegen.

Bij Medemblik ben ik van de vaste route afgeweken en ben binnendoor naar de Brakeweg gegaan waar de enorme Amerikaanse windmolen nog steeds in een bocht van de Brakeweg staat. De molen is er heel wat beter aan toe als de schuur die er achter staat, die is al bijna helemaal ingestort.

Toen ik thuis op m’n horloge keek, die ik had ingesteld op dit ritje, bleek dat ik gemiddeld een hartslag heb gehad op deze 91 km van 81 slagen per minuut, lijkt me onwaarschijnlijk want dan zou ik een kouwe ziel zijn en ik ben juist hartstikke gevoelig. En dat nog steeds ook na deze heerlijk rit van 91 zonnige kilometers.

Fietsers tellen niet mee, fietspaden afgesloten.

 

Vandaag had ik alle soorten weer, ik ging van huis toen het licht bewolkt was maar op de Alkmaarseweg leek de zon er al bijna door te komen, het gaat goed was mijn eerste idee.

Maar nog amper een paar kilometer verder zag de lucht er wat vreemd uit met gevolg dat ik na 10 minuten in een dichte mist reed. Het was zelfs zo erg dat ik er aan heb gedacht om, te keren en naar huis te gaan, geen extra risico nemen. Maar ja als je eenmaal op weg bent is het een klein beetje doorzetten al het minste, terug naar huis kan altijd nog. Gelukkig viel het mee want na zo’n kilometer of 15 was het weer helder en kon ik weer goed overzien waar ik reed. Tiny was thuis dus daar even koffiedrinken en bijkletsen en tegen die tijd dat het zover was lunchen waarna ik weer richting Middenmeer ben gegaan.

Onderweg er naar toe kwam ik weer een nieuwe verrassing tegen, de zoveelste afsluiting van een fietspad, en niet voor even vanwege een kleinigheid, nee meteen maar voor 4 maanden, fietsers tellen heel vaak niet mee in het verkeer.

En dan heb je ook de A.C.de Graafweg waar men wat het fietspad betreft ook ruim de tijd neemt en het fietspad voor langere tijd afsluit. Kijk naar het fietspad langs de Afsluitdijk, het fietspad langs de N243 van Alkmaar langs Stompetoren en Schermerhorn naar de Middenweg in de Beemster en nu het fietspad langs diezelfde Middenweg zelfs voor 4 maanden dicht.

En niet te vergeten de Cultuurweg in de Wieringermeer mogelijk voor jaren dicht door de bouw van datacentrums voor Microsoft, er staan tegenwoordig zelfs verkeersregelaars om alles tegen te houden wat de afslag in die richting wil nemen.

Het is dat er nog genoeg omwegen zijn om op mijn bestemmingen te komen maar men is er toch wel erg gemakkelijk in als het op fietspaden aankomt. Als ik weer thuis ben begint de lucht flink te betrekken en sluit ik deze rit af na 84 km.

Inwendig onderzoek

 

Alweer een “vrije dag”, tenminste ik ben niet met de fiets weggeweest. Vanmorgen naar een zwager op verjaarsvisite en toen ik weer naar huis reed met de auto gingen de ruitenwissers geregeld heen en weer en dan ga ik niet met de Quest van huis. Na de lunch leek het mij een gunstige middag om de Quest te onderwerpen aan een controle van een deel van z’n “ingewanden”. De vraag die bij mij was ontstaan na een paar keer een klik geluidje onderin, dus bij de draaiende delen, zou de ketting onderhand niet aan vervanging toe zijn ?

Dus heel “professioneel” de spullen erbij gezocht om een meting te verrichten met een z.g. chainchecker, ook de tandwielen zagen er nog prima uit. Het is allemaal in orde zoals ik hem heb beoordeeld en alles kon weer op z’n plaats en z’n gespreide bedje weer oprollen en de auto, nadat ik hem even had gewassen, kon ook weer in de garage. Zo is m’n dag toch nog weer nuttig geweest temeer omdat de ketting ook nog is gesmeerd.

Even proberen

 

Ik wilde vandaag gewoon even proberen of ik het nog kon na zolang niet meer op pad te zijn geweest, al is het maar om te vast te stellen dat ik nog redelijk in elkaar zit. Ondanks de voortdurende heel lichte regen na de afgelopen week met vorst en mooi weer was het vandaag eigenlijk weer een dag dat ik weg kon. Allerlei voorvallen en situaties brachten berichten waardoor een vrije rit maken een beetje op de achtergrond is gekomen maar die toestanden zijn weer voor een groot deel “opgelost” en het leven gaat door. Vanmorgen was het echt slecht langs de weg en de buienradar gaf aan dat het bij ons in N.H. redelijker zou zijn, helaas ik werd onderweg gestraft met wat meer regen dan in mijn berekening zat.

Boren naar warmwater op 2 km diepte

Medemblik met kenmerken

Gemaal Lely

De "Ambtenaar"

Eerst richting Medemblik, langs de Tussenweg waar de boortoren in werking is getreden om naar de 2 km diepte te gaan voor warmwater, maar net voor ik in Medemblik was ben ik afgeslagen omdat het wat harder begon te spetteren, nu maar linksom langs gemaal Lely en de “Ambtenaar” richting het noorden en dan naar huis via de Oosterterpweg een klein rondje van net 30 km, volgende keer maar wat langer als het mogelijk is.

Een slechte start

 

83 km

Hoeveel geluk kan je hebben, toen ik vanmorgen de Quest neer buiten reed uit de garage voelde het wat vreemd, ’t rolde niet zoals ik gewoonlijk voel, dat moet haast een lekke band zijn. Inderdaad dan meteen maar even plakken, nu kan dat nog als ik het lek snel kan vinden in de warmte, schuren, solutie er op, even wachten en de plakker erop. Het is inderdaad zoals ik het graag heb, vlot afwerken niet treuzelen, beter hier als onderweg. De planning was vandaag een retourtje naar Tiny in de Zuidoostbeemster en dat is inderdaad zo gegaan. Op het moment dat ik van huis ging gaf de thermometer -3,4 graden aan maar de zon was er al bij dus het zal wel meevallen en dat was ook zo, het viel mee.

Er stond geen wind en alles was wit door aan vriezende mist een winters beeld zowel in Middenmeer als in de Beemster.

Bij Tiny een cappuccino en gezellig bijkletsen over ons beider doen en laten en na de lunch weer over de Oostdijk naar Middenmeer.

Na een aantal kilometers zag ik wat zilverreigers in een stuk weiland nogal ver van mij af om een “knappe” foto te maken want er liepen er nogal wat. Welgeteld liepen er 20 zilverreigers verspreid over een flink grasperceel. Toch proberen iets vast te leggen want zoveel bij elkaar zie je ook niet alle dagen hoewel het aantal van deze witte vogels steeds meer begint te groeien, zag je er jaren geleden af en toe één , nu zijn ze al flink vertegenwoordigd in de natuur.

De rit gaat vlot en binnen no time ben ik in de Wieringermeer waar ik even ben gestopt op de hoek van de Tussenweg waar het nieuwste project van ECW is begonnen met boren naar warmwater, tot 2 kilometer diep worden er twee gaten geboord, één om het warme water naar boven te pompen en het andere om dat zelfde water na gebruik weer naar beneden te brengen, knap hoor. De vroegere pachter van dit perceel, Jan Knook zal nooit hebben kunnen vermoeden dat op de plaats waar zijn erf met boerderij stond zo overhoop zou worden gehaald. Maar zo is de tijd nu eenmaal, het zal de laatste “schokkende” gebeurtenis niet zijn. En zo kwam ik weer thuis na 83 prachtige kilometers en nu is het nog -2,4 graden met een licht bewolkte lucht.