Korter dan ooit.

 

M’n kortste ritje ooit, er werd vanmorgen gewaarschuwd voor windstoten tot wel 90 km per uur. Maar toen ik buiten kwam en de wind voelde dacht ik dat valt allemaal wel meer. Dus op een bepaald moment omkleden en aanstalten maken om te gaan. Op het moment dat ik de deur uit zou gaan hoorde ik nog een waarschuwing over windstoten in het Noordwesten. Van start, maar nauwelijks buiten het dorp zwiepte het behoorlijk. Omdat ik het plan had om het HEM rondje als afsluiting van dit jaar te maken was ik meteen bekeerd en ben gelijk omgedraaid en heb de fiets weer thuis gebracht. Zowel heen als terug kwam ik dezelfde wandelaar tegen en wederom groeten we elkaar toen hij een gesprek begon. Ik hoorde wel dat hij van geboorte geen Nederlander was maar hij was prima te volgen. Tijdens het gesprek vertelde hij dat Syrië zijn thuisland was en dat hij na een aantal jaren in Callantsoog had gewoond met zijn gezin en nu alweer 3 jaar in Middenmeer. Aan het eind van ons korte gesprek wenste hij mij een goede jaarwisseling en een goed 2024, dat vond ik geweldig van iemand die in een ander land is opgegroeid en alle mogelijk moeite deed om in te burgeren in Nederland. Hij had me verteld dat hij alle dagen oefende met TV , radio en alles wat maar hielp om de taal onder de knie te krijgen een positief persoon. En zo kwam ik thuis na 3.83 km.

En met de beelden van gisteren van de hoogwaterstand bij "Het Paard"van Marken in m’n hoofd bedacht ik, dat ik er toen in betere tijden ben geweest.

Weer of geen weer gewoon gaan.

En toch nog weer een klein rondje gefietst, na de berichten en de ervaringen toen ik even naar de winkel ging, gaven me niet veel vertrouwen in de goede afloop om te gaan fietsen, maar het viel allemaal erg mee. Ik had gisteren mijn camera vergeten in Zuidoostbeemster dus die even ophalen. En vertrouwd ritje wat standaard 80 km is welke route ik ook neem, onderweg nog heel even een paar spetters en toen bleef het droog.

In de Beemster was er nog een kleine blokkade van het fietspad, een vrachtwagen stond half over het fietspad geparkeerd en in de smalle doorgang die overbleef stond een groene afvalcontainer waardoor ik er niet langs kon en daarachter stond nog een vrachtwagen maar ik ben er langs gekomen. Bij Tiny even koffie gedronken wat napraten over de Kerstdagen en toen weer op huis aan. Alles gaat voorspoedig, het enige wat steeds problematischer wordt is de neerslag, we weten allang dat het te nat is maar het wordt steeds erger.

De zwanen zwemmen al op grasland waar water blijft staan en hier en daar zijn ze met velen. De schapen houden het nog lang vol de vacht neemt genoeg water op.

Als ik in de verte een rood voertuig zie naderen even stoppen en een paar keer afdrukken, het is Ton Vlaar (Mango 72) die terug komt van z’n werk en na een retourtje van 40 km weer thuis zal komen. Ik ben ook alweer dicht bij de woonstee en zie dat het nog steeds “bar” nat is ook na deze 80 km van vandaag.

Het was verstandig denk ik.

 

De laatste buien  en dan ......

is er veel te veel wind.

                                                                                                                                                                     “Heb jij dat nou ook” , van huis willen met de Quest en steeds maar denken het kan wel ? Nou ik had dat gevoel de hele dag aldoor, gelukkig werd ik op het juiste moment “verstandig” (denk ik). Ik had me vol geode moed omgekleed want het zou droog blijven volgens de weerradar. Dan naar buiten en nog steeds denken, het valt wel mee, maar toen ik de fiets naar buiten reed en de deur af zou sluiten begon de Quest wat vreemd te schudden. Ik kon hem nog behoeden voor erger, vasthouden en weer terug in de garage. Ik heb het ooit, jaren geleden gehad, dat de fiets op de zelfde plek door zijwind om rolde. Daarna kon ik de spiegeltjes weer repareren die er afgeraakt waren tijdens die koprol van de Quest en voor het weer zou gebeuren heb ik de rit voor vanmiddag maar “afgebroken” het waait toch te hard om veilig langs de weg te gaan. Ik had in m’n hoofd om even op en neer naar Den Oever te gaan en kijken op de haven waar, volgens de berichten, de coupure al afgesloten was i.v.m. de hoge waterstand, dus thuis blijven is het verstandigst. Hoewel ik ben weleens meer onverstandig geweest , maar toen waaide het niet zo hard.

En het werd maar niet droog

 

Er was vandaag geen moment waarop ik getwijfeld heb om toch maar te gaan fietsen, de hele dag echt regen. Rond de middag vertelde mijn buurman dat er al 17 mm was gevallen en het werd niet droog zelfs nu zie ik dat het nog steeds niet droog is. Wel ben ik even met de auto weg geweest en als ik dat van plan ben moet eerst de Quest even naar buiten om mij met de auto vrije doorgang te verlenen.

Toen ik hem weer naar binnen reed kreeg ik nog eens een aanwijzing dat het echt nat is, de sporen ontstaan in het gras alsof ik met een zware machine over het gras ga. Als ik de berichten bekijk zou het niks onmogelijk zijn dat de Quest tot na de Kerst  niet meer de weg op zal gaan.

De zoveelste keer het H.E.M rondje

 

Het is weer zo laat, het vertrouwde ronde ging vandaag onder de wielen door, Hoorn-Enkhuizen-Medemblik. Ik had gisteren nog ander plannen, ik zou voor “Miep Kraak” gaan spelen maar achteraf is het programma gewijzigd. Morgen verwacht men regen en vandaag blijft het droog dus even het programma om zetten en morgen dus de “poetsdag” om thuis de zaak netjes te houden. Het is achteraf toch vrij frisjes te noemen vooral langs het water van het Marker en IJsselmeer met een stevige wind.

Toen ik de eerste foto zou maken kwam ik er achter dat mijn camera nog thuis was, dus dan maar met mijn mobiel iets proberen het  betrof een nieuw onderkomen,  voerplaats voor de paarden in Berkhout.

Later ter hoogte van Schellinkhout waren nog drie surfers actief, het leek mij veel te koud voor deze natte bezigheid, maar ja er zullen er ook zijn die mij voor gek verklaren, iedereen z’n hobby.

Later bij het haventje van Wijdenes waren er ook twee bezig en die gingen behoorlijk veer het Markermeer op. 

Bij of in Enkhuizen wordt een deel van Draka-Polva gesloopt, of is het nu PIPELIVE, ik weet het niet precies. Op de Kagerbos in Wervershoof werd ik nog aangesproken door een meneer die z’n hond uit zou laten op de dijk. Hij meende dat ik gewoon een fiets was en dus op het fietspad moest rijden. Ik heb hem toen verteld hoe dat in elkaar zit m.b.t. de verkeersregels van dit soort voertuigen, we hebben er gezellig over gekletst en aan het einde van het gesprek zei hij, “Dan heb ik vandaag toch weer wat geleerd, ik wist hier niets van” Zo zie je maar weer als men uitleg krijgt is er bij goedwillende zeker begrip voor. Jammer genoeg heb ik ook meerder keren anders beleefd, van scheldpartijen en passeren en dan boven op de rem trappen als ze voor je reden. Maar goed, er zijn wel degelijk ander passanten.

In de Wieringermeer werd een perceel na het ploegen nog een keer bewerkt met de freesbak achter de trekker en zo was ik enkele kilometers verder weer thuis en stond er 90 km op de teller.

Elke dag is een Feestdag

 

We komen steeds dichterbij de Kerstdagen en het Nieuwejaar, ik was bijna geneigd om te schrijven dichterbij de Feestdagen, terwijl ik het gevoel heb dat elke dag een feestdag is. Vanmorgen opgestaan met de zon volop aanwezig, jammer genoeg was dit van korte duur, maar het was droog. Het ritje van vandaag is alleen even op en neer naar Obdam.

Door het windstille weer krijg je hier en daar weer heel andere beelden van de omgeving waar ja langs gaat, het spiegelt allemaal zo mooi in het water als er geen wind staat. Tom zet koffie en we kletsen even over de onplezierige ervaringen onderweg, ze zijn overal aan het graven voor glasvezel aanleg en andere werkzaamheden.

Tussen Bobeldijk en Berkhout stop ik even om een praatje te maken met een meneer die zijn Duitse herder keurig laat gaan zitten toen ik er aan kwam fietsen. Vaak maak ik juist het tegenovergestelde mee, de eigenaar heeft de hond aan de lijn en loopt dan vaak aan de ene kant van het fietspad terwijl de viervoeter aan de andere kant snuffelt, en zeg er niets van want dan is het standaard antwoord, “Ik heb hem toch aangelijnd”.

Later langs het “Witte” kerkje van Benningbroek waar het echte wit wel een beetje af is en weer langs de ezeltjes wei naar Midwoud en de Wieringermeerpolder, onderweg zie ik dat er een monteur druk bezig is met onderhoud aan de palen die het telefoon verkeer ondersteunen. En zo eindigde het ritje van vandaag al na 68 km.

De tweede ronde eindigde met een stortbui

 

Daar gaan we weer, vanmorgen Tiny nog gesproken over de tweede ronde postbode spelen, met de boodschap het zal morgen wel worden de berichten zijn mij te slecht. Maar ik heb wel meer gezegd er is niets zo veranderlijk als een mens en dat ben ik nog steeds met al z’n gebreken, dus ging ik eerst even naar de “Zuidoost” om daarna met de kaarten op pad te gaan.

Onderweg even stoppen voor een zwaan die rustig sjokkend midden op de weg liep en later zelfs begon te blazen met de boodschap “Afstand houden jij met die Gekko fiets”.

Hij was waarschijnlijk op weg naar zijn familie die verder op verzameld waren. Eerst naar Hoorn, met de eerste kaart ik schrok van de drukte met het gewone verkeer, nee mijn thuisbasis is nogal wat rustiger als ik dit zie. Van Hoorn naar Zwaag/Blokker, bij Kees en Lucy nog even een bak koffie gedaan en toen weer op huis aan.

Als het maar droog blijft, het is zo donker in het noorden. Op zo’n kilometer of  10 voor Middenmeer begon het en niet zo zuinig ook, ’t kletterde naar beneden. Gelukkig had ik al een paar foto’s gemaakt om de blog een wat leuker aanzicht te geven want nu zou dat niet lukken en dat bleef zo tot ik thuis was na 88 km

Kort door somber weerbeeld.

 

Het is somber vandaag geen “spat” zon, een enkele spat regen en vooruitzichten dat het vandaag langzaam slechter zal worden. En toch wilde ik er nog even tussenuit. En zo ben ik van start gegaan met het idee rond de middag komt er wat meer neerslag dus voor die tijd zorgen dat ik thuis ben. Even op en neer naar Zwaag om bij Leo en Riet langs te gaan, ik kreeg al heel gauw een heel licht buitje dus geen flauwekul om op de terugweg nog een extra rondje er aan vast te plakken, we zullen wel zien. Riet zette nog weer even verse koffie en met iets erbij zitten we even gezellig te kletsen. Na dit korte bezoek leek het toch wel “zonde” om nu rechtstreeks weer richting Middenmeer te gaan, een klein beetje afwijken van de heenreis moet mogelijk zijn. Als ik amper een kilometer onderweg ben zie ik een wielrenner op de hoek van de kruising staan om mij voorrang te verlenen, het is zwager Frans die met z’n nieuwe racefiets alweer bijna thuis is, hij wilde hem gewoon even uitproberen.

Het is somber langs de weg lichte mist , lichte motregen en geen kop langs de weg te zien, alles lijkt wel in winterslaap of al met Kerstreces.

De enigen die geen last hebben van dit weer zijn de schapen en niet te vergeten de ezeltjes die met een ruime twintig soortgenoten bleven grazen en af en toe een blik op dat vreemde wezen in een “banaan” wierpen.

Langs de Waterberging van Twisk op naar Middenmeer waar ik na 43 km “binnenliep”.