Ik was er niet bij, gelukkig.

Als het glas zo groot is dan is zoeken verder overbodig

Foto van Maurice Amoreus

Hoe snel is de media, heel snel dat kan ik u verzekeren voor zover dat nog niet bekend was. Ik had voor vandaag besloten om een kort ritje te gaan maken en overal waar ik zou komen de tijd te nemen en nou eens een keer niet het systeem van “effies gauw” toe te passen. Waar kom je dan allemaal, ik zal wel zien waar ik terecht kom. De start gaat normaal en als ik het dorp uit ben neem ik meteen de afslag naar de Westermiddenmeerweg, de weg ik korter dan de naam doet vermoeden en na 2 km sta ik op de oversteek naar het fietspad richting Medemblik. De volgende afslag is naar de Tussenweg en dan volgt de afslag naar het Wagenpad, hier is er iets niet helemaal goed gegaan, zwaailicht, eng blauw dus politie en wat voertuigen al dan niet op de weg. Even een foto maken en een kort praatje met Meindert Wijnia die als agent meehielp al het overige verkeer veilig te laten passeren. Verder door Medemblik en naar Wervershoof bij zus Ans en zwager Aad om een bakkie die afgelopen weekend terug zijn gekomen van hun vakantie. Omdat de berichten niet zo jofel zijn zal het rondje klein blijven dus via Zwaagdijk weer richting “De Meer”. Maar in de hoek zie ik een vroegere buurjongen met zijn vrouw in de tuin druk bezig om alles een nog mooier aanzien te geven. Even kletsen en dat duurt langer als normaal dus de tijd verstrijk en de wolken worden donkerder. Als ik eenmaal weer klaar ben om te vertrekken komt er een wielrenner naar ons toe gelopen, neef Johan zag dat gele monster staan en wist meteen wie er bij hoorde, weer even kletsen en meteen de nodige foto’s maken van Johan en van Meindert en Ina en dan toch op naar Middenmeer. Ik neem de afslag om via het Egboetswater te gaan en moet even stoppen bij de brug voor een groepje Duitse toeristen die uiteraard belangstellend informeren naar het wel en wee van zo’n gele banaan. Via Oostwoud en Opperdoes kom ik dan toch weer in de polder en voelde, na de bocht langs de vuilstort, dat ik iets begon te slingeren, achter lek was mijn conclusie, inderdaad wisselen en meteen de eerste regen. Toen ik thuis kwam ging de telefoon en belde mijn buurman, “Ik las net op “Dichtbij.nl” dat er 3 gewonden waren gevallen bij een ongeluk op de kruising van het Wagenpad en de N240, was jij daar bij betrokken?” Gelukkig niet maar wat bleek nou, toen ik daar passeerde en een foto maakte was ook de fotograaf Maurice Amoreus ook bezig één en ander vast te leggen en daar stond ook een foto bij waar ik op stond, zodoende. Maar gelukkig, het wordt steeds gevaarlijker bij de meeste oversteken door het  hoge bermgras maar ik ben er nog steeds en hoe,  al was het vandaag maar 42 km.