Het weekend staat weer voor de deur zoals dat zo mooi heet, voor mij(voor ons) is het altijd weekend lijkt wel. Als je niet meer in het dagelijkse werkproces zit heeft het leven nog meer mooie dingen dan wanneer je nog bij de werkende klasse behoort.Vanmorgen weer een keer een leuk ritje gemaakt, niet direct ver maar gewoon even een 80 km om niet te veel te ontwennen, afgelopen week was het weer ook voor mij net even te slecht en te nat om veel met de Quest rond te toeren. Doordat ik niet veel heb gefietst de afgelopen dagen kwam ik op het idee om de buitenkant maar een keer onderhanden te nemen want een gladde glimmende bolide vraagt af en toe om een vertederende zachte hand om tot dat glimmen te komen en dus met een emmertje en een spons aan de slag, nadat ik hem had gewassen en afgelapt leek in de was zetten echt niet nodig, hij glom aan alle kanten weer als nieuw. En toen proberen mijn vriendin zover te krijgen dat ze er in zou gaan zitten en misschien zelfs zou gaan rijden want wie weet komt er zo misschien weer een nieuwe Quest-rijdster bij, nee het zit er niet in, ze vond en vind het maar een griezelig en gevaarlijk voertuig waarbij je te veel risico’s loopt dat er brokken van kunnen komen en er minimaal een ziekenhuis opname in het verschiet ligt. Dat leuke ritje van vanmorgen ging gewoon langs de Purmerenderweg naar Oosthuizen en vandaar richting Hoorn waar ik gewoonlijk voor Hoorn richting Berkhout neem, om de drukte van het stadsverkeer te ontlopen, en dan via Bobeldijk en Wognum richting Middenmeer op zoek, parallel aan de A7. Thuis gekomen moest ik de laatste 100 meter lopen en de Quest voorzichtig achter me aan slepen om zo op mijn eigen pad te komen. Er ligt nu een “bed” van zand en hoogovenslakken waarop de eerste auto’s alweer geparkeerd stonden in de straat, maandagmorgen moeten ze allemaal weer elders geparkeerd staan omdat er dan weer groot materiaal door de straat moet maar het begint weer ietsje veiliger te worden zoals ik dat heb bekeken. Weer terug naar Zuidoostbeemster, via de zelfde weg en toen kwam ik hem weer een keer tegen Kees van Hattem in zijn witte Mango, de man uit Heerhugowaard. Even stoppen en kletsen natuurlijk, Kees vertelde trots dat hij wat aanpassingen had laten verrichten aan zijn fiets en één daarvan is een Rohloff-naaf waar hij koning te rijk mee is, begrijpelijk zo’n aanpassing is wel kostbaar maar geeft ook veel comfort, na een korte pauze zijn we weer ieder onze eigen weg gegaan en was ik na een paar uur weer in Zuidoostbeemster. Het totaal wat de teller op dit moment aangeeft is 12.545 km en nog steeds dezelfde achterband die ondanks alles nu 4 keer lek is geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten