Van record naar stilstand op de dijk in Volendam

Na alle commotie rond de schitterende gemanipuleerde foto van Jorge Garcia Polop weer een andere ervaring.
Het is toch nog gelukt of moet ik schrijven het is weer gelukt, die vermaledijde snelheid met de Quest. Moet het nou juist altijd hard gaan, het zal wel één van mijn tekortkomingen zijn en het is gelukkig altijd maar een moment en daarna is het over.
Zo ging ik dinsdag 24 juli van start richting Medemblik er stond een behoorlijke wind en de snelheid ging mede dank zei die wind nog al vlot omhoog, op dat moment kreeg ik “het” weer even, zou ik mijn oude record wat scherper kunnen zetten nu de wind zo gunstig is, ik wil als het half mogelijk is met mijn leeftijd op en neer gaan dus nu 66 km als top en volgende maand zou dat 67 moeten worden. Door die kromme gedachte om me nog te gedragen als “nozem’ van 18 werd er wat extra druk op de trappers gezet en tot het voor mij maximale opgevoerd, jawel hoor het is gelukt op een bepaald moment zag ik de 67 verschijnen op de teller en later bij thuiskomst bleek ik zelfs een jaar op voor te zijn, het staat nu op 68 km, kan ik tenminste één jaar rustig aan doen.
Woensdag weer opnieuw een rondje bedenken, waar zal ik nu eens heen gaan, mijn vriendin had oppasdag in Oostzaan dus de route was snel bedacht, een heerlijk zonnetje erbij en niet te veel wind, hoewel, als je de passeer snelheid rekent ten opzichte van de gewone fietsers die tegenwind in gaan dan lijkt er toch nog wel een “stijve bries” te staan. Via de dijk langs Zuidoostbeemster en bij Purmerend over 2 ophaalbruggen en dan via de buitenkant langs het Noord-Hollandskanaal richting Purmerland waar ik na een paar kilometer rechtsaf ga richting Oostzaan. De snelheid in Oostzaan is door het dorp heen redelijk totdat er een ophaalbrug met handbediening omhoog werd gedraaid, gewoon een tijdje wachten en als alles weer in zijn oude stand is terug gebracht gaat het weer verder. Zodra je de “nieuwbouwwijk” in gaat is dat over, verkeersdrempels die met de Quest maar net aan zijn te nemen zo hoog als die zijn gemaakt remmen behoorlijk af. Op een kilometer voor het juiste adres hoorde ik dat er enorm hard werd geroepen, door het trillen van de kuip hoor je over klinkerwegen niet te veel maar dit geluid loog er niet om, ze liep daar met de 2 kleinkinderen en hoorde mij al van ver aankomen. Hoe kan je dan de kinderen blijer maken door ze in de Quest te zetten en met handkracht de laatste kilometer lopend af te leggen en de jongens er op wijzend dat het “rode knopje” de claxon is. Later toen ik weer richting huis ben gegaan had ik me voorgenomen om langs het IJselmeer richting Hoorn te gaan, leek me leuk, nou dat is het op vele stukken wel maar kom niet in Volendam, wat een toerist daar zoekt is mij een vraag en het “stikt”er van stilstaan, bellen, claxonneren en weer even vooruit, nee als het half mogelijk is de volgende keer met een omweg denk ik maar niet meer over “de dijk”.