Wieringerrandmeer, ja of nee ?

Vandaag weer een keer als oppas opa gefunctioneerd, om zover te komen moet er wel eerst 80 km worden afgelegd naar Oudemirdum. Om iets voor 7 uur gestart en om 9 uur was ik er, toen ik uitstapte kwamen de kleinkinderen luid roepend naar mij toe : “Opa staat in brand, opa staat in brand” het leek er echt een beetje op. Zwetend in de Quest en dan uitstappen als het een graad of 3 boven nul is dan krijg je inderdaad zo’n beeld. De rit naar Friesland verliep in een strak tempo, nergens oponthoud en op een paar afslagen na, overal vol gas doortrappen, van Middenmeer naar Wieringerwerf een rechte weg, door Wieringerwerf wat langzamer, na Wieringerwerf recht toe recht aan naar Den Oever, hier ook weer iets inhouden en na de sluizen 30 km lang vol gas over de Afsluitdijk, zelfs bij het monument was nog geen “kop” te zien. In Friesland langs de dijk in Makkum afremmen en voorzichtig door de nauwe straat naar het sluisje en dan weer “speed” op de teller, dit gaat zo door tot aan Workum met onderweg nog een paar kleine verkeersremmers die me al een keer noodlottig zijn geworden. Het volgende doel is richting Koudum, hier ga je overigens helemaal langs zonder dat je er iets van merkt tot aan het nieuwe Galama-akwadukt daar schiet je door en dan is het nog hooguit 10 km via Rijs en het eindpunt in Oudemirdum. Op de terug reis had ik gevoelsmatig wat meer haast, waarom, ik ben het liefst voor donker weer thuis en ik ging van start om 16.40 uur en stond 18.30 uur stil op het viaduct over de A7, even een paar foto’s maken van de protesterende agrariërs die met zo’n 150 tractoren een lang lint vormden in de hoop met deze actie een stel meelopers van gedachten te doen veranderen en een duidelijk nee te zeggen tegen het z.g. Wieringerrandmeer, een geldverslindend project, waar in de toekomst per jaar de kosten van zullen stijgen en die kosten zullen op de gemeenschap een zware druk leggen zonder dat er iets nuttigs tegenover staat. Ongeveer 10 minuten later was ik thuis en stond het totaal op 24.448 km tevens zag ik dat de laatste 160 km nog nooit zo snel waren afgelegd.

"Nieuwe" Velomobiel-toertocht

Zoek in Google naar “Texel in slow motion” en je weet meteen wat hier achter zit, een fietstocht over een Waddeneiland die in 2007 voor de eerste keer werd gehouden en waar ik nog met genoegen aan terug denk. Starten in de kop van Noord-Holland, deze keer vanuit Twisk vanaf het huis van de organiserende figuur achter deze schitterende tocht. Matthijs Leegwater,het volgende mailtje zegt verder alles
Hallo allemaal,
Op vrijdag 21-03-08 gaat de Twisker ligfietsclub ( Nico en Matthijs) de ronde van Texel weer fietsen.Wij hebben vanaf 8.30 de koffie klaar en vertrekken rond de klok van 9.00.In de Cocksdorp halfwege kunnen we genieten van een bakkie (met lekkers ?) op het terras. Als jullie zin hebben om mee te gaan kunnen jullie dat mailen aan : leegwater1966@quicknet.nl of njm.steur@quicknet.nl
Het vertrek adres is : Beukenlaan 15e ( fam. Leegwater) 1676 GR Twisk 0227-545808
Nico is eigenaar geworden van Mango 72, het wordt dus een velomobieltocht.
Maar het streven is het zelfde als dat van vorig jaar samen uit samen thuis.
Als er mensen zijn die deze tocht mee willen maken, alle gegevens staan vermeld dus aan de slag zou ik zeggen en tot ziens.

Mercedes of 2CV.

Eigenlijk was ik niet van plan om vandaag een stukje tekst aan mijn blog toe te voegen maar nadat ik de blog van Cees Roozendaal http://wieringer-velomobiel.blogspot.com/had gelezen moest ik gevoelsmatig even reageren. Het rondje van vanmiddag was maar erg kort net 53 km meen ik en dan heb ik mijn tijd nog verkletst ook eerst bij mijn jongste zus en haar man langs even zitten en wat drinken daarna naar mijn jongste broer, die niet thuis was, en vervolgens over Zwaagdijk-west nog even langs een schoonzus, met al dat koffiedrinken en kletsen komen er geen kilometers in de benen, vanmorgen in de regen met de hogedrukreiniger bij mijn vriendin het terras afspuiten wat redelijk is geslaagd en vanmiddag dus dat “klets en koffie rondje” en toen ik thuis was en op de pc mijn vaste sites had bekeken zag ik Cees zijn verhaal over Mercedes en 2CV, zelf heb ik misschien een beetje aanleiding gegeven tot zijn uitlatingen, ik vind nog steeds in de velomobiel-wereld een Quest gewoon vergelijkbaar met een Mercedes en zovele andere velomobielen komen naar mijn idee wat meer in de richting van een 2CV, wel lux voor het geld maar niet zo snel, zeg nou zelf ………………. als je de foto’s bekijkt die bovenaan dit verhaaltje staan, ze zijn allebei lux maar de stroomlijn van die gele is toch superieur vergeleken bij die andere, oké ze hebben allebei een open dak maar dan is alle verdere vergelijk meteen over ook. Ieder heeft zo zijn eigen smaak, laten we het daar maar op houden, maar dat ik blij ben met de mijne is nu wel duidelijk.

Lek en later weer lek

Het is weer een rondje geweest via van alles en nog wat, zowel op de Afsluitdijk gereden als in Anna Paulowna en Oudesluis. Toen ik thuis kwam zag ik dat er toch weer zo’n 74 km bij het totaal was “bijgeschreven” het staat nu op 24.179 km. Toen ik de sluizen passeerde waren er een paar vissersboten bezig met de netten waardoor enorme koppels meeuwen achter de vissersboten rond vlogen wat wel een leuk gezicht was. Veel was er verder niet te beleven onderweg, hoewel ik sinds weken niet zo vaak uit de Quest ben geweest als vandaag. Oorzaak, heel simpel, een paar kilometer na Den Oever op de Afsluitdijk leek de snelheid wel terug te lopen bij een gelijke inspanning dus mogelijk lek, inderdaad achter bleek hij flink aan niveau te hebben verloren en was al aardig dicht bij zijn laagste punt aangekomen, gewoon op zijn Hollands, een lekke band. Fiets op zijn kant en het euvel verhelpen, omdat het mooi weer was heb ik de band meteen maar geplakt en tijdens het wachten de buitenband na geplozen op rommel in de band. Het bleek na lang zoeken een klein stukje glas te zijn geweest wat de lekke band heeft veroorzaakt, dat er uit gepeuterd en toen plakken en pompen tot 5 atm., de druk die men voorschrijft voor de 26”achterband en vervolgens weer op pad. Mijn zin om de dijk over te gaan leek zomaar wel op dus ben ik bij het monument maar omgedraaid en toen tegenwind weer richting Wieringen gegaan. Via diverse binnenweggetjes op het eiland naar de andere kant en daar richting “korte Afsluitdijk”, de laatste bocht om de camping heen leek het net alsof de snelheid weer weg raakte terwijl ik zelf nog wel wat over had om juist wat harder te gaan. Stoppen en controleren, jawel hoor nu was het rechtsvoor waar zich het probleem had aangediend. Fiets op zijn kant in het gras, eerst de hele “handel” eruit halen en dan de standaard rituelen om tot slot de pomp er weer op los te laten en de voorband tot 6,5 atm. op te “krikken”. Dat was nummer twee van dit ritje, hoe zal het verder gaan begon ik me af te vragen, gelukkig bleef het verder alles normaal en kwam ik weer netjes thuis.

"Mercedes niet voor Lelijkeendjes prijs"

Zo juist las ik op Cees zijn blog dat hij De Pluim wil geven aan mensen die een nieuwe velomobiel op de markt gaan brengen n.l. Sunrider. Dit komt toch niet uit frustratie over de prijs van de laatste 2e hands Quest die is verhandeld, ook de volgende die nu in de aanbieding is zal daar zeker overheen gaan is nu al gebleken. Cees, hieruit blijkt overduidelijk dat je geen Mercedes kan rijden voor de prijs van een “lelijk eendje”, de Quest is echt de topper onder de velomobielen zelfs de kwaliteiten van welke BMW, Mercedes of Bently kan hier aan tippen. Zo heb ik het vandaag ook weer ervaren, gewoon even de benen los trappen en een rondje van ruim 100 km geweldig wat een fiets. Op het rondje kwam ik langs één van de oudste gebouwen hier in de omgeving, slechts 10 km van mijn “thuishonk”, staat kasteel Radboud in Medemblik. Dit onderkomen van “meneer” Radboud wordt tegenwoordig ook gebruikt voor feesten en partijen en recepties met een bepaald allure. De slotheer heeft nooit kunnen bedenken dat zijn burcht op de foto zou gaan met zo’n futuristisch voertuig, maar de tijden veranderen nu eenmaal. Als alles goed gaat ga ik maandag misschien een ritje maken samen met Herman Boer, mocht het allemaal doorgaan dan zal er zeker een verslag volgen op mijn blog, zijn plannen zijn niet mis, zo vroeg in het seizoen bij lage temperaturen al een rit willen maken van ongeveer 320 km. da’s niet zomaar wat.

Vierentwintigduizend kilometer

Het zit er weer op, het ritje van vandaag, zomaar een willekeurige route door het Noordhollandse landschap. Vanmorgen had ik het plan om naar het oppasadres van mijn vriendin te gaan in Oostzaan maar dan had ik op een ander tijdstip van huis moeten gaan. Als ik er op dat moment heen zou zijn gereden was ze net met de kleinkinderen onderweg naar huis en als ik dan een tijdje zou staan wachten met een bezweet lichaam dan zou je het net oplopen, dus de route gewijzigd. Ja en waar kom je dan allemaal terecht, ik had de GPS meegenomen om later de route netjes weer te kunnen geven op een kaart in Google Earth maar helaas. Wat is het geval, als je van start gaat en je zet het apparaat niet op 0, dus reset naar een blanco start, dan gaat hij door op zijn reeds opgenomen gegevens en dat was als ik het goed heb een ritje naar Oudemirdum van 160 km en vandaag was het 90 km dus dan kom je totaal op 250 km en dat gaf de GPS ook aan. Om die rit nou via mapsource in het verhaaltje in te passen leek me niet zo geslaagd, dat wordt alleen maar verwarrend dus een paar andere plaatjes bij dit verslagje. Het ene is van de GPS met zijn gegevens over deze twee ritjes en de andere foto is van de mijlpaal die ik vandaag op de teller zag staan toen ik vanmiddag uit de Quest stapte. Hoe is het mogelijk, 24.000 km en alle kilometers met een zalig gevoel, zo van “Wat is het leven toch mooi om geleefd te worden” en daarbij in mijn achterhoofd wel degelijk met de gedachte bezig zijn, “Gelukkig ben ik nog gezond” (denk ik) en ik waardeer dat zeer zeker.

Pioniers in "beeld"

Maandag 18 februari, koud maar helder weer, nog een ietsje sluier bewolking maar dat is straks ook wel weer weg. Inderdaad het werd een geweldige zonnige rit van Middenmeer via van alles en nog wat weer naar Middenmeer maar toen zat er wel 77 km achter de wielen. Ik weet zelf amper waar ik allemaal gereden heb, Winkel, Kalverdijk, Tuitjenhorn Den Helder, Slootdorp enz. het enige wat me wel heel helder is bij gebleven is weer een keer een z.g. “petje”, je weet wel een jong tot zeer jong knaapje met een petje schuin met de klep naar achter half op het hoofd, tenminste in die categorie klasseerde ik de passant van vanmorgen ook. Deze had trouwens, zo goed en zo kwaad als ik dat kon bekijken, een hoofd met gel en daartussen wat korte rechtop staande stekelhaartjes en uiteraard de vertrouwde zonnebril om wat meer indruk te maken. Nou dat heeft hij gemaakt, rakelings passeerde hij mij op de Westfrieseomringdijk, terwijl ik al met het rechterwiel naast de weg reed, scheurde hij met zijn auto met onbesuisde snelheid langs me en ik had even de “bibbers” dat hij me zou raken maar gelukkig kwam ik zonder schade door. Verder verliep de rit heerlijk, via allerlei wegen en omwegen kwam ik langs Den Helder waar ik, alweer richting Middenmeer, nog weer ben afgezwaaid en langs de Oostoeverweg weer naar Den Helder terug ben gereden, zomaar, gewoon omdat ik daar nog nooit had gefietst en ik zeker wilde weten waar deze weg zou eindigen, na een paar kilometer was het zoals ik al had gedacht het gebied waar de slagboom naar beneden was omdat ik voor de ingang kwam van het Marinebasis in Den Helder. Daar even staan kletsen met de wacht en toen weer rechtsomkeert naar Middenmeer, in Slootdorp kon ik het niet laten om het mooiste monument van de polder even vast te leggen. Als je bedenkt dat er een aantal jaren geleden een z.g. kunstcommissie was die een ander object hadden uitgekozen n.l. een ijzeren balk met een figuurtje erop, gelukkig waren er mensen die actie hebben gevoerd en door hun inzet hebben ze ons dit echte kunstwerk weten voor te schotelen. Een echt pioniersbeeld, een man met paard en daarop een kind en turend in de verte en de vrouw met een kind op de arm, zo zijn de eerste mensen hier begonnen in de Wieringermeerpolder echte pioniers.

"Pake en Beppe dag"

Je zou het niet willen geloven, ik was de enige opa (denk ik) die op de Pake en Beppe dag was op de lagere school in Oudemirdum. Een poosje geleden werd ik al gevraagd of ik die dag ook zou willen komen naar de school want dat vinden de kinderen zo leuk, dus dan maar even naar Friesland gefietst. Eigenlijk een vertrouwd ritje want afgelopen maandag was ik er ook al met de fiets, goed voor de conditie zullen we maar zeggen. Mijn dochter was één van de koffiedames tijdens dit schoolfestijn en de kleinkinderen zaten te glunderen toen ze opa tussen de massa zagen staan. Thimo in de klas tijdens schrijfoefeningen en later lezen en Fleur in beweging tijdens een lesje lichamelijke oefeningen. Dat gaat toch anders als in mijn schooltijd, gelukkig maar. Ja en wat zie je dan in zulk somber weer nog meer onderweg, nou heel wat dat kan ik je verzekeren. Allereerst op de heen en terugweg in de fietsdoorgang van het GALAMA Akwadukt, 3 auto’s voor onderhoud van ??? dat weet ik verder ook niet, een verkeersbord op de weg van Oudemirdum naar Rijs waar ik al meer mijn oog op had laten vallen en nooit de tijd heb genomen om het serieus op een plaatje vast te leggen. Ik dacht wel, dit hoort echt bij die Pake en Beppe-dag en als je dan later flink de gang erin hebt langs de IJselmeerdijk kom je achter een trekker met mestinjecteur waar ik met geen mogelijkheid langs kon, dus dan maar een foto maken. En tot slot een nieuwe waarschuwing, hoewel tijdelijk, langs de Afsluitdijk, de eerste keer dacht ik echt dat ik een klapband had maar zag meteen rookwolken op het water en dat later in combinatie met het bord verklaarde alles. Na de bekende 160 km stond ik weer thuis en als totaal stond er 23.782 km op de teller waarvan de laatste met een gem. van 36,5 km.

Honderdéénentwintig mooi weer kilometers.

En weer een dag met onvoorstelbare zomerse omstandigheden en dan is het uiteraard weer fietsweer bij uitstek. Na de rit van dinsdag naar Oudemirdum en even wat storing aan de fiets is het vandaag weer geweldig geweest. De kleine, maar zeer frustrerende storing, bestond uit het los schieten van de onderste kettingbuis die ik gisteravond weer in zijn oude positie heb terug gedrukt. Vanmorgen even overleggen met Velomobiel of deze kettingbuis ergens mee moet worden vast gezet, maar dat is niet nodig, het is een hoge uitzondering dat dit een keer is gebeurd. En gisteravond na de “operatie” even een proefritje gemaakt van slechts 7 km, maar ………………… voor de eerste keer echt in het donker, stel u zich voor door een polder waar nergens straatverlichting is op de buitenwegen, ik heb het zeer positief ervaren, ruim voldoende licht en een fiets die weer geruisloos voort snort. Vanmorgen na de koffie en wat huiswerk omkleden en zomaar een rondje wegtrappen, richting het zuiden en dan hier en daar links en rechtsom en zo maak je een rit door Noord-Holland die bij thuiskomst op 121 km is uitgekomen. Onderweg langs de IJselmeerdijk richting Edam en vandaar richting Purmerend, langs het Noordhollandskanaal, Oost en West-Graftdijk enz. enz. Overal wandelaars, fietsers, mensen met skeelers en te paard, het mooie weer lokt iedereen naar buiten. Het is vandaag ook weer zo goed als windstil wat blijkt uit de sloten en vaarten waar ik langs kom, nergens een golfje op het water. Maar morgen schijnt het voorlopig weer even over te zijn, wat we hebben gehad kan niemand ons meer afnemen, zo is het wel.

Eén hindernis te veel ?

Vandaag weer een keer richting Afsluitdijk en dan afzakken naar Oudemirdum, weer een heerlijk retourtje van 160 km en zonder een zucht wind. Al was het bij de start zo rond half 10 nog aan de frisse kant, de “deksel” heb ik maar achter de stoel laten liggen en het ging prima, het afgeknipte shirt was ruim voldoende om de nodige bescherming te bieden voor de schouders en zo kon ik weer een keer lekker ruim zitten, met “deksel” of kap hoe je het ook wilt noemen zit je toch altijd meer opgesloten. In een eerder verhaal schreef ik over de banden waarvan ik het vermoeden had dat Wim echt wel gelijk had, de ene band is de andere niet. Ik ben er voor “gevallen” de Vredestein HPV is er weer afgehaald en vervangen door een paar Schwalbe Kojaks, resultaat, ondanks wat hindernissen, 36,6 km gemiddeld over 160 km, ik voel me weer goed, misschien is het ook wel een deel van “het zit tussen de oren” maar het ging weer heerlijk. Ja het ging heerlijk tot ongeveer 100 km, ik passeerde een verkeersheuvel met mogelijk iets te hoge snelheid, of kwam het toevallig, ik weet het niet maar vanaf dat punt liep er iets aan als ik de trappers ronddraaide, zoeken, zoeken en proberen maar het ging niet over. Gewoon irritant dus weer stoppen en zoeken, ketting eraf, ketting erop, later weer schakelen weer de ketting eraf en zo ging dat nog een paar keer. Toch bleef het gemiddelde redelijk tot ik thuis was en dan natuurlijk vanavond zoeken naar de oorzaak, looplamp erin en alles afzoeken en met een steunstok de trapper ronddraaien tot ik begon te denken dat het de onderste kettingbuis was die naar achter was geschoten. Met veel moeite wist ik deze buis terug te stoten zodat hij zichtbaar was van binnenuit en min of meer klem zat onder de middenbrug, meteen was het geratel over dus nu morgen nog even overleggen met Ymte of deze buis ergens geborgd zit of dat het klemmen al voldoende is maar door de stoot van de verkeersremmer toevallig is los geschoten. Tijdens één van mijn pogingen het euvel te verhelpen, voor de rotonde in Makkum, stopte er een auto waarvan de chauffeur zeer geïnteresseerd was in dit vreemde voertuig, hij was ook sportman tot en met en was net terug van de Weissensee, daarnaast ging hij ook nog een keer of 3 per week naar Heerenveen naar de ijsbaan, maar vooral zijn zoon, vertelde hij, was helemaal gek van zo’n velomobiel en nu kon vader hem alvast eens bekijken. Al pratende stelde hij zich voor als Bert Rinia met een schildersbedrijf op steenworp afstand van de rotonde waar we nu stonden te kletsen. Ik heb hem vanavond wat site’s en homepages door gegeven zodat hij en/of zoonlief zich kunnen verlekkeren aan zo’n super snelle Quest. Het totaal staat na vandaag op 23.463 km en ik hoop dat er nog vele tienduizenden zullen volgen, ’t is gewoon geweldig zo’n fiets.

Controle met GPS

Soms ben ik best beïnvloedbaar denk ik, als ik alleen al de theorie over snelle of langzame banden neem dan merk ik zelf dat het niet ongemerkt aan mij voorbij gaat. Ik wil best snel maar dan moet het materiaal ook naar behoren zijn en als ik dan bedenk dat ik na het kenbaar maken van mijn “investering” van twee stel nieuwe voorbanden van het merk Vredestein HPV en er komt al heel snel een reactie van de grootste bandenkenner uit de Velomobielwereld (Wim uit De Woude) dat ik zo ongeveer de slechtste keuze heb gemaakt die er mogelijk was, dan stemt dat toch tot nadenken. Vanmiddag heb ik een stel van die banden onder de Quest geplaatst en heb een ritje gemaakt op de eerste plaats om de nieuwe instelling voor de afstand te controleren en dan ook nog ervaren of ze werkelijk trager zijn. Het eerste heb ik gecontroleerd met de GPS, eerst de banden opgepompt tot 6 atm. Vervolgens de tellers op nul gezet, zowel van de fiets als van de GPS en toen van start. Eerst maar richting Slootdorp dan zie ik wel wat het wordt, de lucht begon hier en daar al wat te breken en na verloop van tijd reed ik in de zon, heerlijk, wat is het lekker als die er bij is. Al fietsende zag ik dat er maar weinig verschil was in de teller en de GPS, ik had de wielmaat van de teller, na meting ingesteld op 150, dat was met de vorige banden 149. Het fiets rondje bracht mij via Slootdorp naar Wieringen en daar via de “Korte Afsluitdijk” naar Den Helder waar ik langs vliegveld “De Kooy” richting “de Donkere Duinen” ben gegaan en vanaf dat punt door de duinen over het fietspad naar Callantsoog. Wat is Nederland dan mooi, zon, geen mens in de buurt en geen lawaai alleen de natuur met hier en daar een krijsende meeuw en verder niets. Vanaf Callantsoog heb richting Middenmeer weer opgezocht en was na 68,69 km weer thuis, de GPS gaf 68,39 km aan dus dat is voor mij een te verwaarlozen verschil, 300 meter op bijna 70 km. De snelheid, ja wat moet ik daar van zeggen gemiddeld 32,1 km p/u en maximaal ergens 55 km maar het verschil met andere banden kan ik hiermee niet aantonen, gevoelsmatig denk ik dat Wim gelijk heeft, ik had graag een wat hoger gemiddelde op het schermpje gezien maar ik kan niet vergelijken, misschien is het wel goed zo.

Hoe ver moet je gaan .....met signaleren ?

Hoe ver moet je gaan, vanmiddag reed ik een rondje en ben als gewoonlijk via de Alkmaarseweg gegaan. Deze Alkmaarseweg loopt van Middenmeer naar de rand van de polder en is één kaarsrechte weg van bijna 10 km met aan de ene kant een fietspad en aan de andere kant een parallelweg voor plaatselijk verkeer. Ik wissel wel eens, de ene keer via het fietspad en de andere keer via de parallelweg, deze keer reed ik op het fietspad en zag op de laatste paar kilometer een meneer op de fiets voor mij rijden in dezelfde richting. Bij het naderen heb ik langdurig gebeld en op de claxon gedrukt tot ik op een bepaald moment van mening was dat mijn komst was gesignaleerd. Niets was minder waar, toen ik de man voorbij reed werd het alfabet in omgekeerde volgorde opgezegd en werd mijn naam helemaal verkeerd uitgesproken, tenminste daar leek het heel erg op, ik kon het niet verstaan. Hoe ver moet je dan gaan ? Ik heb het ook wel meegemaakt dat men bij het passeren zei: “Klootzak kan je er niet door” of andere “onsoortige” opmerkingen, dus volop bellen en/of claxonneren is ook niet altijd goed. Gelukkig kwam ik op mijn tocht niet meer van dit soort gestreste verkeersdeelnemers tegen en werd het ondanks alles toch nog een leuk rondje wat maar kort was maar toch weer de nodige ontspanning heeft gegeven.