Vandaag weer een keer richting Afsluitdijk en dan afzakken naar Oudemirdum, weer een heerlijk retourtje van 160 km en zonder een zucht wind. Al was het bij de start zo rond half 10 nog aan de frisse kant, de “deksel” heb ik maar achter de stoel laten liggen en het ging prima, het afgeknipte shirt was ruim voldoende om de nodige bescherming te bieden voor de schouders en zo kon ik weer een keer lekker ruim zitten, met “deksel” of kap hoe je het ook wilt noemen zit je toch altijd meer opgesloten. In een eerder verhaal schreef ik over de banden waarvan ik het vermoeden had dat Wim echt wel gelijk had, de ene band is de andere niet. Ik ben er voor “gevallen” de Vredestein HPV is er weer afgehaald en vervangen door een paar Schwalbe Kojaks, resultaat, ondanks wat hindernissen, 36,6 km gemiddeld over 160 km, ik voel me weer goed, misschien is het ook wel een deel van “het zit tussen de oren” maar het ging weer heerlijk. Ja het ging heerlijk tot ongeveer 100 km, ik passeerde een verkeersheuvel met mogelijk iets te hoge snelheid, of kwam het toevallig, ik weet het niet maar vanaf dat punt liep er iets aan als ik de trappers ronddraaide, zoeken, zoeken en proberen maar het ging niet over. Gewoon irritant dus weer stoppen en zoeken, ketting eraf, ketting erop, later weer schakelen weer de ketting eraf en zo ging dat nog een paar keer. Toch bleef het gemiddelde redelijk tot ik thuis was en dan natuurlijk vanavond zoeken naar de oorzaak, looplamp erin en alles afzoeken en met een steunstok de trapper ronddraaien tot ik begon te denken dat het de onderste kettingbuis was die naar achter was geschoten. Met veel moeite wist ik deze buis terug te stoten zodat hij zichtbaar was van binnenuit en min of meer klem zat onder de middenbrug, meteen was het geratel over dus nu morgen nog even overleggen met Ymte of deze buis ergens geborgd zit of dat het klemmen al voldoende is maar door de stoot van de verkeersremmer toevallig is los geschoten. Tijdens één van mijn pogingen het euvel te verhelpen, voor de rotonde in Makkum, stopte er een auto waarvan de chauffeur zeer geïnteresseerd was in dit vreemde voertuig, hij was ook sportman tot en met en was net terug van de Weissensee, daarnaast ging hij ook nog een keer of 3 per week naar Heerenveen naar de ijsbaan, maar vooral zijn zoon, vertelde hij, was helemaal gek van zo’n velomobiel en nu kon vader hem alvast eens bekijken. Al pratende stelde hij zich voor als Bert Rinia met een schildersbedrijf op steenworp afstand van de rotonde waar we nu stonden te kletsen. Ik heb hem vanavond wat site’s en homepages door gegeven zodat hij en/of zoonlief zich kunnen verlekkeren aan zo’n super snelle Quest. Het totaal staat na vandaag op 23.463 km en ik hoop dat er nog vele tienduizenden zullen volgen, ’t is gewoon geweldig zo’n fiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten