Eend onder de Quest en kabelbreuk

Geduld is een schone zaak, inderdaad en ik heb het opgebracht om geduld te hebben. Na de middag zou de zon schijnen en zou het droog worden, het klopt helemaal het was droog en de zon was ook geregeld van de partij dus ideaal om een rondje te maken. Nou dat rondje kwam er via heel wat mooie weggetjes langs de dijk van het IJsselmeer, te beginnen bij Scharwoude, het eerste wat mij opviel was het bord van de “Karperput” dat nu “Ootjes Pannenkoekenhuis” is geworden, och de tijden veranderen en de vis is tegenwoordig duur dus dan maar een pannenkoek. Al “snorrende” langs de dijk kwam ik via Schardam en Edam in Volendam, de angst van een overvolle dijk vanwege het toerisme viel gelukkig mee en ik kon er met een redelijk gangetje doorrijden en vandaar richting Monnickendam en bij Waterland rechtsaf naar Purmerend om zodoende even langs te gaan bij de tennisbaan in Neck of misschien in Zuidoostbeemster. In Purmerend ging het even helemaal mis, ik had overal de buitenkant gekozen om maar niet in de drukte van de stad terecht te komen en toen gebeurde het, juist op zo’n buitenweg/fietspad. Ik schrok me rot maar ik kreeg een eend onder de wielen, zo achter een heg vandaan, het enige wat ik er aan overhield was een bos veren in de Quest, dat “rotbeest” (sorry voor de dierenliefhebbers) zat wat minder bevederd bedremmeld op het fietspad zag ik in de spiegeltjes van de fiets. Ik ben maar doorgereden, ik had toch geen pleisters bij me als dat al zou hebben geholpen. Via, via kwam ik uiteindelijk in Zuidoostbeemster en bemerkte bij het terug schakelen dat het anders ging dan normaal, weer opschakelen veranderde niets en weer terug schakelen ook niet, stomme pech thuis straks maar even nakijken, mogelijk is de derailleurdraad los geschoten. Wel kom je er op zo’n moment achter dat overal en alleen maar op de grote versnelling rijden toch wel erg “grof” is. In mijn geval is dat 57 X 11, voor heb ik n.l. het standaard gemonteerde tandwiel van 52 tanden laten vervangen door één van 57 tanden en achter ging hij door de defecte schakelaar naar de 11 en dan is het ook uit stilstand en bij de dijk op vrij zwaar trappen weet ik nu zeker. Thuis de fiets open gemaakt bij de achterderailleur en toen zag ik dat het kabeltje gebroken was dus gebeld met Ymte van Velomobiel, er waren twee mogelijkheden laten opsturen en zelf monteren of morgen even naar Dronten fietsen, dat laatste leek mij het beste dan heb ik meteen een doel om naar toe te fietsen en dan nog maar een keer de volle 80 km op de grote “plaat”.

Quest snelheid

Vanmorgen weer een heerlijk ritje gemaakt kris kras door Noord-Holland, van start in Middenmeer en eerst richting Heerhugowaard, de voorzitter van de Twisker ligfietsclub heeft daar zijn werk en omdat ik de foto’s van die rit op een CD had gezet heb ik die even naar hem toegebracht. Matthijs had mij al gezien want ik was nog maar amper het pad opgereden of hij riep me al waar ik moest zijn. Zijn collega Mark, krijgt de CD via Matthijs net als Nico, die ook in Twisk woont, vlakbij Matthijs. Na de koffie en een praatje ben ik op zoek gegaan naar Kees van Hattem die ook in de buurt moest zitten, inderdaad 5 minuten later stond ik bij Kees voor de deur en zo was ik in één rit klaar met het bezorgen van de “zilveren schijfjes” waar wat verrichtingen op staan van de “Ronde van Texel”. Bij Kees vandaan heb ik mijn weg gezocht richting de dijk en toen weer rechtsaf naar Ursem enz. Hoe mijn route precies is gegaan weet ik niet meer, elk pad wat ik zag en waar ik mogelijk nog niet eerder was geweest ben ik in gegaan en dan kom je in de meest afgelegen “gaten” terecht. Zo ben ik in Noordbeemster geweest maar ook in Edam ,Oosthuizen Warder Etersheim, waar ik allemaal gezeten heb …………………. Eén ding weet ik echter nog heel precies, nog niet zolang geleden fietste ik hier ook een keer en zag op het laatste moment het bord met de aanduiding : U rijdt .. km/h. Goh, had ik mijn fototoestel nou maar start klaar bij de hand gehad, maar op dat moment was het te laat, dat was in Grosthuizen. Maar nu wist ik dat hij zou komen dus zocht ik naar het apparaat wat ik blindelings kan pakken uit de bidonhouder en met het toestel in de aanslag richting “controlepaal” en jawel hoor ik zag hem knipperen dus meteen afdrukken en ingedrukt houden in de hoop dat er één van de foto’s goed over zal komen, helemaal kwajongens werk op latere leeftijd. Ze zijn gelukt, toen ik op het toestel keek dacht ik eerst dat het niets was geworden maar thuis zag ik dat het best redelijk uit de “bus” was gekomen. Vanaf het begin tot het einde een ontspannen ritje van 107 km in een heerlijk zonnetje gefietst waarmee het totaal nu op 25.417 km is gekomen.

GPS realiteit.

Tijdens de “Ronde van Texel” afgelopen Goede Vrijdag, heb ik zo’n 40 foto’s proberen te maken, de één beter als de ander, maar goed ze zijn er wel en die heb ik voor alle deelnemers even op een cd gebrand en zal ze z.s.m. bij ieder van de deelnemers proberen te bezorgen, hoe, dat zie ik nog wel maar ze komen er aan. Eén van de foto’s is niet onderweg gemaakt maar gewoon thuis toen alles weer rustig was en ik alles weer op een rijtje kon zetten. Een foto, net zoals ik wel meer heb gemaakt van de GPS, een apparaat dat niet liegt of bedriegt maar gewoon de “harde” cijfers laat zien over onze verrichtingen tijdens de “race” rond Texel met aan en afloop. Wat vooral opvalt is de gem. snelheid, nog nooit kwam ik droog thuis, altijd was de rug nat van het zweet, maar nu was het een rit in alle rust en ik heb ondervonden dat dit ook zo zijn voordeel heeft. Dat er ook een keer iets boven de 50 km is gereden kwam stom genoeg door een “brommertje” ik reed toevallig voorop over de Balgweg en zag in mijn spiegeltjes dat “geval” aankomen, overal minachtend omkijken naar wat hij passeerde en ook nog eens lachen toen hij mij voorbij reed, ja dan wordt er iets in mij wakker en geef ik ook een beetje “gas” al snel reed ik naast hem en zag hem stoer aan zijn gashendel draaien maar dat hielp niet meer en moest hij me simpel voor laten gaan, dat is pas echt genieten in een Quest. Verder leent de situatie buiten zich zo kort na de Paasdagen niet, om erg op pad te gaan, dus rustig thuis blijven tot het weer omslaat en het echte voorjaar begint.

Ronde van Texel 2

Ik ben weer thuis, beter gezegd, we zijn weer thuis, en het was geweldig. Ja inderdaad het weer was bij de start gewelddadig, hagel, regen, het leek wel ijsregen. Door diverse plassen op weg naar het eiland, bij de grasdrogerij van Wil Hartog door de dijk de polder in en meteen volop tegen wind en regen op “boksen”. Iedereen die niet mee is geweest heeft iets gemist en die zullen nu wel zeggen zie je wel, “Gelukkig ben ik thuis gebleven”. Maar toch hebben ze veel gemist, die paar buitjes aan het begin daar word je hard van, na een goed uurtje, waarin het ook af en toe droog was, kwam de zon af en toe door de wolken en werd het meteen aangenaam langs de weg. Eenmaal op de boot scheen de zon en werd het een plezier ritje verder over Texel. Een opmerkelijk iets wat best genoemd mag worden, Kees van Hattem was de sponsor, dat hield in, de bootkosten voor deelnemers incl. fietsen en later ook de koffie met appelgebak en slagroom was allemaal door Kees gefinancierd, geweldig. Ook werden we gefilmd door Kees zijn vrouw die met de camper al voor ons op het eiland was gearriveerd en er een leuk tochtje van maakte door dochter en kleinkind(eren) met nog meer familie mee te nemen. De tocht was geweldig, absoluut, geen buitje meer gehad en vrij veel zon, hoe is het mogelijk. Toen we terug waren bij de boot werd er door Matthijs uitgelegd dat we niet zomaar weg moesten fietsen want hij had het Noordhollands Dagblad ingeseind dat er een stel velomobielen rond zou rijden op Goede Vrijdag, en als we van de boot afgaan staan ze ons op te wachten. Inderdaad verslaggever en fotografe stonden er, een korte uitleg en wat plaatjes en mogelijk halen we de krant. Op de thuisreis nog even opgestoken in Middenmeer waar een bak koffie met koek er altijd in gaat. Ik heb afscheid genomen van de mannen, Matthijs Leegwater, Nico Steur, Kees van Hattem en Mark Wolterman en we gaan er vanuit dat volgend jaar deze tocht weer wordt georganiseerd door de “Twisker Ligfietsclub”.

"Ronde van Texel 1.

“Goede Vrijdag”, ja kijk maar naar buiten het tikken van de regen is een vast geluid geworden sinds gistermiddag. Wat gaat dit vandaag worden, de dag van de “Ronde van Texel” voor ligfietsers, voornamelijk of allemaal velomobielen, dus niet zo veel last van de regen, maar toch, brillen die minder doorzichtig worden water wat langzaam via het hoofd bij je nek langs begint te druppen, nee gewoon droog weer is minstens zo prettig, we zullen wel zien wat het gaat worden. Straks ga ik op weg naar Twisk waar alles samen komt voor de start en ik zal z.s.m. een vervolg schrijven over deze rit.

Hagelbuien als voorproefje

Het wordt spannend, hoe is het weer a.s. vrijdag want dan wordt de Ronde van Texel gereden door een aantal “die-hearts” tenminste daar zal het ongetwijfeld op gaan lijken. De weersberichten zijn uitermate slecht te noemen voor “Goede Vrijdag” maar op dit moment lijkt alles nog gewoon doorgang te vinden. We zullen zien als uur U geslagen heeft, wie er dan nog over is van de reeds aangemelde personen. Vandaag ook even een proefritje gemaakt in de hagelbuien om alvast te wennen aan de ronde van Texel. Het hagelen op zich is niet zo erg, maar op snelheid die witte balletjes op je blote huid, voelt nogal prikkelend aan. Tot 3 keer toe heb ik mijn hoofd wat dieper in de “schulp” terug getrokken, man wat zijn die hagelstenen hard. En als je tijdens zo’n ritje door een polder fietst waar bijna geen huis of boerderij op zo’n moment dichtbij blijkt te staan dan worden ze alleen maar harder lijkt wel. Het werd een simpel ritje vanaf Middenmeer naar Medemblik en daar vandaan langs de Noorder en Zuiderdijkweg naar Den Oever, bij de haven omhoog en via verschillende weggetjes naar de andere kant van het “eiland” Wieringen. Ja een eiland is het eigenlijk al, nog nooit anders geweest, maar dat het straks voor een rondje fietsen eerst weer met bruggen verbonden moet worden aan de polder lijkt nu nog ver weg, maar het “Rampmeer” komt er, dat is zeker. Vanaf Wieringen met een omweg weer richting Slootdorp en dan de laatste 5 km naar Middenmeer, een rondje van 62 km. Het laatste stukje wat extra snel afgelegd omdat er weer een “zwarte” lucht aan kwam die niet veel goeds leek te voorspellen.

Geestmerambacht en Schotse Hooglanders

Hoe is het mogelijk, ik ben omgekeerd voor een aantal Schotse Hooglanders, echt waar. Vanmorgen eerst wat sociale verplichtingen nakomen door met nog een aantal mensen het kerkgebouw wat schoon te houden na een periode van hakken en breken. En daarna thuis gekomen wat eten en omkleden, ik had me voor genomen om naar mijn zus in Obdam te gaan en dan eerst via Den Helder een ommetje te maken. Er stond een behoorlijke wind op kop dus het reed gewoon prettig, geen rukken aan de fiets door zijwind en dan fietst het prima recht tegen de wind in. Richting Slootdorp, Haukes, Westerland en zo naar de korte Afsluitdijk, zolang als dit nog kan, dat stomme randmeer, beter was of is het om vanaf nu te spreken van het RAMPMEER dat hier nu echt gaat komen en dan via de Balgweg naar de Kooybrug over het Noordhollands kanaal. Daar ben ik linksaf gegaan langs het kanaal in zuidelijke richting, alles met de wind in de “rug”. Onderweg wel een paar keer gestopt bij de bloeiende bollenvelden, prachtig die heldere kleuren. Omdat de Koedijkervlotbrug mij te dicht bij Alkmaar brengt met extra verkeersdrukte ben ik bij Schoorldan maar overgestoken naar de andere kant om daar mijn weg te vervolgen. Toen ik een klein stukje in Koedijk had gereden leek het mij wel leuk om via het natuurgebied “Het Geestmerambacht”te gaan dus linksaf over een paar verkeersremmers het natuurgebied ingereden. Al heel snel zag ik dat er nogal wat “koeievlaaien” op de weg lagen en toen realiseerde ik me dat de Schotse Hooglanders wel eens dicht in de buurt konden lopen, inderdaad er liepen er een stel net naast de weg en 3 van die “joekels” liepen voor me op de rijbaan. Gelukkig had ik al behoorlijk vaart verminderd en had erg veel haast toen er een paar rechtsomkeert gingen en in mijn richting kwamen gelopen, snel uitstappen, fiets omkeren en weg wezen, stel je voor een paar van die grote horens door mijn smetteloze gele Quest, ik moet er niet aan denken, dus ik ben gewoon gevlucht voor de grote bruine “monsters”. Of het echt last had gekund, ik weet het niet, maar als paarden er af en toe ook vandoor gaan waarom deze kolossen dan niet en als het achteraf wel mis zou gaan dan ben je te laat. Via een andere weg ben ik later in Broek op Langedijk terecht gekomen en van daar weer naar Heerhugowaard en Obdam. Daar was het weer eens een drukte van belang, de auto werd net volgeladen met Westfrieslandspellen die per post verzonden moesten worden, ik zag er ook een pak tussen liggen bestemd voor Teun van Vuren uit Doetinchem een niet onbekend persoon in de muziekwereld. Zelf heb ik er ook nog een paar meegenomen één voor mijzelf en de andere voor Cor en Truus uit Middenbeemster. Dit is echt de laatste editie verzekerde mijn zus Gerda me, er zit zoveel werk aan, afgelopen zaterdag zijn we tot ’s nacht 4 uur bezig geweest met uitzoeken wie nou wel en wie nog niet betaald hebben en verwarrende bestellingen, echt het is nu wel goed geweest. Er zijn straks zo’n 9000 spellen uitgegeven, het Westfrieslandspel is echt een topper maar we zijn er straks echt klaar mee. Toen ik thuis stond kon ik de laatste rand hagel van mijn pet afslaan want de bui die ik nog kreeg was behoorlijk en hiermee is de totaalstand op 25.106 km gekomen.

Klein rondje NH.

Maandag, wasdag, nee tegenwoordig is dat niet meer zo strikt aan een vaste dag gebonden, hoewel de fiets zou nodig weer een keer in de “was” moeten, maar eerst nog maar even een klein rondje maken. Ik kwam gisteravond tot de ontdekking dat ik een paar schoenen rijker was geworden die niet bij mij thuis hoorden. Over gebleven van een wandeling en in de veronderstelling dat alles mijn eigendom was gewoon klakkeloos meegenomen van mijn vriendin dus die moeten weer zo spoedig mogelijk terug en dat kan vandaag wel even. De “gele taxi” van stal en dan gaat ie weer, geen kap erop omdat het weer redelijk is en de kans op een bui niet zo groot. Even naar Zuidoostbeemster 40 km voor de wind, op de meeste stukken reed ik boven de 40 km maar daar aangekomen was mijn gemiddelde maar 36 km p/u en dat viel me eigenlijk wel wat tegen. De schoenen “gelost” een paar bakken senseo en dan weer retour, niet via de zelfde weg anders ben ik weer zo snel thuis, dus met een ommetje. Richting Purmerend langs het Noordhollandskanaal richting Alkmaar, daar zou volgens Kees van Hattem de weg langs het kanaal prima zijn, geen “springschansen” meer op die ruime kilometer maar alles mooi fietspad. Bij West-Graftdijk gestopt en toch de kap er maar op, het werd me even ietsje te fris en dan weer verder. Helaas, het zal mij niet overkomen, kom ik onder de brug door bij Alkmaar staat er een asfalteringsmachine over de gehele breedte van het fietspad dus kon ik weer mooi terug en via de oude route op huis aan. Na bijna 100 km stap ik thuis weer uit de Quest en zit het trainingsrondje voor vandaag er weer op. Het enige wat mij opviel in de natuur was bij mij voor het huis waar een aantal hyacinten bloeiden en vooral de kleur vind ik prachtig.

Koffie met Kees van Hattem

Bezoek, inderdaad daar is ook tijd en gelegenheid voor. Gisteravond kwam er een mail van Kees van Hattem uit Heerhugowaard, hij zou vrijdagmorgen een rondje gaan maken met de Mango over Wieringen richting Middenmeer enz. en of ik dan de koffie klaar zou hebben. Uiteraard, eerst nog even een klusje opknappen en daarna zou ik thuis zijn om voor de inwendige mens te zorgen. Tegen 12 uur stond hij achter het huis met zijn fiets, nog lang niet aan het eind van zijn krachten want hij zag er uit alsof hij nog van start moest gaan. We hebben ruim een uur zitten kletsen over, ja waar anders over, uiteraard de velomobielen zoals Mango en Quest. Kees had ook wel zin aan de Quest van Wim Schermer maar net als bij zo velen ging hij ook bij hem aan zijn prijsopgave voorbij. Kees is volgende week vrijdag ook van de partij bij de “Ronde van Texel” dus op korte termijn zullen we elkaar weer ontmoeten en kunnen we onze ervaringen weer verder uitwisselen.

Langs de "Waerdse Tempel"

Elke dag is weer een verrassing, het wordt alle dagen weer iets vroeger licht en als je dan zo rond kwart voor zeven, zeven uur, naar de lucht kijkt geeft dat de dag meteen weer een prettige start als de lucht helder is en de zon straks van de partij zal zijn. Het lijkt me een dag te worden om weer een keer een rondje te maken met de Quest, de laatste dagen kwam er door de harde wind enz. niet veel van terecht. Dus tegen half 11, nadat ik eerst wat huishoudelijke klusjes had gedaan, heb ik me omgekleed en ben naar de garage gegaan om het “gele gevaar” naar buiten te rijden. Als eerste de banden serieus controleren op voldoende spanning, achter was 4,5 dus ietsje aanvullen naar 5 atm. links voor was 6 en ging naar 6,5 en rechts voor was nog 5 en heb ik dus ook naar 6,5 atm. gebracht, ziezo dat is het begin, spullen in de fiets en dan op weg. Ik had een glutenvrij brood gebakken voor mijn vriendin dus dat heb ik eerst maar naar Zuidoostbeemster gebracht, na daar de lunch te hebben gebruikt en het nodige vocht weer te hebben aangevuld heb ik de route weer vervolgd, heerlijk zonnig met de wind flink op kop langs het Noordhollandskanaal richting West en Oost-graftdijk en zo richting Alkmaar. Daar een beetje zoeken naar de juiste weg, eerst achter het gemaal langs de Huygendijk om, dan kom je door een nieuw aangelegd recreatiegebied waarvan me de naam niet te binnen wil schieten, via een hoge boogbrug naar de andere kant en de weg volgen tot het einde, dan iets rechts en dan meteen weer linksaf om langs een mooi gebied te fietsen waar, bijna aan het einde, het nieuwe uitgaanscentrum, de “Waerdse Tempel” staat. Als je in die richting gaat is er rechts een vrij groot kunstmatig aangelegd meer, waar komende zomer veel gebruik van zal worden gemaakt vooral omdat er zwemgelegenheid is en ook een stuk strand is aangelegd. Alles uiteraard bij de gewenste temperaturen die je dan mag verwachten en dan zal het echt niet meer aan de orde zijn om er met de Quest doorheen te fietsen. Na 104 km stond ik weer thuis met een voldaan gevoel en vast van plan om daar nog eens langs te “karren” allemaal nieuw gebied wat ik alleen kende toen het nog agrarisch gebied was.

"Storm(achtige)" verandering in beeld

Wat doe je op zo’n stormdag, niet fietsen dat is een ding dat zeker is, de regen valt tot op dit moment eigenlijk nog wel mee, maar de wind is al behoorlijk, dichtbij stormkracht en volgens het KNMI moet het ergste nog komen. En als je dan niet op weg kan met de fiets zoek je iets anders, zo vond ik nog een heel oude foto die ik jaren geleden ook al eens licht heb aangepast door er nog een foto bovenop te plakken. En dat heb ik nu weer gedaan met een zeer recente afdruk, die oude foto daar gaat het om, hij is van ongeveer 64 jaar geleden, ik ben daar volgens mijn jongste tante die nog goed bij de “pinken” is, 3 jaar oud. Het mooie van die foto vind ik dat alle personen op klompen staan met een overall aan en het bovenste knoopje vast, de rechtse kleuter, met toen al witte haren (wat er nu nog over is en dat is erg weinig is weer wit) ben ik. Voor mij staat vast dat zo’n uniek prentje nooit meer te maken is, stel je voor 1943 en nu 2008 waar kom je nog zulke nostalgische figuren tegen die in zo’n outfit poseren voor de fotograaf. De Quest heb ik gisteravond nog even aan de oplader gehad en tevens geconstateerd dat zijn totaalstand op 24.816 km staat, een ander opmerkelijk feit is dat Cees Roozendaal ook een Quest heeft besteld, Cees zoekt al een tijdje naar de ultieme velomobiel en nadat de fiets van Wim Schermer helaas aan zijn portemonnaie voorbij ging en de proefrit hem heeft overtuigd dat de Quest het wel is, staat hij nu genoteerd in de bestellijst van Velomobiel.nl. Nu maar hopen dat de productie in Dronten wat meer stuks per jaar gaat opleveren, dan ziet de wereld ooit nog eens geel, wit en rood enz. van de Questen.

Ronde van Texel

Vandaag leek het erop dat ik niet van huis zou gaan, veel wind en nog meer regen dus eerst maar een klusje afgemaakt in Zuisoostbeemster, met de hogedrukreiniger een paar zwarte plekken nog eens bewerken en dat is redelijk gelukt. Daarna op huis af en omkleden want de zon was er ondertussen geregeld weer bij en de wind, nou ja dat zie ik wel was mijn idee. De route die ik heb genomen ging redelijk recht tegen de wind in en die stukken waar ik zijwind zou hebben kon ik redelijk achter de struiken en bomen rijden. Het ging allemaal voortreffelijk hoewel het rondje maar klein is geworden, ik heb niet gekeken maar het zal tussen de 50 en 60 km zijn geweest.
Hoe komt het met de “De ronde van Texel”, vandaag nog een mailtje van de “Twisker ligfietsclub” ontvangen waarin de voorlopige lijst van deelnemers werd weergegeven. Het is een toename van 100% t.o.v. vorig jaar. Niet dat er een voorinschrijving nodig is gezien het grote aantal maar het begint te groeien, wie weet komt er nog eens een tijd dat het een echte topper zal worden en de mogelijkheid om mee te fietsen is nog steeds mogelijk dus wie zin heeft neem contact op met Leegwater1966@quicknet.nl en alle details worden verder toegelicht. De voorlopige deelnemerslijst ziet er zo uit:

De ronde van Texel heeft tien deelnemers zoals het er nu uitziet.
Verder is het ook mogelijk om direct naar den Helder fietsen ik hoop dat we de boot van 11.00 uur halen.
Tijdens de heen reis ben ik bereikbaar op 06-36137985.


Matthijs Leegwater Mango Twisk
Nico Steur Mango Twisk
Mark Wolterman Mango Alkmaar
Wim Schermer Quest de Woude
Pé Koomen Quest Middenmeer
Kees Schouten Mango Hoorn
Ina van Kesteren Mango Schoorldam
Kees van Hattum Mango Heerhugowaard
Meinderd Valentijn onbekend Hoorn
Sebastiaan ……….. Mango Driehuizen


Wij hopen dat het weer een geslaagde dag gaat worden en dat de weer goden ons gunstig gestemd zijn.


Groeten van de Twisker ligfietsclub

Nico & Matthijs

En zo is het gekomen ...................

Eén dag niet gaan fietsen, als het wel mogelijk zou zijn, het is mij vandaag overkomen. Wat duurt zo’n dag dan lang, koffie drinken, kletsen met een vriend die toevallig langs komt, wat boodschappen doen, nee het is mijn dag niet. Als je dan van alles en nog wat denkt te hebben bekeken en gedaan komt het van kwaad tot erger zegt men altijd, ledigheid is des duivels oorkussen,dus ook in mijn geval. Achter de pc een foto opzoeken en die uitsnijden met een foto bewerkingsprogramma en dan die weer in spiegelbeeld printen op speciaal stickerpapier en vervolgens op een t-shirt strijken. Hoe kom je zo ver, enige tijd geleden zag ik op de site van http://www.harwig.wordpress.com/ dat hij een site aan het promoten was met speciale t-shirts waar, in dit geval uiteraard, een rode Quest op was gefabriceerd. Het leek me wel leuk om dit ook een keer te maken en dan met een gele Quest en zo is het gekomen.

Het Twiske

Het is ondanks het toch redelijk mooie weer erg rustig langs de weg m.b.t. mensen op snelle fietsen zoals racefietsen en andere velomobielrijders. Vandaag weer een ritje gemaakt vanaf Middenmeer naar Oostzaan en met een beetje omweg weer naar huis, op de heen reis kwam ik 2 wielrenners tegen en verder wat schoolgaande jongelui en op de terug reis 1 wielrenner en weer wat schooljeugd die het met de verkeersregels niet zo nauw nemen. Via Purmerend een stukje langs het Noordhollandskanaal en dan afslaan naar Purmerland, dan na een paar kilometer rechtsaf richting Oostzaan en vervolgens linksaf het Twiske in, een prachtig natuurgebied met veel riet, sloten en plassen waar je ruiters wandelaars en fietsers tegen kan komen met af en toe een hardloper. Met een Quest door het Twiske is prachtig, er is echter één nadeel, je moet langzaam, want het is alles bochten. Het is voor mij altijd een beetje zoeken naar het juiste pad maar ik kom er altijd weer uit, toen ik bijna aan het eind was heb ik de “mobiel” genomen en even gebeld naar het oppasadres van mijn vriendin, Bram van 4 jaar nam de telefoon op en toen ik vroeg of hij me kon zien kwam er een ontkennend antwoord pas toen oma Tiny hem in de goede richting wees zag hij mij staan vlak bij de brug in het Twiske, vijf minuten later was ik op het adres waar ik meteen werd voorzien van een heerlijk bakkie cappuccino. Op de terug reis had ik een ietsje wind tegen maar dat stelde niet zoveel voor dus een beetje omrijden kon gemakkelijk, heen was het iets van 56 km en terug werd het net 67km. Wat me wel wat tegen viel was de temperatuur, die momenten dat de zon erbij was ging het wel maar als die weg was vond ik het gewoon koud.De totaalstand is hiermee op 24.703 km gekomen

Quest een wereldfiets

Het meest opvallend van vandaag was wel de site van Velomobiel.nl, na een ritje van 80 km en nadat ik eerst even onder de douche was geweest heb ik de pc aangezet en bladerde wat door de diverse ligfietspagina’s. Er is vaak een bepaalde lijn te zien in de verzorging van zo’n eigen site of homepage, of hoe je zoiets ook wilt noemen. In het begin wordt er vol elan van alles en nog wat aangedragen om maar een leuk verhaal met plaatjes in elkaar te draaien, maar het is maar al te vaak iets wat niet onderhouden wordt, soms na een paar maanden soms iets langer maar dan is het vaak niet leuk meer. Geen nieuws, geen zin om iets te schrijven, geen tijd enz. enz. en langzaam raakt het over. Zo kom je pagina’s tegen die een jaar of langer geleden voor het laatst zijn bijgewerkt, dus niet meer interessant zijn voor de lezer en helemaal niet meer voor de ooit zo fanatieke nieuwsbrenger. De site van http://www.velomobiel.nl/ wordt veelvuldig bezocht en ook zeer regelmatig bijgewerkt en zo kwam ik er vandaag ook weer. Er was te lezen dat er diverse nieuwe velomobielen in de “koker” zitten van ontwerp tot beginnend model en wie weet komt daar ooit een vergelijkbaar model uit wat de kwaliteiten van de Quest kan evenaren, ik moet dat nog zien. Een ander leuk item was de plaatsing van reclame voor een Canadees blad http://www.livingmagazinewindsor.com/ . Op de cover van het blad staat een fotomodel met, en daar gaat het om, een Quest, dat zo’n “wereldfiets” op deze manier in de kijker geplaatst wordt dat is toch geweldig. Ik moet wel eenvoudig blijven, de armoe houd je netjes, zegt men altijd, maar ik ben wel erg trots dat ik ook zo’n wereldfiets mag berijden.

De Lente kent vele kanten.

Niets is zo grillig als de natuur heb ik wel eens horen zeggen, ik denk dat het klopt. Vanmorgen eerst een beetje zon daarna wat bewolking en regen en later weer het zonnetje, dat was voldoende om te doen besluiten een klein rondje te “Questen”, te meer omdat de berichten voor vanmiddag matig tot slecht zijn. Omkleden en van start, eerst de polder uit en dan zie ik wel, de polder uit was niet zo moeilijk maar toen ik goed en wel op weg was langs de Langereis voelde ik de wind behoorlijk zwiepen aan de kuip van de Quest. Vooral als er een bui op komst is en dat was nu het geval, het duurde niet lang of de hagelstenen vlogen om mijn oren en het kletterden op de “gele karkas”. Gelukkig kwam ik langs een boerderij waar de boombeplanting tot aan de weg stond en zodoende kon ik even schuilen tot het ergste voorbij was. Dat duurde niet lang maar alles met elkaar gaf dit wel de eerste aanzet om de rit niet te lang te maken. Een paar kilometer verder op de Berkmeerdijk ging mijn pet aan de haal en gelukkig bleef hij in het gras liggen, voor het zelfde was hij in de sloot gewaaid. Weer een overweging om terug te gaan, maar kom op, niet direct opgeven, gewoon de pet wat strakker op de “kop” en wat dieper over de ogen, dan moet het goed gaan. Ja inderdaad een paar kilometer en toen was mijn hoofddeksel bijna weer vertrokken, ik voelde hem gaan en kon nog net op tijd mijn hand in de goede richting krijgen om hem voor een uitstapje te behoeden, maar dit was wel de bekende druppel, bijna omkeren en terug naar huis. Dat bijna betekende gewoon dat ik bijna bij mijn zus was voor een praatje en een bakkie, dus daarna echt weer op Middenmeer af omdat het met zoveel wind niet prettig is langs de weg, als het nou moest, dan is het wat anders, maar dit is alleen maar voor mijn plezier en ontspanning.