Niets is zo grillig als de natuur heb ik wel eens horen zeggen, ik denk dat het klopt. Vanmorgen eerst een beetje zon daarna wat bewolking en regen en later weer het zonnetje, dat was voldoende om te doen besluiten een klein rondje te “Questen”, te meer omdat de berichten voor vanmiddag matig tot slecht zijn. Omkleden en van start, eerst de polder uit en dan zie ik wel, de polder uit was niet zo moeilijk maar toen ik goed en wel op weg was langs de Langereis voelde ik de wind behoorlijk zwiepen aan de kuip van de Quest. Vooral als er een bui op komst is en dat was nu het geval, het duurde niet lang of de hagelstenen vlogen om mijn oren en het kletterden op de “gele karkas”. Gelukkig kwam ik langs een boerderij waar de boombeplanting tot aan de weg stond en zodoende kon ik even schuilen tot het ergste voorbij was. Dat duurde niet lang maar alles met elkaar gaf dit wel de eerste aanzet om de rit niet te lang te maken. Een paar kilometer verder op de Berkmeerdijk ging mijn pet aan de haal en gelukkig bleef hij in het gras liggen, voor het zelfde was hij in de sloot gewaaid. Weer een overweging om terug te gaan, maar kom op, niet direct opgeven, gewoon de pet wat strakker op de “kop” en wat dieper over de ogen, dan moet het goed gaan. Ja inderdaad een paar kilometer en toen was mijn hoofddeksel bijna weer vertrokken, ik voelde hem gaan en kon nog net op tijd mijn hand in de goede richting krijgen om hem voor een uitstapje te behoeden, maar dit was wel de bekende druppel, bijna omkeren en terug naar huis. Dat bijna betekende gewoon dat ik bijna bij mijn zus was voor een praatje en een bakkie, dus daarna echt weer op Middenmeer af omdat het met zoveel wind niet prettig is langs de weg, als het nou moest, dan is het wat anders, maar dit is alleen maar voor mijn plezier en ontspanning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten