"De Zwarte Koets"

Zon en hagel, twee gewone natuurverschijnsels maar zo rond 8 april is dat laatste niet zo welkom meer. Helaas we moeten het er mee doen, vanmorgen was het weer een keer zo ver dat de fiets van stal kon en het weer was op dat moment geweldig, geen wolkje te zien en volop zon. De temperatuur was nou niet direct om over naar huis te schrijven maar wel zo dat ik zonder kap van start ben gegaan om later, toen ik hem nodig had, tot de ontdekking te komen dat hij nog thuis lag. Op dit ritje kwam ik iets tegen wat me aan mijn jeugd deed herinneren, een zwarte koets met 2 zwarte paarden er voor. Toen ik als klein kereltje voor het eerst te maken kreeg met overlijden van mensen op het dorp was het een heel normale zaak als de koets door het dorp reed want ander vervoer was voor zulke gelegenheden niet aanwezig of gewenst, dan kwam Huisman uit Wervershoof met de “zwarte koets en paarden” als daar over werd gesproken wist iedereen hoe laat het was. En zo kon ik het niet nalaten om er even een plaatje van te schieten, te meer omdat hij leeg was anders zou dat niet passen. Op dat moment scheen de zon nog lekker maar hier en daar kwam een klein wolkje en dat was ook de voorspelling, weinig of geen wind maar kans op een winterse bui. De koets passeerde ik tussen Abbekerk en de afslag naar Twisk maar hij ging rechtdoor richting Benningbroek, dorpen waar deze traditionele vorm van vervoer bij begrafenissen nog wel eens wordt gebruikt maar volgens kenners is dit ook een traditie die aan het verdwijnen is. Verder fietsen dus, richting Wognum, Hoorn, Scharwoude, Oosthuizen, Zuidoostbeemster en daar even een stop ingelast om een cd’tje met wat foto’s af te geven. Na wat bij kletsen over het afgelopen weekend met de hele familie in een vakantiehuisje in Limburg en de nodige koffie met een broodje ben ik zo rond 1 uur weer verder gegaan richting Middenbeemster waar ik een enorme hagelbui kreeg en bemerkte dat ik geen kap bij me had, dan verder naar De Rijp en daar linksaf richting West-Graftdijk om vervolgens richting Alkmaar te gaan. Had ik dat maar niet gedaan, in de krant grote foto’s en verhalen waarbij ze zichzelf op de borst slaan hoe goed ze het niet gedaan hebben, nou voor de automobilist mogelijk wel maar voor de fietsers is het nog een “zootje” op diverse plaatsen bestelauto’s op het fietspad en de nodige obstakels op onoverzichtelijke plaatsen, nee, de fietser is en blijft, ook bij Alkmaar, een tweederangs verkeersdeelnemer. Later via Ursem weer op de dijk naar Obdam en verder naar huis via Hoogwoud en Aartswoud zodat ik na precies 100 km weer uit de fiets kon stappen.