Ontmoeting met Rob v.d.Bel op de Afsluitdijk

Vanmorgen eerst op de buienradar gekeken wat ik zou kunnen verwachten mocht ik wat verder van huis gaan. Het zag er allemaal vrij redelijk uit dus omkleden en naar Oudemirdum, een bijna standaard ritje wat heen behoorlijk met wind mee zou gaan zoals ik het bekeek voor vertrek. Inderdaad het was een pleziertripje van 80 km in 2 uur en 1 minuut, net geen gemiddelde van 40 km p/u, maar wat zou het, ik word geacht veel tijd te hebben dus mag je nergens te vlug mee klaar zijn, dus straks terug rustig aan heb ik me toen voorgenomen. Toen ik uit de Quest was gestapt, was er nog weinig reactie van de bewoners te zien. Niet thuis bleek even later, mogelijk even om een boodschap en de mobiel mee, maar helaas dat lukte niet en toen ik het gewone nummer belde nam het doorschakeladres op en dat is achterop het erf en daar had men ook koffie met iets er bij werd me verteld. Ik zat nog geen 10 minuten toen de hele familie daar ook arriveerde en na verloop van tijd zijn we opgestapt en naar het voor mij bedoelde adres gelopen. Uiteraard verhalen over een geweldige vakantie gehoord en de nodige foto’s bekeken. Na een broodje en de nodige drankjes ben ik weer richting Noord-Holland gegaan, wetende dat dit allemaal tegen wind zou moeten worden afgelegd. Het viel alles mee, in Friesland was de dijk tot aan de Afsluitdijk de windbreker en op de Afsluitdijk zelf kwam de wind nog steeds uit het Westen zodat ook op deze dijk een behoorlijke winbreker mij heeft beschermd tegen al te harde windvlagen. Onderweg had ik nog een ontmoeting met een Mango-rijder, Rob v.d. Bel uit Hillegom. Op grote afstand zag ik al een rood voertuig naderen en het werd me al gauw duidelijk dat het om een velomobiel ging, pas later kon ik vaststellen dat het een Mango was. We hebben even staan kletsen en ik heb een paar foto’s gemaakt, deze foto’s zou ik naar Rob verzenden per mail, helaas thuis alles in de wasmachine en stom genoeg ook het briefje waarop zijn mailadres was geschreven, nu hoop ik alleen dat hij dit bericht zal lezen en zal reageren op de vraag om zijn mailadres nog een keer aan mij door te geven zodat ik de foto’s op volle grote kan doormailen, dus afwachten en hopen. Na deze ontmoeting ben ik weer verder gegaan en bij de sluizen moest ik nog even stoppen omdat de slagboom een vrije doorgang belemmerde, een paar Duitse vakantiegangers die daar ook stonden vroegen of ze een foto mochten maken van de Quest, wat mij betreft is dat nooit bezwaarlijk dus na dit laatste oponthoud kon ik naar de “stal” waar het gemiddelde toch nog op 36,5 km p/u was blijven “hangen” na 160 km.