Het Griekse Corfu gelukkig zonder Quest

Hij is er weer, alleen nog niet gefietst, ik zou haast zeggen dat laat je met dit weer wel uit je hoofd maar ik leg net de telefoon neer en hoorde van Kees van Hattem dat die wel zijn dagelijkse rondje heeft gereden. Dat ik niet in “beeld” was deze week had te maken met een weekje Corfu, het Griekse eiland tegen Albanie aan (2 km zwemmen) waar we gelopen, gezwommen, enz. hebben, heerlijk een week in een andere omgeving. Gelukkig zonder Quest, want op dat eiland is echt geen 100 meter rechte weg te vinden en nergens is het vlak, om van ons appartement naar de winkel of restaurant te lopen moesten we al 77 treden van een trap beklimmen en dan nog zo’n 50 meter 30 tot 35 % via de weg omhoog. Maar goed, we zijn weer thuis en ik hoop spoedig weer op weg te gaan met de Quest om te bespeuren hoe groot het conditie verval is van zo’n weekje Griekenland en dan uiteraard weer andere wetenswaardigheden aan het “web” toe te vertrouwen.

Paard langs de route en een nieuwe weg

Vorige week maandag naar Oudemirdum voor 160 km en vandaag amper een kwart van die afstand, alles heeft zijn oorzaak dus ook in dit geval, maar dat leg ik later nog wel uit. Tegen 11 uur nog even een klein rondje doen via Obdam en dan via een andere route weer naar huis, net toen in vanaf de Obdammerdijk omhoog zou gaan bij de “witte brug” kwam er een paard aan lopen waarbij de ruiter in eerste instantie geen gevaar zag in de Quest. Uit overleveringen van deze en gene heb ik toch maar besloten om helemaal stil te gaan staan op de rand van de weg en maar afwachten hoe één en ander zich zou ontwikkelen. Ik moet zeggen de ruiter sprak zijn viervoeter zoveel vertrouwen in dat het beest, hoewel schichtig, toch rustig langs dat “gele ding” is gelopen en ik weer veilig verder kon. Op het laatste stukje ben ik in de Wieringermeer het nieuwe viaduct opgereden, het derde op rij, het eerste over de Westfrieschevaart in de A7, het tweede ten westen van de A7 voor plaatselijk verkeer en nu is er een derde aangelegd voor plaatselijk verkeer richting Agriport ten oosten van de A7 ook voor plaatselijk verkeer en allemaal over de Westfrieschevaart die richting Medemblik voert langs de Medemblikkersluisweg. Het is nog erg wennen om nu de polder te bekijken vanaf een punt, wat ik, en de meesten met mij, nooit voor mogelijk hadden gehouden, wateropslag en enorme grote kassenbedrijven waar paprika’s, trostomaten en gewone tomaten in onvoorstelbare hoeveelheden worden geteeld. Binnenkort zal deze nieuwe weg officieel open worden gesteld, nu was ik even op “verboden” terrein.

Van Noord naar Zuid door de Wieringermeer

Nog één keer over water en onder water, hoe zal het in de toekomst komen met al de plannen die er nu op tafel liggen over het onder water zetten van een deel van de beste landbouwgrond in de Wieringermeer en deels op Wieringen. Het zal wel doorgaan, dat is nu wel ongeveer zeker, alleen men weet nog niet helemaal precies hoe één en ander er straks uit zal gaan zien, wordt het plan A of plan B of bedenkt men nog een nieuwere versie. Vanmorgen reed ik van Middenmeer naar Medemblik en bekeek de faunaduiker eens van dichtbij nu alles klaar is, het leid echt tot niets, ja hoog uit tot aan het einde van de tunnel waar licht is maar of hier ooit gebruik van zal worden gemaakt door bedoelde diergroep ik betwijfel het. Het is klaar, alles ziet weer netjes en de rekening is betaald zullen we maar veronderstellen, weggegooid geld dus. En als je dan ’s middags nog even langs Den Oever gaat en je ziet daar die enorme sluizen die ons behoeden voor natte voeten, hoe ziet dit alles er uit, over een aantal jaren ? Men weet het niet, wel is zeker dat elke verandering geen verbetering is. En als ik dan het volgende, geknipt via Google hier nog eens overlees : (ik kan dat IK mannetje niet persoonlijk,maar die Ton Hooymaaier,of zo iets,is m.i. een heel eng mannetje. Hij is enorm publiciteitsgeil ,het interessert ...) dan is duidelijk dat er geen belangen mee gediend zijn, alleen persoonlijke verheerlijking is in het geding. Zo zie je maar als je slechts van Noord naar Zuid door de polder gaat met een Quest kom je van alles tegen wat heel wat mensen raakt. Gelukkig hebben “geesten” zoals ik niets te maken met deze beslissingen anders zou het vast niet doorgaan, ik hoop nog jaren te genieten van deze prachtige polder en zijn strakke wegen waar de boerderijen met de rode daken als hoofdkenmerken blijven bestaan, maar …………………… , gaan we onder water of gloort er licht aan het einde van onze tunnel.

Velomobiel contra "rol-mopshondje"

Het weer was vandaag iets minder dan gisteren, maar toch nog goed genoeg voor een toertje door het Noord-Hollandse landschap. Ik had een aantal CD’s gebrand met de foto’s van afgelopen zaterdag( ze staan nu ook allemaal met een link onderaan het “verslag” van de tocht) en heb er een paar weggebracht o.a. naar Matthijs en die geeft er weer een paar door, ook heb ik CD naar Arie gebracht in Avenhorn bij het bedrijf en ben vandaar weer door gereden naar mijn vriendin in Zuidoostbeemster. Daar even zitten, wat eten en vervolgens het gras maaien, alles in tempo want tijd is geld, is dat eigenlijk nog wel zo, ik moet toch langzaam aan wat rustiger worden, altijd maar min of meer gehaast. Of ik nou fiets of met iets zinnigs bezig ben, ik heb altijd beperkte tijd heb ik het gevoel, dus alles gaat zo van “effies gauw” en waarom, tijd genoeg. Laten we maar hopen dat ik oud zal worden, men zegt toch altijd “Het verstand komt met de jaren” dus als ik oud wordt heb ik nog altijd een kans. Toen de maaimachine weer binnen stond heb ik nog een bak koffie gedaan en ben toen weer op pad gegaan, met het standaard ommetje kwam ik uiteindelijk bij de dijk van het IJsselmeer en vervolgens richting Hoorn. Bij Scharwoude ben ik afgeslagen om de drukte in en om Hoorn te ontwijken en dat gaat altijd prima, een paar wegen door de dorpen en verder alle ruimte op de buitenwegen waar lekker doorgetrapt kon worden en waar ik me veiliger voel dan op een smal fietspad met stoplichten. Eén voorvalletje, toen ik de CD bij Arie had afgegeven in Avenhorn ging ik via het fietspad weer door het dorp naar de weg richting Middenbeemster. Op het fietspad liep een mevrouw met een, als ik het goed heb, een “Mopshond” je weet wel, zo’n rolmops op pootjes, sorry voor mijn oneerbiedig taalgebruik, maar toen ik op de claxon drukte en de mevrouw mij zag was ze mogelijk net van plan een slokje uit het flesje Yakult te nemen maar van schrik goot ze het flesje bijna leeg en kreeg de Mops een schop en rolde iets uit mijn koers in de berm, de naam “Rolmops” kwam meteen in mijn brein naar boven, dit was een echte “Rolmops”

Verslag na D-Day.

Afkick rondje, zo zou je het ritje van vandaag best kunnen noemen, even heen en weer naar Oudemirdum in strak tempo. Na de ronde van zaterdag waarbij het tempo niet zo hoog lag was het vandaag weer even vrij uit benen strekken. In groepsverband wordt er nooit hard gereden dus ook zaterdag niet, het gemiddelde lag nog niet op 25 km p/u en vandaag mocht ik weer even los en was het 36 km p/u, heerlijk uitwaaien. Op de rit naar Friesland had ik de Afsluitdijk volop tegen wind en ook in Friesland langs de dijk was hij niet erg in mijn voordeel, daar tegenover was het op de thuisreis alles de voordeligste wind en dat trapt toch net even lichter als vanmorgen toen ik heen ging. Onderweg weinig nieuws onder de zon, de bruggen en sluizen waren allemaal net op tijd weer open of dicht, net wat je wil, voor vrije doorgang en zodoende verliep de rit vrij “eentonig”. Toen ik bij mijn dochter aankwam kreeg ik te horen dat ik mooi op tijd was dan kon ik even op het eten letten en straks meteen mee aan tafel want ze had nog een haast karweitje voor ze de kinderen uit school ging halen. Dus zo stond opa even later aan het fornuis in de aardappelen te prikken om te zien of ze al gaar zouden zijn. Toen de kinderen uit school kwamen moest ik meteen mee om te zien wat de één allemaal kon op de pc en de ander had een hele stal met paardjes van “Little Pony”, waar ze uren mee kon spelen. Toen het weer schooltijd werd mocht deze keer Thimo mee in de Quest naar school en juichend werd hij door zijn klasgenootjes ontvangen, zo’n gek ding zie je niet zo vaak bij de school, laat staan dat er dan ook nog een klasgenootje in zit. De rit naar huis “vloog” er over, in Makkum een poosje staan kletsen met een meneer uit Oosterbeek die op een 2 wielige ligfiets reed en later op de Afsluitdijk nog met 2 wielrenners die alle tijd hadden om even op verhaal te komen bij “het Monument” toen ik weer thuis was stond de teller op 162 km en het totaal op 32.680 km.

Westfieseomringdijk per Velomobiel

Toch wel wat onrustig geslapen denk ik, ik was al om 6 uur uit bed, vandaag de “grote” rit zullen ze er allemaal zijn en hoe verloopt het stuk langs de dijk of wordt er gekozen voor door een paar dorpen en dan langs de Provincialeweg, het lijkt mij een goed alternatief omdat de dijk nog tot eind november verboden gebied is, we zullen zien.
Om 5 voor 8 rijd ik naar de hoek van de straat en een paar minuten later komt Cees Roozendaal al aan racen, samen rijden we naar Heerhugowaard waar de start straks zal zijn. Als we er aankomen staan we precies achter het gebouw en vragen ons af waar de rest is, het blijkt dat we even om moeten en voor de Waerdse Tempel staat al een hele groep. Eerst handjes schudden en kennis maken met iedereen en dan de eerste koffie of thee gepresenteerd krijgen van Marian van Hattem en haar assistent Anneke van Holland, echt geweldig. Dat mag echt wel worden genoemd, zo’n verzorging, op elke stopplaats was er koffie, thee, frisdrank, fruit, broodjes en alles wat maar wenselijk is tijdens zo’n rit. Om goed 20 minuten over 9 ging alles van start en trok de karavaan op richting Alkmaar, Kees voorop als leider met zijn vlaggetje en alles volgde. Jammer dat het al heel snel licht begon te regenen iets waar je in een velomobiel nou niet direct nat van wordt maar lastig is het wel. Als eerste bijkomende stopplaats hebben we Schoorldam aangedaan, daar sloot Ina van Kesteren zich aan bij de groep en was het 16-tal compleet. Vervolgens op naar het kerkje van Valkoog waar de koffie of iets anders werd verzorgd door de dames die ons volgden in de camper van Kees en Marian. Het motregende nog steeds en richting Kolhorn moest de eerste band worden verwisseld onderweg, de allereerste was voor Niels Vogel die net voor de start al in de prijzen zat. Heel langzaam werd het droog en volgden nog 3 keer een lekke band, o.a. Peter de Rond, Peter Huiberts en Nico Steur vielen in de “prijzen”. Nog voor we in Medemblik waren brak de lucht helemaal open en even later reden we in een heerlijk zonnetje. Eerst zouden we bij Ted de Lange nog even stoppen maar de verkeerssituatie liet dat niet helemaal toe en zijn we gestopt bij kasteel Radboud. Wederom een uitstekende verzorging en iedereen kon even op adem komen hoewel er nogal veel wind stond zo op het hoekje bij het IJsselmeer. Er was toen ook meteen gelegenheid om de banden van de Mango van Paula Kastelein flink bij te pompen, ze had het af en toe zwaar maar achteraf was dat te verklaren, nadat de banden op spanning waren ging het ook Paula goed af om de groep te volgen. Al slingerend door de dorpjes en over de dijk kwamen we in Enkhuizen waar een route langs Sprookjeswonderland en het “Buiten Museum” ons langs een muziekkapel en het station, weer buiten de “Haringstad” brachten. Bij Broekerhaven zijn we nog even gestopt om bij de scheepslift, (“de overhaal”) te kijken. En toen kwam de dijk die als verboden terrein was aangeduid, Kees, die de leider was en de rit een paar dagen eerder had verkend, nam resoluut het voortouw en snorde zo richting Schellinkhout, 90 % van dit stuk van de route was prima te rijden slechts enkele stukken moesten we over rijplaten en wat kuilen en gaten proberen te ontwijken maar iedereen kwam na deze etappe veilig bij de schouwburg “Het Park” in Hoorn, hier werd voor de laatste keer koffie enz. geschonken en zijn de eerste deelnemers verder hun eigen weg gegaan omdat ze ’s morgens de route tot de “Waerdse Tempel” al hadden afgelegd. De laatste etappe was nog een stukje langs de dijk om zo weer op ons uitgangspunt aan te komen. De totaal afstand voor deze dag was voor mij 194 km waarvan 54 km heen en terug naar de start/finish dus de Velomobielentoertocht over de Westfrieseomringdijk is 140 km geweest voor 14 mannen en 2 vrouwen : Ina van Kesteren, Paula Kastelein, Arie Kastelein, Peter Huiberts, Cees Roozendaal, Kees van Hattem, Matthijs Leegwater, Nico Steur, Maikel Zonneveld, Peter de Rond, Kees Schouten, Mark Wolterman, Henk Brekelmans, Niels Vogel, Jan Geel en Pé Koomen. Voor het afscheid kon een ieder die daar behoefte aan had nog iets drinken en kunnen we terug kijken op een zeer geslaagde dag.
Zie alle foto's

Velomobielentocht over de Westfrieseomringdijk

Morgen is het zo ver, zaterdag 13 september zal om 9 uur worden gestart voor de ronde van de Westfrieseomringdijk, een rit van ongeveer 140 km speciaal voor velomobielen. De rit is kort geleden nog verkend door Kees van Hattem en waar het door werkzaamheden niet mogelijk is om de dijk langs het IJsselmeer te volgen heeft Kees een goed alternatief gevonden. Als extra mag best worden vermeld dat Marian, de vrouw van Kees, de tocht zal volgen met camper die voorzien is van alles waar onderweg gebrek aan zou kunnen zijn, zoals een hapje en een drankje zelfs reparatiemateriaal zal niet ontbreken en daarbij zal ze worden geassisteerd door Anneke van Holland, het moet wel een geslaagde dag worden. Op dit moment hebben zich 15 personen opgegeven die de tocht mee willen rijden dus als iedereen ook werkelijk komt, en liefst nog een paar deelnemers meer, wordt het geweldig. De vertrekplaats is voor sommige mensen misschien wat raadselachtig, dat valt best mee als je het weet, maar dat is met alles zo, voor diegene die niet te veel wil zoeken heb ik een eerdere fietsroute van mij in Google geplaatst en de Waerdse Tempel er op aangegeven. Dus tot morgen bij het strand van Luna en de Waerdse Tempel.

Rondje "Zorgboerderij"

Eerst niet van plan om te gaan maar uiteindelijk toch nog een rondje weggetrapt. Omdat a.s. zaterdag de tocht over de Westfrieseomringdijk op het programma staat, waar ondertussen al 15 deelnemers zich hebben opgegeven, denk ik soms dat ik rustig aan moet doen. Maar ja, de drang om even een rondje te maken heeft het gewonnen van het gezond verstand zullen we maar zeggen. Omdat mijn oudste broer wat problemen heeft met zijn gezondheid verblijft hij twee dagen per week op een z.g. zorgboerderij en het leek me niet onverstandig om eens een keer bij hem langs te gaan en te zien hoe hij bezig is. www.zorgboerderijklaverweide.nl Ik had al gehoord dat hij zich daar prima kan vermaken met de verzorging van diverse soorten groente in een kas. Toen ik daar aankwam werd ik verwelkomd door de eigenaar/beheerder Jos Klaver en toen ik kenbaar maakte voor wie ik kwam stelde hij meteen voor om mij voor te gaan naar de kas waar Piet bezig was, overigens niet voordat hij één en ander over de Quest had gehoord, want zo’n ding krijg je niet alle dagen op je erf. Even later kwam mijn broer al aan lopen met een emmertje tomaten en een emmertje met diverse soorten groente, hij is echt weer lekker bezig. Na dit bezoek wat toch wel een bepaalde indruk op mij heeft achtergelaten, het zal je maar overkomen, ben ik weer verder gegaan via allerlei wegen naar Zuidoostbeemster, eigenlijk een vaste stopplaats. Achter het huis op het terras zaten mijn vriendin en haar zoon Remco net te lunchen, jammer dat op dat moment de zon het even liet afweten, maar ik ben er bij aangeschoven en heb ook een hapje en drankje naar binnengewerkt. Toen ik weer vertrok was het nog steeds bewolkt en de kans op regen leek niet ongegrond. Uiteraard weer met omwegen ben ik weer in Middenmeer aangekomen en heb geen spat regen gehad ondanks dat er bij thuiskomst 111 km op de teller stond.

De "verruiging" van Noord-Holland

Vandaag weer eens een rit met wat belevenissen, niet direct spectaculair maar wel waard om vermeld te worden. Vanmorgen eerst de Quest weer eens aan de buitenkant gewassen en in de was gezet, hij glimt er weer over. Daarna omkleden en nog even wachten voor ik vertrekken zal want het spettert een heel klein beetje, overigens niet van betekenis en daarna van start. Zonder dat ik een bestemming in mijn hoofd had ben ik op pad gegaan richting Lambertschaag en Abbekerk daar kwam ik bij de rotonde na deze dorpen en besloot de nieuwe weg maar eens uit te proberen die daar in westelijke richting het land in gaat. Een kort stukje dat op de weg tussen Abbekerk en De Weere weer meer op bekend terrein uitkomt. Daarna op naar Benningbroek en toen ik de A.C.de Graafweg naderde ben ik daar rechtsaf gegaan richting de eerste afslag de Tramweg om zo in Wognum/Wadway uit te komen. Aan het einde van de Tramweg was een neef van mij bezig een paar mensen instructies te geven over het plaatsen van wat stelconplaten in zijn land. Daar uiteraard een tijdje staan kletsen en toen weer verder door Wognum via de Kerkweg naar de Zomerdijk, het werd echt een kris kras ronde begon ik mij te realiseren, waar niet veel snelheid in zat, maar wat zou dat ook, tijd genoeg. Na Wognum zag ik bordjes van Lekermeer, Wogmeer, Spierdijk en Avenhorn om zo de dijk op te gaan naar Schermerhorn. Toen ik bijna aan het eind van de weg was zag ik een paar dames rijden, mijn eerste indruk was “Dat is schoonzus Mart met haar zus Ria” inderdaad juist voor het opdraaien van de brug stapte Ria af, midden op de weg en Mart reed nog rechts dus moest ik ook in de remmen. Met een flinke por op de claxon schoten de dames naar de kant en was de doorgang vrij en mijn snelheid tot nul gereduceerd. “Moest dat nou” hoorde ik Ria zeggen en vervolgens herkenning en lachen. We hebben even staan kletsen boven op de brug, achter de kerk in Schermerhorn, “Dit is ons plekje” zei Mart, “We gaan altijd op dat bankje daar ons broodje op eten” Ik heb nog even een foto van de dames gemaakt en me er over verwonderd dat je op die leeftijd nog gemakkelijk zo ver kan fietsen, vanaf Wervershoof tot Schermerhorn en dan zeggen “We zijn op weg naar de Rijp” en straks ook weer terug en dat, als je zoals Mart, de 75 jaar bent gepasseerd, knap hoor. Heen en terug zal dat in de buurt van de 75 a 80 km zijn. Ik ben weer verder gegaan over de dijk van de Schermer en zag op een bepaald moment aan het einde van het bouwland van de Gebr. Barendregt een leuk voorval, er stond een fotograaf op een huishoudtrapje met een assistente naast hem die de trap mocht verzetten en een jager met geweer en hond achter hem. Er lagen wat dode koolduiven op de grond en ook een paar neppers erbij. Toen de assistente iets uit de auto kwam halen boven op de dijk vroeg ik waar dit voor was, ze maakten foto’s over de “verruiging” van Noord-Holland, ik zal dat wel niet snappen maar neem zonder meer aan dat het een loffelijk streven betreft wat mogelijk wel uit één of ander potje zal worden gesubsidieerd. Even later zag ik het zoveelste koppel ganzen, en toen bedacht ik dat er echt niets verruigd in Noord-Holland anders werden er van die beesten wel een hele hoop afgeschoten, vroeger was het uniek als je er een paar zag, nu is het je hoofd maar wenden of keren en je ziet ze overal.

"Zuiver wit"

Een kleintje toe, zo kun je de rit van vandaag wel bestempelen. Gisteren ruim 130 km en vandaag nog geen 100 km en toch de hele dag onderweg. Vanmorgen om ongeveer 8 uur van huis gegaan en naar mijn vriendin om daar samen met haar zoon wat te snoeien in de tuin. Niet dat ik zo’n tuinman ben maar af en toe even helpen dat kan altijd. Iets over 9 was ik ter plaatse en na omkleden meteen aan de bak, gelukkig was er een aanhanger die gebruikt kon worden om alles in te laden. Tegen de middag was deze vol en na de middag zijn we nog tot 2 uur bezig geweest om de rest bij te knippen en op te ruimen maar nu is het dan ook weer netjes voor een heel aantal maanden. Eerst nog even zitten en wat drinken en daarna omkleden en weer op naar Middenmeer maar omdat het weer zo geweldig is vandaag doe ik zoiets altijd met een omweg. Vanaf Zuidoostbeemster richting Purmerend en dan langs het Noordhollandskanaal richting Spijkerboor en Oost en West-Graftdijk. Omdat de wind in het zuidwesten zat had ik echt alles voor de wind en dat ging geweldig, licht trappen en rustig rondkijken en toch een hoge snelheid. Ik denk nu nog aan een leuk voorval van vanmorgen, toen ik van Bobeldijk naar Berkhout reed over de Slagterslaan en weer netjes het fietspad had gebruikt na de eerste 100 meter, ging ik bij het begin van de bebouwing en het einde van het fietspad, weer op de weg. Er zit dan op een bepaald moment bij een weg van rechts een afrembocht in de Slagterslaan vanachter naderde mij een auto, die ondanks dat ik op dat moment 42 km reed, voor die bocht wilde passeren, in de bocht kwam ze bijna naast me, en juist op dat moment kwam er een politieauto van de andere kant, ik zag hem al komen en wachtte eigenlijk op de frontale botsing. Gelukkig voor haar stopte de politie auto en moest de dame in dit geval ook stoppen en nadat ik weg was voorzichtig naar haar eigen weghelft, Maikel Zonneveld mailde mij laatst dat de Westfriese politie nogal soepel omgaat met Velomobielrijders maar ik weet nu dat ze ook heel soepel omgaan met haastige huismoeders die kinderen op een onverantwoordelijke wijze naar school brengen. Goed, ik reed op de thuisreis ergens door Driehuizen en herinnerde me de boerderij in aanbouw, er is nog weinig aan veranderd zag ik wel. Via allerlei voor mij bekende dijken en weggetjes kwam ik vlak bij de Wieringermeer nog een koppel koeien tegen, echt, het bekende Nederlandse zwart-bonte vee is niet overal meer zoals we altijd moeten geloven, hier was geen vlekje te bekennen, bijna zuiver wit.

Zon zee en wind

Heerlijk, wat een prachtige dag, beetje wind, beetje zon, veel zin, wat wil een mens nog meer. Ik was al vrij vroeg uit de veren, zo rond half zeven zat ik beneden te “kranten”, ondertussen draaide de wasmachine en na het ontbijt met thee en later nog koffie had ik het gevoel dat ik de hele wereld weer aan kon. Eerst maar eens de banden controleren of er voldoende spanning aanwezig is, overal kon een beetje bij gepompt worden en na een laatste controle leken die in orde dan meteen maar even de trappers een beetje van het spuitje laten proeven en de ketting in zijn geheel lekker laten “badderen” wat zal dat straks weer soepel en geruisloos lopen. Nog maar een bak koffie en dan omkleden, zal ik naar Friesland gaan of maak ik een ander rondje, het werd het tweede, een ander rondje dus. Eerst richting Den Oever wat bijna in de achtertuin is zo vaak als ik hier langs ga, maar bij Den Oever zelf liep ik het een beetje op, nou ja zo erg was het nou ook niet, maar ik kon niet via mijn vertrouwde pad langs de haven en dan naar de buitenkant van de dijk. Oorzaak heel simpel, men is nog niet klaar met de z.g. “Flora en visserijdagen” in Den Oever een soort nationale feestdag of beter gezegd dagen want men heeft meer dorst dan voor 24 uur. Dus via een ommetje toch naar de buitendijkse route waar ik toch moet ervaren dat er meer wind staat dan ik in eerste instantie dacht. Maar goed, een beetje meer power op de trappers en je vliegt er toch weer over met zo’n Quest. Na het eiland Wieringen via de “korte Afsluitdijk” richting Balgweg naar Den Helder waar het nu een stuk rustiger is dan de vorige keer toen ik hier was met al die “Tall Ships”. Ergens hier in de buurt moet Cees Roozendaal zijn werkplek hebben maar dat adres is mij niet bekend dus “doorstomen” langs het Marsdiep over de Zeepromenade richting Huisduinen, de snelheid raakt er helemaal uit, zou dat nou alleen door die sterke wind van opzij komen, dat kan toch niet. Er zat maar één ding op, controleren op een eventuele lekke band, jawel hoor achter was zo goed als leeg. Gelukkig was ik al zo ver dat er weer wat gras op het hoger gelegen dijkgedeelte groeide waardoor er een bedje gespreid lag om de Quest op z’n zij te leggen. Het zal je gebeuren dacht ik kort te voren en nu lag/stond ik daar eerst maar een winddicht jasje aan want als je nat en bezweet bent is het niet zo gezond om dan in een lichte storm te staan “koetelen” met een lekke band. Eén en ander was vrij snel verwisseld en kon ik weer verder, na een paar honderd meter linksaf omhoog en de duinen in, maar dat ging deze keer niet door er lag een behoorlijke zandbank dwars over het brede fietspad waar net iemand met de racefiets op zijn nek doorheen “baggerde” en een Quest optillen gaat me net even te ver dus een stukje omrijden en dan weer de route oppakken naar Groote Keeten, Callantsoog, Hargen, Schoorl en Bergen. Op dat punt heb ik de route weer verlegd richting Middenmeer via Koedijk en Zuid-Scharwoude. Alles met elkaar een leuk rondje van 131 km volgens de GPS van Garmin .

Een nieuw vierkant

Donderdagmorgen, 4 september en een beetje het idee hebben dat de herfst echt is begonnen. Veel wind een beetje regen en af toe afgevallen bladeren die om het huis heen waaien, zou het echt gebeurd zijn met de zomer, we wachten maar af. Ondanks een sombere start toch weer een leuk ritje gemaakt eerst naar de plaatselijke DA-drogist waar ik de bestelde foto’s van de jongste telg op kan halen, de foto’s breng ik meteen door naar mijn vriendin die ongetwijfeld blij zal zijn met de “prentjes” van de kleine Thomas. Op de weg naar Zuidoostbeemster had ik de wind volop tegen maar het bleef droog en dat scheelt al een slok op een borrel. Aangekomen op mijn bestemming zou ik net een sleutel pakken ten er al werd geroepen dat de deur los was. Ze was zelf net binnen en ik ben meteen even het gras gaan maaien, het was toen in elk geval nog droog en wanneer het nat is maait het altijd minder goed. Even later zaten we samen aan tafel en werkten een broodje naar binnen ondertussen gezellig kletsen over wat de afgelopen dagen zoal hadden gedaan. Na het selecteren van de foto’s op mooi en minder mooi werd het voor mij weer tijd om mijn weg te vervolgen, uiteraard weer met een ommetje langs het Noordhollandskanaal richting Oost en West-Graftdijk enz. en daar ben ik voor de verandering maar eens een keer rechtdoor gereden richting Driehuizen. Het is al een hele tijd geleden dat ik hier ben geweest, meestal rijd ik aan de andere kant van het water. In één van de laatste bochten ben ik even gestopt op de Oudelandsdijk waar een nieuw bouwwerk verrees. Schreef ik een paar dagen geleden over een oud vierkant als zijnde “het hart en de ziel” van een boerderij hier stond een heel nieuw vierkant, misschien wel een geboorte ???? wie zal het zeggen, maar het zag er wel prachtig uit. Als ik alles zo op een rijtje zet denk ik dat, als dit klaar is, het niet in de schaduw kan staan bij wat Wim heeft laten bouwen op De Woude. Kijk maar eens op
www.woude6.blogspot.com en je zal versteld staan, alles is daar super. De rit ging verder via Grootschermer en Schermerhorn richting Heerhugowaard, even langs de Waerdse Tempel en zo door naar Middenmeer waar ik voor de buien binnen was en even later vanachter het glas de regen kon zien neer kletteren.

’t Blôte Bienepad

Het moest er een keer van komen dat ik serieus op pad zou gaan om “ ’t Blôte Bienepad” een keer te passeren. Enige tijd geleden toen Kees van Hattem bij me was kwam het ter sprake, Kees liet een foto zien met de naam van dat pad en vroeg of ik wist waar dat was. Dat was mij bekend, het ligt tussen Aartswoud en De Weere en meestal ga ik niet langs zulke binnendoor weggetjes omdat ik de voorkeur geef aan snellere routes. Maar goed, ook ik val wel eens van mijn geloof en ben vanmorgen een klein rondje gaan maken over diverse binnenpaden. De eerste nieuwe weg die ik met de Quest heb gereden, is de weg vanaf de Oudelanderweg dwars door het land, langs de kassen in het Agriportgebied, naar de rand van de polder tegenover de grasdrogerij van Wil Hartog, ik heb al eens gehoord dat deze weg Agriport gaat heten. Vervolgens de weg oversteken en langs de grasdrogerij, dan linksaf en aan het eind het Marepad volgen langs de kunstmatig aangelegde waterpartijen om de vogels tegemoet te komen, een leuk stukje natuur waarbij op de foto Medemblik op de achtergrond is te zien. Dan via Twisk richting Wervershoof door wat binnenwegen, op dat moment begon het wat te regenen en leek het mij verstandig even van de route af te wijken en het eerste de beste schuiladres op te zoeken om de bui af te wachten en dat was bij mijn zwager en zus op de rand van Wervershoof. Na de nodige koffie ben ik weer op pad gegaan nu richting het Egboetswater, ook een natuurgebied in de regio vanaf dat punt via een aantal dorpjes naar De Weere via de Oosterboekelweg want als ik dan de eerste afslag neem naar rechts dan moet ik bij ’t Blôte Bienepad komen en inderdaad mijn berekening klopte. Dan uiteraard stoppen en een foto maken want “Het Blote Benenpad” is echt geen Blôte Bienepad want met zoveel schelpjes kon dat wel eens erg pijnlijk worden. Aan het einde van het pad kwam ik uit in Aartswoud en vandaar is het nog maar amper 10 km naar Middenmeer. De rit heb ik via de GPS vastgelegd en thuis via Mapsource op de “Fietskaart Nederland” zichtbaar gemaakt, wat ik niet had verwacht bleek wel het geval, deze binnendoor paden stonden er wel op, alleen de namen ontbraken. Als ik een andere route neem b.v. van Middenmeer naar Medemblik dan stuurt deze kaart de fietser via de Alkmaarseweg en laat je zo minimaal 20 km fietsen voor de 10 km die de kortste afstand is.

Eerste herfstdag ?

De eerste herfstdag is bijna voorbij, vanmorgen iets regen en veel wind en vanmiddag alleen maar regen en nog veel meer wind. Maar wat kan een mens er van weerhouden om toch nog een rondje te “Questen”, dit weer in elk geval niet. Het is vandaag een beetje een speciale dag, nou niet direct voor mij maar voor een familielid van mijn vriendin is het een heel bijzondere dag, hij is n.l. vandaag 40 jaar bij zijn baas in dienst, begonnen op 19 jarige leeftijd en nu 40 jaar later nog steeds in de zelfde dienstverlenende sector. Zijn broer Gerard was al zo ver, maar dat was een aantal maanden geleden en nu heeft Jan die 40 jaren ook gehaald. Netjes geschoren en voorzien van zijn dagelijkse humor was hij de klanten van dienst en om hem ook even te feliciteren ben ik met de Quest naar Zuidoostbeemster gereden. Dan even omkleden bij mijn vriendin en samen met nog meer familie op naar de jubilaris, op verzoek wilde Jan wel even naast de aankondiging gaan staan. Na een kort verblijf op zijn werkplek zijn we weer vertrokken en heb ik me weer in een droog fietspak gestoken om richting Middenmeer te gaan. Meestal ga ik dan een extra blokje om maar het weer was toch van invloed zodat het ommetje wat kleiner is geworden dan ik eigenlijk van plan was. Het enige voorval wat met het fietsen in een Quest te maken heeft is het volgende, op de Slagterlaan van Bobeldijk naar Berkhout rijd ik eerste 100 meter op de weg hoewel dat verboden is zoals aangegeven met het bekende bord, maar al een aantal keren moest ik een noodstop maken omdat er auto’s uit uitritten kwamen achter de heg vandaan bij de eerste paar huizen, dus voor eigen veiligheid een stukje in overtreding. Nu kwam ik daar vandaag en de vorige keer dat ik hier langs reed politie tegen, gelukkig beide keren reed ik alweer op het fietspad, maar het zal je maar gebeuren, hoe verdedig je dan je overtreding. Na 92 km was ik weer binnen en staat de totaalstand nu op 31.710 km allemaal nog met enorm veel plezier afgelegd ondanks een beetje regen.

Het "Vierkant" staat nog

Geduld, geduld en nog eens geduld, het wordt weer prima weer vandaag maar dan moet ik nog wel even wachten, en achteraf is dat niet verkeerd geweest. Tegen half 12 ben ik vertrokken en eerst even naar de fietsenmaker in Medemblik, ik heb een klein staaldraadje, een gewone binnenkabel, geplaatst op de beugel die het trapstel op zijn plaats houdt en vandaar aan de stuurstang zodoende blijft het stuur op afstand staan, de tijd zal leren of dit gaat bevallen. Via Medemblik langs mijn beide broers, de jongste niet thuis en de oudste was wel aanwezig. Daar een bak koffie gedaan en wat kletsen en vervolgens weer verder. Na goed 100 meter ben ik even gestopt om een foto te maken van het gebouwonderhoud, de “Dom van Westfriesland” (zegt men wel eens) werd aan de buitenkant hier en daar schoongespoten met een hogedrukreiniger, een vorm van onderhoud met dergelijk materiaal had ik nog niet eerder gezien op zo’n hoogte. Via Zwaagdijk, Hoorn, Berkhout en vervolgens Avenhorn ben ik langs de Oostmijzen naar Schermerhorn gereden. In de bocht zo halverwege staan nog een paar boerderijen vlak bij elkaar, één van de panden was grotendeels gesloopt maar het “vierkant” stond nog en als klein kind hoorde ik wel eens zeggen, als er na een brand van een boerderij alleen het vierkant nog stond dan werd hij herbouwd, want dat was het hart en de ziel van een boerderij, nou het zal mij benieuwen of hier ook ooit weer een echte boerderij komt te staan, dit “vierkant” leek mij wat erg oud en kwalitatief niet zo best meer, maar ik ben geen bouwkundige en als het waar is wat men vroeger beweerde dan zijn hart en ziel nog aanwezig. Het ronde ging verder via diverse wegen en dorpjes tot ik weer thuis kwam na 98 km.