"Mama een zijspan zonder motor"

Je hoort zo vaak opmerkingen over de fiets dat je ze niet altijd precies meer weet te omschrijven als je er later weer eens aan terug denkt, maar wat ik vanmorgen hoorde was echt helemaal nieuw en bijna niet van deze tijd (denk ik). Wat je overal mee maakt in het hele land zijn weg omleggingen en wegenonderhoud al dan niet aangegeven, zo kom je ook wel eens voor blokkades te staan waar maar één oplossing is en dat is omkeren en terug rijden. In Wognum was zo’n omlegging, netjes aangegeven dus niets aan de hand, wel moet er dan een andere route of afslag worden genomen die wat minder soepel is te nemen en zo stond ik dus een moment stil en moest een keer “steken” om de neus in de goede richting te krijgen. Juist op dat moment stond daar een moeder met een kind en toen kwam het : “Kijk Mam, die meneer heeft alleen een zijspan, Papa heeft er ook een motor bij”. Kennelijk is zijn vader de gelukkige eigenaar van “motor met zijspan” . Ik dacht dat die dingen als nostalgisch bezit nog werden geshowd in de zomermaanden, of tijdens een vakantie als bagagebak, maar ze zijn er dus nog wel. Mijn ritje ging weer eens een keer richting Oostzaan even bij de oppas-oma van Bram, Boris en Thomas kijken. Ze haalde Bram net van school dus ben ik ook die kant op gegaan en met z’n allen zijn we op huis afgereden. Bram vertelde dat hij straks moest trainen voor de voetbal en Boris maakte ondertussen een tekening voor opa Pé, heerlijk zoals dat kleine “spul” kan reageren. Nadat we samen een broodje hadden gegeten ben ik weer richting huis gegaan, de lucht werd langzaam steeds donkerder en dan weet je het maar nooit hoe het gaat worden. Het viel later alles mee, ik had het slechter voorgesteld maar het werd eigenlijk nog mooi zonnig weer en zo kwam ik door ”Het Twiske” langs dezelfde route als waar ik op de heen weg een lekke achterband heb verwisseld. Vanaf dat punt heb ik niet meer dezelfde weg terug genomen maar langs Neck enz. voor ik daar was moest ik nog een flinke hindernis nemen, een trekker met aanhanger stond helemaal over het fietspad en ik kon er alleen langs door uit te stappen en de fiets door de drassige berm er langs te duwen, maar alles is goed gekomen op eigen kracht, de trekkerbestuurder bood nog wel aan om te helpen met duwen maar zo erg was het ook weer niet. Een ritje van ruim 125 km meen ik, maar wel heerlijk langs en door de natuur.