Het kon niet uitblijven, een ritje de dijk over, even kijken hoe de kleinkinderen de Sinterklaasavond hebben overleefd. Het weer is voor vandaag nog redelijk goed te noemen dus dan moet je meteen de kans waarnemen, tussen kwart over 9 en half 10 ben ik vertrokken en kwam na ruim 2 uur aan in Oudemirdum. De rit was grotendeels voor de wind, vooral over de Afsluitdijk geeft dat wel wat extra power. Over de hele afstand van Middenmeer naar Oudemirdum ben ik nergens, maar dan ook helemaal nergens iemand tegen gekomen, ja wel een hele hoop auto’s langs de A7 en over de Afsluitdijk maar geen enkele fietser of bromfietser noch wandelaar of trimmer. Bianca, mijn dochter, haalde even later de kinderen van school, Thimo klopte als eerste op de ramen en liep direct door naar zijn WE, ik hoop dat ik het goed schrijf, een spelcomputer waarmee hij van alles en nog wat kan op TV en internet, er was ook nog iets bij om op te staan, daarmee kon je diverse spelletjes doen en opa moest ook meteen op de proef worden gesteld. Eerst invoeren als nieuwe gast en na invulling van een heel protocol was ik geïnstalleerd, mijn leeftijd werd aan de hand van de verschillende tests vast gesteld op 36 jaar, waarbij de conditie als zeer goed werd geprojecteerd, het zal wel. Ik sta er elke keer weer versteld van wat zo’n 7 jarige allemaal weet en doet, zijn moeder vertelde nog dat papa zorgvuldig controleerde waar alle stekkertjes in moesten en Thimo wees meteen aan waar het gebeuren moest en na inspectie bleek de kleine “snotneus” alle keren toch gelijk te hebben. Ook Fleur was vol van pakjesavond en heeft zondag, samen met mama een hele ronde op de nieuwe skeelers afgelegd. Na met zijn allen aan tafel te zijn geweest ben ik tegen 1 uur weer richting huis gegaan, in Makkum werd ik nog even staande gehouden door een oom en tante van mijn schoonzoon, ze hadden mij wel meer zien gaan en vonden dat het altijd zo hard ging, in en door Makkum valt dat meestal wel mee. De Afsluitdijk was volop tegen wind maar dat wist ik en als je dan ook nog gewoon tussen de 34 en 36 op de teller ziet mag je echt niet mopperen. Het laatste stukje op Wieringen, al is het maar een ruime kilometer, viel mijn oog op wat aandachttrekkers langs de weg. Toevallig las ik er iets over in de krant, de voorstanders van het “Wieringerrandmeer”, de nieuwe naam is ondertussen al “Wieringerrampmeer” proberen iets te bedenken om deze “aandachttrekkers” op legale wijze te laten verdwijnen. Het is gewoon duidelijk maken dat er bij de ontwerpers van dit toekomstige schrikbeeld mogelijk een steekje los is in het logisch denk vermogen vooral als je de “Blauwe stad” in Groningen als voorbeeld neemt, een stuk bouwland van zeer matige tot slechte kwaliteit veranderen in een natuurgebied met woningbouw en nu tot de conclusie komen dat het lang geen haalbare kaart is. En men wil hier de vruchtbaarste grond van Nederland onder water laten lopen en bekostigen uit de woningbouw en als je dan de zaak als leek probeert te volgen zijn er heel wat vragen waar geen antwoord op is vooral m.b.t. de kosten, wie gaat dat betalen, straks de argeloze inwoners, maar dan hebben er toch een aantal mensen naam gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten