Niet over ijs, wel op asfalt.

Maandagmorgen, de vorst is op dit moment helemaal van de baan, er worden geen Questen meer op het ijs verwacht. Ik heb de ervaringen van Wim en Kees gelezen in hun resp. blogs en kan helaas geen bewondering hebben voor hun waaghalzerij, want in mijn ogen is dat het wel een beetje. De eerste keer in de buurt van Wim’s onderkomen bij De Woude heeft Kees zijn eerste natte ervaring opgedaan en afgelopen weekend heeft hij de verleiding niet kunnen weerstaan om op Wim’s voorstel in te gaan en via het Hoornse Hop nog een keer de proef op de som te nemen met “ijsquesten” gelukkig voor beide mannen is het goed afgelopen want met een Quest door het ijs gaan lijkt me enorm link, de voeten in de toeclips en als je door het ijs heen zou gaan je zelf aan de rand van de Quest omhoog drukken die dan al geen “ondergrond” meer heeft omdat hij in het water wegzakt. Als de mannen dit lezen zullen ze zeker reageren en mij in het ongelijk stellen, oké daar heb ik best vrede mee, maar ik blijf geen voorstander van dit soort experimenten. Vandaag maar weer een gewoon ritje over het asfalt, eerst maar naar en neef van mij die ze onlangs in het MCA in Alkmaar voor een kleine ingreep bijna naar het hiernamaals hebben gewerkt door wat onvoorzichtig met de man om te gaan en enkele bloedingen niet tijdig te hebben opgemerkt waardoor hij momenteel, na 5 weken ziekenhuis nog niet thuis is terwijl op voorhand 1 nachtje als uitgangspunt was gesteld. Zo zie je maar medische missers zijn dichterbij dan je denkt. Vandaar ben ik doorgereden naar Obdam even de familie situatie op een rijtje zetten en toen door naar Hoorn. Ik had verwacht dat er al bergen kruiend ijs zouden zijn te zien maar dat viel tegen en met wat omwegen ben ik weer op Middenmeer af gegaan en was na 81 km weer binnen.