Dinsdagmorgen half 7, ik ben al uit bed en klaar om aan de slag te gaan, in huis wat huishoudelijke dingen afwerken zoals stoffen en zuigen en daarna koffie en tegen half 10 omkleden want straks komt Kees en dan gaan we een rondje maken, mogelijk over Wieringen. Omdat het nogal lang duurde voor mijn gevoel, geduld heb ik nog steeds te kort, heb ik Kees op zijn mobiel gebeld, er werd opgenomen en ik kreeg te horen dat er een lekke band was geweest en dat die weer verholpen was “Maar”, zei Kees, “We komen er aan” ‘We’ hoorde ik dat goed dan komt er nog iemand mee. Dat kon naar mijn mening maar één man zijn, Wim Schermer vanaf De Woude, dan heeft die er straks al een leuk stukje op zitten. Zelf had ik dat indertijd ook toen ik via Kees van Hattem in Heerhugowaard en daarna samen met Kees naar De Woude en later zijn we met z’n drieën naar Marken gefietst. Inderdaad de tweede man was Wim en nadat we hier eerst koffie hebben gedaan zijn we van start gegaan richting Wieringen. Via Slootdorp over het fietspad tot aan De Haukes dan onderlangs Westerland naar de Quarantaineweg en zo over Wieringen richting Den Oever. Hier en daar langs het Wad en bij de haven door de smalle doorgang het haventerrein op. Op de haven lag het vol met blauwe plastic dobbers (bussen in onze ogen) waaraan netten hingen die in de Waddenzee worden uitgezet voor de mosselzaadvangst. Een alternatief voor de mosselvisserij met z.g. sleepnetten, wat tegenwoordig verboden is. Wim had meteen weer een groep mosselvissers om zijn fiets heen die het één en ander wilden weten. Kees en ik stonden aan de andere kant en konden het rustig bekijken, volgens ons heeft Wim “stroop aan z’n kont”, als er een gelegenheid is waar mensen zijn met een uitgebreide interesse dan is Wim daar ook. Van Wieringen zijn we richting Medemblik gegaan langs de Noorder- en vervolgens Zuiderdijkweg, het enige oponthoud bestond uit een lekke achterband bij Wim. Zijn hartslag was aanzienlijk hoger, zelfs veel te hoog voor de snelheid die hij op de teller had, na enig onderzoek bleek de achterband heel langzaam leeg te lopen en dat fietst dan iets te zwaar om niet te zeggen “Ja trapt je ’t Lazerus”. In Medemblik werd een koffiestop ingelast en trakteerde Wim een rondje naar keuze. Na Medemblik hebben we voorzichtig richting Aartswoud opgezocht waar we het niet konden laten om een unieke foto te maken van "drie Questen en een Smart" om uiteindelijk toch weer op huis af te gaan maar wel via wat landelijke paadjes al dan niet geasfalteerd. Het begon ongeveer in Opperdoes, via de Galgeweg naar het vrij nieuwe fiets/natuurpad, het "Marepad", wat uitkomt bij de grasdrogerij, dan oversteken linksaf door de Wieringermeer tot we linksaf konden bij Lambertschaag en daar weer rechtsaf over een echt landelijk “Pannenpad” wat eigenlijk nog wat te nat was waardoor het vrij zwaar reed. Dit pad volgden we tot aan het echte “Blôte Bienepad” wat uitkomt in Aartswoud vandaar naar Hoogwoud en via de Obdammerdijk naar Heerhugowaard. Ik ben daar afgehaakt om nog even langs familie te gaan die achteraf op het punt stonden om weg te gaan om op tijd voor hun afspraken te zijn. Kees en Wim gingen verder naar Heerhugowaard wat nog maar 4 km verder was en ik ben omgekeerd en heb Middenmeer opgezocht waar ik weer blij na zo’n ritje ben aangekomen wat ruim 91 km op de teller bracht. Wim en Kees zullen behoorlijk hoger schoren, moeten ze ook maar niet zo ver gaan wonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten