Eindelijk is het er weer een keer van gekomen, over de Afsluitdijk naar Oudemirdum even bij de kleinkinderen kijken. Het viel in het begin niet helemaal mee m.b.t. het weer, de voorspellingen waren naar mijn idee beter als wat er van terecht is gekomen. Vanmorgen van huis gegaan, net aan droog en een temperatuur van 4 graden en toen ik bij Bianca was gaf daar de thermometer 5,4 graden aan dus na ruim 2 uur was het echt niet noemenswaardig warmer geworden. Op de dijk en ook bij vertrek hing er een lichte mist die pas in Friesland over begon te raken. Mijn dochter was thuis en had net bezoek van een vriendin die haar dochtertje weer op kwam halen, al kletsende met koffie en koek werd het tijd om de kinderen van school te gaan halen, deze keer alleen Thimo omdat Fleur een beetje van slag, laten we het “schoolziek” noemen, was. Samen even later een broodje gegeten en voor ik weg zou gaan moest ik nog even met Thimo mee om zijn blog te bekijken, ja, ja, 7 jaar en dan op zijn eigen houtje zoiets voor elkaar maken, ik blijf het knap vinden. Op de heenreis in Makkum moest ik bij de oversteek van de sluis/brug heel langzaam achter een paar oudere mensen blijven en was toen meteen foto object voor een hele groep mensen die daar net stonden om de binnenstad van Makkum te bezoeken denk ik, lijkt me niet direct een gunstig tijdstip, maandagmorgen om een uurtje of 10, alles is dan vaak nog gesloten. Maar omdat ik toch bijna stilstond en gebaren kreeg om te stoppen gaf ik daar uiteraard gehoor aan, er kwamen allerlei vragen op mij af, “ Hoe zwaar is de motor” “Hoe hard kan ie” en ga zo maar door er was zelfs iemand die zijn hoofd dicht bij de voorkant had om te horen of er echt niet een motor te horen was, op de eerste vraag hoe zwaar de motor was heb ik geantwoord zo rond de 78 kg en de verwonderde blikken werden weer normaal toen ik zei dat dat ongeveer mijn gewicht was. En dat allemaal in het Engels met hier en daar nog een andere “klankkleur” er tussendoor. Ik kreeg ook nog een folder in mijn hand gedrukt en thuis heb ik eerst eens gekeken wat voor groep mogelijke vakantiegangers ik had ontmoet, alles is me nu duidelijk, het waren als ik dat goed heb begrepen “bemanningsleden” er liepen ook heel wat meisjes en vrouwen bij, van LOGOS HOPE wat dat inhoud is te lezen op www.logoshope.org een goede of misschien zelfs een zeer goede groepering in de samenleving. Bij het vertrek uit Oudemirdum ging ik er van uit dat ik een groot deel wind tegen zou hebben maar hoe het ook is gekomen, het “vloog”er over. Overal kon ik zo door zoeven en alleen op de Afsluitdijk nog even stil staan omdat er weer gefotografeerd en gefilmd werd, het betrof nu een mevrouw met een man en een kind, de heren waren kennelijk afkomstig uit Letland en de vrouw uit Nederland, zij vertelde mij dat ze net uit Riga kwamen en nu op weg waren naar de accountant in Opmeer, in het Engels werden de mannelijke leden van het gezelschap door haar voorgelicht over het “gele geval” wat zij super vond, zo kun je tenminste onbezorgd oud worden. Het is maar hoe je het bekijkt. De "Steenzetter" heb ik ook maar eens netjes gefotografeerd, die staat daar alle dagen in weer en wind met de kromme rug, ik voel, als bezitter van een matig tot slechte rug, met hem mee. Thuis gekomen schrok ik eigenlijk van het gemiddelde, 34,7 km omdat ik toch wel een beetje twijfelde heb ik ook de GPS gecontroleerd en die gaf 34,5 km p/u aan dus het ging echt super na een “rotte” zaterdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten