Gebroederlijk op de Afsluitdijk

Het was weer een keer zo laat, even naar Oudemirdum voor een retourtje. Vanmorgen was het redelijk tot goed weer dus dan meteen maar omkleden na het ontbijt en een paar “bakken” koffie. Maar voor je dan echt van start bent duurt meestal weer iets langer, banden nakijken, water in de “camelbak” een paar bananen en voor nood iets te eten in de vorm van voedingsrepen die ik sinds kort heb ontdekt in de Dekamarkt hier op het dorp genaamd “EAT NATUREL” een reep met noten en fruit met een yoghurt coating, heerlijk voedzaam en gezond. De rit liep weer als vanouds, nergens stoplichten en geen verkeer op de fietspaden, de hele Afsluitdijk heb ik geen enkele persoon gezien met fiets of bromfiets. In Oudemirdum stond de koffie al bijna ingeschonken voor ik binnen was. Gezellig even kletsen en ik kreeg meteen het verzoek om onder de middag te blijven voor de warme maaltijd, uit school moest mijn dochter met de kinderen naar verschillende plaatsen en ze zou niet eerder thuis zijn dan tegen half 8 en om dan nog te beginnen met de warme “hap” zou haar te laat worden dus dan maar onder de middag. Het was allemaal prima voor elkaar en toen de kinderen uit school kwamen kreeg ik meteen de grootste verhalen te horen over van alles en nog wat. Wat is het leven toch mooi als je het eens rustig bekijkt en niet overal aan voorbij vliegt, niet dat ik nu de Quest bedoel maar gewoon genieten van de momenten en als je ze wilt zien zijn ze er genoeg die mooie momenten. Na enige tijd ben ik weer opgestapt en heb de lange broek in de fiets gelaten en dat is prima bevallen. Terug langs dezelfde weg en dan zie je heel wat jong “spul” langs de dijk en ook in de weilanden langs de Friesekust. Even stoppen en een paar van die beestjes vastleggen op de geheugenkaart. Later als ik het gehucht Gaast binnen kom herinner ik mij de man van “staal” die al enorm lang in de houding staat te roesten, ook hier even flink afremmen, anders ben je het dorpje alweer uit, en een plaatje schieten van dit uitzonderlijke kunstwerk. In Friesland alles voor de wind en op de Afsluitdijk zal ik ook wel de gunstigste wind hebben denk ik, het klopt en het vliegt er over de teller staat meer bij de 45 als bij de 42 km en in “no time” ben ik aan het laatste stukje toe, van het monument naar Den Oever. Op dat laatste stukje stopt er een wielrenner en op het eerste gezicht zag ik nog geen kennis maar toen ik dichterbij kwam bleek het mijn jongste broer te zijn. Ben had het plan om zijn maats tegemoet te fietsen die rondje IJsselmeer aan het volbrengen waren, 200 km in “straf” tempo voor wielrenners, ik was ze graag tegengekomen want dan zou “rissen” weer echt leuk zijn geweest, helaas ik heb ze niet gezien. Samen zijn we richting Den Oever gegaan, hij ging onder het tunneltje door richting Medemblik langs de dijk en ik ging via de andere kant naar Wieringerwerf en Middenmeer en was daar na 162 km omdat ik in Friesland een paar hele kleine ommetjes had gemaakt, anders is het standaard 160 km.