Was het gisteren naar de westkust van de provincie, vandaag werd het voornamelijk de oostkust en dat wil dan zeggen, waar mogelijk langs de dijk. Het ritje van vandaag heb ik net als gisteren weer in Google zichtbaar gemaakt en de “wereldbol” daarna een beetje gekanteld waardoor er een leuk effect ontstaat. Ik kan nu wel weer een heel verhaal ophangen over alle paadjes en wegen die ik vandaag ben gegaan maar dat is op de “Google-foto” ook voor iedereen te zien. Alleen de stopplaatsen wil ik even aangeven, toen ik op Andijk reed ben ik na een paar kilometer van de dijk af naar de doorgaande weg afgedaald omdat er bovenop te veel kleine vliegjes waren die af en toe door de gaten van mijn helm naar binnen gingen en daar nogal wat kriebels veroorzaakten door van haarstoppel naar haarstoppel te rennen om verstoppertje te spelen. Toen ik eenmaal beneden op de weg reed zag ik bijna aan het einde van Andijk een auto staan en gelijk schoot het door mijn gedachten,”Kees moet vandaag oppassen in Andijk” dus ietsje terug en naar de bewuste woning waar opa Kees druk bezig was met zijn kleinzoon en kleindochter. Even bijkletsen een bakkie koffie en weer verder, net voor Enkhuizen heb ik mijn schoonzus gebeld en gevraagd of Trudy, de zus uit Australie, er nog was, ze zaten naast elkaar en omdat Trudy vrijdag weer vertrekt ben ik nog langs gegaan om afscheid te nemen. Ook daar zit je dan weer een poosje en als het één en ander genuttigd is ga ik weer verder. Altijd maar zoekend naar wegen met weinig of geen verkeer en dat zijn meestal de dijken, waar mogelijk is ga ik over de IJsselmeerdijk en moet uiteindelijk toch afslaan, het “binnenland” weer in. Het volgend op onthoud kwam pas veel later, ik reed toen langs de weg richting Schermerhorn, op zo’n 100 meter voor de afslag naar Schermerhorn werden de kanten gemaaid en was de doorgang echt geblokkeerd, de chauffeur had het nog het drukst met de schade aan de brugleuning die hij net had veroorzaakt door meer aandacht te hebben voor de klepelmaaier beneden dan voor de hydraulische arm van de tractor en het maaiwerktuig. Hij zag mij dus totaal niet, pas na flink op de claxon te drukken keek hij op, raapte nog snel de stukken afgeknapte verf op en gooide dit in de sloot beneden en stapte toen weer in de trekker om zijn maaikunsten voort te zetten. Ik vond het te gevaarlijk om op de weg te gaan rijden dus bleef “rustig” achter het obstakel fietsen totdat hij stopte en voldoende ruimte maakte om mij door te laten. Vervolgens rechtsaf voorbij Schermerhorn en dan voor de wind op naar Middenmeer. Onderweg zag ik aan het einde van de Langereis dat het daar had geregend, de weg was nat maat tot aan huis toe heb ik geen spatje water gehad en bleef het ruim 115 km droog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten