Kees was niet thuis

Het is droog, het was droog, alles kwam vandaag voorbij. Toen ik vanmorgen bij de bakker vandaan kwam had ik het idee, “Het zal wel los lopen vandaag met het weer” het waait flink en als er dan al een bui komt is die ook zo weer weg en dat ging helemaal op. Ik heb de laatste dagen met veel genoegen de verhalen van Kees van Hattem gelezen over de rit van en naar Cycle Vision in Tilburg, geweldig lijkt me zo’n tocht en dan in het illustere gezelschap van o.a. Jan, Wim, Nico, Matthijs en zelfs “De Muis” was mee. Ja, Yvonne je hebt een naam voor het leven gekregen. Maar goed, om de man in kwestie nou zelf te horen dacht ik, kom ik rij er even naar toe. Helaas toen ik in Heerhugowaard voor de deur stond, (nog op de weg) zag ik dat de zijpoort dicht was en hangslot aan de buitenkant liet niets aan duidelijk te wensen over. Dus toen maar door en een “zo maar” rondje gereden, wel op enkele honderden meters langs Kees en Wim bleek achteraf. Kees is een beetje privé monteur bij Wim als het op de grovere onderdelen aankomt, heeft hij zelf al eens gezegd, Wim is heel veel handiger als het pietepeuterig klein is. Op het bijgevoegde kaartje is te zien waar ik vandaag allemaal zo’n beetje heb uitgehangen, op de Kopdammerdijk net voor Grootschermer zag ik in de sloot links van de weg een enorm geel bloementapijt en dan moet je even stoppen voor een foto, zo vaak kom je zoiets nou ook weer niet tegen. Ondertussen voelde ik dat mijn maag aan vulling toe was en omdat ik van huis was gegaan zonder etenswaar, (ik zou alleen even naar Kees in “De Waard”gaan) slechts voldoende water, leek het me niet verkeerd om in Grootschermer even de “supermarkt” binnen te gaan en iets te eten te halen, na een paar suiker/kaneelbollen voelde ik me weer “rijk en sterk” en zou de hele wereld weer aan kunnen. Even verder bij de 3 molens van Schermerhorn linksaf richting Stompetoren om te kijken bij wat nog over was van de voormalige zuivelfabriek, niets meer, een grote puinhoop meer was er niet. Op de camping in Frankrijk vertelde iemand uit Stompetoren dat het pand net voor hij met vakantie was gegaan onder de slopershamer was gekomen en dat was te zien ook. Aan de andere kant van de Noordervaart ben ik weer terug gereden en via de Oterlekerweg verder in noordelijke richting om zo weer in de Wieringermeer te komen. Toen ik vanmorgen net buiten het dorp op de Alkmaarseweg reed zag ik dat in de berm naast het fietspad achter de bomen een hoop techniek in stelling werd gebracht om de vele, veel te hard rijdende automobilisten op beeld vast te leggen om ze er zo aan te kunnen herinneren dat autorijden op hun manier extra duur is geworden na vandaag. De gedachte kwam toen bij me op, “als hij er nog staat als ik terug kom dan maak ik er even een foto van” en zowaar toen ik iets voor 2 uur bijna thuis was zag ik hem staan. Ik ben even gestopt en heb netjes een plaatje geschoten en een praatje gemaakt met de man die alle apparatuur van zijn baas vandaag mocht bedienen. Thuis gekomen zag ik dat het net een rondje van 90 km was geworden met 2 keer een heel klein buitje, laten we zeggen voor het stof.