Van Zuidoostbeemster naar het Andesgebergte

Op de zon overgoten maandagmorgen weer op pad met de Quest, niet ver maar gewoon even naar Zuidoostbeemster voor een klein klusje, tenminste dat dacht ik. Er waren een paar hardhouten planken van de brug losgeraakt omdat de slotbouten waren doorgeroest. Eerst wat slotbouten halen bij de Fixet en een nieuwe professionele staal/ijzerboor. Het leek simpel, omdat ik de oude verroeste materialen niet uit het hout kon krijgen leek mij het beste om gewoon nieuwe gaten te boren en alles is zo “gepiept” dacht ik, nou mooi niet, eerst met een kleinere boor op de DIN balk en langzaam met de grotere, het eerste gat heeft bijna een uur gekost dus voordat je dan de tweede onderhanden neemt bedenk je, je wel drie keer. Gelukkig kon ik daar de oude bout wel verwijderen en was dat zo klaar maar voor 2 bouten een paar uur in de weer is niet normaal, voor mij geld altijd nog “Gang is alles” opschieten en niet treuzelen, “I love snelheid” staat niet voor niets op mijn Quest al wil Kees er wel “Snelle P” van maken. Zo rond de klok van half 2 denk ik ben ik weer richting huis gegaan en uiteraard weer met een kleine omweg, even via Obdam. Mogelijk zijn mijn zwager Tom en zus Gerda weer thuis van hun reis door Zuid-Amerika. Geregeld kwam er mail met verslagen van hun belevenissen en inderdaad ze waren vanmorgen thuis gekomen en hadden een geweldige vakantie gehad met alle mogelijke souvenirs en kleding waren ze weer op de Obdammerdijk gearriveerd. Gerda praat dan echt 5 kwartier in een uur, hoe ze dat heeft snap ik af en toe niet, ik heb wel eens iemand horen zeggen over zulke mensen, het betrof toen een man, “De rafels hangen aan z’n bek” maar eerlijk wat ze allemaal vertellen kan in een korte tijd is ongelofelijk. Die kleding hadden ze aan moeten schaffen omdat ze daar temperaturen hebben gehad van 30 graden boven nul maar ook van wel 10 onder nul en verdwalen in de Andes lijkt mij niet zo plezierig maar met avonturiers bloed in je aderen is alles van toepassing denk ik. Ik heb het laatste stukje naar huis met heel veel wisselende gedachten gespeeld, was dit onverantwoord van een opa en oma of niet, ik denk het niet ze vonden het prachtig en ik was na iets van 108 km weer binnen.