Een molen, een fietspad en DSB

Half oktober en zulk weer, wie had dit durven dromen het is te mooi om waar te zijn een hele dag zon en weinig wind. Vanmorgen dus weer redelijk op tijd er uit en als eerste de krant door bladeren, is er nog ander nieuws als DSB perikelen, weinig, er zal vanmorgen een uitspraak volgen van de rechter over het totale bedrijf van Dirk Scheringa omdat hij het zelfde doet/deed als andere grote verzekeraars en banken, maar er kan beter een kleintje “hangen” i.p.v. ING of DNB want daar zit het hier en daar ook goed scheef als je de berichten op TV mag geloven. Ik stap desondanks weer blij in de Quest en ga een rondje maken, waar ik uit zal komen zie ik nog wel. Als ik goed 10 km van huis ben zie ik een molen staan en kan het niet laten om daar even heen te rijden, het is buiten de route en ook nog gevaarlijk om er te komen omdat ik een voorrangsweg over moet steken om dit doodlopende stukje weg in te gaan. Het is de molen aan de Kolkweg, een naam kan ik helaas niet vinden ook niet via Google dus blijft het gewoon de molen aan de Kolkweg die zeker niet in “De Molentocht” zal worden opgenomen. Op een bepaald moment kwam het ook nog in mijn brein op waarom of een Quest gebruik mag maken van de weg i.p.v. het fietspad, heel simpel omdat de fietspaden over het algemeen te smal zijn en als voorbeeld hier het fietspad langs de Westfriesedijk tussen Lambertschaag en Aartswoud, echt veel te smal, het is amper één Quest breed zoals op de foto is te zien. Bij Lambertschaag ben ik maar rechtsaf gegaan richting Benningbroek en Wognum, dat laatste is niet zo verstandig, ik kwam langs een enorm groot leger “aasgieren” “persmukieten” of hoe je zulke mensen met nette woorden kan beoordelen of veroordelen. Een heel leger stond te wachten op de uitspraak van de rechter en de mogelijke reacties vanuit het DSB onderkomen, wat de groten wel mogen en de kleinere niet, wordt hier wel heel duidelijk in de media gebracht, maar goed deze “jongens en meiden” doen ook hun werk. Het rondje werd langzaam groter en groter, na Wognum via Zwaagdijk, even langs Gerrit en Marian, en dan via de Tolweg naar Hoogkarspel. Om niet door “De Streek” te moeten fietsen ben ik achterlangs gegaan waar weinig of geen verkeer is en kwam zo uiteindelijk weer in Enkhuizen terecht waar ik even ben gestopt bij de visboer om een heerlijk lekkerbekje naar binnen te werken. Gesterkt door dit hapje ben ik weer verder gegaan door Enkhuizen en bovenop de dijk richting Andijk, vanaf de dijk had je een mooi uitzicht op het IJsselmeer waar het in mijn ogen vrij druk was met zeilboten/schepen. Het laatste stukje naar Middenmeer is alleen nog even onderbroken voor een kop koffie bij zus Ans in Wervershoof en zo was ik weer op tijd binnen en zag dat de totaalteller nog 114 km van de vijftigduizend af is.