Windscherm ritje

Een gewone maandag zoals er al zo velen zijn geweest en hopelijk ook nog velen zullen volgen, maar toch ook weer niet helemaal gewoon. Wanneer maak je het nou mee, dat als je op maandagmorgen om kwart voor 9 bij de bakker komt, dat er iemand vraagt naar de juiste gegevens van je blog. Er stonden een stuk of 5 a 6 mensen in de winkel toen Jan mij zag binnen komen, hij sprak mij meteen aan en vroeg: “Pé, hoe kom ik op jouw verhalen op internet, want elke week met de kaartavond wordt alles besproken met de mannen over je ervaringen langs de weg en ik kan het niet vinden”. Omdat ik een paar “taaipoppen” mee zou nemen naar Friesland had ik mijn portemonnaie in mijn hand en daarin heb ik meestal wel een paar kaartjes met de juiste gegevens, dus Jan is vanaf nu ook op de hoogte van mijn, al dan niet verstandige ritjes op deze aardkloot. Zoals gezegd zou ik naar Friesland, even naar Oudemirdum om weer een keer bij de kleinkinderen te kijken. Van start met het nieuwe item, “een windschermpje op de Quest”, alles leek de eerste paar kilometer geweldig, maar langzaam verdween mijn enthousiasme beetje voor beetje , stukje bij stukje kwam er meer condens aan de binnenkant en werd mijn zicht elke kilometer minder. Op de Afsluitdijk waar de wind schuin van achter kwam werd het scherm weer schoon geblazen, maar echt vrede had ik er nog niet mee, het zal wel moeten wennen en misschien staat hij niet helemaal goed. Aan het einde van de dijk ben ik voor de tweede keer gestopt om wat correcties aan te brengen, nog een ietsje naar voren en het stukje aan de binnenzijde wat bijstellen maar echt “lekker” zat het nog steeds niet. Toen ik eenmaal rechtsaf langs de Friese kust naar het zuiden reed en de wind meer van voren had was ik er helemaal snel mee klaar, ik zag niks meer. Oorzaak, het scherm bleef schoon maar nu was mijn bril in één klap helemaal beslagen, ja wat moet je dan. Ik heb alles maar binnenboord gehaald en met kop in de wind heerlijk de laatste 30 km afgerammeld. Bij Bianca, die dolblij was met de Noord-Hollandse taaipoppen, heb ik alles opnieuw proberen te plaatsen, nog wat verder van de rand af gezet en toen weer goed de plakstukjes van het scherm vastgedrukt in de hoop dat het nu beter zal gaan. Ondertussen kwamen Fleur en Thimo uit school en al snel zaten we aan tafel, door omstandigheden moesten ze onder de middag warm eten en ik kon zo mee eten, Bianca had een heerlijk preischotel en gesterkt met de warme hap achter de kiezen kon ik weer vlot huiswaarts. Voor vertrek werden er nog een paar foto’s gemaakt van opa achter zijn windscherm, als ik ze binnen heb zal ik er wel wat van plaatsen en na dit ritueel ben ik richting het Noorden gegaan, voor de wind en weinig condens op het scherm, zou het dan nu toch goed staan. Ook later op de Afsluitdijk met een behoorlijke wind schuin linksvoor tegen ging het vrij aardig en moest ik af en toe mijn hand boven het scherm uitsteken om te voelen of het nog waaide dus als er geen condens op mijn bril komt is het een stuk prettiger rijden met een windscherm. Voor de snelheid zal het niet zoveel schelen denk ik maar dat is misschien t.z.t. weer een leuke bezigheid voor Wim, weet je nog Wim, meten is weten. Rond de klok van 3 uur stond ik onder de douche en was de 160 km weer in een “mum van tijd”door het putje weggespoeld en kon ik mijn verhaaltje weer even schrijven.