Reis met een missie

Een reis met een missie zo zou ik het ritje van vandaag kunnen noemen. Wat is het geval, mijn kleindochter is nogal gek van paard/ponyrijden en heeft dus de daarbij behorende uitrusting zoals een cap en rijlaarzen enz. haar moeder had dat ook al, die “paardentik” maar omdat kleine kinderen nogal snel groeien had mama op marktplaats.nl een stel rijlaarsjes op de kop getikt en of opa die eventueel op zou kunnen halen. Helemaal geen probleem, Middenmeer - Hoorn is als retourtje hooguit een goeie 50 km en de wegen lijken redelijk dus zo gepiept dacht ik. Eerst maar eens gebeld ondanks dat mij al was doorgegeven dat de verkoopster in kwestie op woensdagmorgen thuis zou zijn, geen gehoor, toch maar die kant opgereden zo ver is het nou ook niet, misschien is ze even afwezig i.v.m. boodschappen doen of iets dergelijks. Ik had al gezien dat het op een ruime kilometer vanaf mijn zwager en zus in Blokkker was hoewel het daar tegenwoordig Hoorn heet, dus een bijna bekende omgeving, nou vergeet dat laatste maar. Toen ik vanaf Blokker linksaf was gegaan onder de spoorlijn door en dan de 1e straat links leek alles een fluitje van een cent, ik was zo in de straat die opgegeven was maar dan het nummer. Rondrijden, zoeken, vragen en nog niet te vinden, bij de vierde vraag aan een echtpaar dat juist in de auto zou stappen kreeg ik de oplossing, “Kijk meneer, daar de straat hier achter, aan de ene kant heet hij Gerard Den Brabanderhof en aan de andere kant heet het Groene Steen” je houd zoiets niet voor mogelijk. Twee namen in dezelfde straat hoe is het mogelijk, het zal wel bij een ambtelijke dwaling horen want “normale” mensen bedenken zoiets niet. Maar goed het juiste nummer was toen snel gevonden, helaas er was niemand aanwezig dus toen eerst maar even naar mijn zwager die vlakbij in Blokker woont, daar even kletsen en toen nog maar weer een keer telefonisch geprobeerd of er toevallig al leven in de brouwerij was. Het ging niet door het bleef dus een “sofreis”. Op de terugweg heb ik een iets ander route genomen en daarbij geconstateerd dat het lang niet overal begaanbaar was, de Cultuurweg was nog één grote “ijsbaan” met ribbels en op de Koggerandweg lagen nog heel wat harde sneeuwranden die mij bijna noodlottig werden, even reed ik op twee wielen met een lichte overhelling naar rechts, gelukkig kwam ik weer snel met 3 “benen” op de grond maar de gang is er dan wel even uit en het werd vanaf dat moment geconcentreerd de juiste route kiezen. Ondanks alle tegenvallers was het toch weer heerlijk even de benen te hebben gestrekt al was het maar 55 km.