Hoe mooi kan het leven zijn

Vandaag weer een prettige rit achter de rug, hoewel ik vanmorgen, toen ik net een tiental kilometers onderweg was, sterk van plan was om terug te gaan. Een miezerige motregen “vergalde” mijn fietsplezier, het schermpje raakte ondanks allerlei bewerkingen lang niet vrij van hemelwater en zodoende vrijwel ondoorzichtbaar , tenslotte heb ik het er maar afgehaald en opgeborgen, met de frisse wind in mijn gezicht en de lichte motregen erbij werd het toch al een stuk beter. Na een aantal kilometers werd het droog en heb ik het allemaal weer ervaren als een feestrit, wat is het leven toch mooi. Sebastiaan reageerde nog op het stukje van gistermiddag en schreef o.a. “Ik kan het mij niet voorstellen dat enz.…..” nou ik kan het mij ook niet voorstellen al word ik er af en toe aan herinnerd dat mijn geboortejaar 1940 was, maar voor mijn gevoel sta ik nog aan het begin en omdat het zo leuk is hoop ik dat ik nog zo’n ruime 30 jaar te goed heb, ik denk en hoop nog steeds dat ik de honderd wel zal halen, we wachten wel af, zelf stoppen zit er voor mij niet in. Omdat ik zomaar een rondje in het wilde weg ben gaan rijden brengen de genen me toch automatisch in een bepaalde richting, inderdaad even bij mijn vriendin langs dat maakt het leven alleen maar mooier. Een broodje, wat kletsen enz. en alles op een rijtje zetten voor wat in de komende week op het programma staat. Terug langs Purmerend en het Noord-Hollandskanaal op naar de “Graftdijken” en langs Alkmaar via een stukje Heerhugowaard. In “De Waard” ben ik nog even over de brug in het “Park van Luna” gereden en heb gezien dat het een enorme natte bedoening is, ook op de fietspaden waren plaatsen dat het water stukken blank had gezet maar het zal alle dagen beter worden, toen ik eenmaal thuis was stond de teller op 105 km en was het totaal opgelopen naar 53.933 km.

Slecht nieuws

Gisteren dacht ik nog dat ik vandaag niet zou kunnen fietsen maar het liep allemaal ietsje anders. Vanmorgen wel op tijd op pad voor een paar kleine klusjes en rond de middag was dat al klaar dus dan heb je toch weer de ruimte om even je gang te gaan. Rond half 2 was ik thuis, omkleden , banden op spanning brengen en in de fiets. Het werd maar een betrekkelijk klein rondje met een hele nare bijsmaak. Vertrokken vanaf Middenmeer via de gebruikelijke route naar het Agriport gebied en dan bij de grasdrogerij de weg oversteken en langs het natuurgebiedje waar vorige week nog volop werd geschaatst, nu zwommen de ganzen en andere watervogels alweer in grote aantallen rond. Vervolgens via een stukje Twisk door Oostwoud waar ik bij museum “De Baan” van Jan, even heel kalm aan ben gegaan, maar zo op het eerste gezicht leek alles rustig en ben dus doorgereden. Via het Egboetswater, waar ik een paar foto’s heb gemaakt naar het volgende dorp. Wat kris kras door Wervershoof waar op de eerste adressen, waar normaal familie woont, geen mens thuis was, ben ik doorgereden naar mijn jongste zus, daar had ik wel geluk. Dat is dan meteen een koffiestop en bijkletsen over familiezaken en nog meer. Na de koffie richting Medemblik, omdat ik toevallig via de Nieuwstraat naar de andere kant van de stad reed zag ik bij het stationnetje dat alles was afgezet met rood/wit lint en op de dijk stonden politieauto’s en er liep ook heel wat volk heen en weer. Mijn idee was er zal wel iemand door het ijs gezakt zijn die ze er nu uit halen of hebben gehaald. Via de Zuiderdijkweg in de Wieringermeer ben ik uit nieuwsgierigheid rechtsaf gereden naar de parkeerplaats in de uiterste hoek van de polder die uitkomt achter het station van het Hoorn-Medemblikse-boemeltje. Ik heb een paar foto’s gemaakt omdat ik een paar duikers bezig zag in het ijskoude water of beter gezegd in een wak. Even verder op ben ik gekeerd en vroeg aan een paar mensen of er iemand door het ijs was gezakt, “Nee” was het antwoord, “De man die ze er nu uithalen was de zoveelste van een gezin die het niet meer zag zitten dat vertelde zijn broer die hier net was”. Die foto’s plaats ik uiteraard niet maar het heeft wel even een stempel achtergelaten.

Hoe staat het met Uw conditie ?

Het heeft even geduurd maar het is weer gelukt, een gewoon simpel rondje met af en toe zon en droge wegen. Wat is dat weer een genot, geen sneeuw of ander ongerief en overal lekker door kunnen trappen. Wat wel een beetje lijkt door te “schemeren” is de achteruitgang van de conditie. Mogelijk is het ook het nogal koude windje wat ik in eerste instantie tegen had en later dus mee, maar thuis gekomen na 87 km zag ik dat het gemiddelde maar op 31,4 km p/u stond terwijl ik me, gevoelsmatig eigenlijk, een beetje had “uitgesloofd” op sommige stukjes. Het wordt tijd dat de temperatuur echt weer omhoog gaat dan komen de oude tijden wel weer teug en kan de kap weer worden opgeborgen en de snelheid op eigen kracht weer omhoog. Als je nu onderweg snel een foto wil maken zit je altijd met de “deksel” op de doos en is het unieke moment allang weer voorbij. Toen ik op de Molendijk reed vlak bij de drie molens van Schermerhorn ben ik toch maar gestopt om een paar foto’s te maken van deze monumenten. Alle drie op één kon niet want ik stond al te dichtbij maar zo gaat het ook. Gister kwam het er niet van om te fietsen en morgen ook niet, dus de krachten moeten worden verdeeld over klussen en fietsen, maar er komt spoedig weer een heerlijke tijd aan als het weer wat vaster wordt met hogere temperaturen en alle klusjes weer aan kant zijn, dat weet ik zeker.

Naar Kees voor de koffie

Een rommelige dag vandaag, eerst naar de tandarts dan het kabeltje in de Quest vernieuwen, vervolgens even naar mijn kleinzoon Job die vandaag jarig is, vanmiddag/vanavond volgt het officiële bezoek, maar nu alvast even zijn cadeautje brengen en dus omkleden om een stukje met de Quest op pad te gaan. Het weer is niet zo aantrekkelijk als gisteren, toen volop zon en nu flink bewolkt maar toch prima fietsweer. Ik ga richting Heerhugowaard en zie dat er op veel plaatsen water op het ijs staat, zou het dan nu toch echt doorzetten, de dooi waar iedereen ondertussen wel op zit te wachten. Ik heb al gedacht, volgend jaar moet iedereen zich maar inhouden met de Kerstdagen, de meeste jaren bidt men dan voor een “witte kerst” nou je ziet wat je krijgt, maanden lang “rotzooi” ik hoop dat er wat minder zal worden gebeden als het einde van het jaar weer in zicht komt. Mijn ritje bracht me richting Smaragd, voor het zo ver was had ik Kees onderweg al even gepolst of hij thuis was en dat was inderdaad het geval. Kees had de fietsen van Hans en van Sebastiaan onderhanden gehad, de ene remde te “happig” en de andere meende dat een fiets geen onderhoud behoefde, maar het schijnt allemaal weer in orde te zijn. Na de koffie heb ik mijn route weer naar Middenmeer verlegd met een klein ommetje wat aan het einde de teller op 63 km deed stoppen.

Zon en "Zee"

Wat weer een prachtige dag, zon en zee ik heb het allemaal gezien en wat wil je dan nog meer. Hoewel “zee” gezien is maar betrekkelijk, het meeste was ijs, soms redelijk soms afschuwelijk, maar op sommige plaatsen was het nog echt “zee” hoewel het al jaren IJsselmeer is. Vanmorgen was ik eerst nog zo optimistisch dat ik wel de Afsluitdijk over zou gaan naar Oudemirdum maar na de weersvoorspeller op de pc te hebben geraadpleegd leek het me beter om niet al te enthousiast te doen, kans op sneeuw heeft me goed afgeschrikt de laatste keer dus dat zal mij niet snel weer gebeuren. Bovendien was het hier op dat moment nog -5 C. en aan de overkant van het IJsselmeer gaf de thermometer -7 C. aan, dus even een andere route kiezen. Via Medemblik en Wervershoof waar ik broer Ben en zijn vrouw Riet passeerde als sportieve wandelaars ben ik naar Westwoud gegaan op familiebezoek. Arie en Githa waren thuis en de koffie komt daar als eerste aan bod, na wat bijkletsen over dit en dat ben ik verder gegaan naar de provincialeweg om wat later via de Torenweg in Hem te belanden. Op de hoek staat al jaren dit mooie “houtsnijwerkje” en van onderaf gaat de toren ook mee op de “kiek”. Later toen ik langs een stukje IJsselmeerdijk reed, die overigens heel slecht berijdbaar is, zag ik een paar schaatsfanaten op het IJsselmeer rijden, dat was ten zuiden van Enkhuizen om later ten noorden van de “Haringstad” grote wakken en scheuren in het ijs te zien. Nee, schaatsen op stukken ijs met zoveel risico zal voor mij altijd een afkeer houden sinds een jeugdervaring waarbij twee mensen zijn verdronken. In Enkhuizen was het prachtig, volop zon en dichtgevroren haven met de witte ophaalbrug op de achtergrond. Op het punt waar ik stond voor deze foto lag aan de andere kant het IJsselmeer nog volop open en was alles ijsvrij, zo zie je maar dat de verschillen erg groot zijn en dat het ijs op het IJsselmeer echt onbetrouwbaar is. Vanaf Enkhuizen heb ik alles bovenop de dijk gereden waarbij de wind me af en toe flink heeft opgejaagd tot zelfs 48 km p/u en dat hield weer in dat er geregeld flink bijgeremd moest worden in het bochtige fietspad. Ik meen dat de teller thuisgekomen iets van 77 km aangaf, net leuk voor een opwarmertje.

Bijna zat ik in een auto en ik wilde niet eens.

Het ging prima, vanmiddag lang gewacht en geregeld de buienradar en weeronline bezocht op de PC tot ik het moment veilig genoeg beoordeelde om te gaan. Van start met een lichte sneeuwval en tegen de wind in leek het eerst nog een beetje op een gewaagde onderneming maar na een 20 km reed ik zelfs een moment in de zon, het was maar heel kort , maar hij was er. Bij de rotonde in Wognum nog een bijna botsing, een wat oudere mevrouw, vanmiddag op dat moment dacht ik “dat stomme ouwe wijf”, die zonder blikken of blozen doorreed en ik moest vol in de remmen en gleed tot bijna op de zijkant van haar auto, ze reed gewoon door die tr….. Maar goed met mijn reactie heb ik ook een ruk aan het stuur of de rem gegeven ik weet het niet, maar het kabeltje wat het stuur met bedieningsknopjes op “afstand” houdt was meteen afgebroken. Ik had gelukkig wat gereedschap bij me om één en ander los te maken en weer opnieuw te bevestigen zodat het kabeltje niet tussen de ketting en voor-tandwielen zou kunnen komen tijdens het trappen. Een moment dacht ik er nog over om terug te gaan maar het eerste idee van vanmiddag om even naar mijn vriendin te fietsen heeft toch de doorslag gegeven, ook al was het ook al kwart over 3 voor ik daar aankwam het was weer enorm gezellig onder het genot van de nodige thee en cappuccino. Op de rit naar huis had ik de wind volop mee en dat was te merken. Langs de Oostdijk ging het als een speer, wel even stoppen bij de gevederde diertjes die bij een wak verzameld waren. Als je dan niet snel genoeg de camera te pakken hebt krijg je soms toevallig wel leuke beelden zoals de bijgevoegde foto. Op de kop af 80 km vanaf de start was ik weer binnen en kon zodoende wat later mijn belevenissen noteren. Morgen maar even het kabeltje vervangen en controleren of alles weer naar behoren werkt.

Als dit mogelijk is dan kan het andere ook.

Ik kijk uit het raam van mijn slaapkamer en zie op een huis schuin achter het mijne dat er hard wordt gewerkt op de nok van deze woning en dat als er vanmorgen weer een beetje sneeuw is gevallen en de berichten nou ook niet direct jofel zijn te noemen. Zou ik dan toch wel een rondje kunnen fietsen, de vooruitzichten leken wat minder dan wat ik nu zie. Straks maar omkleden en op pad, het moet mogelijk zijn als de rietdekker op die hoogte wel kan werken moet een gewoon ritje toch zeker mogelijk zijn.

Schaatsen of fietsen

Wat zal ik gaan doen, schaatsen of een stukje met de fiets door de polder. Om te gaan schaatsen zijn er volgens mijn laatste gegevens 2 locaties redelijk dicht bij huis. De eerste is in een stukje natuurgebied tussen de grasdrogerij van Wil Hartog en Opperdoes, daar werd zaterdag volop geschaatst en het tweede stekkie is op de Hofmanshaven bij Den Oever. De fiets heeft gewonnen, de schaatsen blijven op zolder, dan is het zaak om een ander pak aan te trekken en de nodige spullen in de fiets te leggen/zetten net hoe je het wil noemen. Het volgende punt is nu waar fiets ik heen, dat bedacht ik toen ik al richting Wieringerwerf reed, op twee derde van die afstand ben ik dwars over gegaan en via de Hoornseweg weer richting Middenmeer gereden. Eerst ga ik kijken bij de schaatsers in het natuurgebied bij Opperdoes, het was er niet druk en ik zag wel dat er één aparte baan was geveegd terwijl er ook nog een heel lang rood-wit lint was gespannen om een groot wak in het midden waar de schaatsers langs moesten rijden. Uiteraard een paar foto’s maken en daarna door via Opperdoes en Medemblik langs de Zuider en Noorderdijkweg naar Den Oever. Daar was heel wat meer drukte hoewel daar ook een baan was geveegd na de sneeuwval van afgelopen weekend. Als je dan weet dat er zaterdag nog volop werd geschaatst en gezeild zonder beperkingen dan is het nu wel erg bekrompen op zo’n groot stuk open water, maar een mooi gezicht was het zeker. Vooral door het zonnige weer, zaterdag bewolkt en nu volop zon. Het rondje bleef maar klein en op de thuisreis ben ik nog via Wieringerwerf gegaan om weer eens bij Dries en Nel langs te gaan maar die waren er niet dus dan maar op huis aan waar ik na bijna 60 km weer binnen stond met een totaal op de teller van 53.474 km.

Quest fungeerde als "zeilboot"

Was het woensdag koud, vandaag was het minstens zo koud maar het heeft me er niet van weerhouden om even de benen te strekken. De wegen zijn hier in de omgeving goed en door de harde wind is het restje sneeuw wat er lag wel weg gewaaid. Vandaag maar weer eens een keer richting Wieringen, daar ben ik al een hele tijd niet meer geweest, althans voor mijn gevoel, richting Slootdorp kan wel maar dan niet via De Haukes want in die richting ligt momenteel geen brug meer, dus in Slootdorp rechtsaf langs de buitenkant van het dorp naar de, Den Oeverseweg. De wind is nogal stevig en omdat ik hem schuin van voren, eigenlijk bijna van opzij heb merk ik niet alle voordeel van het schermpje, het is snijdend koud. Maar met wat extra “gas op de plank” ben en blijf ik goed op temperatuur en moet zelfs wat rustiger aan doen omdat ik voel dat mijn rug enigszins klam begint te worden, zweet in de volksmond. Omdat deze weg bijna recht toe recht aan naar Den Oever gaat is het even bedenken of ik het laatste stukje door het Robbenoordbos zal gaan, ik besluit om de uitdaging aan te gaan want daar zal vast nog wel sneeuw liggen. Inderdaad het is hier nog maagdelijk wit en alleen een paar banden sporen van een fietser verraden dat ik niet de eerste ben. Aan het einde van de weg draai ik linksom het fietspad op om achter het benzinestation langs te gaan naar het tunneltje onder de A7. Als ik met wat extra slipwerk boven ben gekomen zie ik in de verte op de Hofmanshaven iemand op schaatsen tegen de wind in gaan, alle gang is er uit. Na een ruime km sta ik ook bij de “entree” van de ijsbaan op de Hofmanshaven, de juffrouw of mevrouw van de ijsclub houd zich bezig met een handwerkje omdat het nog niet druk is. Vanmorgen was er behoorlijk aanloop en dat zal straks ook wel weer komen maar die harde wind is wel een beetje nadelig, zo vertelde ze. Later ben ik nog even doorgereden naar de z.g. Sluiskolkkade, een doodlopend stuk waar je normaal gesproken nooit komt, maar vanaf dat punt is het leuk om een foto te maken van de sluizen op de Afsluitdijk die op dat moment net door de zon worden beschenen. Opvallend was het deze keer dat ik heen en terug over dat stukje voordeel had van de wind, heen helemaal niet trappen en terug met een klein beetje bijtrappen zo boven de 40 km rijden, de Quest fungeerde als “zeilboot”. Over Wieringen naar de andere kant en via de Korte Afsluitdijk bij Van Ewijcksluis weer richting Wieringermeer, een stukje de Amstelmeerweg volgen en dan rechtsaf via de Molenweg tot bijna bij Middenmeer. Het rondje was klein maar voor zo’n koude winderige middag net mooi.

Fietsen met een heel erg lage gevoelstemperatuur

Het is er toch nog van gekomen, een klein “toetje”, leek het er vanmorgen eerst op dat er weinig of niets zou gebeuren, het is allemaal weer erg meegevallen. Wel heb ik ervaren wat gevoelstemperatuur is, de thermometer geeft op ruim 2 meter hoogte 0,1 C. aan maar voor mijn gevoel was het wel -15 C. of nog erger. Een vrij stevige wind en af en toe wat heel lichte sneeuw wat weinig voorstelde, maar toch, het was venijnig koud. Mijn ritje werd dan ook niet lang, een ruime 40 km, even op en neer naar Wervershoof bij mijn oudste broer langs. Wat is “gezondheid” dan kostbaar als je daar weer een keer met je neus op de feiten wordt gedrukt, parkinson, het is zoals het is maar niet leuk. Voorbij Medemblik aan de buitenkant van de dijk langs de jachthaven stond behoorlijk veel wind vanaf het IJsselmeer maar verder was daar weinig leven te bekennen. Op de terugweg ben ik in Medemblik binnendoor gegaan langs de haven om op het uiterste punt een paar foto’s te maken van het dicht gevroren IJsselmeer en het gemaal Lely in de Wieringermeer maar nu een keer van een andere kant af. Later kwam ik langs de Oostermiddenmeerweg nog een uitgeklede windmolen tegen, mogelijk was men van plan de wieken er weer aan te zetten maar de wind zal dat vandaag niet toelaten denk ik. Met de rit van vandaag mee staat de totaalteller nu op 53.368 km en nog steeds alle keren plezierige kilometers die ik niet graag gemist zou hebben.

Sneeuw start en wat later nog komt

Nog voordat Kees met de “echte” mannen van start gaat naar Dronten is het al een beetje mis, hoe zal dat worden vandaag ? In Middenmeer is dit op het ogenblik de situatie en als het niet erger wordt zal het best te doen zijn. Als ik vandaag zelf nog op pad ga volgt er zeker een aanvulling op dit bericht.

Alles is stroperig

Ook vandaag was het “vorstig” toen ik vanmorgen weg ging stond de thermometer op -2,6 C. en toen ik vanmiddag weer binnen was zag ik dat hij nog op -1,2 C. stond, maar “we” hebben het allemaal weer overleefd. Na een kort telefoongesprek ben ik op pad gegaan, het was toen al ruim half 11 en dan is het naar Zuidoostbeemster maar een kort standaardritje om daar rond 12 uur weer aan een heerlijk “bakkie” cappuccino te zitten. Het is alle keren gezellig, even bijkletsen en beseffen dat het leven toch weer heel prettig is om geleefd te worden. Zo rond half 2 ben ik weer opgestapt en via wat omwegen weer naar Middenmeer gereden. Onderweg kwam ik door de zoveelste afwijkende “kortste” route ook langs Volendam en zag dat er heel wat ijs op het IJsselmeer lag wat bij eventuele opstekende oostenwind weleens voor flinke kruiende “ijsbergen” zou kunnen zorgen. Ik weet niet wat de oorzaak is maar de snelheid zit er echt nog niet in, het gemiddelde staat als ik thuis ben op iets van 30,5 km p/u en toch heb ik op dit ritje zeker een paar kilo vocht verloren en dat is toch weer minder “ballast” maar het blijft nog matig wat de snelheid betreft. Het zal wel in het koude weer zitten alles is wat “stroperig” de olie op de ketting, het vet in de lagers en mogelijk gaat ook de bloedsomloop wat stugger. Voor morgen praten de weerprofeten over een beetje sneeuw, maar dat hadden we toch al gehad deze winter. We wachten wel af en zullen morgen weten of “ze” gelijk hebben. Overigens was weer een leuk ritje en heb ik weer heerlijk gefietst.

De winter is nog niet voorbij

Wat zal het gaan worden deze week m.b.t. het weer. Vanmorgen was ik van plan geweest om naar Oudemirdum te fietsen maar toen ik vanmorgen zag dat de temperatuur op -5,6 C. stond was mijn enthousiasme gauw over. Ik wil erg graag fietsen maar daarnaast ben ik toch ook wel een mooi weer fietser, het is ontspanning en dan moet je in alle richtingen genieten maar bij dit soort temperaturen ben ik niet zo fanatiek meer. En dat is zeker van toepassing op a.s. woensdag, toen ik net op weer-online keek zag ik dat ze voor woensdag niet meer als 3 cm sneeuw afgeven en dat is voor mij 3 cm te veel dus ik ben de eerste die afhaakt voor de escorte van René v.d. Berg. Helaas Kees, weet je nog die “mooie” foto met de Quest in een sneeuwbui, liever niet nog eens. Omdat ik voor vandaag het voornemen had om “flink” te doen kon ik niet in huis blijven en heb toch nog een rondje gemaakt van 50 km, eerst naar ’t Zittend in Westwoud waar de familie niet thuis was en toen door naar Zwaag waar ik wel familie thuis trof, dan is er al snel koffie en hebben we wederzijds weer wat nieuwtjes uitgewisseld. Na deze koffiestop ben ik weer richting huis gegaan via Wognum enz. een vast traject langs de A7 waar weinig oponthoud is. Op het koffieadres werd er nog vermeld dat het nog steeds -4 C. was en thuis gekomen zag ik dat de thermometer hier ook nog in neerwaartse richting stond, iets meer dan -5 C., dus meteen maar even vastleggen, de tweede thermometer die op ruim 2 m. hoogte hangt stond op – 4,1 C. de waarheid zal wel in het midden liggen, maar koud was het wel terwijl we allemaal dachten dat de winter wel voorbij zou zijn.

Kees was op muizenjacht

Vandaag een beetje een merkwaardige trip, een afwijkend rondje om zo te zeggen. Het weer was prima, geen wind en jammer genoeg geen zon maar het was droog en het leek me geschikt om weer eens een flinke ronde te maken. Van huis richting Alkmaarseweg en even kijken of er na de vorstperiode alweer eetaardappelen langs de weg worden aangeboden op het adres waar ik heel goeie ervaringen mee heb. Inderdaad er staan er weer genoeg, en dan te bedenken dat je een zak van 20 kg prima eetaardappelen hebt voor € 5,- , doordat ik in het verleden met mijn werk altijd in deze materie zat weet ik maar al te goed wat voor rommel er in de supermarkten wordt aangeboden, gewassen, waardoor ze binnen de kortste keren gaan rotten en kiemen, overigens een eis van de consument die geen klei aan zijn aardappelen wil, daarbij is het overgrote deel van de “supermarkt” aardappelen blauw door de vele verhandelingen van oppakken en neergooien bij een verkeerde temperatuur. Ho, wacht ik was aan het fietsen en niet bezig met de aardappelhandel enz. mijn ritje ging dus in westelijke richting en als je dan maar lang genoeg door fietst kom je vanzelf bij de kust. Eenmaal rijdend op de Westerduinweg tussen Callantsoog en St.Maartenszee gaat de telefoon, “Hallo Kees met Pé” in het schermpje zag ik wie behoefte had aan een praatje. “Ben je aan het fietsen, waar zit je” , toen ik mijn locatie had opgegeven vertelde Kees dat hij op muizenjacht was, hij zat achter Yvonne aan richting Oostwoud dus naar Jan Geel. Het was mij te ver om ook heel die kant op te gaan en bovendien, tegen de tijd dat ik daar zou zijn, dan zijn zij alweer vertrokken. Wel ben ik afgeslagen om weer eerder in Middenmeer te zijn, stel je voor dat ze mijn kant nog op komen. Voor ik thuis was heb ik Kees nog gebeld en doorgegeven dat ik eventueel ook thee of koffie zou hebben maar dat zou wel een andere keer worden zei Kees want “De Muis” moest naar de tandarts. Toen ik binnen was, douchen, kleding in de was en mijn verhaaltje schrijven. Als ik op een bepaald moment heel stoer zat te typen hoor ik “lawaai” en daar stonden ze, Kees samen met Jan, “De Muis” was dus naar de tandarts. Toch maar even langs om een bakkie, we hebben gezellig zitten kletsen onder het genot van thee en koffie met koek. Bij vertrek heb ik nog een foto gemaakt van Jan met zijn “racekap” gemonteerd en wel en geschikt voor de meest barre omstandigheden. Het ritje voor mij is deze keer net 70 km geweest maar wel weer een leuk verzetje. Onderweg kwam ik nog een aparte poort tegen, Kees weet meestal waar zoiets staat, ook deze keer ? Ik hoor het nog wel.

Rijlaarsjes maat 34. ( P.S. Was dit Niels ?)

Het was weer geweldig, ondanks dat het nog niet overal geweldig was m.b.t. ijs en sneeuwvrije wegen en fietspaden. Vorige week was ik even op pad geweest om een stel rijlaarsjes op te halen voor mijn kleindochter wat toen mislukte omdat er niemand aanwezig was maar vandaag liep alles zoals gepland, een retourtje Middenmeer Hoorn of eigenlijk is het voor mij Blokker, Hoorn is voor mij de stad en dit is nieuwbouw in Blokker wat is opgeslokt door Hoorn. Als ik mijn boodschap heb gedaan is het weer een vrije koers en doet de richting er niet zo veel meer toe, zal ik links of rechtsom gaan. Ik ben eerst even bij mijn zus Ria en haar man Gerard langs gegaan en later nog bij een andere zus op Zwaagdijk en dan maak je zomaar weer een rondje wat bij thuis komst ergens rond de 60 km moet zijn geweest. Toen ik nog maar amper 5 km van huis was stond de lucht zo slecht dat je er alles van kon verwachten, behalve iets goeds, maar het is allemaal meegevallen geen spatje noch heen noch terug. Toen ik bij Medemblik later de polder weer inreed ben ik via de Medemblikkersluisweg gegaan richting Middenmeer, op dit stuk weg wordt over het algemeen “stevig” doorgereden en omdat er een koppel schapen los liep langs deze weg heb ik er telefonisch melding van gemaakt bij de politie die zullen wel de nodige maatregelen nemen verwacht ik. Bij thuiskomst was het nog steeds volop zonnig en was het eigenlijk zonde om al te stoppen na zo vele dagen verplicht op “hok te zijn
gebleven”.

P.S. Het laatste bericht wat ik net binnen kreeg betreft een ongeluk met de groene Quest van ..... ik denk Niels Vogel uit Schoorldam maar weet het niet zeker.

Een beetje gek, of toch niet ?

Soms is een dag of wat slecht weer ook weer goed voor andere bezigheden daar heb ik vandaag mijn best voor gedaan. En toch weer met de Quest, ik had het idee dat hij nu wel weer een keer recht had op serieus onderhoud en dan gaat de auto naar buiten en wordt een “bedje gespreid” om hem voorzichtig op een zijkant neer te leggen. Alles schoonmaken en de ketting weer in de olie, waar nodig vuil verwijderen en globaal alles even controleren en waar nodig bijstellen. Het zou voor mijn gevoel een hele klus worden maar binnen de kortste keren was alles in orde en heb ik even een paar kilometer gereden om de pas, van olie voorziene ketting, wat lekker te laten doorlopen. Hij gaat weer als een raket, tot slot nog een beetje Turtle wax over de buitenkant en hij is weer helemaal als nieuw. Ik dacht eerst hier moet je een beetje gek voor zijn, maar nee, ik voel me nog net als voor al deze handelingen, het was ook niet voor het eerst, geregeld onderhoud doet wonderen.

Geduld, kunststof is kwetsbaar.

Stopt het nou nooit ? Weer een maandagmorgen met sneeuw en alle ellende die er bij hoort, gisteravond toen ik naar bed ging zag alles er nog goed uit en had ik ’s middags al gezien dat de wegen in de polder behoorlijk schoon waren dus een ritje voor vandaag zou er wel in zitten. Wie had dit verwacht, ja de “weerprofeten” , alles is weer wit, ook de wegen die schoon waren, dus het zit er voor vandaag waarschijnlijk niet in. Toen ik de straat op liep om even een foto te maken van de nieuwe situatie met de donkere wolken die af en toe de sneeuwbuien veroorzaken op de achtergrond, kwam mijn overbuurman net met de auto thuis, hij had de kleinkinderen even naar school gebracht maar was in een bocht heel langzaam rechtdoor gegleden. De foto laat niets over aan duidelijkheid, één zo’n rotpaaltje en de schade is gemaakt. Ik heb ooit een opschrift op een grafsteen gelezen van een jong iemand die met een motorvoertuig tegen een boom was gereden en daarbij overleden was, daar stond zoiets als “In zijn nog jonge leven stond één boom te veel” het is met de auto van Jef beter afgekomen want er zijn geen persoonlijke ongelukken gebeurd maar dat het niet leuk is, dat is wel zeker. En meteen een extra waarschuwing om met de Quest nog maar even binnen te blijven, kuststof is zo naar de “knoppe”.