Quest fungeerde als "zeilboot"

Was het woensdag koud, vandaag was het minstens zo koud maar het heeft me er niet van weerhouden om even de benen te strekken. De wegen zijn hier in de omgeving goed en door de harde wind is het restje sneeuw wat er lag wel weg gewaaid. Vandaag maar weer eens een keer richting Wieringen, daar ben ik al een hele tijd niet meer geweest, althans voor mijn gevoel, richting Slootdorp kan wel maar dan niet via De Haukes want in die richting ligt momenteel geen brug meer, dus in Slootdorp rechtsaf langs de buitenkant van het dorp naar de, Den Oeverseweg. De wind is nogal stevig en omdat ik hem schuin van voren, eigenlijk bijna van opzij heb merk ik niet alle voordeel van het schermpje, het is snijdend koud. Maar met wat extra “gas op de plank” ben en blijf ik goed op temperatuur en moet zelfs wat rustiger aan doen omdat ik voel dat mijn rug enigszins klam begint te worden, zweet in de volksmond. Omdat deze weg bijna recht toe recht aan naar Den Oever gaat is het even bedenken of ik het laatste stukje door het Robbenoordbos zal gaan, ik besluit om de uitdaging aan te gaan want daar zal vast nog wel sneeuw liggen. Inderdaad het is hier nog maagdelijk wit en alleen een paar banden sporen van een fietser verraden dat ik niet de eerste ben. Aan het einde van de weg draai ik linksom het fietspad op om achter het benzinestation langs te gaan naar het tunneltje onder de A7. Als ik met wat extra slipwerk boven ben gekomen zie ik in de verte op de Hofmanshaven iemand op schaatsen tegen de wind in gaan, alle gang is er uit. Na een ruime km sta ik ook bij de “entree” van de ijsbaan op de Hofmanshaven, de juffrouw of mevrouw van de ijsclub houd zich bezig met een handwerkje omdat het nog niet druk is. Vanmorgen was er behoorlijk aanloop en dat zal straks ook wel weer komen maar die harde wind is wel een beetje nadelig, zo vertelde ze. Later ben ik nog even doorgereden naar de z.g. Sluiskolkkade, een doodlopend stuk waar je normaal gesproken nooit komt, maar vanaf dat punt is het leuk om een foto te maken van de sluizen op de Afsluitdijk die op dat moment net door de zon worden beschenen. Opvallend was het deze keer dat ik heen en terug over dat stukje voordeel had van de wind, heen helemaal niet trappen en terug met een klein beetje bijtrappen zo boven de 40 km rijden, de Quest fungeerde als “zeilboot”. Over Wieringen naar de andere kant en via de Korte Afsluitdijk bij Van Ewijcksluis weer richting Wieringermeer, een stukje de Amstelmeerweg volgen en dan rechtsaf via de Molenweg tot bijna bij Middenmeer. Het rondje was klein maar voor zo’n koude winderige middag net mooi.