Wim en Kees knutselen op De Woude

De weken vliegen om, zo is het maandag en zo ben je weer aan het eind van een week. Vanmorgen bedacht ik dat Kees misschien ook wel een rondje zou kunnen gaan maken, de telefoon is dan de snelste mogelijkheid om dat aan de weet te komen. Kees had geen huisarrest maar had nog wel een hele hoop op zijn lijstje staan om toch maar niet te gaan fietsen, ik heb dat ook wel eens, eerst alles in en om huis op orde en dan pas aan je hobby “denken”. Dus alleen van start, nog even via de Bangert in Zwaag een CD weg brengen en daarna zie ik wel, nauwelijks van start, vlak voor Medemblik gaat de mobiel, “Met Kees, ik ga toch wel fietsen ik ben bij Wim ontboden dus op naar De Woude” ik zat toen in de buurt van Medemblik dus een heel andere kant op, een volgende keer ga ik wel mee maar nu zal dat wel niet lukken. Door Medemblik naar Onderdijk en Wervershoof en zo via Zwaagdijk naar de Bangert om mijn boodschap te doen. Monique zat in de zon met iemand aan de telefoon en haar ontbijt nog naast haar dus de CD afgeven en meteen weer verder, volgende keer maar een bakkie doen. Verder via Zwaag, even langs Leo en Riet waarbij de laatste niet thuis was, ook hier was het bijna in en uit en toen op naar De Woude. Via wat buitenwegen, wel een beetje omgereden, daardoor gelukkig niet door stadswijken en dorpen en zo op naar het pont over de Markervaart. Wim reed net een klein stukje in zijn Quest om te controleren of er nog iets “tikkerde”, Wim hoorde iets en Kees hoorde niets, het scheelt maar één letter maar kan wel van belang zijn. Zittend voor het huis voorzien van koffie en koek werd er gezellig gekletst over, ja natuurlijk over Questen, hoe licht ze kunnen worden en hoe gevaarlijk automobilisten zijn voor dit soort voertuigen. Na nog een bak koffie enz. heb ik mijn weg weer vervolgd richting Zuidoostbeemster waar ik bijna gelijk met Tiny aankwam. Ze had het nog druk, er moest nog van alles gebeuren voor het weekend, boodschappen doen en morgen 2 verjaardagen, dus gewoon druk als een klein “baassie”. Ik heb mijn rit vervolgd via allerlei bekende en soms onbekende paden en wegen om hier en daar toch nog weer een paar foto’s te schieten van de enorme aantallen bloeiende tulpenvelden en een wei vol met zwartbont vee. Toen ik thuis was stond de teller net als gister weer op 142 km en toch was dit een heel ander rondje.

Rondje ook via "Het Twiske"

Weer een mooie fietsdag, vanmorgen eerst even in en om huis wat “rommelen” en vervolgens omkleden en op pad. Het was ondertussen al weer ruim 10 uur geweest maar de zon was er heerlijk bij en richting Oostzaan ging alles als een “speer”. Na Purmerland leek het me wel eens leuk om wat kris kras door “Het Twiske” te fietsen , zo gezegd zo gedaan. Overal, nou ja overal, even stoppen om wat foto’s te maken. Met dat jonge groen is het overal mooi, je komt af en toe een trimmer tegen of een wandelaar en zelfs 2 keer een paar fietsers maar verder is het er gewoon stil. De Schotse Hooglanders bleven op afstand rustig grazen en langs de rand van het centraal gelegen meertje was het heerlijk fietsen. Mijn einddoel voor vandaag is even langs Tiny gaan, die vandaag oppas-oma speelt in Oostzaan. Ze was nog onderweg om de mannen van school te halen en even later kwam het hele stel aan gelopen, Bram voorop gevolgd door Boris en Oma met Thomas volgde ook al snel. Na wat kletsen en een broodje ben ik weer opgestapt maar moest eerst nog even het geheim aanschouwen van Boris. Hij kon fietsen en dat hadden opa en oma nog niet gezien dus volgde een demonstratie waarbij alle bochten keurig werden genomen, hoewel nog een tikkeltje krampachtig maar het ging verder goed. Mijn weg terug ging hier en daar niet zoals ik had gepland, wegomlegging hier en wegomlegging daar dus dan kom je op plaatsen waar je nog nooit eerder bent geweest. Via Zunderdorp, Broek in Waterland en Zuiderwoude wist ik de dijk te vinden en daarna werd het weer simpel, gewoon de dijk volgen en als je het zat begint te worden sla je gewoon af bij Oudendijk om via Avenhorn en De Goorn weer in de Wieringermeerpolder te komen. Al met al weer een pittig rondje van 142 km.

No Worries - Barcelona

Als er wel eens wordt gezegd, “In één weekend kan veel veranderen” dan was het wel dit weekend. Op donderdagavond vertrokken vanaf Schiphol naar Barcelona, dus vliegen, op het vliegveld in Barcelona afgehaald worden door 2 Hollandse jongens uit Zwaag, Paul v.d Molen en Thijs Korse, dus met de auto naar het appartement, villa, buitenverblijf, net hoe je het wil noemen. Onthaald worden met allerlei soorten drank of bier net wat je nodig dacht te hebben. De volgende morgen met deze 2 mannen, na een prima verzorgd ontbijt waar het werkelijk aan niets ontbrak, op naar de wereldstad Barcelona dus weer per privé vervoer 3 kwartier rijden naar de stad en daar aangekomen een steptoer maken door Barcelona van het ene naar het andere gebouw of bezienswaardigheid en elke keer uitleg van Thijs Korse die echt van alles wist te vertellen, of het nu over Gaudie de kunstenaar, ontwerper of architect ging, een geweldige man in die tijd, of Johan Cruijff, hoe Cruijff door de naam van zijn zoon Jordy tot volksheld is verheven, een ras verteller die zijn publiek wist te boeien. Zo zijn we tot en met maandag in de watten gelegd en hebben alle dagen genoten van de goede zorgen en geweldige maaltijden door de mannen zelf klaar gemaakt en de vele drankjes zowel bij het zwembad als in de “eetkamer” of tijdens de barbecue op een speciale locatie naast de tennisbaan en achter op het gemeenschappelijke erf. Toen Thijs een keer niet zelf aanwezig was voor de maaltijd had hij zijn vriendin instructies gegeven om te zorgen dat het weer, net als alle ander keren, meer als 100% zou worden en ook die keer klopte werkelijk alles. Echt de mannen werken onder de naam No Worries - Barcelona, ik denk echt dat het zo is NO WORRIES met zulke gastheren, proficiat als je daar je licht opsteekt.
Vanmorgen was het dan zover dat ik weer met twee benen op de grond kwam te staan, zelf voor één en ander zorgen, o.a. weer een keer naar de tandarts, even heen en terug naar Kramer op Andijk voor 2 keer 6 letters op een rij, (Kees begon zelf over “Senior”). Toen een paar CD’s branden met foto’s van afgelopen weekend en die langs de familie brengen. Met dat heen en weer rijden tussen Andijk en Middenmeer en later via Zwaag en Zuidoostbeemster met weer als eindpunt Middenmeer stond er toch zomaar weer 137 km op de teller.

Duinkaart halen

Wat doe je als je een duinkaart wil hebben, dan ga je die kopen op een daarvoor bestemde locatie. Dat deed Kees vandaag ook en als je dan een uitnodiging krijgt om mee te gaan dan doe je dat maar al te graag. Dus vanmorgen alles voorbewerkt om een vlotte rit mogelijk te maken, banden op spanning, voldoende warme kleding aan en mee, ruim voldoende fourageren en zo heb je ongeveer de meeste ingrediënten wel bij elkaar om een leuke fietstocht mogelijk te maken. Ik had bericht gekregen van Kees dat hij om 10.15 uur zou vertrekken naar De Woude en Jan Geel zou ook van de partij zijn. Toen ik aankwam op de Smaragd zag ik Jan zijn fiets al staan en inderdaad om klokslag 10.15 uur zaten we alle 3 in de fietsen en begon de tweede etappe voor Jan en mij, Kees is nog fris dus die gaat voorop. Mijn teller stond nu op 25 km en naar De Woude, waar we bij Wim koffie zouden drinken, zal er 17 km bij zijn gekomen. Het klopt allemaal exact, 42 ,4 km bij aankomst op ons eerste koffieadres. Jan had nog wat extra’s mee omdat Annie pas haar verjaardag had gevierd en er tekort visite was geweest of omdat de appeltaart wat groot was uitgevallen, maar hij smaakte voortreffelijk. Toen we vertrokken vanaf Wim en Marian’s onderkomen op De Woude was het gelukkig weer droog, toen we binnen zaten had het iets geregend, maar dat is ook ongeveer het laatste geweest. Het werd prachtig weer, hoewel de temperatuur echt laag was, 7 en soms 8 graden is niet aantrekkelijk als je bedenkt dat het al “dik” voorjaar heet te zijn. Als volgeling, dus achteraan de groep van 4, heb ik rustig om me heen kunnen kijken en af en toe bemerkte ik dat ik hier en daar toch al eens eerder had gefietst, van de andere kant waren er ook legio plaatsen die voor mij nog totaal onbekend waren vooral nadat Kees zijn duinkaart had gehaald ging voor mij een nieuw panorama open. Wim en Kees fietsen hier vaker maar voor mij en Jan was dit allemaal nieuw terrein. Onderweg werd er als eerste gestopt bij het “Boetje van onze Kees” waar achter het boetje een uitkijkpost was om de aalscholverkolonie wat beter te kunnen bekijken. Onze weg werd vervolgd door het duingebied waarbij de Schotse-Hooglanders hier en daar langs de route opdoken maar verder geen problemen gaven. Aan het einde van het “afhaaladres voor een duinkaart” stonden we op de “Kop van de Haven” in IJmuiden waar de boot lag die t.z.t. de Ierland-gangers over moet zetten. Bij Corus wordt nog steeds een zware pijp gerookt en dat is te ruiken ook. Na deze “pitstop” volgde een prachtig fietspad richting pont Buitenhuis waar we na enkele minuten aan boord konden om aan de overkant richting De Woude op te zoeken. Bij Wim thuis hebben we nog een bakkie gedaan waarna we de laatste etappe hebben afgelegd naar respectievelijk Heerhugowaard, Oostwoud en Middenmeer waar bij mij de teller op 149 km bleef staan na een prachtige fietsdag, alleen maar om een “Duinkaart” te halen.

Het was koud en winderig vandaag

Wat een verschil met afgelopen maandag, toen heb ik een rondje gefietst in echt zomertenue zonder kap en vandaag ging ik ook in kortebroek enz. de fiets uit de garage rijden maar heb maar meteen het besluit genomen om me wat meer in te pakken, langebroek en shirt met lange mouwen en bovendien de kap erop. Ik moest eerst naar de caravanboulevard in Heehhugowaard om te kijken of ze een bepaald soort elastische riem hebben voor het bevestigen van de caravanspiegels. Vorig jaar is er één van de riemen gebroken en omdat het in de bedoeling ligt om t.z.t. weer een tijdje met de “sleurhut” op pad te gaan moet wel alles in orde zijn. De Quest voor het pand van Pauw Caravans geparkeerd en de winkel in, ik liep bij toeval recht op mijn doel af en 5 minuten later zat ik alweer in de fiets met de juiste spullen. Vanaf dit oponthoud ben ik doorgereden naar Alkmaar en vervolgens langs Spijkerboor, alles zoevend voor de wind. Bij Purmerend even bijremmen en over de brug naar Zuidoostbeemster, Tiny zat te bridgen met haar vaste maatje Anneke en als tegenstanders hadden ze de 2 mannen waar ze al heel lang een thuisbridge-rondje mee hebben. Ik heb een bak koffie gedaan met appelgebak, heerlijk, en na een kort verblijf ben ik weer verder gegaan. Deze keer richting Schermerhorn via Middenbeemster , bij Schermerhorn langs de Westdijk en Oostmijzen naar Avenhorn. Hier ben ik rechtsaf gegaan en door Grosthuizen gereden, ik sta er elke keer versteld van dat Ben Datema zijn “nieuwe” huis nog lang niet klaar is, zijn moeder zei laatst al , “Het wordt wel juni” als ik dat zo bekijk wordt het nog later. Aan het eind van dit dorpje staat een prachtige nieuwbouw boerderij, echt een plaatje, oordeel zelf. Maar goed mijn doel was om nog even door Blokker te gaan, gister kreeg ik bij mijn zwager een paar CD’s mee die niet helemaal goed meer werkten, na “behandeling” zijn ze weer als nieuw en die breng ik meteen maar weer terug. Als laatste heb ik ook nog familie op Zwaagdijk met een bezoek vereerd en zo kwam ik na precies 130 km weer thuis.

Een klomp of een Quest

Nadat de wasmachine zijn eerste maandagmorgen vulling heeft verwerkt en de was aan de lijn hangt ga ik even naar Wieringerwerf. Het werd inderdaad even, zaterdag maakte Kees mij er op attent dat bij de Aldi prima fietsbroeken in de aanbieding waren, ze waren op. Nou ja op is misschien niet helemaal waar, er was nog één dames-fietsbroek maatje S verder was het op, over en uit. Dan maar niet, dus weer naar huis, koffie, omkleden en even op verjaarsvisite bij mijn zwager in Blokker. Je kunt echt merken dat een groot deel van de familie boven een bepaalde leeftijd komt, het was er gewoon druk, iedereen leek wel aanwezig op zo’n “door de weekse” dag, niemand schijnt meer te werken. Ik hoop dat ik dit nog heel lang kan mee maken dat bijna iedereen tijd heeft en er nog is. Na enige tijd ben ik weer opgestapt en heb mijn weg vervolgd, nauwelijks opgang zag ik in Blokker ook een winkel van de Aldi en meteen gloorde er weer hoop op een paar fietsbroeken, stoppen en de winkel in, helaas geen ene broek meer. Schijnbaar waren er vele liefhebbers of zijn er slechts een paar per filiaal geleverd. Weer verder dus en omdat het zo lekker ging heb ik de dijk langs het IJsselmeer maar weer genomen en zo kom je van het ene dorp in en langs het andere, uiteindelijk door Katwoude en daar zag ik zijn evenbeeld staan, tenminste zo wordt hij onderweg wel eens genoemd. Hoorde ik op “de Dijk” nog de naam “chiquita” en later zelf “gele klomp”, hier stond hij dan in “levende”lijve. Ik ben meteen maar zo vrij geweest om de Quest er maar even naast te zetten en zo te controleren of er enige grond van waarheid in al de kreten schuilt, ik moet toegeven het is echt zo, hij lijkt werkelijk op een klomp, blijft nog altijd de vraag welke de mooiste is, voor mij staat dat wel vast. Na onder de weg door te zijn gegaan heb ik de route genomen door Overleek een prachtige weg, zo glad als een wielerpiste en onderweg 1 wandelaar en 2 fietsers gezien plus 2 auto’s. Toevallig reed ik hier gisteren ook nog op de “gewone” fiets met mijn vriendin, het was toen een soort “Kalverstraat”, een komen en gaan van fietsers en wandelaars en op de plaats waar we koffiedronken was nu de zaak gesloten, dus maar weer verder. Even over Zuidoostbeemster, grasmaaien en weer verder na een bakkie Senseo, het was toen nog een klein stukje naar huis waar de teller na 120 km weer zijn dagafstand had genoteerd. Toen ik door Hoogwoud/Opmeer reed zag ik nog een winkel van de Aldi, weer een poging doen met hetzelfde resultaat, geen fietsbroeken meer.

Voor de start realiseerde ik me dat 17 april '45 nooit vergeten zal worden.

Zaterdagmorgen 7 uur, wat moet een mens al zo “vroeg” uit bed. Ik ben geen langslaper en bovendien zal ik straks een paar stoelen proberen te repareren. Na de ochtend rituelen heb ik me serieus bezig gehouden met een klein deel van de inventaris en ik moet zeggen dat het allemaal prima is gelukt, ze kunnen weer jaren mee. Het was ondertussen tegen half 10 en de eerste koffie was al ingeschonken, zal ik Kees eens bellen, misschien gaat hij vandaag ook een stukje fietsen, zo gezegd zo gedaan. Kees was inderdaad van plan om in de loop van de morgen op pad te gaan. Ik moest me nog omkleden enz. enz. . Voor ik echt van huis was had ik de eerste foto al gemaakt, bij mijn overburen hing de vlag halfstok, de originele Wieringermeervlag, oorzaak voor mij duidelijk, vandaag 17 april 1945 is het 65 jaar geleden dat de Duitse bezetters de dijk van de polder hebben opgeblazen waardoor alles hier onder water verdween met alle ellende van dien. Tegen 10 uur was ik onderweg, op naar de Smaragd in “De Waard”. Kees en Marian waren nog druk bezig met het bevoorraden van de camper omdat Marian er volgende week mee op pad zal gaan. Na de koffie zijn we van start gegaan, eerst naar Middenbeemster een uitnodiging afgeven bij Cor en Truus, in eerste instantie dacht ik dat er niemand thuis was maar de garagedeur was los en samen zat het “span” bij de vijver achter het huis. De ontvangst was allerhartelijkst en samen met Kees zaten we even later aan de koffie en werden we prima verzorgd. Na deze korte pauze zijn we weer verder gegaan langs Kwadijk op naar Edam om vervolgens de IJsselmeerdijk te bereiken waar we heerlijk door konden trappen. Voor het echter weer zo ver was moesten we nog even in de remmen voor een amazone met een onwillige viervoeter. Onderweg kreeg Kees het even, maar heel kort, maar het was voldoende, Kees was aan het “rissen” oftewel, (racefiets inhaal syndroom) het was zo gepiept. Iets verder nam Kees de afslag naar de koffie met appelgebak bij de molen vlak bij Etersheim. De volgende stop zou worden in Zwaag bij “De Oude Veiling” waar Kees een bestelling had gedaan voor de restauratie van een heel oud racefietsje. Na deze boodschap werd de rit door zeer bekend terrein vervolgd, o.a. Zwaag, Oudijk, (in de volksmond “Ouwe Dik”) dan via De Boekert naar Zwaagdijk en vervolgens door Wervershoof en Onderdijk op Medemblik af. Hier langs kasteel Radboud en de haven de laatste 10 km naar Middenmeer waar de 125 precies vol raakten voor vandaag.

"Mama, La Banana"

Zomaar een ritje op vrijdag, donderdag niet gefietst omdat er een kleinzoon jarig was in Friesland en daar zijn we samen heen geweest met de auto en nu min of meer ter compensatie op vrijdag gefietst. Nou zo ligt het in werkelijkheid niet, dat er gecompenseerd moet worden, het kwam toevallig zo. Vanmiddag zo tegen half 2 was ik zo ver dat alles weer reisvaardig kon worden genoemd. En als Tiny dan amper een half uur weg is ga ik meteen weer richting Zuidoostbeemster zo blijft een mens fit. Het reed bijzonder vlot omdat ik alles met een flinke rugwind kon afleggen en met een gemiddelde van 36,7 km p/u stond ik in de “Zuidoost” , weer een keer lekker doorkarren. Na een bakkie koffie ben ik weer opgestapt en heb mijn weg naar huis weer afgelegd met de bekende omwegen. Deze keer meende ik in Edam linksaf te gaan om bij de IJsselmeerdijk te komen maar omdat er nogal wat verkeer in beide richtingen voorbij reed ben ik iets te ver doorgereden en zat toen zomaar weer in Volendam, dan maar over “de dijk” en dan zie ik wel hoe druk het daar is. Door Volendam, waar volop auto’s heen en weer “racen”, voel ik me minder veilig als op “de dijk”. Het viel allemaal best mee, kalm aan en geregeld op de claxon drukken en je komt automatisch aan de andere kant waar geen kop meer is te zien en waar de snelheid weer flink opgevoerd kon worden. Op de “de Dijk” in Volendam hoor je geregeld opmerkingen die betrekking hebben op de fiets, één ervan was duidelijk, een kinderstemmetje hoorde ik roepen “Mama, La Banana” en mama ging meteen volop in “front” in mijn rijbaan staan om te fotograferen. Ondanks de tegenwind zat ik toch regelmatig boven de 35 km zag ik wel en hele stukken nog flink wat sneller zonder me bijzonder in te spannen. Bij thuiskomst was mijn kleding amper nat dus een bewijs dat het zeker niet te hard is gegaan. De teller gaf toch weer 104 km aan waarmee het totaal nu op 2.092 km is gekomen.

Kleren maken de man, 't is maar dat je het weet.

Eerst Kees bellen en informeren of hij al een bepaalde route in z’n dagplanning heeft, al wat ik hoor is de beltoon maar geen personen die op nemen, dan maar z’n mobiele nummer, daar krijg ik wel een stem : “ U bent verbonden met ……” nou dan is het duidelijk, hij slaapt waarschijnlijk nog. Dan maar alleen op pad, gaat ook prima. De globale route begint in Middenmeer en vervolgens naar Medemblik dan de dijk volgen via Onderdijk, Wervershoof en Andijk naar Enkhuizen. In Enkhuizen bij de haven werd ik aangesproken door een Belgisch echtpaar, “Meneer mag ik ene foto van U maken met Uw voertuig” zoiets kan en mag altijd. Het duurde even voordat alles in stelling was want zo vertelde meneer op z’n Vlaams, “Mijn toestel is reeds meer dan “tachetig” jaren oud, ik ben namelijk verzamelaar van oude fototoestellen” En verder rammelde meneer. “Het wordt een schoon beeld met dat oude gebouw op den achtergrond en de mooie kleur van Uw voertuig en Uw tenue is een passende creatie” Zo zie je maar kleren maken de man. De camera van de man werd na zijn diensten weer in elkaar gevouwen en in de platte passende tas opgeborgen en nu maar hopen dat het “plaatje” er ook nog goed uitkomt. Na Enkhuizen heb ik maar geen poging ondernomen om verder via de dijk naar Hoorn te gaan omdat mooie wegen en fietspaden mijn voorkeur hebben en ze voorlopig nog bezig zijn langs de dijk. Bij Hoorn aangekomen heb je, mede door de dijkwerkzaamheden, nog steeds een omleiding voor fietsers door de stad die toch vrij vlot is te nemen. Aan de andere kant van de stad heb ik de IJsselmeerdijk weer gevolgd tot aan Etersheim, alles nog met de wind in de rug. Via Etersheim naar Oosthuizen, de brug over en door een stukje Beemster rechtsaf over de Purmerenderweg richting Beets. Hier over het smalle dijkje naar Oudendijk en vervolgens linksom naar Avenhorn en De Goorn. Het laatste stukje loopt dan via Zandwerven en De Langereis naar de Wieringermeer waar ik na 104 km weer veilig ben binnen “gelopen”.

Van alles en nog wat

Vanmorgen weer een keer een “buurtritje”, niet te ver van huis dan komen er ook geen grote omwegen. Rond een uur of 10 meen ik ben ik van huis gegaan om bij mijn vriendin even het gras te gaan maaien. Ik wist dat ze niet thuis was maar dat is geen probleem, het gras kan ik er evengoed wel af krijgen. De motormaaier starten en een tijdje heen en weer lopen, zo gepiept. Toen ik klaar was heb ik me even gemeld via de “mobiel” ze was bijna onderweg naar huis dus dan wacht je dat even af. Binnen 10 minuten was ze er, en wat denk je, ze heeft zelf een hartgrondige afkeer van alles wat ooit vinnen had, ze grilt van vis, zelf de reuk kan ze niet verdragen en dan neemt ze voor mij zoute haring mee, als dat geen echte liefde is …………. . Maar goed na wat kletsen en een broodje met haring ben ik weer verder gegaan en net als altijd, weer verschillende afslagen naar plaatsen waar je normaal niet komt. Deze keer was een rondje, nou ja rondje, even Grootschermer in. Normaal volg je de borden “Doorgaand verkeer” maar nu ben ik een keer afgeweken en het dorpje in gegaan. Een ophaalbrug met kerkje een monumentaal gebouw Anno 1639 iets verder de beeldentuin van Nic.Jonk en zo kom je op plaatsen die je meestal voorbij “vliegt”. Op de heenweg vanmorgen had ik al een gans met haar nieuwe kroost gesnapt en zo zie je maar er is altijd heel veel te zien op zo’n tochtje. Die beeldentuin is werkelijk heel apart en als je er binnen bent staan er veel mooie gedichten van Greet Jonk, als je die leest en je laat het even op je inwerken is elke tekst pakkend. Nadat ik mijn weg heb vervolgd kwam ik langs de molens van Schermerhorn en verder via Ursem en Obdam weer naar Middenmeer en met 99 km weer binnen om weer een stukje te schrijven van de belevenissen van vandaag.

Als een ritje uit de hand loopt.

Als een ritje uit de hand loopt kan het soms grote gevolgen hebben In mijn geval liep het wel een beetje uit de hand maar had alleen tot gevolg dat het standaard ritje heen en terug via dezelfde route nu een rondje IJsselmeer is geworden. Omdat op maandag mijn dochter meestal vrij is ga ik dus nog weleens op maandag richting Oudemirdum en zo ook vandaag. Ik wil nooit van te voren bellen want dan zou ze soms thuis blijven of het werk zo regelen dat ze thuis is en dat wil ik niet, laat ze d’r eigen gang maar gaan en als ik dan toevallig langs kom is het altijd prima. Vanmorgen was ik tot op een kilometer of 3 a 4 voor Oudemirdum toen ik via “de mobiel” even informeerde waar ze uithing, ze was ver van huis met haar schoonzus aan het paardrijden en niet direct in de buurt van de auto om meteen weer thuis te zijn. “Wat jammer nou, ik had niet gerekend dat je vandaag langs zou komen”, ik heb gezegd dat het helemaal geen probleem is dan fiets ik gewoon verder en ga meteen even rondje om het IJsselmeer. Dus zo ging mijn rit via Oudemirdum naar Lemmer en dan via Emmeloord door de Noordoostpolder op de Ketelbrug af, daar onderdoor en langs de windmolens in één “rechte” lijn naar de brug bij Lelystad. Het ging allemaal als een “speer” en de rit over de dijk naar Enkhuizen gaf ondanks de stevige tegenwind totaal geen problemen. Om kwart voor 3 was ik weer thuis en zag dat door een paar afwijkingen in de normale route wegens omleidingen dat er 206 km op de teller stond en het gemiddelde op 32,9 km p/u was blijven hangen.

Waar blijft Kees?

De verkeerde dijk, of gewoon een misverstand. Omdat mijn vriendin vanmiddag een 75 jarig jubileum van de “meidenclub” oftewel de “Vrouwen van Nu” te vieren had, kreeg ik de gelegenheid om nog een extra rondje te fietsen. Omdat ik op Kees zijn blog had gelezen dat hij vrijdag naar Friesland ging en zaterdag in de namiddag weer terug, leek dat voor mij de juiste weg om hem tegemoet te rijden en aan het einde van de dijk bij Zurich kan ik dan altijd nog even bellen en horen waar hij ongeveer uithangt. Zo rond 1 uur ging ik van huis en voordat ik de deur achter me dicht deed heb ik eerst Kees mobiel proberen te bellen, helaas het zelfde waar Wim ook vaak over klaagt, hij heeft hem weer eens op de “spaarbrander” of gewoon niet aan gezet. Toen ik door het Robbenoordbos heen was en bijna bij de sluizen van Den Oever reed leek het mij verstandig om nog een keer te proberen, waarachtig hij gaat over en even later heb ik Kees aan de lijn. “Waar zit je ongeveer” was mijn vraag “Bij Checkpoint Charly” kreeg ik als antwoord, toen de locatie nader werd omschreven bleek Kees op de dijk Lelystad - Enkhuizen te rijden, dus ik zat gewoon verkeerd. Bij de oprit naar de sluizen ben ik meteen linksaf gegaan over de haven en zo naar de buitenkant om langs het Wad in westelijke richting te fietsen. Als laatste “nederzetting” op Wieringen passeerde ik Noordburen ongeveer 4 huizen, in één van die onderkomens is ook nog een soort museum waar altijd koffie en koek wordt verzorgd en tegen de muur van deze stolp stond de oude fiets van Joop Fransen, een vroegere kleermaker uit Schagen die jaren op Wieringen heeft gewoond, volgens de beheerder van het “museum”, die naar buiten kwam, is de man inmiddels al 93 jaar en weer terug gegaan naar zijn vroegere woonplaats Schagen, deze fiets heb ik een tiental jaren geleden van hem overgenomen, zodoende staat hij nu hier. Op het vervolg van mijn ritje kwam ik door Anna Paulowna en ’t Zand onderweg nog even een enorm groot veld mini-narcissen op een plaatje geklikt en zo mijn rondje afgemaakt wat thuis gekomen net 70 km was geworden.

Al is een Quest ook nog zo snel een Yup die achterhaald hem wel

Bij vertrek was het nog fris maar in de loop van de ochtend werd het steeds mooier, zelfs rond half 12 een totaal wolkenvrije lucht en dan is het geweldig om een rondje door Gods vrije natuur te kunnen afleggen. Als eerste had ik mij voorgenomen om een paar “schijfjes” weg te brengen naar Zwaagdijk met nog een beetje lectuur voor de vrije momenten. Aangekomen op mijn adres was alleen zwager Gerrit aanwezig maar die gaat net zo gemakkelijk met de koffiepot om als zijn vrouw Marian, dus dat was geen bezwaar en de koffie smaakte goed. Na wat kletsen enz. heb ik mijn weg weer vervolgd, eerst alles rechtuit naar het einde van mijn geboortedorp en dan ben je wel bijna 10 km onderweg, maar goed gewoon de weg vervolgen dus via het Keern naar de Bobeldijk en hierbij nog flink afgesneden door een yup die het maar hinderlijk vond zo’n “banaan” op de weg waardoor hij niet kon passeren en tot slot zijn gram probeerde te halen door mij af te snijden en flink op zijn rem te trappen. Op een bepaald moment kwam ik naast hem te staan en omdat mijnheer zijn raampje open draaide kon ik hem verstaan en begreep dat hij haast had, toen ik hem vroeg: “Maar meneer, waarom trapte u dan op de rem, dan bent u nog langer onderweg” Hierop noemde hij een naam, “Klootzak” ik keek nog om maar zag verder niemand die bij die uitlating zou kunnen passen, daarna reed deze vreemde verkeersdeelnemer met slippende banden verder richting A7. Ik kon mijn pad verder rustig vervolgen via Grosthuizen aan het einde linksaf en verderop langs het dijkje richting Beets. Daar de brug over en via de Vrouwenweg naar Schermerhorn dan langs de 3 molens tot vlak voor Alkmaar. Omdat het zo lekker ging ben ik naar Broek op Langedijk gereden en heb daar het Geestmerambacht doorkruist met pauze voor een “bananenstop”, je moet ook rusten zegt men altijd, het schiet er bij mij meestal bij in, maar nu heb ik een keer volgens de regels geleefd. Heerlijk zittend in de zon een banaan op peuzelen en een paar foto’s maken, wat is de natuur toch mooi. Toen alles weer op orde was en ik het Geestmerambacht verlaten had reed ik langs het Noordhollandskanaal richting Schoorldam, oversteken en door naar Krabbendam, aan het einde over het kanaal om aan de meest auto vrije kant langs de Groote Sloot te fietsen naar Burgerbrug, St.Maartensbrug en Schagerbrug. (Bij het passeren van de boerderij waar “De Muis” haar thuishaven heeft zag ik een 2wielige ligfiets staan, verder waren er weinig levenstekens te zien.) Dan volgt nog één rechte weg naar Middenmeer waar ik na 113 km weer veilig ben binnengerold, onderweg op een stukje Westfrieseomringdijk ben ik nog even gestopt bij een meneer met een racefiets die een lekke band had, met een beetje lucht kon ik hem nog een ietsje een helpende hand bieden zodat hij zijn weg richting Schagen en uiteindelijk Hoorn weer kon vervolgen.

Een "Zuipschuit"

Ja, wat zal ik vandaag aan het “papier” toevoegen, eigenlijk geen bijzondere verrichtingen vandaag, nou ja een stukje gefietst meer niet. Het is gewoon ondertussen, even ruim 130 km wegtrappen, ’t is maar wat je leuk vind. Nou ik vind dit leuk, niet gewoon leuk, nee hartstikke leuk en ik beleef er alle dagen heel veel plezier mee en of het nu gaat om 40 of 140 km, het is echt spectaculair om in een Quest te rijden. Vanmorgen eerst één en ander in de fiets geplaatst en daarna richting Oostzaan. Vandaag heeft mijn vriendin haar oppasdag en ik zou nog iets naar Oostzaan brengen, een mooie “smoes” om juist vandaag die kant op te gaan. Bij aankomst was ze net de jongens van school aan het halen dus even geduld, toen ze de fiets zagen staan hoorde ik Bram meteen roepen “Opa Pé z’n fiets staat er, Boris kom” inderdaad opa zat op de bank voor het huis in de zon. Wat was het weer een prachtige dag, voor de eerste keer weer een hele rit in “’t kort” gereden. Een broodje een bakkie cappuccino en even een paar kleine klusjes aan kant werken om vervolgens weer op pad te gaan. Omdat de zon er zo lekker bij was ben ik maar meteen “rondje Twiske” gegaan om daarna richting Purmerend te gaan met de nodige afzwaaiers via Spijkerboor enz. In de Heerhugowaard, langs de Ventweg, stond een groot perceel krokussen in bloei en iets verder een groot perceel hyacinten en narcissen. Bij het opdraaien van de Oostdijk vlak bij “De Goudenkarper” moest ik uit fatsoen even naar de kant om 3 amazones de kans te geven heelhuids met hun viervoeters langs de Quest te komen. Eenmaal op de Langereis is het bijna recht toe recht aan op huis af, alleen nog even met een meneer staan kletsen die net stil stond met de racefiets, dan volgen al snel de standaard vragen hoe hard gaat het, wat kost het, zie wel wat onderweg. Nou dat laatste durf ik gerust te zeggen ik zie alles onderweg, één keer iets te laat (en daar heb ik van geleerd), maar ik zie heel veel onderweg. Als bewijs daarvan is op één van de foto’s te zien wat ik onder een brug zag liggen, een echte “Zuipschuit” niet dat de persoon laveloos was, het was gewoon een “zuipschuit” en dan moet je wel goed opletten anders ben je er zo weer voorbij.