Klein tripje "Over de Leek"

De “Herfst” lijkt voorbij, de weersberichten zijn helemaal zoals we dat graag horen, de temperaturen gaan omhoog en het schijnt echt zomer te worden. Vandaag kon ik daar nog weinig van merken maar nu ik eenmaal weer thuis ben moet ik toegeven dat de lucht helemaal is opgeklaard en dat de zon nu volop schijnt. Voor morgen lijkt het nog weer een tikkeltje beter dus het komt allemaal helemaal in orde. Het ritje van vandaag is maar kort geworden, eerst thuis wat klusjes doen die een beetje in verval dreigden te geraken, gordijnen wassen en de ramen binnenshuis lappen is nou niet een klusje wat erg vaak gebeuren moet maar af en toe is dat gewoon even nodig en ik vond dat het moment daarvoor was aangebroken. De volgende zaak was weer als vanouds, omkleden en een rondje fietsen, richting Wervershoof bij broer Piet langs en ik moet eerlijk zeggen hij was er veel beter aan toe als de laatste keer dat ik er was, niet dat hij nu over 7 sloten tegelijk springt maar hij is er weer bij en dat is al weer een hele stap vooruit. Omdat de zon zich nog van geen enkele kant liet zien had ik niet de behoefte om mijn route erg ver van huis te plannen, via Wervershoof naar Zwaagdijk en over het fietspad wat Kees nog niet helemaal kan plaatsen, van Zwaagdijk naar Nibbixwoud dus “Over de Leek” ( Overleek ligt tussen Monnickendam en Ilpendam) dan een rondje over de Oosterwijzend en vervolgens naar Wognum , langs de A.C.de Graafweg naar Opmeer enz. naar huis is dan een fluitje van een cent en zo kom je toch weer vrij snel op de basis terug. In de tuin zag ik toen dat de “Brugmantia” toch wel hele mooie bloemen heeft dus meteen maar even een foto maken en zo was mijn ritje van vandaag erg kort, slechts 61 km. Misschien morgen Marcel een stukje escorteren als die vanuit Dronten naar Noord-Holland gaat fietsen en via de Afsluitdijk wat kilometers in de benen wil krijgen voor zijn trip naar Amerika. Morgen weten we meer wat betreft het laatste.

De nieuwe fiets voor Matthijs is bijna klaar.

Het lijkt alle dagen wel zondag, weer moet ik niet naar mijn werk, wel ga ik op pad vanwege een afspraak maar dat doe ik met plezier. Jan Geel die wat onfortuinlijk was door een viervoeter onder z’n Quest te verstoppen, wat overigens niet is gelukt, moest de schade laten opnemen bij Velomobiel in Dronten dus dan gaan er altijd een paar secondanten mee, in dit geval Kees van Hattem en ondergetekende. Niet dat wij veel verstand hebben van schade aan een Quest maar gewoon voor de “gezelligheid” , je fietst altijd op gepaste afstand en spreekt elkaar nauwelijks onderweg maar beter met meerdere personen dan alleen. Zo kwam er gisteravond telefoon van Kees, “Ik kom morgenochtend eerst naar Middenmeer en dan gaan we samen naar Jan” dus vanmorgen iets voor half 9 was Kees present en samen zijn we toen naar Jan gefietst in Oostwoud, daar stond de koffie al klaar en na deze tussenstop zijn we van start gegaan richting Dronten. We zouden om 10 uur bij de sluis zijn en inderdaad klokslag 10 uur reden we over de sluis aan het begin van de dijk. Al heel snel kwamen we er achter dat het een zuinige rit zou worden vanwege de enorme wolken vliegjes. De eerste kilometers waren inderdaad zuinig maar nadat we over de dijk heen en langs het water reden viel het best te doen. Aangekomen in Dronten moest Kees eerst nog even een paar agenten te woord staan omdat hij op de rijbaan reed en niet op het fietspad, wij volgden getrouw en bij de afslag draaide Kees het fietspad op dus wij gingen mee die kant op en hebben oom agent niet meer gezien. Aangekomen bij Velomobiel bleek dat via de lijst alle onderdelen netjes in volgorde werden gemonteerd op en aan de fiets die bestemd is voor Matthijs Leegwater, speciale velgen en twee koplampen maakten duidelijk dat Matthijs zijn wensen kenbaar heeft gemaakt. Allard verzorgde de taxatie van de schade aan Jan zijn fiets en maakte de voorlopige nota op terwijl Theo en Jan nog even doorsleutelden, Ymte had waarschijnlijk een vrije dag. Omdat het tegen 12 uur liep werd er door de mannen vervolgens geschaft en werd de bami door Jan in borden gedaan en vervolgens in de magnetron opgewarmd. Als na verloop van tijd het eerste bord met “chinees” warm genoeg leek gebruikte Jan zijn wijsvinger als “temperatuurvoeler” en constateerde dat er nog enkele minuten bij moesten komen om alles aantrekkelijk genoeg te maken. Wij hebben ondertussen ons meegebrachte lunchpakket ook verorberd en zijn na nog wat materialen aangeschaft te hebben weer op pad gegaan richting Noord-Holland. Alles gaat weer voorspoedig en als we aan de andere kant zijn wordt er koers gezet naar Oostwoud waar Anny de koffie snel klaar heeft en wij even pauze hebben. Na de koffie met koek gaan Kees en ik weer op pad voor het laatste stukje, Kees gaat via Abbekerk richting De Weere en ik neem de afslag richting Lambertschaag, helaas moet ik wat omrijden omdat de Dorpsstraat is afgesloten maar na een klein ommetje zit ik weer op de bekende route en ben binnen de kortste keren weer thuis met 173 km op de teller.

Even een kinderfietsje repareren

Weer een dag met vele ervaringen, nou niet direct spectaculair, maar wel ontwikkelingen die ik niet zelf kon bedenken. Toen ik gisteravond de mail opende was er een berichtje van ene Bert Rook en dat was als volgt :
Ha Pé,
het was even zoeken op je blog (wat geen straf is!) maar dan dus toch gevonden: de foto die in Arnhem op de tentoonstelling is te zien: http://www.nieuwegroetenuit.nl/pickup.php?c=401.
Er was in elk geval nog 1 foto met velomobielen, zou me niet verbazen wanneer die ook door jou is ingestuurd.
vr. gr.
Bert RookLeuk dat er mensen zijn die er iets mee doen, met zo’n foto met “Nieuwe Groeten uit …..” Maar goed, het volgende was even een telefoontje naar mijn vriendin, die vandaag de oppas had in Oostzaan. Alles was daar oké en ze vertelde nog wel dat haar dochter had gevraagd of ik vandaag nog langs zou komen, ze dacht van niet had ze gezegd. Op mijn vraag wat of er was vertelde ze dat het fietsje van Boris niet helemaal in orde was, dus plannen bijstellen en eerst even naar Oostzaan bekijken of ik de fiets kan repareren, ik denk dat het vrij goed is geslaagd, hij kan wat mij betreft weer volop “crossen”. Op de heenweg in het begin van Bobeldijk zag ik een zwanenpaar met kroost, al een hele tijd wist ik dat er gebroed werd vlak langs de weg maar het resultaat mag er zijn, zwanen lijken toch iets meer te hebben dan ganzen. Vervolgens mijn eerder opgezette plan uitvoeren, heel simpel foto’s rondbrengen bij de deelneemsters aan de “Vrouwendag” van vorige week. Een paar waren al bezorgd en de laatste 7 heb ik allemaal weggebracht in Zwaag en omgeving. Toen ik de laatste paar kilometer naar huis zou maken kreeg ik nog het idee om even bij de onfortuinlijke Questrijder Jan Geel langs te gaan, de gehavende Quest stond vandaag op “stal”, ogenschijnlijk valt het mee maar van binnenuit ziet het toch wat meer gehavend en morgen gaat Jan ermee naar Dronten om de schade te laten vaststellen. Ik had al van Kees gehoord dat hij morgen met Jan mee zou rijden en vroeg of ik ook van de partij zou zijn, uiteraard ga ik morgen mee en we zien vanzelf wel hoe groot het escorte wordt. Nog was ik niet thuis en zag nog een leuk zoekplaatje voor Kees, waar staan deze kunstwerken, aan welke weg ? Als ik alleen de man op knieën had genomen zou het nog een beetje “moeilijk” zijn maar omdat er twee kunstwerken bij elkaar staan moet je het wel weten.

Gaasterland is mooi

Als je een dag niet fietst in Noord-Holland dan zit ik meestal in Friesland, met name Oudemirdum. En vandaag is weer zo’n dag , vanmorgen op tijd uit bed en meteen in “fietstenue”, ontbijten en op pad naar de kleinkinderen om zoals ik wel meer aangeef, oppas-opa spelen. In de loop van de morgen even naar de “buurtsuper” om een paar boodschappen en daarbij zit natuurlijk iets lekkers voor de kleine opdonders. Later wisten ze mij om te praten om even naar de uitkijktoren te gaan die op nog geen honderd meter afstand staat aan de rand van het Jolderenbos. Voor 50 cent per persoon gaan we naar boven en bekijken de wereld van een wat hoger niveau. Als we weer beneden komen weet Fleur net als Thimo wel een leuk rondje door het bos en zo volg ik de twee “boskabouters” door de paden en struiken naar een mogelijk dassenburcht of hol. Ik weet niet wat voor dier hier zijn onderkomen heeft gekozen, het kan ook een vos zijn maar de pootafdrukken voor de ingang in het losse vochtige zand lijken mij van een das, wie het weet mag het zeggen. Het is maar een klein rondje geworden en als we weer bij huis komen gaan ze kleine eekhoorntjes voeren in het buitenverblijf, als één van de beestjes een nootje krijgt heb ik mooi de gelegenheid om hem van dichtbij te fotograferen. Als ik de foto later inzoom op werkelijk formaat kan je de haren tellen. In de loop van de namiddag komt Siebo, hun papa weer thuis en zal ik de terugweg weer nemen naar Middenmeer en als alles gaat zoals ik verwacht zitten er vanavond weer 160 km op de dagteller.

Bijna een bruidje op de Quest

Vrijdagmorgen en weer is het prachtig weer hoewel af en toe de zon even schuil gaat achter een paar nevelwolken. Als ik eenmaal van start ben ga ik als eerste richting Heerhugowaard, kijken of Kees alweer tot de normale wereld is toegetreden, het “velomobiel wereldje” wel te verstaan. Als ik iets voorbij de afslag bij Zuid-Scharwoude ben en op het fietspad langs de Westerweg rij bel ik de familie van Hattem, Kees is weer “boven water” hij komt pas vanmiddag aan fietsen toe omdat hij nu bezig is een aanrecht weg te breken in huis. Op dat moment zie ik een eend met klein gevolg oversteken, automatisch grijp ik naar rechts waar mijn camera zou moeten liggen, helaas hij is nog thuis en bij de eerste de beste afslag ga ik weer richting Middenmeer waar ik na 44 km de uitrusting completeer. Gewapend met camera nu maar een andere kant op, richting Enkhuizen via Medemblik langs de dijk. Het eerste oponthoud was een bruidspaar wat nogal veel belangstelling had voor zo’n “geel ding” ze wilde er wel even bovenop zitten voor een leuke foto, gelukkig is me die ervaring bespaard gebleven, stel je voor, ze zag er best leuk uit maar liever niet op en dan in de Quest. Wat me wel opviel toen ik langs het IJsselmeer kwam te rijden dat het zo mistig was af en toe, het ene moment was het helder en het andere werd het zicht behoorlijk beperkt. Zeedamp wat weer gauw genoeg weg zal zijn. Door Enkhuizen moest ik wel wat zoeken omdat er een wagen van één of andere drankenhandel alles had geblokkeerd waardoor ik wat om moest rijden, later zag ik nog wel de brug bij de Dromedaris omhoog staan omdat er een zeilboot vanuit de binnenhaven naar het IJsselmeer wilde varen. Na een heerlijk ijsje, tegenover het station, ben ik richting de dijk gegaan om zolang mogelijk deze te kunnen volgen en gelijk te zien hoe het er bij staat. Ronduit slecht, ik kan alleen maar iedereen afraden om langs de dijk te gaan het is gewoon bar slecht en nu was het nog droog, als het nat is zal het nog slechter zijn. Toen ik eenmaal de dijk had verlaten ben ik weer binnendoor gegaan waarbij ik in Wervershoof flink vast liep vanwege wegwerkzaamheden. Als laatste stukje reed ik door Opperdoes waar de “Opperdoezer ronden” al behoorlijk gewas hebben om binnenkort de eerste nieuwe aardappelen weer te leveren. Na 124 km was het voor vandaag weer genoeg en staat de totaalteller nu op 4.177 km.

"Vrouwendag" gezelligheid op zijn best.

Je zal het maar mee maken, “Vrouwendag” ik heb het een heel klein beetje geproefd, mij was n.l. verzocht om eventueel een deel van de dames te vervoeren naar het startadres, dan had een ieder tenminste de gelegenheid om iets aan Bacchus te offeren mocht dat zo uitkomen. En vanavond weer ophalen natuurlijk, het leek me een gezellige boel en de stemming zat er meteen al goed in, de tweede auto wilde niet starten maar met hulp van de buren kwam die toch weer tot leven. Nadat ik mijn bijdrage had geleverd (afgeleverd) en een bak koffie met gebak had weggewerkt ben ik weer op huis af gegaan. Thuis gekomen omkleden en wat foerage in de tas en op pad met de fiets richting Overleek, misschien zie ik de dames nog in de “fluisterboot” zenuwachtig sturend van de ene walkant naar de andere. Alles voor de wind was ik in no time ter plaatse maar ze waren al vertrokken vertelde de meneer die ze waarschijnlijk op weg had geholpen. Geen nood ik heb mooi weer en een ritje door het landelijke van de omgeving is altijd weer een ontspanning op zich. Dijken en ringvaarten beheersen in Noord-Holland vaak het landschap en onderweg zie dan altijd wel weer wat, of een stuk of wat ganzen die zie wat afgezonderd hebben van hun bontere soortgenoten of een koppel “dom” kijkende koeien. Toen ik richting Ilpendam reed heb ik de dames nog gebeld en hoorde toen dat ze richting Broek in Waterland gingen, ik reed precies de andere kant op, geen nood, er is vandaag overal zon. Via voor mij ondertussen bekende wegen, ben ik weer op huis afgegaan waar ik na 118 km weer aan kon “meren”.

Grasmaaien met een omweg.

Al redelijk op tijd had ik mijn vriendin aan de telefoon, morgen heeft ze een speciale feestdag die ze samen met een schoonzus organiseert, in en om het huis moet dan alles “spic en span” zijn, dus ook het gras dient er geschoren bij te liggen. Ik wist niet of dat al geregeld was door een ander lid van de familie of dat ik nog in functie mocht. Het laatste was het geval, dus ik zal vandaag zorgen dat het gras wordt gemaaid. Hoe pak je zoiets dan aan, uiteraard met een omweg, anders ben ik weer zo gauw thuis, nou die omweg is er geweest, even grasmaaien en 153 km fietsen, ’t is maar waar je lol in hebt. Nou ik heb vandaag echt genoten, prachtig weer en een route die voor herhaling vatbaar is. Van start richting het westen om via Schoorldam het Noordhollandskanaal over te steken en vervolgens richting Schoorl. Hier heb ik de Schoorlsezeeweg genomen en heb een prachtige tocht gemaakt door de natuur. Bij de afslag heb ik richting Bergen aan Zee aangehouden en passeerde nog een strook waar de laatste brand zijn sporen heeft achter gelaten. Werkelijk een schitterende omgeving met hier en daar wat Schotsehooglanders en op een bepaald moment stond er een kalf op de weg die maar met tegenzin aan de kant ging. Ik hield me ook wel in omdat moeder op 2 meter afstand aan een struik stond te vreten en veronderstel dat zo’n groot beest er geen genoegen mee zou nemen dat je haar kalf een beetje in de berm drukt, nee dan maar voorzichtig een Quest is kwetsbaar. Na verloop van tijd kwam ik in Egmond aan Zee en zag daar aan het einde van de boulevard een leuk kunstwerk betrekking hebbende op de reddingsmaatschappij. Nog wat verder kwam ik bij Wijk aan Zee en ben toen maar doorgegaan naar de sluizen om via de zuidkant van het Noordzeekanaal over het fietspad naar pont Buitenhuis te gaan vanwaar ik de kortste weg heb aangehouden naar Purmerend en Zuidoostbeemster. En toen pas kon ik mijn belofte waar maken, grasmaaien voor “Vrouwendag” , ja, zo heet deze jaarlijkse feestdag met alle zussen en schoonzussen. Het was weer een rit om niet gauw te vergeten, een Quest die “zoeft” de zon die schijnt en door een natuurgebied fietsen wat je alleen maar blij maakt. “Wat is het leven toch mooi”, ja, echt waar Kees, ik meen het.

Ina Broekhuizen op "de doik" en Wim in het gras

Vanmorgen ging alles weer op rolletjes, op tijd uit bed en na het ontbijt en de krant nog even wat licht huishoudelijke werkzaamheden verrichten, goh….. wat klinkt dat interessant, “licht huishoudelijk”. Maar goed ik was al heel snel zo ver dat ik in het andere pak kon. Voor Tiny had ik nog iets op de computer gemaakt en dat zou ik vandaag bezorgen. Op naar Zuidoostbeemster, omdat ik net als altijd een man van de klok ben moest ik me nu wel wat inhouden anders was ik veel te vroeg en omdat punt te omzeilen ben ik met een klein ommetje gegaan. De eerste medesporters waren een aantal hardlopers waarvan ik de 2 eersten maar heb geknipt voor een plaatje op mijn blog maar achteraf kwamen er nog veel meer mooie momenten. Het mooist rijdt het langs de IJsselmeerdijk en daarom ben ik bij Scharwoude afgeslagen en over de dijk verder. In één van de vele bochten staat een soort monument en net toen ik er aan kwam werden er wat opnamen gemaakt, wat en wie was voor mij op dat moment onbekend maar toen mij werd gevraagd met de volgende woorden: “Meneer wil U effies wachte want we make opnames” toen was mij duidelijk wie het was en waar het om ging. Een aantal keren werd er een bepaalde zin gesproken, die, zoals ik dat beoordeel, “Westfries in het net” is, de dijk werd bijvoorbeeld uitgesproken als de dijk terwijl een echte Westfries over “de doik” praat en toen ik de opmerking maakte praat maar wat meer met Tom Wester kreeg ik als antwoord “dat doen ik al zat” toen stond het voor mij vast, het is Ina Broekhuizen, ze was bezig een promotie filmpje op te nemen om een poging te wagen “de Westfriese omringdijk” wereld erfgoed te maken, wie weet wat de toekomst nog gaat brengen. Mijn vervolg ritje werd bepaald door een tussenstop in de Zuidoostbeemster, kletsen, een broodje en daarna nog een paar plantjes in potten en in de tuin zetten waarna ik weer verder ben gegaan. Via Purmerend naar De Woude even bij Wim kijken, alles was in beweging, zelfs Wim bewoog op een bijna ongekende manier, op de eerste foto is hij nog volledig in trance bezig onkruid uit zijn tuin “over de weg” te steken en na een opmerking van mijn kant kwam hij overeind. Ook bij Wim hoort koffie bij de standaard rituelen als er bezoek komt, na een bakkie en wat kletsen werd het voor mij tijd om mijn padje weer in te korten en ben ik via allerlei omwegen weer thuis gekomen na 107 km volgens de teller.

Wie verre reizen doet, of geluk bij een ongeluk

“Iemand die verre reizen doet kan veel verhalen” is een spreekwoord wat bijna op mij van toepassing is, ik zeg, bijna, want wat is ver. Vanmorgen weer een keer met mooi weer van start, als eerste zou ik naar Hoorn een cd met foto’s wegbrengen van het afgelopen weekend en dan zou ik vanmiddag zorgen dat er ook één op de post zou gaan naar Doetinchem, het laatste liep door omstandigheden ietsje anders dus dat moet nog. Toen ik bijna in Hoorn was en op het fietspad reed kwam er uit een uitrit van links een meneer op de fiets met een flinke plank in zijn rechterhand, zonder op of om te kijken draaide hij pal naast mij op en door mijn hoofd weg te draaien wist ik het “houtje” te ontwijken, de man verontschuldigde zich en daarmee was de eerste hindernis genomen. Nadat ik de Cd had afgegeven en nog een paar beelden zag op de TV ben ik weer verder gegaan. Bij het verlaten van Hoorn net voor de afslag naar het fietspad zit een lichte “kronkel” in het fietspad wat daar begint, ik reed netjes rechts maar een scholiere van een jaar of 16 nam de “binnenbocht en kwam tot stilstand half op mij en de grond, gelukkig geen krassen of ander ongemak, dat was de tweede hindernis. Het leek me veiliger om de weg langs de IJsselmeerdijk te nemen daar zijn weinig zijwegen en is het allemaal goed te overzien. Heerlijk draaiend volgde de ene kilometer na de ander en zo kwam ik op de dijk in Volendam, maandagmorgen en uiteraard is het ook hier om deze tijd van het jaar tamelijk rustig, ik weet niet of dat te maken heeft met maandag, wasdag. Na Volendam richting Marken ik ben nu toch op de “kustroute” iets voorbij Volendam heb ik de wet bewust overtreden, ik was even “wildplasser” maar dat had grote gevolgen. Ik was gestopt op de hoek van een inrit naar een weiland waar de poort open stond en verder was er niets te zien. Toen ik uit zou stappen en half omhoog was rolde de Quest achteruit en kwam met zijn rechterwiel in een kuil langs de inrit met gevolg dat ik half in en uit de fiets op mijn zij ging. De tas waarin mijn voornaamste spullen zitten staat altijd links van me op de bodem van de fiets en die ging zelfs over mij heen naar buiten en lag in het gras. Toen ik uit de fiets was gekropen, was mijn eerste en grootste zorg de eventuele krasschade, het viel allemaal mee, gelukkig. De tas weer opgepakt en terug in de fiets, mijn fototoestel lag eveneens buitenboord en kreeg ook weer zijn vaste plekje en na mijn “misdaad” ben ik weer verder gefiets. Heerlijk toerend over de dijk naar Marken binnendoor naar de haven en dan langs de buitenkant over het fietspad, wat gelukkig later beter werd, naar de vuurtoren oftewel “Het Paard” toen ik daar aankwam arriveerde er ook iemand op de racefiets waar ik een tijd mee heb staan kletsen alvorens ik mijn weg weer heb vervolgd. Na Marken richting Uitdam en vervolgens naar Broek in Waterland, via de Broekervaart naar het Noordhollandskanaal waar ik met de pont ben overgestoken om via Landsmeer mijn weg te vervolgen, in Landsmeer linksaf naar het Twiske om zo richting Purmerend en Zuidoostbeemster te gaan. Op dat moment bedacht ik dat Tiny mogelijk aan het tennissen zou zijn maar misschien is ze thuis in de tuin en hoort ze de telefoon niet, er werd tenminste niet opgenomen. Toen ik eenmaal op de Oostdijk reed bij het Noorderpad bedacht ik dat ik toch wel even langs kon gaan en zocht mijn sleutelbos. Vanaf dat moment kreeg ik het even benauwd, nergens te vinden stoppen en in alle hoeken van de fiets gezocht, in de tas en overal waar maar mogelijk. Dus langs gaan had geen zin, eerst mijn sleutels weer vinden, zou ik ze thuis in de poort hebben laten staan ? Nee dat wist ik zeker ik had ze in het zijvak van de tas gedaan, als ze dan niet thuis zijn is de enige plek waar ik ze zou hebben kunnen verliezen daar ergens langs de dijk zijn, na Volendam en voor Katwoude. Met wat extra energie op huis af, hoe zal dit aflopen, word ik al een beetje dement of valt het mee, thuis aangekomen zag ik dat er geen sleutels in de poort zaten, nog maar een keer de hele fiets doorzoeken en toen mijn schoondochter gebeld die binnen een paar minuten met de reservesleutels bij me was. Er rest mij niet anders dan met de auto naar de “plaats delict” te gaan, (wildplassen mag nog steeds niet) en daar maar eens te zoeken, wie weet heb ik geluk. In de auto gestapt en er op af, gelukkig wist ik waar ik moest zoeken, toen ik uit was gestapt zag ik ze al van veraf liggen, eerst even vastleggen en toen oprapen, ze waren heerlijk warm door de zon en hebben daar van ongeveer 12 uur tot half 5 gelegen en ik kan je verzekeren dat ik echt wel een zucht van verlichting heb geslaakt. Na 148 km met de fiets en 80 km met de auto kan het voor vandaag wel weer toe zullen we maar zeggen.

Waar gingen we heen, naar Bakkeveen

Ik voel me haast schuldig dat ik al een “groot” aantal dagen geen verslagje heb geschreven van mijn doen en laten. Wees gerust het komt er weer aan, zonder dat ik heb gefietst en niet in de provincie verbleef weet ik toch al dat er in de noordkop tussen Hoorn en Oostwoud 4 Questen zijn gesignaleerd door familieleden, 3 geel en 1 rood, en weet ik uit het verhaal van Rob dat die rode, oranje van kleur was en dan zit daar meestal piloot Sebastiaan in. Maar waar was ik, er ging al een tijdje de kreet “Waar gaan we heen, naar Bakkeveen” inderdaad we zijn daar 3 dagen met familie geweest en hebben ons daar prima vermaakt. Zitten, praten, lachen, lopen, klootschieten en daar tussendoor eten en drinken, het is bijna net zo zwaar als 200 km in een Quest rijden binnen 5 uur, maar dit duurde wat langer. De verzorging was geweldig net als het eten en drinken en de omgeving was buitengewoon mooi. Mogelijk zal ik morgen weer een verhaaltje kunnen schrijven over een ritje naar ……………….. we zullen wel zien.

Te koud maar wel droog.

Het is weer een dag geworden met redelijk zonnig weer maar met ‘griezelig” lage temperaturen. Vanmorgen werd ik gebeld door Bram, de oudste kleinzoon van mijn vriendin, “Opa Pé kom jij straks hier ook eten onder de middag” nou dan kan je niet weigeren als zo’n klein kereltje dat vraagt, “Zal ik dan aardbeien meenemen” was mijn vraag en dan ben je meteen nog veel meer welkom. Dus zo had ik vandaag een rit met bestemming Zuidoostbeemster waar Bram en Boris een nachtje te logeren waren bij Oma Tiny. Op de heen weg ging ik alles voor de wind maar had wel door dat het af en toe met wat zijwind “knap” koud was. Bij mijn diverse ritten was ik al een paar keer door Bobeldijk gegaan en zag daar bij een boerderij vaak een aantal grote honden liggen op de hoek van het erf en elke keer was ik er voorbij voor ik er erg in had om een foto te maken maar deze keer ging alles goed, flink remmen en de camera gepakt met gevolg dat de hele horde overeind kwam en al blaffend stelling nam. Gelukkig voor mij was het enorme toegangshek dicht en bleef het “spul” op afstand want ik vind honden best aardig als ik ze ken, maar deze kwamen niet direct vriendelijk over en net als overal zal de eigenaar zeggen “Ze doen niks hoor” maar ik vond dat hek toch een stuk betrouwbaarder. Nog geen 100 meter verder moest ik afremmen omdat moedereend met haar kroost de weg overstak en toen heb ik maar even gewacht tot alle 12 kuikens weer veilig met moedereend mee zwommen. In de Zuidoost heb ik dus een broodje meegegeten en heb daarna nog even een spelletje met de mannen gedaan waarna ik mijn weg weer heb vervolgd. Bijna langs De Woude en helemaal langs de Smaragd heb ik nog geprobeerd een glimp op te vangen van Wim of Kees maar bij de eerste was de afstand te groot en bij de tweede was de poort opzij van het huis dicht. Dus dan maar vol gas door naar de polder waar ik na precies 100 km weer achter de woning stond. De totaalteller geeft momenteel 3.524 km aan.