Leef het leven voor het te laat is.

Wat kan er veel veranderen in een heel kort tijdsbestek, vanmorgen ging ik nog enthousiast van start en vanmiddag ben ik thuis gekomen met heel andere gedachten over het wel en wee van het leven. Omdat ik al een tijdje niet bij mijn oudste broer was geweest leek het me de hoogste tijd om daar weer even langs te gaan dus op naar Wervershoof. Via de bekende route door Medemblik en Onderdijk om vervolgens via de Kagerbos Wervershoof in te gaan. Maar net op de hoek waar ik af wilde slaan kwam mij een witte Quest tegemoet rijden en uiteraard wordt er dan meteen gestopt en over en weer kennis gemaakt en ervaringen uitgewisseld. Het bleek Henk Brekelmans te zijn uit Zwaag, nooit geweten dat er in Zwaag een “Questrijder” zijn domicilie had. Hij kende diverse personen uit het “ligfietsland” en vertelde dat hij afkomstig is uit Overijssel maar tegenwoordig in Zwaag woont. We hebben even “staan” kletsen, eigenlijk zitten kletsen en dan hoort er even een foto bij die dan weer gebruikt kan worden in het verslag van deze dagtocht. Nadat we beiden onze weg weer vervolgd hebben ben ik bij broer Piet aangekomen en werd daar geconfronteerd met iemand die alles behalve goed in z’n vel zat, het gaat niet goed dat is me wel duidelijk maar dit had ik niet verwacht. Na de koffie en nog wat kletsen ben ik weer verder gegaan en omdat ik vandaag zo’n familiedag rondje in mijn hoofd had was het volgende adres bij zwager en schoonzus Arie en Githa in Westwoud, weer kletsen en vervolgens nog even naar zwager Gerard en zus Ria in Blokker, ook hier volgen dan de standaard vragen en antwoorden waarna ik weer verder ben gegaan naar Zuidoostbeemster. Hier aangekomen was ik van plan het gras even te maaien en dan weer door maar eerst moest ik een broodje mee eten om vervolgens aan de slag te gaan. Toen ik later mijn fototoestel zou pakken leek het net of er iets mee was gebeurd, wat kon ik ook niet aangeven maar toch, ik had mijn twijfels. Later kwam ik er achter en het resultaat zal ik jullie niet onthouden. Bij mijn vertrek leek de zon echt door te komen maar al snel was dat helemaal over. Af en toe zelfs een paar spatjes en venijnig koud had ik het idee. Als laatste ook nog maar even in Obdam bij Tom en Gerda langs en daar weer het zoveelste bakkie koffie tot mij genomen, het klinkt haast poëtisch. Maar de slechte tijdingen voor vandaag waren nog niet op, onderweg kreeg ik nog een telefoontje dat het met zwager Cor weer helemaal niet goed ging en dat het komende geplande weekend weleens niet door zou kunnen gaan, zo zie je maar, het leven is echt een leven van pluk de dag, morgen is misschien te laat.