Wanneer is iemand "kortzichtig" ?

Omdat ik vanmorgen al vrij vroeg op was had ik een hele dag voor me nadat de was aan kant was, dus dan maak je weer een soort feestritje. Gerard mijn zoon stuurde een berichtje dat hij voor mij de nieuwste versie had van topo Benelux dus die eerst even opgehaald en meteen maar in de GPS gestopt, wegen en plaatsnamen worden niet of zeer summier aangegeven maar verder is hij redelijk gedetailleerd. Als het zo uit komt zal ik hem op de pc installeren en dan eens beter bekijken. Vandaag kwam ik weer overal en nergens, gewoon een rit zonder vaste bestemming. Ook weer niet helemaal waar want eerst ben ik naar Zwaag gereden om daar een muziek-CD af te geven en toen meteen maar door naar Zuidoostbeemster om daar wat papieren “in te leveren” voor het familieweekend wat volop in beweging lijkt te zijn. Bij Tiny was zwager Gerard druk doende met het poetsen van een auto en het lijmen van een tuinbeeld op de sokkel. Zo heeft iedereen zijn hobby zullen we maar zeggen. Na koffie en een broodje heb ik mijn weg weer vervolgd richting IJsselmeerdijk, door Volendam, wat ik ondertussen ervaar als niet moeilijk of hinderlijk, gewoon een stukje met het verkeer rekening houden en dan ga je ongeveer stapvoets en dat is ook niet verkeerd, jammer dat het net is, alsof iedereen in zo’n Quest een banaan ziet want die opmerking leek wel standaard vandaag, erg “kortzichtig” want hij is toch bijna 3 meter lang en dat haalt geen enkele banaan. Nadat ik bij Scharwoude de dijk weer verlaten heb kwam ik door Grosthuizen waar ik halverwege nog even heb staan kletsen met Ben Datema die bij zijn “nieuwe” huis bezig was met nog een aantal mensen, Ben hoopt over 2 weken te zijn geïnstalleerd en alles weer een beetje op orde te krijgen, het is hem wat mij betreft meer dan van harte gegund, hij heeft al genoeg meegemaakt in zijn nog jonge leven. Na Grosthuizen ben ik nog even doorgereden naar Obdam om bij Tom en Gerda een bakkie te doen en daarna de laatste paar kilometer naar huis waar de teller voor vandaag is gestopt op 117 km. Langs de Alkmaarseweg zag ik nog een groot perceel bloeiende paarse tulpen, het zouden weleens de laatste bloeiende tulpen van dit jaar kunnen zijn er zijn al heel wat tulpen “gekopt”. En dat er vandaag veel wind stond heb ik ook maar vastgelegd, meestal hangt de driekleur wel eens slap maar deze keer bleef hij strak staan door de harde wind.