De zon kwam, zag en overwon, nou ja dat klinkt nogal erg optimistisch maar een beetje zat het er wel in. Toen ik vanmorgen zo ver was dat ik echt in het ontspanningspak zou gaan kwam de zon er af en toe even door maar echt volop was hij zeker niet aanwezig. Toch leek het me wel geschikt weer om weer eens de benen wat extra te strekken en een rondje te maken richting het Noordzeekanaal. Eerst Kees maar eens bellen, misschien gaat hij mee die kant op maar zoals hij gister al een beetje aangaf zou hij ook best eens een keertje met Wim op pad kunnen gaan over het water op naar “Sail”. Bij hem thuis werd niet opgenomen dus dan het “mobielenummer” maar proberen ook hier geen reactie dus mogelijk toch op het water ergens tussen De Woude en het Noordzeekanaal, wie weet, ik hoor het vast nog wel vandaag of morgen. Toen ik een paar kilometer voor Alkmaar reed liepen er op een bepaald moment een stuk of 10 Nijlganzen op het fietspad die totaal geen aanstalten maakten om mij de ruimte te geven dus stoppen en naar mijn fototoestel grijpen, helaas het is niet aan boord, gewoon stomweg vergeten, op het aanrecht neergelegd toen ik water in de camelbak deed en niet meer opgepakt, stom, stom, stom. Met mijn mobiel heb ik nog wel iets geprobeerd maar dat is allemaal niets gedaan, dan moet je er echt de spullen voor hebben dus vandaag geen beeldverslag en alleen maar wat tekst en de kaart van de GPS zoals ik de groene lijn vandaag heb afgelegd. Via de vaste route langs De Woude op naar het Noordzeekanaal, het was opvallend dat er vandaag veel meer mensen op de fiets waren als andere dagen en dat kwam alleen door Sail. Het was er ronduit druk met wandelaars en fietsers die variërend links en rechts liepen dus “slalommend” tussen de mensen door. Op afstand heb ik heel veel masten gezien en nog veel meer mensen, het leek mij de hoogste tijd om een afslag te nemen om uit deze drukte weg te komen en weer op huis af te gaan. Na enige tijd kon ik de bocht nemen naar “de vrijheid” weg uit deze mensenmassa. Toen ik later op bekender terrein kwam heb ik nog de kortste weg genomen richting Purmerend en ben even in de “Zuidoost”geweest bij Tiny die net voor zichzelf een pauze had ingelast om haar tuinhobby wat te laten berusten. Op dat moment stond de teller op iets van een 85 km en thuis gekomen was het 129 km omdat ik iets van de kortste route ben afgeweken om langs de dijk te gaan. Daar passeerde ik net voor Scharwoude een trekker met maaigereedschap achterop en de man op de trekker was een bekende van mij dus stoppen en kletsen, het was Wim Schilder de vriend van mijn oudste broer, Wim was altijd een fanatiek wielrenner/toerfietser en zodoende ook duidelijk geïnteresseerd in de Quest. Na dit oponthoud ben ik doorgegaan over Berkhout en Wognum naar de Wieringermeer en met name Middenmeer waar een heerlijke douche alle zweet en stof weer heeft weggespoeld.
Ik zou het bijna vergeten maar op mijn tochtje van vanmiddag zag ik net voorbij de Zaanseschans iemand aankomen met een blauwe Quest en dan stop je uiteraard even. Het bleek Hans Huijgen te zijn, bekend onder de naam “lighans” zo vertelde hij, dus dat meteen opzoeken en inderdaad het was de “lighans” zoals hij verteld had hij reed samen met zijn gezinnetje, zijn vrouw met kind op een speciale fiets en Hans met een Quest die al 139.000 km had afgelegd, die dingen gaan echt lang mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten