Vaak denk ik, “zo iets beleef je maar één keer”, vandaag was weer eens zo’n dag. Rond 10 uur komen Kees en Sebastiaan hier om nog vlug een bak koffie te doen en dan met z’n drieën naar Friesland te fietsen. Ben Wiggers had nog wat spulletjes van het Ierland avontuur achter gelaten in de camper en die zou Kees richting Friesland brengen. Op het verzoek van Kees voor escorte had Sebastiaan zich aangemeld en ik zou ook mee gaan en aan het eind van de Afsluitdijk wel beslissen of het ritje door zou gaan naar Ben of richting mijn dochter in Oudemirdum. Ik mocht voor rijden en Kees en Sebastiaan volgden, alles loopt lekker en de laatst geplaatste o-ring werkt, er zijn totaal geen bijgeluiden. Op de kop van de dijk net voorbij de sluizen staan twee velomobilisten, Ben en nog iemand, Ben vertelde dat hij deze man was tegengekomen op de kop van de dijk bij de Lorentzsluizen en dat ze samen nu stonden te wachten bij de Stevinsluizen. De materialen werden aan Ben overhandigd en na het uitwisselen van de laatste nieuwtjes zijn we gestart richting monument, Sebastiaan had al aangegeven dat hij bij het monument zou omkeren, hij fietst wel iedere dag maar nooit lange afstanden en het moet wel leuk blijven. Met een rustig gangetje zijn we met vijf voertuigen tot aan het monument gegaan waar we stopten en waar ook een mevrouw bijna aan kwam hollen om een foto te kunnen maken van de fiets van Kees, de reclame begint zijn vruchten af te werpen, ze vond geen baat bij de reguliere geneeskunst en de reclame van Ramira sprak haar wel aan. Ook Kees heeft hier zijn fiets omgedraaid en ging samen met Sebastiaan terug, ik was eerst van plan om met Ben mee te rijden maar dan kom ik waarschijnlijk niet bij de kleinkinderen dus heb ik besloten om aan het eind van de Afsluitdijk richting Oudemirdum te nemen. Het tempo lag gevoelsmatig nogal aan de lage kant, mogelijk door de compagnon van Ben,zijn naam is me ontschoten maar hij hield het zo’n beetje rond de 32 tot 35 km en ik wilde wel wat vlugger. Ik heb aan Ben doorgegeven dat ik alleen verder ging en heb verder de dijk afgeraffeld zo rond de 42 tot 45 km p/u, een heerlijk gangetje. In Oudemirdum heb ik Koffie gedronken en gegeten en daar tussendoor kletsen met de kleinkinderen en Bianca mijn dochter, na dit korte oponthoud ben ik weer op huis af gegaan. In Friesland tegen de wind in maar toch lekker doorkarren kwam ik op de dijk, hier werd ik na de sluizen gepasseerd door een bromscooter die rond de vijftig zal hebben gereden, net voor Breezanddijk in de “knik” op het fietspad was de man gestopt en stond even te bellen. Ik passeerde hem zonder problemen en gaf voor het zo ver was een signaal met de claxon. Zo’n 10 km verder bij het monument ben ik even gestopt om de laatste banaan weg te werken en de schil meteen in de vuilnisbak te deponeren. Toen ik net weer in de fiets was gestapt en weg zou rijden stopte de scooterrijder naast mij en het eerst wat hij zei was : “Man wat gaat dat hard” we hebben even staan praten en toen vertelde hij dat hij uit Kampen kwam en dat zijn dochter in Wierigerwerf woonde, zelf had hij zo’n 30 jaar op Den Oever gewoond. Hij vond het leuk even kennis gemaakt te hebben en had zich voorgesteld als Albert van Dijk. De man leek zeer geïnteresseerd in de Quest, want zo zei hij: “Over 4 jaar mag ik niet meer op de scooter vanwege mijn leeftijd en dan lijkt dit me wel wat” Ik vertelde dat hij op internet alles kon vinden en zelf kwam hij ook vaak voor op verschillende site’s, “Kijk maar via Google op van Dijk Buchenwald” inderdaad de 86 jarige Albert van Dijk heeft veel meer in zijn leven beleefd als menig ander en vooral dat Buchenwald is een naam met een kille betekenis. Zo heb ik vandaag echt weer iets aparts ervaren met een ouder iemand die nog heel jong denkt, anders ben je niet aan het plannen voor over 4 jaar en dan eventueel in een Quest. Hij reed weer snel verder en zodoende had ik slechts een foto van een wegspurtende “jongeling” op een bromscooter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten