Vrijdagmorgen half 7, ik kijk naar buiten en zie dat het mistig is, dat wordt uitkijken langs de weg als ik ga fietsen. En dan het volgende punt, ga ik met Kees, Wim en Jan mee naar Dronten of ga ik even op en neer naar Oostzaan. Het werd het laatste, als ik met de “mannen” mee zou gaan moest ik rond 10 uur op de dijk staan bij Enkhuizen en zoveel zin had ik nog niet, een ritje heen en weer naar Oostzaan leek me gewoon prettiger deze keer. Omdat ik morgen mee fiets met de “club” over “De Westfriese Omringdijk” wordt mijn weekend iets anders ingedeeld maar zie ik Tiny vandaag nog wel omdat ze bij haar dochter Patricia de handen laat “wapperen” om zaterdag de opendag in het nieuwe huis mede mogelijk te maken. De rit begint met volop zon en vanaf de start gaat de zonnebril op, ’s morgens staat de zon nog wat laag en dan is dat wel prettig als je een zonnebril op hebt. Iets voorbij “De Hulk” , (nee niet dat groene monster) , gewoon een weg vlakbij Hoorn passeerde mij een auto hevig claxonerend, ik zwaaide maar zag geen bekenden in het voertuig. Even verderop kwam dezelfde auto weer langs en met armgebaren werd mij duidelijk gemaakt dat er iets aan de hand was en de auto kwam meteen over een afslag naar de weg toe waarop ik reed. Hij passeerde mij en stopte toen, de chauffeur stapt uit en stak zijn hand op, “Mag ik een foto van U maken” ja, dat is nooit een probleem maar vanwaar die drukte, “De foto gaat mee naar Australië zie je, want daar wonen wij en ik zag nog nooit zo’n ding dat zo hard gaat” “Heet dat gewoon fiets ? ” “Ja inderdaad gewoon fiets, nou ja ligfiets met een gladde jas er omheen zeg ik altijd maar” en zo ontstaat er weer een heel gesprek met een emigrant die over is uit Australië. Uit alle hoeken werden er foto’s gemaakt en ik kan alleen maar hopen dat ik er een beetje netjes op sta, of zou het om de fiets gaan ? Oké, ik ben na deze conversatie weer op pad gegaan en ga dan op de heenweg langs de westkant van het Twiske, je kunt er niet op snelheid rijden omdat er veel te veel bochten zijn maar het is er altijd even mooi. Nadat ik even langs ben geweest op de Rietschoot vervolg ik mijn weg weer en neem op de thuisreis de andere kant van ’t Twiske, echt elke keer weer even genieten van deze natuur. Zo mooi als het vanmorgen was zo slecht lijkt het nu te gaan worden, de lucht loopt “vol” en de wolkenmassa wordt steeds donkerder. Af en toe valt er een spat maar het stelt nog weinig voor, toen ik eenmaal op de Purmerenderweg reed begon het af en toe echt te regenen maar nog steeds niet beangstigend om de kap op te zoeken. De route liep deze keer langs Beets en Avenhorn richting de polder waar ik na 116 km met de kap erop flink doorweekt aan ben gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten