Vanmorgen zou het rondje beginnen bij Wim vanaf De Woude maar wat ik me in eerste instantie afvroeg, is dit wel verstandig met zo’n dichte mist. Maar ze zeggen wel eens, “Al is een oorlog nog zo hard er blijven altijd soldaten over” dus ik zal ook wel over blijven om de strijd voort te zetten voor een nog beter en mooier leven. Nou zo kan het wel weer, dus alles klaar gezet om zo rond kwart over 9 van start te gaan. Eerst kwam mijn over buurman nog even melden dat hij afgelopen zondag een klein “tikkie” had gehad, gelukkig is er niets van te merken maar het is toch wel even een waarschuwing om de vinger aan de pols te houden. Toen ik eenmaal van start was leek de mist al iets op te trekken, maar schijn bedriegt, buiten het dorp was er nog minder zicht maar met de tegenwoordige mistverlichting en groot licht voor op de Quest ben ik toch redelijk goed zichtbaar voor tegenliggers. Op de Westdijk in de Heerhugowaard kwam ik nog wel een witte Quest tegen die, zoals ik dat zag, geen verlichting voerde, bij het passeren hoorde ik wel een bekend claxon signaal en daaruit heb ik opgemaakt dat het Cees Roozendaal moet zijn geweest. Omdat ik mijn route had gekozen om zoveel mogelijk de fietspaden te volgen tot aan De Woude ging alles als een speer en was ik binnen de kortste keren bij Wim en Marian op De Woude. Marian zorgde meteen voor koffie en Wim was bezig zich om te toveren in sportkledij. Ik had verwacht dat er meerdere liefhebbers zouden zijn maar zelfs Kees was er nog niet. Na een “telefoontje” werd er gemeld dat Kees voor vertrek eerst nog weer een band moest verwisselen vandaar zijn late aankomst. Na wat kletsen zijn we gestart, Kees voorop gevolg door Wim en ik als sluitstuk er was niet meer animo, jammer. Via Spijkerboor ging het richting Purmerend en over de Oostdijk richting Hoorn, Wim had aangegeven dat hij bij Fietspunt.nl langs wilde om iets meer te weten te komen over bepaalde sluitschakels (lees hierover op Wim zijn blog). Nadat Wim volledig op de hoogte was gesteld van wat wel en niet wenselijk is voor een ketting in een ligfiets zijn we verder gegaan. Toen we over het viaduct gingen bij Twisk/Abbekerk over de A7 passeerden we nog een mevrouw die haar hondjes uitliet, wel een mooi gezicht zo'n heel stel bij elkaar. Op naar Agriport, in dit geval “De Tafel van Agriport”, wat wil het geval, op mijn blog staat een stukje gedateerd 8 september 2009 en daar reageerde Yvette Hiemstra-Kramer gisteren op. Ik had deze reactie weer doorgegeven aan Kees met de boodschap dat we daar toch een keer langs moesten. Op onze rit van vandaag vanaf Hoorn dus op naar “De tafel van Agriport” waar we gedrieën koffie met appelgebak en slagroom hebben gedaan. Dus nu weten we ook hoe dit etablissement er van binnen uit ziet. Een beoordeling als toevallige voorbijganger, keurig netjes en verzorgd, prima koffie,cappuccino, appelgebak, enz . een geweldige enthousiaste bediening die honderd uit vertelden over wat er allemaal te doen was in “hun” onderkomen en wat er allemaal mogelijk was. Echt waar, als men in de buurt komt en denkt dat de wereld zal ophouden te bestaan dan is de redding nabij : “De tafel van Agriport” heeft alles om een ieder weer op de been te helpen onder de bezielende leiding van de meiden van Yvette n.l. Mariska en Susan. Na dit speciale oponthoud was het voor mij nog maar een paar kilometer naar huis en net voor Middenmeer langs de Alkmaarseweg, hebben Wim en Kees hun weg vervolgd naar Heerhugowaard en De Woude. De rit van vandaag vond zijn einde na 103 km die begon in de mist en eindigde in de zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten